ابوریحان محمد بن‌احمد بیرونی دانشمند بزرگ و ریاضیدان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس و تاریخ‌نگار ایرانی سده چهارم و پنجم هجری است. وی در تاریخ 362 ه.ق در حوالی خوارزم متولد شده و از این جهت به بیرونی یعنی خارج از خوارزم معروف شده است. وی در سال 440 ه.ق در غزنه بدرود حیات گفت.

بیرونی در نوجوانی نـزد دانشمند معـروف به ابونصر عـراق (از خاندان آل عراق) به تحـصیل مثـلثات کروی و دانش ریاضی پـرداخت و با حـمایت مالی هـمین فرد بود که توانست نزد استادان مخـتـلف به فراگـیری عـلوم و دانش‌های زمانه خود هـمچـون طب و فـلسفه بپـردازد.

وی، در جـوانی به دربار سلسله خوارزمشاهـیان که اهـل عـلم و ادب و حامی و مشوق دانشمندان و ادیـبان بودند، پـیوست. پس از انـقراض دوران زمامداری این سلسله به ری رفت و در مباحثات ریاضی با دانشمندان آن دیار شرکت کرد.

ابوریحان سپس به جرجان (گـرگـان) و به دربار قابوس بن وشمگـیر، پادشاه آل زیار رفـت و به پاس حمایت قاموس، کـتاب مشهـور خود به نام " آثارالباقـیه" را به نام وی تالیف کرد. در هـمین دوره بود که به اکـتـشاف نجـومی و رصد ستارگـان پرداخت و طول و عرض جـغـرافـیایی جرجان را محاسبه کرد.

بـیرونی در اوایل سال 394 از جرجان به خوارزم رفـت و مدتی با ابوعلی سـینا و سایر دانشمندان دربار عـلی بن مامون خوارزمشاه به بحث علمی پـرداخت. 

با حمله غـزنویان و به پایان آمدن دوران خوارزمشاهـیان، ابوریحان با سپاهـیان سلطان محـمود غـزنوی از خوارزم به غـزنـین رفت و تا سال درگـذشت خود مقـیم این شهـر بود. به عـبارت دیگر ابوریحان 32 سال از عـمر پربار خویش را در دربار سلطان محـمود، سلطان مسعـود و سلطان مودود گـذراند. 

شهـرت عالمگـیر ابوریحان در مدت اقامتـش در هـند در معـیت غـزنویان باعث شد عـلیرغـم آن که هـندیان سپاهـیان غـزنوی را دشمن خود می‌پـنداشـتـند، مقام و مرتـبه‌اش را گـرامی دارند. ابوریحان در این مدت زبان سانسکریت و عـلوم و دانش هـندیان را فرا گـرفت و برآیـند پژوهـش‌های خود را در کتابی به نام "کـتاب الهـند" به تالیف درآورد که منـبعـی موثـق برای شناخت مکاتب و عـقاید هـندیان است. وی هـمچـنین کـتابی درباره نجـوم و ریاضیات از سانسکریت به فارسی برگـرداند که عـنوان آن "زیج سند هـند" است. 

بیرونی حدودا 146 اثر از خود بر جای گذاشته است که هر کدام مجموعا شامل 13000 صفحه است.

از جمله آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تحقیق ماللهند: موضوع این کتاب مذهب و عادات و رسوم هندوان و نیز گزارشی از سفر به هند است.
 
قانون مسعودی: کتابی است در نجوم و تقویم شامل یازده بخش. در این کتاب بخش‌هایی مربوط به مثلثات کروی و نیز زمین و ابعاد آن و خورشید و ماه و سیارات موجود است. 
 
التفهیم لاوایل صناعة‌التنجیم: این کتاب نیز در نجوم و به فارسی نوشته شده‌ است و برای مدت چند قرن متن کتاب درسی برای تعلیم ریاضیات و نجوم بوده‌ است.
 
