به نقل از دیلی‌میل، "فرمی" یک تلسکوپ فضایی رصدگر پرتوی گاما است که در مدار نزدیک زمین به رصد آسمان می پردازد. این تلسکوپ فضایی در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ توسط موشک"دلتا 2" به فضا پرتاب شد.

محققان "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) موفق شدند در بررسی 4547 تابش گامایی ثبت شده بوسیله تلسکوپ فرمی 518 منبع ارسال اشعه گاما را شناسایی کردند که 77 مورد از آنها ناشناخته بوده و سبب ایجاد یک کلاس طبقه‌بندی جدا برای اشعه گامای ارسالی از طرف آنها شده است.

گرچه شک‌هایی وجود دارد که این اشعه‌ها از هسته‌های فعال کهکشانی ارسال شده باشند اما ممکن است ثبت آنها بوسیله تلسکوپ فرمی به خاطر پدیده‌های ناشناخته در فضا باشند.

"انفجار پرتو گاما"(Gamma-ray burst) به فوران ناگهانی و شدید پرتو گاما در اعماق کیهان گفته می‌شود. این پدیده دهها سال به عنوان یکی از پدیده‌های مرموز اخترشناسی شناخته می‌شد. امروزه معلوم شده‌ است که برخی از این انفجارها مربوط به ابرنواخترها، و برخی دیگر مربوط به "مغنااخترها" هستند.

کشف این انفجارها به دهه ۱۹۶۰ باز می‌گردد. در آن زمان تعدادی از ماهواره‌های نظامی "بادبان" که برای ردیابی انفجارهای هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی از سوی آمریکا به جو زمین پرتاب شده بودند، به جای تشخیص انفجار هسته‌ای بر روی زمین، انفجاری بسیار نیرومندتر را در پشت خود و در ژرفای کیهان یافتند.

ماهواره‌های نظامی بادبان به منظور آشکارسازی انفجارهای هسته‌ای ناقض قرارداد ممنوعیت آزمایش‌های هسته‌ای طراحی و پرتاب شده بودند. تا سال ۱۹۹۰ هیچ‌یک از منابع این پرتوها کشف نشده بود و تنها چیزی که دانشمندان در مورد سرچشمه آن‌ها می‌دانستند این بود که آن‌ها از فضای بیرون جو زمین سرچشمه می‌گیرند.

"برتو مونارد" (Berto Monard) نخستین اخترشناس آماتوری است که یک انفجار پرتو گاما را مشاهده کرد. "برتو مونارد" که در آفریقای جنوبی زندگی می‌کند، این فوران گاما را در روز ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۳، هفت ساعت بعد از فوران اصلی با تلسکوپ ۱۲ اینچی یا حدوداً ۳۰ سانتی‌متری‌اش رصد کرد.

ماهواره "سوئیفت " که متعلق به "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) است، نشان داده‌است که خیلی از فوران‌های پرتو گاما، انفجارهایی همانند ابرنواخترهایی هستند که در پایان عمر ستارگان ابرپرجرم به وجود می‌آیند.

بر پایه برخی از نظریات، در این انفجارها، هسته زیرین ستاره مستقیما یک سیاهچاله ستاره‌وار را تشکیل می‌دهد. 

انرژی آزاد شده ناشی از این عمل، 100 بار بیشتر از انرژی آزاد شده در ایجاد منشاء یک ستاره نوترونی است. این پدیده‌ها میان چند صدم ثانیه و چند ساعت دوام می‌آورند.

با توجه به زودگذر بودن این پدیده، ظاهراً مکان‌یابی چشمه آن‌ها باید کار مشکلی باشد، اما این طور نیست. خود انفجار گاما زودگذر است و معمولا حدود چند ثانیه طول می‌کشد، اما در کنار پرتو گاما امواج رادیویی و گاه نور مرئی نیز از محل انفجار ساطع می‌شود و بر خلاف پرتوهای گاما پیامدهای رادیویی آن می‌توانند تا هفته‌ها ادامه داشته باشند.

محققان ناسا اعلام کرده‌اند این دسته‌بندی جدید می‌تواند راه را برای شناسایی بهتر این انفجارها و منابع آنها هموار کند.

