تبادل لینک هوشمند
دانشمندان فرانسوی برای نخستین بار موفق به بازسازی فسیل جد گیاهان گلده روی زمین شدند.
به نقل از دیلی‌میل، این محققان ویژگی‌های کلیدی این گیاه 140 میلیون ساله را بازسازی کردند؛ این گیاه شبیه نیلوفر آبی بوده است.
مدل تیم علمی دانشگاه پاریس-سود نشان می‌دهد این گیاه دارای بخش‌های نر و ماده و همچنین چندین حلقه از اندام‌های پرچم‌مانند در مجموعه‌ای از درختان بوده است.
محققان دریافتند این گیاه، جد 300 هزار گونه مختلف گل امروزی است و تمامی گیاهان گلده از این گل به وجود آمده‌اند.
گیاهان حداقل 470 میلیون سال است که بر روی زمین وجود دارند اما اینکه اولین گیاهان گلده چگونه به وجود آمدند، همواره معمای بزرگی بوده است. گیاهان گلده، حدود 90 درصد تمامی گیاهان روی زمین را تشکیل می‌دهند.
فسیل بازسازی شده این گل به دانشمندان در ارائه سناریوهای قابل دفاع درباره چگونگی به وجود آمدن گل‌های روی زمین کمک خواهد کرد.
المپیاد جهانی کامپیوتر 2017 به میزبانی ایران با برتری ژاپن و کسب مقام چهارمی کشورمان به کار خود خاتمه داد.
المپیادهای علمی دانش‌آموزی آزمون‌هایی هستند که با هدف شکوفایی و شناسایی استعداد دانش‌آموزان در سطح جهانی برگزار می‌شود. بر این اساس المپیادهای ریاضی، فیزیک، شیمی، کامپیوتر، نجوم و زیست شناسی در سطح جهانی برگزار می‌شوند.
یکی از این آزمون‌های جهانی، المپیاد کامپیوتر است که بیست و نهمین دوره آن با تصویب کمیته بین‌المللی کامپیوتر در ایران برگزار شد. این دوره از رقابت‌ها از 7 مردادماه با آزمون تمرینی آغاز شد.
المپیاد جهانی کامپیوتر (International Olympiad in Informatics) یا IOI یک رقابت برنامه‌نویسی است که سالانه برای دانش‌آموزان دبیرستانی برگزار می‌شود.
اولین IOI در پراوتس بلغارستان در سال ۱۹۸۹ برگزار شد و ایران در سال 1370 اولین تیم خود را برای شرکت در این رقابت جهانی اعزام کرد که کسب مدال‌های رنگارنگ دستاورد تیم‌های ایرانی در این مسابقه علمی بوده است.
| سال | کشور میزبان | رتبه ایران از نظر مدال | رتبه ایران از نظر جمع نمره |
| 2000 | چین | 3 | 6 |
| 2001 | فنلاند | 11 | 13 |
| 2002 | کره جنوبی | 10 | 11 |
| 2004 | یونان | 6 | 5 |
| 2005 | لهستان | 16 | 13 |
| 2006 | مکزیک | 10 | 7 |
| 2007 | کرواسی | 8 | 9 |
| 2008 | - | - | - |
| 2009 | بلغارستان | 11 | 8 |
| 2010 | کانادا | 11 | 12 |
| 2011 | تایلند | 18 | 13 |
| 2012 | ایتالیا | 5 | 8 |
المپیاد کامپیوتر 2013 در کشور استرالیا برگزار شد که تیم ایران به مقام ششم جهانی این مسابقات دست یافت.
تیم ایران در المپیاد 2015 قزاقستان با کسب 2 مدال طلا، یک نقره و یک برنز به مقام ششم و در سال 2016 روسیه به مقام سوم دست یافت.
ایران برای سومین بار میزبان برگزاری المپیادهای جهانی است و علت انتخاب ایران به عنوان میزبان المپیاد 2017 کامپیوتر، درخشش دانش‌آموزان سطوح علمی المپیادهای دیگر، به‌ویژه کامپیوتر است. جمهوری اسلامی ایران جزو 10 کشور برتر حیطه المپیاد کامپیوتر است.