الجماهر فی معرفة‌الجواهر: بیرونی این کتاب را به نام ابوالفتح مودود بن مسعود تألیف کرد و موضوع کتاب معرفی مواد معدنی و مخصوصاً جواهرات مختلف است. ابوریحان در این کتاب فلزات را بررسی کرده و نوشته‌ است. وی در این کتاب به شرح فلزها و جواهرهای قاره‌های آسیا، اروپا و آفریقا می‌پردازد و ویژگی‌های فیزیکی مانند بو، رنگ، نرمی و زبری حدود ۳۰۰ نوع کانی و مواد دیگر را شرح می‌دهد و نظریه‌ها و گفتارهای دانشمندان یونانی و اسلامی را درباره آن‌ها بیان می‌کند.
 
الصیدنة فی‌الطب: این کتاب درباره داروهای گیاهی و خواص و طرز تهیه آن‌ها نوشته شده‌ است.
 
آثار الباقیه عن‌القرون الخالیه: ابوریحان در این کتاب مبدأ تاریخ‌ها و گاه‌شماری اقوام مختلف را مورد بحث و بررسی قرار داده‌ است. این کتاب را می‌توان نوعی تاریخ ادیان دانست.

استیعاب الوجوه‌الممکنة فی صنعة‌الاصطرلاب: در باب ارائه روش‌های مختلف ساخت انواع اسطرلاب است.

آثارالباقیه (الآثار الباقیه من القرون الخالیه): در این کتاب بیرونی درباره مزایای مبدا‎‎های مختلف تقویم بحث می‌کند طلوع یا غروب (که بر مبنای افق هستند) و دستگاه‌هایی را که از هر یک استفاده می‌کنند نام می‌برد. همچنین انواع مختلف سال را تعریف می‌کند و همچنین به تعریف تاریخ‌های مختلف و بحث در آنها می‌پردازد.

قرةالزیجات: کتاب مرجعی که مخاطب با کمک آن می‌توانست همه مسائل نجومی زمان خود را حل کند و در آن تاکید بیشتر بر محاسبات علمی است تا مباحثات نظری. مباحث این کتاب شامل قواعد تقویم نگاری، طول روز، تعیین «خداوندگار» احکامی سال و ماه روز و ساعت؛ مکان متوسط و مکان واقعی خورشید و ماه و سیارات، ساعت روز، عرض جغرافیایی محل، خسوف و کسوف و شرایط رؤیت برای ماه و سیارات است.

ممرها (تمهید المستقر اتحقیقمعنی الممر): این کتاب به توصیف پدیده‌های احکامی مختلفی که لفظ ممر (گذر یا عبور) بر آنها اطلاق می‌شد، اختصاص دارد. وقتی می‌گوییم سیاره ای از سیاره دیگر عبور می‌کند، منظور این است که از لحاظ طول سماوی یا عرض سماوی یا فاصله نسبی تا زمین از آن می‌گذرد.
 

الجماهر (الجماهر فی معرفه الجواهر)، سدس (حکایةالاله المسماه السدس الفخر)،  تحدید (تحدید نهایات الاماکن لتصحیح مسافات المساکن)، چگالی‌ها (مقاله فی‌النسب التی بین الفلزات و الجواهر فی‌الحیم)،  سایه‌ها (افراد المقال فی امر الظلال)، وترها (استخراج الاوتار فی‌الدائرة)، پاتنجلی و ماللهند از دیگر آثار وی محسوب می‌شوند.

بیرونی را بزرگ‌ترین دانشمند مسلمان و یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان همه اعصار می‌دانند. دانشنامه علوم چاپ مسکو، ابوریحان را دانشمند همه قرون و اعصار خوانده‌ است. در بسیاری از کشورها نام بیرونی را بر دانشگاه‌ها، دانشکده‌ها و تالار کتابخانه‌ها نهاده و لقب «استاد جاوید» به او داده‌اند.