"رولف بوهلر"(Rolf Buhler) محقق ارشد این تحقیق گفت: در بیشتر موارد ما با هسته‌های فعال کهکشانی مواجه هستیم اما این موضوع وجود منابع جدید و شناخته‌نشده در این زمینه را غیرممکن نمی‌داند.

 به نقل از دیلی‌میل، تنها 10 روز مانده به پایان ماموریت فضاپیمای کاسینی در زحل و نابودی این فضاپیما، "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) انیمیشن جالبی از حرکت یکی از قمرهای زحل موسوم به "انسلادوس" که بوسیله این فضاپیما گرفته شده است، منتشر کرد.

این انیمیشن با کنار هم قرار دادن مجموعه تصاویری که کاسینی از انسلادوس در پرواز اول اوت گرفته تولید شده است.

این انیمیشن با زاویه اول شخص تولید شده و ارتفاع کاسینی از سطح این قمر حدود 181 هزار کیلومتر بوده است.

انسلادوس ششمین قمر بزرگ زحل محسوب می‌شود که در طول ماموریت کاسینی بارها مورد بررسی قرار گرفته و پوشیده از یخ است و می‌تواند کاندید خوبی برای میزبانی از حیات فرازمینی باشد.

محققان در بررسی‌های خود متوجه شدند تمام موارد مورد نیاز برای ایجاد حیات در این قمر وجود دارد.

محققان معتقدند اقیانوس زیرسطحی موجود در قمر انسلادوس تمام مواد مورد نیاز برای حیات موجودات زنده را دارد.

تحلیل شیمیایی این اقیانوس‌ها قویا حاکی از این است که بستر دریای انسلادوس حاوی فواره های آب داغ است. همین فواره‌ها در بستر اقیانوس‌های زمین محل رشد و نمو ارگانیسم هاست.

البته وجود این سیستم‌های هیدروترمال(گردش آب داغ) به خودی خود تضمین کننده وجود ارگانیسم‌ها در این قمر به قطر ۵۰۰ کیلومتر نیست و احتمال دارد محیط آن استریل باشد.

اما یافته‌های تازه دلیل قانع کننده ای برای بازگشت به این کره با ابزارهای پیشرفته فراهم می‌کند؛ ابزارهایی که بتوانند آب را برای یافتن شواهد زیستی بررسی کنند.

وجود هیدروژن در این قمر می‌تواند منبع انرژی برای ایجاد حیات میکروبی در این قمر باشد و محققان امیدوارند بتوانند نشانه‌هایی از وجود حیات میکروبی در آن را بیابند.

یکی از جذابیت‌های انسلادوس راحت بودن مطالعه زیر سطح یخی آن است چون این مواد با فواره‌ها به فضا پرتاب می‌شوند و کافی است فضاپیمایی مثل کاسینی از میان آن رد شود.

برای وجود حیات علاوه بر آب و منبع انرژی نیاز به شش فاکتور دیگر وجود دارد. این فاکتورها عبارتند از کربن، هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن، گوگرد و فسفر.

دو مورد آخر هنوز در اقیانوس‌های انسلادوس کشف نشده‌اند اما محققان معتقدند با توجه به هسته سنگی این قمر احتمالا این دو عنصر نیز در انسلادوس یافت می‌شوند.

در تصاویر گرفته شده از این قمر از فیلترهای فرابنفش، فروسرخ و رنگ‌های اصلی قرمز، آبی و سبز استفاده شده است.

کاسینی پس از 13 سال تحقیق و تصویربرداری از زحل، حلقه‌ها و قمرهای آن به روزهای آخر خود نزدیک می‌شود و آخرین شیرجه خود به سمت زحل را در روز یکشنبه 19 شهریور انجام خواهد داد.

آخرین تصاویر کاسینی از زحل در تاریخ 23 شهریورماه به زمین ارسال خواهد شد.

پس از تصویربرداری نهایی کاسینی آنتن خود را به سمت زمین برمی‌گرداند تا قبل از برخورد به جو زحل و نابودی کامل، آخرین اطلاعات خود را به زمین بفرستد.