ایران میزبان 82 کشور جهان
ایران در سال 2013 پیشنهاد برگزاری المپیاد 2017 کامپیوتر در ایران را به کمیته بین‌المللی این المپیاد ارسال کرد که با بررسی این امر، اعضای این کمیته در بهمن ماه سال 95 به تهران آمدند و از نزدیک روند اجرایی این رویداد جهانی را بررسی کردند.
کمیته جهانی المپیاد با نتایج به دست آمده از این بررسی‌ها با برگزاری المپیاد جهانی کامپیوتر 2017 در ایران موافقت کرد و متعاقب آن با انتشار فراخوان ثبت‌نام 300 نفر از دانش‌آموزان از 85 تیم از 84 کشور در این رقابت ثبت‌نام کردند که در روزهای برگزاری این رقابت تیم‌های 82 کشور حضور یافتند.
تیم‌های کشورهای دومینیکن و مصر به این رقابت‌ها نرسیدند.
محمدعلی آبام، رئیس کمیته المپیاد جهانی کامپیوتر 2017 تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، در این باره گفت: در کمیته جهانی کامپیوتر، سه کمیته «بین‌المللی» ، «علمی» و «فنی» وجود دارد که در هرکدام از این کمیته‌ها، دارندگان مدال‌های جهانی کامپیوتر از جمهوری اسلامی ایران عضو هستند و این اعضا برای میزبانی ایران جلسات متعددی را با دیگر اعضای کمیته‌ها داشته‌اند.
آبام خاطرنشان کرد: طراحی سه سامانه «آماده‌سازی سؤالات»، «ترجمه سؤالات به زبان‌های مختلف» و «پایش شبکه» از ویژگی‌های این دوره از المپیاد است.
سرنوشت تیم‌ها در پاسخ به 6 سؤال
المپیاد 2017 کامپیوتر در دو نوبت برگزار شد و شرکت‌کنندگان در این المپیاد در دو نوبت به 6 سؤال پاسخ دادند. در هر نوبت از آزمون 3 سؤال در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت و هر شرکت کننده باید در مدت زمان 5 ساعت به آنها پاسخ می‌داد.
هر تیم در طی آزمون برای هر مساله ۵۰ بار می‌تواند تلاش کند، به این معنا که اگر برنامه‌ای نوشته و ارسال شد و امتیاز پاسخ کم بود، دانش‌آموزان تا ۵۰ بار می‌توانند پاسخ خود را اصلاح کنند.
امتیاز هر دانش‌آموز بر اساس پاسخ‌های آنها به ۶ مساله است و هر مساله ۱۰۰ امتیاز دارد و در مجموع امتیاز کامل در المپیاد کامپیوتر ۶۰۰ امتیاز تعیین شده است. بر اساس قوانین برگزاری این المپیاد، به یک دوازدهم تیم‌ها مدال طلا، دو سوم تیم‌ها مدال نقره و سه دوازدهم حائز مدال برنز خواهند شد.
تیم‌های شرکت کننده با بهره گیری از زبان‌های کامپیوتری پاسکال، C و ++C به سؤالات المپیاد کامپیوتر پاسخ دادند.
المپیاد 2017 کامپیوتر
در این دوره از رقابت‌ها تیم کشور ژاپن با کسب 3 مدال طلا توانست جایگاه نخست این رقابت را از آن خود کند. بعد از ژاپن تیم‌های چین و روسیه رتبه‌های دوم و سوم این رقابت را از آن خود کردند.
به دلیل میزبانی جمهوری اسلامی ایران، 2 تیم از کشورمان در این رقابت حاضر شد که تیم اصلی ایران با کسب یک مدال طلا و 3 نقره در جایگاه چهارم قرار گرفت، ولی تیم دوم در رتبه یازدهم المپیاد کامپیوتر 2017 قرار گرفت.
رتبه‌بندی کشورها در این رقابت جهانی علمی به این شرح است:
| رتبه | نام کشور |
| 1 | ژاپن |
| 2 | چین |
| 3 | روسیه |
| 4 | ایران |
| 5 | تایوان |
| 6 | لهستان |
| 7 | رومانی |
| 8 | انگلستان |
| 9 | استرالیا |
| 10 | ایتالیا |
| 11 | تیم دوم جمهوری اسلامی ایران |
خودرویی که ملاحظه می‌کنید، فقط یک نمونه دیجیتال از طرح‌های آینده آئودی است. ظاهر این مدل، در فضای دیجیتال بسیار لوکس به نظر می‌رسد؛ اما شاید دیدن نمونه واقعی این خودروی مفهومی جالب‌تر باشد. در حال حاضر آئودی به‌سختی روی نسل جدیدی از خودروهای شاسی‌بلند E-Tron Sportback کار می‌کند که در اوایل سال جاری پیش‌نمایش آن برای تولید در سال ۲۰۱۹ معرفی شد.