مجسمه ابوریحان بیرونی در دفتر سازمان ملل متحد در وین

جمهوری اسلامی ایران نیز در راستای تکریم ابوریحان، اقدامات زیادی را انجام داده است که از جمله آنها می‌توان به نام‌گذاری 13 شهریور به عنوان روز بزرگداشت ابوریحان بیرونی اشاره کرد.

همچنین دولت وقت در ژوئن ۲۰۰۹ به عنوان نشانی از پیشرفت علمی صلح‌آمیز ساختمان-مجسمه‌ای به شکل چهارتاقی که ترکیبی از سبک‌های معماری و تزئینات هخامنشی و اسلامی در آن دیده می‌شود را به دفتر سازمان ملل متحد در وین هدیه داد که در محوطه آن در سمت راست ورودی اصلی قرار داده شده‌ است. در این چهارتاقی مجسمه‌هایی از چهار فیلسوف ایرانی خیام، ابوریحان بیرونی، زکریای رازی و ابوعلی سینا قرار دارد.

مجسمه ابوریحان بیرونی، تهران، پارک لاله

رصدخانه ابوریحان بیرونی نیز که در شهر شیراز و متعلق به دانشگاه شیراز است، توسط دکتر یوسف ثبوتی و با همکاری دکتر فرانسیس گانین در سال 1356 راه‌اندازی و تأسیس شده است. این رصدخانه دارای تلسکوپ انعکاسی به قطر ۵۱ سانتی‌متر و همچنین مجهز به دستگاه نورسنج و کامپیوتر است.

به نقل از سیکر، یک شرکت استارتاپی بنام "پارادرامیکز"(Paradromics) واقع در کالیفرنیا در حال توسعه یک روش جدید برای اتصال مغز به کامپیوتر، با هدف ارسال داده‌ها با سرعت بیش از یک گیگابیت در ثانیه است تا به طور موثر یک رابط کاربری باند پهن عصبی با سرعت بالا بسازد.

در کوتاه مدت، شرکت متمرکز بر استفاده از این مودم برای بازگرداندن قابلیت گفتار در میان افرادی است که توانایی صحبت کردن را از دست داده‌اند. به عنوان مثال، بیماران مبتلا به بیماری "لو گریگ" مانند "استفن هاوکینگ"، متخصص فیزیک نجومی.

اگر آنها موفق باشند، دستگاه به یک رابط کلی و عمومی مغز و کامپیوتر با مفاهیم گسترده برای زمینه پروتز و احیای اندام تبدیل خواهد شد.

دوربین‌های با کیفیت بالا می‌توانند برای بازگرداندن بینایی به نابینایان استفاده شوند. ابزار و امکانات پروتزی می‌توانند به مراتب بیشتر از حالت کنونی کاربردی باشند و احساساتی مانند لمس رباتیک را به مغز بفرستند.

"مت آنجل"، مدیرعامل شرکت "پارادرامیکز"(Paradromics) گفت: هنگامیکه شما می‌توانید یک مغز را به یک کامپیوتر متصل کنید، می‌توانید مغز را به هر چیزی که با یک کامپیوتر صحبت می‌کند، متصل کنید. علم پزشکی به راحتی نمی‌تواند به راحتی چشم شما را بازیابی کند. اما کیفیت زندگی شما با توجه به اتصال با یک رابط مغز و کامپیوتر، می‌تواند به طور قابل توجهی ارتقا یابد.

در ماه ژوئیه، "پارادرامیکز" با کسب یک کمک هزینه 18 میلیون دلاری از "آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی"(DARPA)، برای ساخت یک نسخه ایمپلنت انسانی از دستگاه، کسب کرد. در حال حاضر، این شرکت امیدوار است دستگاه تا سال 2021 برای آزمایشات بالینی بر روی انسان آماده شود.

برای اطمینان، پیشرفت‌های اخیر در حال حاضر بیماران فلج شده را قادر به حرکت اندام اعصاب با استفاده از ایمپلنت‌های عصبی و حتی تجربه درجه‌ای از حس کرده است.