دکتر "کورت نیبور"( Curt Niebur) یکی از محققان پروژه کاسینی گفت: این ماموریت یکی از موفق‌ترین ماموریت‌های ناسا محسوب می‌شود و تمام اهداف تعیین شده برای آن محقق شده است.

ناسا اعلام کرده است ماموریت کاسینی در تاریخ 15 سپتامبر با قطع شدن ارتباط آن با زمین در ساعت 7:54 به وقت آمریکا به پایان خواهد رسید.

به نقل از سی‌نت، دو ماه پیش رسانه‌ها از انعقاد قراردادی بین "اسپیس‌ایکس"(SpaceX) و نیروی هوایی آمریکا برای پرتاب فضاپیما خبر دادند و این شرکت قصد دارد فردا این فضاپیما را به فضا پرتاب کند.

پرتابی که ممکن است به خاطر شرایط ناپایدار جوی ایجاد شده به خاطر طوفان "ایرما" انجام نشود.

کارشناسان هواشناسی اعلام کرده‌اند که احتمال آنکه شرایط برای انجام این پرتاب مهیا باشد حدود 50 درصد است.

زمان این پرتاب فردا ساعت 6 صبح به وقت محلی (14:30 به وقت تهران) اعلام شده است و در صورت لغو پرتاب زمان پرتاب بعدی جمعه خواهد بود و از مرکز فضایی "کندی"(Kennedy) در فلوریدا انجام خواهد شد.

 طوفان ایرما(Irma) که اکنون یک طوفان فوق استوایی درجه پنج(شدیدترین درجه) است، با وزش بادهایی با سرعت ۲۹۵ کیلومتر در ساعت همراه است.

در ناحیه "کی‌وست" در جنوبی‌ترین نقطه فلوریدا به ساکنان دستور داده شده از روز چهارشنبه خانه‌هایشان را تخلیه کنند و این دستور اجباری است.

نکته جالب توجه در رابطه با همکاری ارتش و اسپیس‌ایکس، اعلام ناگهانی خبر آن بود. معمولا پیش از این، اخبار مربوط به قراردادهای فضایی یک تا دو سال زودتر منتشر می‌شد اما این بار تنها دو ماه زودتر این قرارداد منعقد شد.

این فضاپیما در چهار ماموریت قبلی خود با استفاده از موشک "اطلس 5"(Atlas V) "اتحادیه پرتاب فضاپیمای آمریکا"(ULA) به فضا پرتاب شده بود.

پیش از این اعلام شده بود که پرتاب فضاپیمای ارتش آمریکا زودتر از ماه اوت نخواهد بود ولی در اعلامیه‌ای جدید این پرتاب به ماه سپتامبر موکول شد.

اسپیس‌ایکس همانند دیگر پرتاب‌های خود از موشک "فالکون 9 (Falcon 9)" استفاده خواهد کرد اما این بار قرار است این موشک قابل بازیابی برای اولین بار برای پرتاب فضاپیما مورد استفاده قرار بگیرد.

پیش از این اسپیس‌ایکس از فالکون 9 برای پرتاب ماهواره به فضا استفاده کرده است.

با وجود انتشار چندین خبر در رابطه با این قرارداد، همچنان جزئیات آن سری است و هیچ توضیحی در رابطه با محتویات این فضاپیما و ماموریت آن داده نشده است.

این فضاپیما از نوع رباتیک بوده و سرنشینی در این ماموریت نخواهد داشت.

چندی پیش فضاپیمای X-37B پس از پایان ماموریت 718 روزه خود در مدار زمین در پایگاه فضایی "کندی" واقع در فلوریدا فرود آمد.

شرکت بوئینگ این فضاپیما را تولید کرده است و نیروی هوایی آمریکا برای انجام مطالعه در زمینه کاهش خطرات پروازهای مداری از آن استفاده می‌کند.

چهارمین ماموریت فضاپیمای بوئینگ در تاریخ 20 مه سال 2015 میلادی با استفاده از موشک "اطلس 5" از پایگاه کندی در فلوریدا به فضا پرتاب شد.