این خودرو، با طراحی آینده‌‌نگر و منحصربه‌فرد، نمای جذابی از نسل جدید خودروهای شاسی‌بلند الکتریکی برند آئودی نشان می‌دهد. این طرح مفهومی در سال ۲۰۱۹ به‌عنوان جایگزین نهائی برای E-Tron به بازار عرضه خواهد شد.
لورنزو ماریوتی با استفاده‌ی هنرمندانه از نرم‌افزارهای گرافیکی، تصمیم گرفت با الهام گرفتن از خودروی مفهومی E-Tron، طرح مفهومی و تخیلی Q4 E-Tron را مجهز به چرخ‌های بزرگ ارائه کند. این خودروی مفهومی با فاصله‌ی ناچیز لبه‌ی سپر با چرخ‌های جلو و عقب، همراه با فاصله عرضی بیشتر، مقدار فضای داخلی در دسترس یک خودروی شاسی‌بلند را به حداکثر می‌رساند. نمایش این آئودی با ظاهر براق و صیقلی، به همراه جلوپنجره مشبک و چراغ‌های LED لیزری بسیار جذاب است. درست مثل E-Tron Sportback یا خودروهای مفهومی Q8، به خاطر پروفیل صاف جانبی، هیچ یک از درب‌ها دستگیره‌ای به شکل مرسوم ندارد.
ماریوتی تصمیم گرفت به دلیل همین صافی جانبی، از ادواتی مانند آینه‌ها خلاص شود. باز کردن درب‌های جلو و عقب، احتمالا از راه دور یا با دست زدن به یک ناحیه مشخص در ستون‌های B (ستون‌های وسط اتاق خودرو) انجام می‌شود. در عقب سقف این خودرو، یک اسپویلر و یک چراغ ترمز LED کار گذاشته شده است که به نظر می‌رسد علاوه بر افزایش قابلیت آیرودینامیک، بر زیبایی ظاهری این خودرو هم می‌افزاید. برخی کارشناسان می‌گویند این خودرو بیشتر شبیه یک هاچبک جادار و تهاجمی است تا یک شاسی‌بلند استاندارد. Q4 E-Tron با یک سیستم تعلیق هوایی با قابلیت تنظیم ارتفاع، باعث می‌شود کنترل راننده روی جاده افزایش یابد.
آئودی گفته است نمونه واقعی Q4، در سال ۲۰۱۹ روانه بازار خواهد شد تا به‌عنوان نسخه جدیدی در کنار Q3، راهی جاده‌ها شود.
با تماشای گالری تصاویر خودروی مفهومی Q4 E-Tron، از طراحی زیبای آن لذت ببرید.
سال‌های زیادی است که ناسا از فرستادن انسان به مریخ می‌گوید و برنامه‌ی این سفر را نیز به‌طور مرتب به‌روزرسانی می‌کند. متأسفانه ویلیام اچ.گرِشتن‌مایر، رئیس سفرهای فضایی انسانی ناسا، چندی پیش در تازه‌ترین اظهارنظر خود بیان کرده است که با توجه به بودجه‌ی موجود، ناسا نمی‌تواند به اهداف خود برای سفر به مریخ دست یابد. گرِشتن‌مایر در جلسه‌ای با موضوع پیشرانه‌ها در مؤسسه‌ی آمریکایی هوانوردی و فضانوردی گفت:
من نمی‌توانم زمانی برای حضور انسان‌ها در مریخ تعیین کنم؛ دلیل واقعی این امر، سطح بودجه‌ای است که برای آن در نظر گرفته‌ایم. باوجود افزایش ۲ درصدی بودجه، ما سامانه‌های سطحی فعالی در مریخ نداریم و ورود به اتمسفر مریخ، کاهش ارتفاع و فرود آمدن فضاپیما، برای ما چالشی بسیار بزرگ است.