ضمن اینکه دومین هدف این شرکت که بازگرداندن بینایی به افرادی است که از یک بیماری چشمی موسوم به "زوال تدریجی گیرنده های نوری شبکیه"(Retinit Pigmentosa) رنج می‌برند، نیز محقق شده است. بدین ترتیب که درجاتی از بینایی از بین رفته در افراد مبتلا به این بیماری را با استفاده از ایمپلنت‌های شبکیه، بازیابی کرده‌اند. 

یک مشکل مهم و برجسته در این زمینه نحوه ارسال اطلاعات بسیار بیشتری به مغز و گرفتن اطلاعات از آن، به شکل بسیار سریع‌تر است. به طور خلاصه یعنی اینکه چگونه به طور چشمگیری پهنای باند را افزایش دهیم.

این تکنولوژی در حال حاضر از لحاظ پیشرفته، در سیستمی موسوم به "آرایه یوتا"(Utah Array) به کار گرفته شد که به صورت همزمان و یک جا از 128 عدد الکترود در مغز استفاده می‌کند.

"Utah Array" به اندازه کافی اجازه داد تا "ناتان کوپلند"، یک مرد جوان که پس از یک تصادف اتومبیل در سال 2004، تمام احساسات خود را از سینه به پایین از دست داده، با استفاده از یک بازوی رباتیک در ماه اکتبر 2016 با رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما دست دهد و حتی دستان رییس جمهور را احساس کند.

اوباما در آن زمان گفت: این باور نکردنی است. "ناتان" دست رباتیک خود را توسط مغزش تکان می‌دهد.

اما در حالی که "Utah Array" دهها الکترود را در اختیار دارد،"پارادرامیکز" می‌خواهد تعداد کانال‌های فردی را به صدها هزار الکترود گسترش دهد.

"آنجل" گفت: اگر این چیزی است که شما می‌توانید با 100 کانال انجام دهید، تصور کنید که با 100 هزار یا یک میلیون الکترود چه می‌توان کرد.

به این ترتیب شرکت در حال توسعه "درایو ورودی-خروجی عصبی"(NIOB) است. هدف این واحد به طور موثر، ساخت یک مودم مغزی است که قادر به خواندن و تحریک و تهییج مغز است.

"NIOB" دارای یک طراحی مدولار قابل ارتقا است که تراشه‌های یک سانتی‌متری آن روی مغز قرار می‌گیرد و حدود 50 هزار میکروسیم بسیار نازک دارد. هر میکروسیم به 3 تا 5 نورون فرد متصل است.

میکروسیم‌ها، در تعداد کمتر، توسط محققان برای نظارت بر فعالیت مغز در طول دهه‌های اخیر استفاده شده است، اما پارادرامیکز در حال کار بر روی افزایش بهره‌وری و کارایی این فناوری است.

توابع "NIOB" توسط فعل و انفعال با فعالیت الکتریکی نورون‌ها عمل می‌کند. فعالیتی که "آنجل" آن را با انرژی الکتریکی ساطع شده از مارماهی‌ها در دریا مقایسه می‌کند.

هر بار که یک نورون انرژی الکتریکی خود را شلیک می‌کند، یک پالس الکتریکی را در محدوده خود آزاد می‌کند که می‌تواند توسط میکروسیم‌ها ثبت شود. این فناوری قادر خواهد بود هم ترافیک عصبی را بخواند و هم آن را کنترل و تحریک کند، به این معنی که داده‌های مغز قادر به سفر به کامپیوترها می‌باشند و داده‌های کامپیوتری قادر خواهند بود به طور مستقیم به مغز در سطح نورون‌های فردی وارد شوند.

در واقع، "پارادرامیکز" تنها یکی از چندین گیرنده از مجموع 65 میلیون دلار کمک‌های مالی از آژانس تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع آمریکا (DARPA) است که اخیرا برای کار بر روی فناوری رابط مغز و کامپیوتر پیشرفته اعطا شده است. گرچه که دیگر گیرندگان این کمک مانند موسسات بزرگ تحقیقاتی از جمله دانشگاه براون و دانشگاه کلمبیا هستند، "پارادرامیکز" از لحاظ این که تنها استارتاپ در این عرصه است، قابل توجه است.