از این فضاپیما که می‌توان از نظر ساختاری آن را "مینی‌شاتل" نامید، برای انتقال مواد آزمایشگاهی به فضا و همچنین انجام آزمایش‌های پیشرفته در زمینه برقراری ارتباط با ماهواره‌ها در فرکانس‌های بالا استفاده شده است.

دو قرارداد اخیر نیروی هوایی ارتش آمریکا با اسپیس ایکس به ترتیب 83 میلیون و 96.5 میلیون دلار ارزش داشته است.

 داروی نانویی ضد سرطان تزریقی سینادوکسوزوم توسط شرکت دانش‌بنیان اکسیر نانو سینا به میزان ۱۲ هزار ویال در سال تولید می‌شود و از ظرفیت‌های دیگر این خط در آینده نزدیک برای تولید نانوداوهای دیگر استفاده خواهد شد.

در حال حاضر مشابه خارجی سینادوکسوزوم در کشورهای امریکا، بلژیک و هند تولید می‌شود.

مهناز قمی، مجری طرح با اشاره به راه‌اندازی خط تولید این دارو گفت: سایت تولید داروهای ضد سرطان نانویی تزریقی برای اولین بار در کشور با استفاده عمده از دستگاه‌ها و تجهیزات ساخت ایران ایجاد شده است.

وی با بیان اینکه این خط تولید یک خط تولید چند منظوره برای تولید داروهای خاص ضد سرطان بر اساس فناوری نانو است، خاطر نشان کرد: این اقدام ضمن جلوگیری از خروج ارز و ایجاد اشتغال، برای صنعت داروهای نانویی ارزش افزوده به همراه خواهد داشت.

قمی با بیان این‌که هر ویال این دارو در آمریکا ۷۰۰ دلار قیمت‌گذاری شده است، اظهار کرد: با تولید انبوه داروی سینادوکسوزوم در کشور بیماران سرطانی هزینه کمتری برای درمان پرداخت می‌کنند، به گونه‌ای که ۹۰ درصد از هزینه دارو از سوی شرکت‌های بیمه و ۱۰ درصد آن از سوی بیمار پرداخت خواهد شد.

به گفته این محقق، این دارو از سال ۹۱ توسط خط تولید یکی از شرکت‌های تولیدکننده داروهای ضد سرطان در کشور تولید می‌شد، اما با بهره‌برداری از این خط تولید، داروهای ضد سرطان نانویی تزریقی مطابق با استانداردهای بالای بین‌المللی بصورت انبوه تولید خواهند شد.

داروی ضد سرطان نانویی سینادوکسوزوم برای درمان سرطان پیشرفته سینه، تخمدان و پوست تولید شده و خط تولید این دارو با ظرفیت تولید سالانه ۵۰۰ هزار ویال افتتاح شده است.

ارزش راه‌اندازی سایت تولید داروهای ضد سرطانی نانویی تزریقی بیش از ۱۰۰ میلیارد ریال بوده است و شرکت دانش‌بنیان تولیدکننده داروی ضد سرطان سینادوکسوزوم در نظر دارد در آینده از این سایت برای تولید ۴ داروی ضد سرطان لیپوزوم تزریقی مبتنی بر فناوری نانو استفاده کند.

 به نقل از گیزمگ، در حال حاضر تکنسین‌ها قالب‌هایی را برای بیماران طراحی می‌کنند تا بتوانند قبل از انجام هرگونه تغییر بر روی دندانها مدل نهایی دندانهای بیماران را به آنها نشان دهند.

این نرم افزار جدید که از فناوری واقعیت افزوده بهره می‌برد، می‌تواند سبب کاهش هزینه‌های مرتبط با تهیه قالب‌های مذکور برای بیماران شود.

این نرم افزار جدید توسط استارتاپ "کاپانو"(Kapanu) در "انستیتو فناوری فدرال زوریخ"((ETH Zurich توسعه یافته و لقب "موتور واقعیت افزوده کاپانو"((Kapanu Augmented Reality Engine را گرفته است.