اساساً، راکت اس‌ال‌اس و فضاپیمای اورایِن برای ناسا هزینه‌ی بسیاری در بر داشته‌اند؛ درنتیجه ناسا حتی موفق به طراحی وسیله‌ای برای فرود بر سطح مریخ یا بلند شدن از آن نشده است. حرکت بعدی ناسا به بودجه‌ی اختصاص داده‌شده بستگی خواهد داشت. گرِشتن‌مایر به این موضوع نیز اشاره کرد که ناسا ممکن است به مأموریت اکتشافی در ماه علاقه‌مند باشد؛ مأموریتی که گستردگی بیشتری نسبت به برنامه‌ی اخیر دارد و هدف آن ساختن دروازه‌ای برای سفر به اعماق فضا در مدار ماه است. این مأموریت فراتر از یک ایستگاه پرتاب برای اکتشاف بیشتر فضایی است و بنا به گفته‌ی گرِشتن‌مایر:
این دروازه می‌تواند از برنامه‌ی اکتشاف گسترده‌ی سطح ماه، پشتیبانی کند
تلاش گروهی
خوشبختانه رؤیاهای سیاره‌ی سرخ ما تنها به‌وسیله‌ی ناسا دنبال نمی‌شود و رساندن انسان‌ها به فضا یک تلاش گروهی است. آژانس‌هایی مانند ناسا به‌شدت تحت تأثیر تصمیمات سیاسی و بودجه‌ای هستند، بنابراین آنها نیازمندند تا با توجه به امکاناتی که در اختیار دارند و در حد امکان فعالیت کنند؛ یکی از راه‌های ممکن برای افزایش اثر این تلاش‌ها، مشارکت ناسا با شرکت‌های خصوصی است. ایلان ماسک در ماه گذشته میلادی اعلام کرد: «ما ممکن است در کنگره‌ی ستاره‌شناسی بین‌المللی در ماه سپتامبر، یک به‌روزرسانی در برنامه‌ی اسپیس‌ایکس برای سفر به مریخ داشته باشیم.»
در حال حاضر، اسپیس‌ایکس مهلت اجرای برنامه‌ی بدون سرنشین به مریخ را برای سال ۲۰۱۸ و برنامه‌ی سفر انسان به مریخ را برای سال ۲۰۲۵ در نظر گرفته است. شرکت‌های بوئینگ و بلواورجین نیز برنامه‌ای برای فرستادن انسان‌ها به مریخ دارند و به نظر می‌رسد که تلاشی همگانی برای سفر به مریخ در حال انجام است.
بسیاری از تولیدکنندگان کامپیوتر معمولا در قسمت مشخصات فنی، از پردازنده‌ی محصول خود تنها با نام‌های Core i5 یا Core i7 یاد می‌کنند. هرچند این مسئله از لحاظ فنی اشتباه نیست و بعید است که آنها نیز قصد گمراه کردن شما را داشته باشند، اما پردازنده‌های ظاهرا هم‌نام می‌توانند تفاوت‌های زیادی با یکدیگر داشته باشند و این خریداران هستند که پیش از خرید یک محصول، باید اطلاعات کافی و جامع از محصول انتخابی خود داشته باشند.
برای روشن‌تر شدن مطلب، به این دو پردازنده نگاهی بیندازید:
- نسل هفتم پردازنده‌ی اینتل کبی لیک Core i7 -7Y75
- نسل هفتم پردازنده‌ی اینتل کبی لیک Core i7-7500U
تنها تفاوت بین این دو پردازنده، در ترکیب حروف آخر نام آنها است. پردازنده‌های سری Y، همیشه در نام خود از حرف Y استفاده می‌کنند، درحالی‌که اینتل برای پردازنده‌های سری U، همیشه از حرف U در انتهای نام آنها استفاده می‌کند.
با وجود این تفاوت، انتخاب مدل مناسب می‌تواند برای هر خریداری فریبنده باشد و اغلب افراد، پس از آنکه خرید خود را انجام دادند، پی به اشتباه خود می‌برند.
چه تفاوتی بین عملکرد پردازنده‌های سری Y و سری U وجود دارد؟
مدل‌های مختلفی از پردازنده‌های سری U و سری Y وجود داردِ اما برای ساده‌تر شدن مقایسه، ما تنها روی سه مدل اصلی از هر کدام تمرکز می‌کنیم.