"پارادرامیکز" برای رسیدن به عملکرد مناسب و تعریف قدرت سیگنال می‌گوید: میکروسیم‌ها باید چند میلی متر در مغز نفوذ کنند تا به اندازه یک دهم میلی‌متر درون نورون‌هایی که می‌خواهند بررسی کنند، نفوذ کنند.

این بدان معنی است که جاگذاری "NIOB" به یک جراحی پر ریسک و خطرناک نیاز دارد و هرگز نمی‌تواند به عنوان کلاهی که در روی سر قرار می‌گیرد، عمل کند.

به عبارت دیگر، تصمیم به نصب یک مودم مغزی به این زودی‌ها برای کسی یک تصمیم عادی نخواهد بود.

"آنجل" گفت: برای نصب این ایمپلنت باید جمجمه را باز کنید و دستگاه را روی مغز قرار دهید. جراحی مغز پر ریسک است و قرار دادن چیزی در مغز ساده نیست. این کار مانند زدن یک تتو(خالکوبی) نیست که در صورت درخواست فرد به راحتی قابل انجام باشد.

 به نقل از انگجت، فرمان اتوموبیل‌ها یکی از اجزایی است که با آمدن خودروهای خودران کم‌کم حذف خواهد شد و حالا شرکت "جگوار لندروور"(Jaguar Land Rover) فرمان هوشمندی را برای دورانی که خودروها خودران بوده و فرمان ندارند طراحی کرده است که در صورت نیاز بر روی خودروها نصب شود.

این فرمان هوشمند که نام آن از سازنده‌اش گرفته شده، "سایر"(Sayer) نام دارد و می‌تواند از خودرویی به خودروی دیگر منتقل شود.

سامانه هوشمند این فرمان بیشتر به عنوان یک دستیار عمل می‌کند و کاربر را به مرکز خدمات‌دهی خودروهای خودران متصل می‌کند.

این فرمان هوشمند می‌تواند زمانی که کاربر در اتاق نشیمن نشسته است، خودرو را برای کاربر به بیرون از پارک بیاورد و با پرسیدن مقصد، وی را به مقصد برساند و زمانیکه کاربر باید هدایت خودرو را در صورت نیاز به دست بگیرد به وی اعلام کند.

احتمال اینکه این محصول در آینده ساخته شود بسیار کم است اما جگوار قصد دارد با حدس زدن در رابطه با عملکرد خودروهای خودران در آینده تا حدودی خود را برای آن دوران آماده کند و بیشتر به ارائه طرح‌های مفهمومی و آزمایشگاهی بپردازد که ممکن است هیچ‌گاه اجرایی نشوند اما دید بسیار مناسبی در زمان نیازسنجی و راحتی خودروهای خودران به مهندسان می‌دهند.

به نقل از آر تی، این پیشرفت بزرگ راه‌های جدیدی را برای درمان سرطان‌های مرگبار ارائه می‌کند.

این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده، نشان می‌دهد که چگونه یک تیم بین‌المللی محققان از دانشگاه‌های رایس، دورام و دانشگاه‌های دولتی کارولینای شمالی با یکدیگر همکاری می‌کنند تا نانوماشین‌های تک مولکولی را آزمایش کرده و بتوانند به راحتی از طریق غشاء سلول‌های هدف گرفته شده عبور کرده و دارو رسانی کنند.

در یک آزمایش انجام شده در دانشگاه دورام در انگلستان، به مدت یک تا سه دقیقه طول کشید تا نانوربات‌ها از دیواره سلول سرطانی پروستات تونل زده و عبور کنند و در نهایت بلافاصله موفق به کشتن سلول سرطانی شوند.