فرآیند استفاده از این نرم افزار به این صورت است که یک اسکن سه بعدی از حفره دهان بیمار تهیه می‌شود. نرم افزار سپس به یک پایگاه داده پر از مدل‌های سه بعدی از دندان‌هایی که به صورت طبیعی جذاب و بی‌نقص هستند متصل شده و گزینه‌های مختلف برای یک لبخند جدید را نمایش می‌دهد.

در این فرآیند می‌توان لبخند مورد نظر و دلخواه را انتخاب کرده و آن را با دندان‌های فعلی بیمار مطابقت داد و بدین ترتیب بیمار می‌تواند مدل مجازی لبخند خود را در یک ویدئوی زنده تماشا کند.

این کار به بیمار اجازه می‌دهد تا لبخند پس از جراحی خود را قبل از اقدام برای جراحی ببیند.

با استفاده از این نرم افزار بیمار حتی می‌تواند سر خود را حرکت دهد و دندانهایش را در زوایای مختلف ببیند.

لازم به ذکر است که توسعه دهندگان این نرم افزار در اوایل سال جاری آن را در نمایشگاه بین‌المللی دندانپزشکی در آلمان رونمایی کردند.

 به نقل از دیلی‌میل، در این پژوهش همچنین مشخص شد که این کودکان کمتر به تغذیه در هنگام شب نیاز دارند.

نکته جالب توجه این است که والدین این کودکان رضایت بیشتری از خواب شبانه خود داشته و دچار مشکلی در این زمینه نمی‌شوند.

دکتر جودی میندل، از بیمارستان کودکان فیلادلفیا، اظهار کرد: یکی از دلایل اصلی این است که آنها عادت می‌کنند تا در تنهایی و به خودی خود به خواب بروند.

از طرفی بنا بر دستورالعمل‌های اعلام شده از سوی آکادمی آمریکایی کودکان(AAP) توصیه می‌شود که نوزادان حداقل تا شش ماه اول برای کاهش خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) در همان اتاقی که پدر و مادر حضور دارند بخوابند.

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد که به اختصار SIDS نیز نامیده می‌شود، عبارت است از مرگ نابهنگام نوزادان در خواب بدون هیچ‌گونه پیش‌بینی قبلی پزشکی و بدون برجای‌گذاشتن هیچ‌گونه عارضه‌ای در بدن نوزاد که در حین کالبدشکافی قابل تشخیص باشد. به این بیماری مرگ تختخواب نیز اطلاق می‌شود زیرا اغلب در کودکان در تختخواب روی می‌دهد.

عامل این بیماری ناشناخته است گرچه دانشمندان توانسته‌اند برخی موارد منشأ این بیماری را شناسایی کنند.

محققان پارامترهای متعددی را در ریسک‌پذیری نوزادان شناسایی کرده‌اند که از آن جمله زودرس بودن نوزادان، در معرض دود دخانیات قرار داشتن در هنگام خواب، به پشت نخواباندن نوزادان (نباید روی قلب آن‌ها فشار باشد)، عوامل ژنتیکی و ... می‌باشند.

محققان پرسشنامه های تکمیل شده توسط والدین 6,236 نوزاد در سن 6 تا 12 ماهگی در ایالات متحده را تجزیه و تحلیل کردند.

آنها همچنین 3,798  پدر و مادر را از استرالیا، برزیل، کانادا، بریتانیا و نیوزلند بررسی کردند.

نتایج نشان می‌دهد نوزادانی که در اتاق‌های جداگانه از والدین خود می‌خوابند، زودتر از خواب بیدار می‌شوند، زمان کمتری چرت زده و خواب بیشتر و عمیق‌تری را در طول 24 ساعت تجربه می‌کنند. همچنین به تغذیه شبانه نیاز نخواهند داشت.

در مقابل والدین نیز از کیفیت خواب بالاتری بهره‌مند خواهند شد.

دکتر میندل اظهار کرد: برای این موضوع دلایل متعددی وجود دارد که تنها یکی از آنها این است که کودکان عادت می‌کنند تا خودشان و بدون نیاز به مداخله دیگران به خواب بروند.

یافته‌های این پژوهش در مجله Sleep Medicine منتشر شده است.