پردازنده‌های سری U:
- Core i7-7500U
- Core i5-7200U
- Core i3-7100U
پردازنده‌های سری Y:
- Core i7-7Y75
- Core i5-7Y54
- Core m3-7Y30
در ابتدا، سرعت کلاک آنها را با یکدیگر مقایسه می‌کنیم.
| نام پردازنده | سرعت کلاک پایه | سرعت توربو بوست | کش (مگابایت) |
|---|---|---|---|
| Core m3-7Y30 | ۱.۰۰ گیگاهرتز | ۲.۶ گیگاهرتز | ۴ |
| Core i5-7Y54 | ۱.۲ گیگاهرتز | ۳.۲ گیگاهرتز | ۴ |
| Core i7-7Y75 | ۱.۳ گیگاهرتز | ۳.۶ گیگاهرتز | ۴ |
| Core i3-7100U | ۲.۴ گیگاهرتز | ندارد | ۳ |
| Core i5-7200U | ۲.۵ گیگاهرتز | ۳.۱ گیگاهرتز | ۳ |
| Core i7-7500U | ۲.۷ گیگاهرتز | ۳.۵ گیگاهرتز | ۴ |
همانطور که مشاهده می‌کنید، پردازنده‌های سری Y به طرز قابل توجهی سرعت کلاک پایه‌ی پایین‌تری دارند. در نتیجه اگر در خرید یک کامپیوتر تنها به بخش اول نام پردازنده توجه کنید، ممکن است با تفاوت بسیار زیادی در عملکرد آن مواجه شوید.
به لطف فناوری توربو بوست، پردازنده‌های هر دو سری، قادر به افزایش سرعت کلاک پایه‌ی خود هستند؛ اما این بدین مفهوم نیست که این قابلیت در هر زمانی فعال است. برای اینکه دید بهتری به تفاوت بین عملکرد این پردازنده‌ها پیدا کنید، با استفاده از برنامه‌ی گیک‌بنچ ۴، عملکرد آنها را در دنیای واقعی آزمایش شده است.
| نام پردازنده | امتیاز تک هسته‌ای | امتیاز دو هسته‌ای |
|---|---|---|
| Core m3-7Y30 | ۳۰۶۹ | ۵۸۱۰ |
| Core i5-7Y54 | ۳۷۲۹ | ۶۸۱۰ |
| Core i7-7Y75 | ۳۶۵۲ | ۷۰۵۸ |
| Core i3-7100U | ۳۱۹۶ | ۶۲۰۱ |
| Core i5 -7200U | ۳۸۰۴ | ۷۵۰۸ |
| Core i7-7500U | ۴۳۹۴ | ۸۲۱۶ |
میزان و نوع حافظه‌ی رم قابل استفاده در پردازنده‌های سری Y و سری U چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
زمانی که اقدام به خرید یک اولترابوک می‌کنید، مقدار و نوع حافظه‌ی رم استفاده‌شده در آنها گاهی باعث سردرگمی یا تردید شما می‌شود. اگر به دنبال آخرین نسل حافظه‌های رم DDR4 هستید، نباید در انتخاب پردازنده‌های سری U تردید کنید. پردازنده‌های سری Y حداکثر تا ۱۶ گیگابایت حافظه‌ی رم از نوع LDDR3 با سرعت فرکانس ۱۸۶۶ مگاهرتز یا نوع DDR3L با سرعت فرکانس ۱۶۰۰ مگاهرتز پشتیبانی می‌کنند. در مقابل پردازنده‌های سری U قابلیت پشتیبانی از حداکثر ۳۲ گیگابایت رم مدل DDR3L با سرعت فرکانس ۱۶۰۰ مگاهرتز یا مدل DDR4 با سرعت ۲۱۳۳ مگاهرتز دارند.
تفاوت بین واحد گرافیکی مجتمع پردازنده‌های سری Y و سری U چیست؟
اگر به دنبال یک لپ‌تاپ گیمینگ هستید، هیچ کدام از این دو سری پردازنده انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. اما با این وجود، پردازنده‌های سری U به همراه واحد گرافیکی Intel HD 620 و پردازنده‌های سری Y به همراه واحد گرافیکی Intel HD 615 عرضه می‌شوند.