دکتر "رابرت پال" از دانشگاه دورام که رهبری این پژوهش را بر عهده دارد، معتقد است که این ماشین‌ها می‌توانند برای درمان انواع سرطان‌ها، از جمله آنهایی که به درمان مقاوم هستند، مورد استفاده قرار گیرند.

وی اظهار کرد: "ما به سمت تحقق آرمان‌های خود حرکت می‌کنیم تا بتوانیم با استفاده از نانو ماشین‌های فعال با نور، سلول‌های سرطانی مانند تومورهای پستان و ملانوم پوست، مخصوصا آنهایی که به شیمی‌درمانی مقاوم هستند را هدف قرار دهیم."

وی افزود: "این فناوری پس از توسعه، می‌تواند تغییرات بالقوه‌ای را در درمان غیر تهاجمی سرطان ایجاد کند و به میزان قابل توجهی بقا و رفاه بیماران را در سطح جهانی بهبود بخشد."

این نانوماشین‌ها باید با سرعت 3 میلیون بار در ثانیه چرخانده شوند تا خود را از بدن عبور دهند و بر حرکت براونی، غلبه کنند.

حرکت براونی (Brownian motion) در فیزیک به نوعی از حرکت تصادفی ذرات غوطه‌ور در سیال (مایع یا گاز) بر اثر برخورد این ذرات با اتم‌ها یا مولکول‌های سیال گفته می‌شود.

یکی از محققان این پژوهش اظهار کرد: "این نانوماشین‌ها بسیار کوچک هستند و ما می‌توانیم 50 هزار عدد از آنها را در قطر موی انسان جای دهیم."

تحقیقات این دانشمندان ادامه داشته و این تیم قصد دارند تا آزمایشاتی را بر روی میکروارگانیسم‌ها و ماهی‌ها انجام دهند که در صورت موفقیت، این آزمایشات بر روی جوندگان انجام خواهد شد.

 به نقل از بی.بی.سی، این دوربین به پزشکان کمک خواهد کرد حین بررسی اعضای داخلی بدن، ابزارهای پزشکی مثل آندوسکوپ را از بیرون ببینند و آنها را ردیابی کنند.

این دوربین، منبع نور در داخل بدن را تشخیص می‌دهد، مثل نور چراغی که در انتهای لوله منعطف آندوسکوپ قرار دارد.

تا به حال پزشکان مجبور بودند از روش‌های تصویربرداری مثل رادیوگرافی (اشعه ایکس) برای ردیابی این ابزارها در داخل بدن استفاده کنند.

پروفسور "کو دالیوال" استاد دانشگاه "ادینبرو" می‌گوید این وسیله قابلیت‌های بسیار وسیعی را در اختیار پزشکان می‌گذارد.

وی می‌گوید: امکان دیدن جای ابزارهای پزشکی در داخل بدن برای بسیاری از کاربردهای درمانی حیاتی است، چون می‌توانیم با حداقل تهاجم به بدن، بیماری را درمان کنیم.

آزمایش نمونه اولیه این دوربین نشان داده که دوربین می‌تواند در شرایط عادی منبع نور را از 20 سانتی‌متری بافت بدن ردیابی کند.

نور آندوسکوپ می‌تواند از بدن بگذرد اما معمولا این پرتوها پراکنده شده یا پس از برخورد به بافت‌های بدن برمی‌گردد و مستقیما از داخل به بیرون بدن حرکت نمی‌کند.

از این رو دنبال کردن این نور پراکنده برای فهمیدن اینکه وسیله طبی دقیقا در کجای بدن وجود دارد مفید نیست، چون تصویر واضحی در اختیار قرار نمی‌دهد.

این دوربین جدید فوتون‌ها(واحد کوانتومی نور) را ردیابی می‌کند و به قدری حساس است که کوچکترین اثر نور را که از بافت‌های بدن عبور کرده ردیابی می‌کند.

این دوربین همچنین می‌تواند مدتی را که طول کشیده پرتو نور از بافت‌های بدن بگذرد، اندازه بگیرد و به این ترتیب جای دقیق ابزار پزشکی را در داخل بدن مشخص کند.