تفاوت عملکرد این دو پردازشگر گرافیکی اندک استِ اما بااین‌حال، پردازنده‌های سری U احتمالا قادر به ارائه‌ی نرخ فریم بیشتر و سطح بالاتری از تنظیمات در بازی‌ها هستند. مدل‌هایی از پردازنده‌های سری U نیز با پردازشگر گرافیکی آیریس (Iris) عرضه می‌شوند که عملکرد بسیار بالاتری نسبت به نسخه‌های اینتل اچ‌دی دارند. در نتیجه، هنگام انتخاب پردازنده، توجه به مدل پردازشگر گرافیکی آن اهمیت بسیار بالایی دارد. نکته‌‌ی حائز اهمیت بعدی این است که آن دسته از پردازنده‌های سری U که مجهز به پردازشگر گرافیکی آیریس هستند، عنوان متفاوتی از دیگر مدل‌های استاندارد دارند. برای مثال مدل Core i7-7560U در قلب خود از پردازشگر گرافیکی Intel Iris Plus 640 بهره می‌برد؛ در مقابل مدل استاندارد Core i7-7500 مجهز به پردازشگر گرافیکی Intel HD 620 است.
پردازنده‌های سری Y و سری U چه تفاوتی در مصرف انرژی دارند؟
یکی از دلایلی که باعث محبوبیت پردازنده‌های سری Y شده، این است که مصرف انرژی آنها در مقایسه با پردازنده‌های سری U تقریبا یک‌سوم است. زمانی که صحبت از عمر باتری به میان می‌آید، این مصرف اندک پردازنده‌های سری Y به‌عنوان یک برگ برنده مطرح خواهد شد.
از لحاظ فنی، توان طراحی حرارتی (TDP) پردازنده‌های سری Y به میزان ۴.۵ وات است. در مقابل این مقدار برای پردازنده‌های سری یو، ۱۵ وات است. علاوه بر این، برخی از لپ‌تاپ‌های مجهز به این پردازنده‌ها با طراحی بدون فن عرضه می‌شوند که نتیجه‌ی آن تولید گرمای کمتر و عمر باتری بیشتر است.
جمع‌بندی
در مجموع، پردازنده‌های سری Y انرژی کمتری مصرف می‌کنند که در نتیجه‌ی آن گرمای کمتری نیز تولید می‌شود. این پردازنده‌ها توان گرافیکی کمتری دارند و در موارد مختلف، عملکرد آنها در سطح پایین‌تری از پردازنده‌های سری U قرار می‌گیرد. البته این بدین معنا نیست که گزینه‌ی بدی برای کارهای روزمره به‌حساب می‌آیند.
در آینده، اگر قصد خرید اولترابوک، تبلت هیبریدی یا هر نوع کامپیوتر همراه جدیدی را داشتید، به تفاوت‌های ذکرشده بین این دو سری پردازنده حتما توجه داشته باشید و نقد و بررسی لپ‌تاپ‌های مختلف را برای انتخاب یک گزینه‌ی مناسب مطالعه کنید.
ناو هواپیمابر "یو.اس.اس. جرالد آر. فورد" آمریکا برای اولین بار یک جنگنده را با استفاده از فناوری منجنیق الکترومغناطیسی به هوا پرتاب کرد.
طبق گفته پنتاگون، این ناو جنگی اتمی که ماموریت خود را به تازگی آغاز کرده است، روز 28 ژوئیه برای اولین بار توانست با استفاده از یک فناوری جدید به نام «سامانه پرتابگر الکترومغناطیسی» (EMALS) یک جنگنده بوئینگ اف/ای-۱۸ سوپر هورنت را به هوا پرتاب کرده و سپس آن را با یک فناوری جدید دیگر برروی عرشه خود فرود بیاورد.
در نگاه اول، پرواز جنگنده بوئینگ اف/ای-۱۸ سوپر هورنت از روی عرشه ناو "یو.اس.اس. جرالد آر. فورد" و فرود آن برروی این ناو کاملا معمولی به نظر می‌رسد اما بر خلاف شباهت ظاهری موجود، این پرواز و فرود مبتنی بر فناوری پیشرفته جدیدی است که برای نخستین بار در دریا برروی این ناو با موفقیت آزمایش شد.