تولید این دوربین مشترکا توسط دانشگاه "ادینبرو" و دانشگاه "هریوت-وات" صورت گرفته که متخصصان علوم دیگر از جمله فیزیک با همکاری پزشکان، این مشکل طبی را بررسی کرده و فناوری‌های پیشرفته موجود را برای غلبه بر آن طراحی و تولید کردند.

 به نقل از تلگراف، اختلال استرس پس از سانحه"" یک اختلال اضطرابی ناشی از وقایع استرس زا یا ترسناک است که می تواند موجب افسردگی، کابوس، افسردگی، مشکلات خواب و احساس گناه شود.

این اختلال تاکنون تنها از طریق نشانه‌های گزارش شده تشخیص داده می‌شد که بسیاری از قربانیان، به ویژه نظامیان، تمایلی به افشا شدن آن نداشتند.

اما دانشمندان در دانشگاه ماستریخت هلند تفاوت‌های مهمی در مولکول‌های میکرو آر.ان‌.ای((microRNA سربازانی که در افغانستان زندگی می‌کردند، کشف کردند.

بر خلاف دی.ان.ای(DNA) که کد ژنتیکی را برای عملکردهای مختلف در بدن فراهم می‌کند، میکرو آر.ان.ای تنظیم کننده این ژن‌ها است.

محققان با بررسی هشت نفر از سربازانی که در افغانستان دچار تروما و PTSD شده بودند، متوجه تفاوت در 40 مولکول میکرو آر.ان.ای شدند که در سربازانی که مبارزه نکرده بودند وجود نداشت.

تروما (Trauma) در دانش پزشکی به هر نوع ضربه، جراحت، شوک٬ آسیب و حادثه وارد شده بر بدن انسان گفته می‌شود با این شرط که از خارج به بدن وارد شود و عامل درونی یا بیماری در بدن علت ایجاد آسیب نباشد.

از آنجاییکه میکرو آر.ان.ای در بدن در حال گردش هستند، به راحتی و از طریق یک آزمایش خون ساده می‌توان اختلالات آنها را تشخیص داد.

استرس در افرادی که دچار استرس شدید مزمن هستند و یا حوادث وحشتناکی را تجربه کرده‌اند از بین نمی‌رود. آنها با این مسئله درگیر بوده و پاسخ استرس بدن در حالت فعال باقی می‌ماند که این امر می‌تواند منجر به توسعه بیماری‌های روانی مانند PTSD شود.

یکی از محققان این پژوهش اظهار کرد:"نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که microRNAsمی‌تواند در واقع گزینه مناسبی به عنوان نشانگرهای پیش‌بینی کننده خون برای تشخیص بین افرادی باشد که در معرض خطر بالا یا کم ابتلا به PTSD هستند."

در کنار تجربه‌ای مثل جنگ و مسائل نظامی، کسانی که مواردی مانند تصادفات جاده ای شدید، حملات خشونت آمیز، سوء استفاده جنسی، بی‌توجهی یا حملات تروریستی را تجربه کرده اند نیز نسبت به PTSD آسیب پذیر هستند که ممکن است هفته‌ها، ماهها یا حتی سال‌ها پس از حادثه بروز کند.

PTSD  در حدود یک نفر از هر سه نفر که تجربه تراژدی دارند را تحت تاثیر قرار داده اما دقیقا مشخص نیست که چرا برخی افراد به این اختلال دچار شده و برخی دیگر مصون می‌مانند. ضمن اینکه افراد مبتلا به PTSD شش برابر بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند.

نتایج این پژوهش در نشست سالانه کالج اروپایی نوروفارماکولوژی در پاریس ارائه شد.

 در حالی روز گذشته آزمایش هسته‌ای با یک بمب هیدروژنی یا H-Bomb در کشور کره شمالی با موفقیت انجام شد که زمین‌لرزه‌ای به قدرت 5.6 در مقیاس ریشتر در این کشور به ثبت رسید.