جنگنده بوئینگ در حال برخاستن از روی ناو
در این فناوری، هواپیمای جنگنده برروی یک ریل مغناطیسی قرار گرفته و با شتاب بالا مانند منجنیق به سمت جلو حرکت داده می‌شود.
طبق گفته مقامات دفاعی آمریکا، «سامانه پرتابگر الکترومغناطیسی» به ناوهای هواپیمابری که دارای عرشه کوچکی هستند که امکان ساخت باند برای اوج گرفتن هواپیما برروی آن وجود ندارد این امکان را می‌دهد که با صرف هزینه و انرژی اندک، جنگنده‌های خود را به پرواز درآورند و سپس با یک سرعت‌گیر مغناطیسی به جای سرعت‌گیرهای هیدرولیک قدیمی آن را مجددا برروی عرشه فرود بیاورند.
جنگنده بوئینگ در حال فرود برروی ناو
در حال حاضر، ناو هواپیمابر "یو.اس.اس. جرالد آر. فورد" تنها ناوی است که به این فناوری مجهز است.
پرواز آزمایشی جنگنده بوئینگ اف/ای-۱۸ سوپر هورنت از روی عرشه ناو "یو.اس.اس. جرالد آر. فورد"
فضاپیمای کاسینی ناسا به تازگی دقیق‌ترین تصاویر از شفق‌های قطبی جنوب سیاره زحل را مخابره کرده است.
به نقل از دیلی‌میل، نورهای آسمانی در قطب‌های زحل ناشی از باریدن ذرات باردار بر فراز جو فوقانی این سیاره است و این بارش، موجب درخشش گازهای موجود در جو آن می‌شود و این همان فرآیند تولید شفق‌های قطبی زمین است. ذرات باردار، جریان ثابت مواد آزاد شده توسط خورشید موسوم به بادهای خورشیدی هستند.
ناحیه تاریک موجود در قسمت فوقانی تصاویر سیاه و سفید، طرف شب زحل است. این شفق‌ها با چرخش زحل در طول 70 دقیقه، این سیاره را احاطه می‌کنند.
کاسینی در طول مشاهداتش، حول زحل مدارگردی کرد و سخنگوی ناسا گفت: این فناوری به سمت ارتفاعات بلند در نزدیکی قطب جنوب زحل اوج گرفت تا نورهای رقصان شفق این سیاره را مشاهده کند. تیرهای شفاف تصادفی که از فریمی به فریم دیگر حرکت می‌کنند، ناشی از ذرات باردار و پرتوهای کیهانی هستند که به آشکارساز دوربین کاسینی برخورد می‌کنند.
هدف از این مشاهده، نظاره تغییرات فصلی در شفافیت شفق‌های قطبی و همچنین مقایسه نتایج بدست آمده با مشاهدات همزمان طیف‌سنج‌های تصویرگر مادون قرمز و فرابنفش کاسینی است.
آخرین تصاویر در نور مرئی و با استفاده از دوربین زاویه باریک فضاپیمای کاسینی، در تاریخ 20 ژوئیه سال 2017 از فاصله یک میلیون کیلومتری زحل گرفته شده‌اند.
مقیاس این تصاویر 1.4 کیلومتر در هر پیکسل گزارش شده و اندازه کوچک آنها به کاسینی امکان شکار فریم‌های بیشتر در زمان کوتاه را داد؛ در عین حال دوربین این فضاپیما قادر بود فوتون‌های ناشی از شفق‌ها را شکار کند.
کاسینی به مدت تقریبا 13 سال است حول زحل مدارگردی می‌کند و دیدگاه‌های بی‌سابقه‌ای را از این سیاره حلقوی و قمرهای زیاد آن مخابره کرده است. ماموریت این سامانه در 15 سپتامبر به اتمام خواهد رسید و سپس در جو زحل شیرجه خواهد زد.
حدود 15 هفته است که این فضاپیما در گسست باریک بین زحل و حلقه‌های آن نوسان می‌کند و با نزدیک‌تر شدنش به این سیاره، مشاهدات بی‌سابقه‌ای را صورت خواهد داد و پرسش‌های بیشتری درباره این جرم کیهانی را در ذهن دانشمندان ایجاد خواهد کرد.