بمب آزمایش شده از نوع هیدروژنی بوده و زمین‌لرزه ثبت شده در منطقه نیز صحت این مساله را تائید می‌کند. «همجوشی هسته‌ای» بنیاد اصلی بمب هیدروژنی را تشکیل می‌دهد. همانطور که از شکافته شدن هسته‌های سنگین (شکافت هسته‌ای) مقدار عظیمی انرژی حاصل می‌شود، از پیوند هسته‌های سبک هم می‌توان انرژی بیشتری به دست آورد.

بمب هیدروژنی یا گرماهسته‌ای در واقع نوعی بمب هسته‌ای است که انرژی آن ابتدا از طریق فرایند شکافت هسته‌ای تامین می‌شود و گرما و فشار حاصل از این انفجار باعث شروع فرایند همجوشی هسته‌ای خواهد شد. به همین دلیل بمب‌های گرماهسته‌ای انرژی بسیار بیشتری از بمب‌های هسته‌ای تک‌مرحله‌ای آزاد می‌کنند. این بمب‌ها از آن رو به «بمب هیدروژنی» معروف شده‌اند که فرایند همجوشی هسته‌ای با استفاده از هیدروژن انجام می‌شود.

به گفته دکتر زارع، استاد زلزله‌شناسی مهندسی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله بزرگترین بمب هیدروژنی که تاکنون برای آزمایش منفجر شده، بمب «تزار» بود که معادل 50 مگاتن TNT قدرت انفجاری داشته ‌است. این بمب از سوی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1961 آزمایش شد و قدرت آن 2500 برابر قدرت انفجاری بمب هیروشیما بوده ست.

القایی بودن زمین‌لرزه اخیر کره شمالی و احتمال ارتباط آنها با انفجار

دکتر مهدی زارع، استاد زلزله‌شناسی مهندسی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله و عضو وابسته شاخه زمین‌شناسی گروه علوم پایه فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، در خصوص ارتباط زمین‌لرزه اخیر کره شمالی و با آزمایش بمب هیدروژنی گفت: زلزله‌ای در بامداد روز گذشته، 12 شهریور ماه با بزرگای برآورد شده بین  5.3 تا 5.6 در کره شمالی رخ داده است.

وی ادامه داد: این زمین‌لرزه در ناحیه‌ای که انتظار رخداد زمین‌لرزه طبیعی با چنین بزرگایی در آن خیلی کم است و با ژرفای کم (سطحی)، رخ داده است.

زارع اضافه کرد: اطلاعات به دست آمده تاکنون نمایانگر آن است که این رخداد به احتمال زیاد حاصل یک انفجار بوده است و نه یک رخداد زلزله طبیعی (تکتونیکی).

این عضو هیات علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله تاکید کرد: چشمه انفجاری که موجب چنین زمین‌لرزه مصنوعی شده، معادل حدود 60 تا 100 کیلو تن TNT (بسته به این‌که کدام برآورد بزرگا دقیق‌تر باشد و اندازه دقیق بزرگای زمین‌لرزه حاصله چقدر باشد) قدرت انفجاری داشته است.

زارع با تاکید بر این‌که اطلاعات اولیه نیز نمایانگر یک انفجار آزمایشی بمب هیدروژنی بوده است، خاطرنشان کرد: باید توجه کرد که فقط بعضی از کشورهای پیشرفته و جهان سوم (مانند کره شمالی) توان، امکان و البته برنامه برای چنین انفجارهایی دارند. 

به گفته وی بزرگترین  زمین‌لرزه مصنوعی که بشر تاکنون ایجاد کرده، انفجار بمب هیدروژنی «تزار» است که در تاریخ 30 اکتبر 1961 (هشتم آبان ماه 1340 شمسی) توسط اتحاد جماهیر شوروی، انفجاری معادل 50 مگا تنTNT داشته و زلزله‌ای با بزرگای 7.5 ایجاد کرده است.