مطالعه جدید ناسا نشان می‌دهد که سیاره "پروکسیما-B" در نزدیکترین سامانه مشابه منظومه شمسی قادر به حفظ جو در اطراف خود نیست.
به نقل از دیلی‌میل، منظومه ستاره‌ای "پروکسیما"(Proxima) در فاصله چهار سال نوری از زمین قرار دارد که ستاره میزبان آن یک کوتوله سرخ است.
بررسی محققان "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) نشان می‌دهد که سیاره‌ای که در ناحیه قابل سکونت یک منظومه با میزبانی یک کوتوله سرخ مانند پروکسیما قرار گرفته باشد نمی‌تواند در اطراف خود جوی مشابه زمین را حفظ نماید.
سیاره "پروکسیما-B" در ناحیه قابل سکونت ستاره خود قرار دارد اما حجم تشعشعات نجومی یافت شده در سطح این سیاره نشان می‌دهد امکان وجود حیات در آن بسیار پایین‌تر از آن است که پیش از این تصور می‌شد.
"کاترین گارسیا"(Katherine Garcia) محقق ناسا در مرکز "گودارد"(Goddard) گفت: برای بررسی وضعیت وجود حیات در این سیاره ما یک مدل‌سازی انجام دادیم.
وی افزود: در این مدل‌سازی ما زمین را در سامانه پروکسیما به جای سیاره مورد نظر قرار دادیم و با توجه به ساختار جو، میدان مغناطیسی و جاذبه زمین، متوجه شدیم که زمین نمی‌تواند میزان تشعشعات این کوتوله سرخ را تحمل کند.
"اوفر کوهن"(Ofer Cohen) استاد نجوم دانشگاه ماساچوست و یکی از محققان این تحقیق گفت: با توجه به این داده‌ها سوالی که مطرح می‌شود این است که چقدر از جو سیاره در این ناحیه نابود می‌شود و این اتفاق در چه فاصله زمانی اتفاق می‌افتد.
وی افزود: اگر ما بتوانیم این زمان را تخمین بزنیم، می‌توانیم به خوبی محاسبه کنیم که نابودی کامل جو سیاره چقدر زمان می‌برد و می‌توانیم آن را با عمر خود سیاره مقایسه کنیم.
ستاره میزبان این سیاره حجم زیادی از اشعه‌های ماوراءبنفش را به سمت سیارات اطراف خود می‌فرستد که اکثر گازهای موجود در جو آنها را یونیزه می‌کند و با جدا کردن الکترون‌های آنها سبب ایجاد یک پوشش سراسری از ذرات باردار ایجاد می‌کند.
الکترون‌های جدا شده انرژی کافی را برای خروج از جاذبه سیاره خود پیدا می‌کنند و از جو خارج می‌شوند.
حجم تشعشعات دریافتی در حوالی سیاره پروکسیما-B حدودا 100 برابر میزان تشعشعات دریافت شده در زمین از سمت خورشید است و سرعت تخلیه جو آن 10 هزار بار سریع تر از زمین است.
این مطالعه صرفا براساس محاسبات ریاضی انجام شده است و تاثیر عوامل محیطی در آن کمتر لحاظ شده است.
برای مثال تاثیر اثر حرارتی و یا میدان مغناطیسی در فرار جو سیاره از جمله عواملی بوده که کمتر در نظر گرفته شده است.
محققان برای بررسی تاثیر عوامل جانبی عامل گرمای درونی خود جو سیاره موسوم به "ترموسفر"را به صورت خاص مورد ارزیابی قرار دادند.
بررسی‌ها نشان داد که در بالاترین دمای ممکن و یک میدان مغناطیسی کاملا باز، این سیاره جوی به اندازه جو زمین را در مدت 100 میلیون سال از دست خواهد داد و زمانی که پایین‌ترین دمای ممکن و میدان مغناطیسی بسته اعمال شد این زمان به بیش از دو میلیارد سال افزایش یافت.
با توجه به نور و انرژی کمی که ستاره‌های کوتوله سرخ دارند، هر چقدر سیارات بتوانند جو بیشتری را در خود حفظ کنند، احتمال وجود آب مایع در آنها افزایش می‌یابد.
پروکسیما قنطورس( Proxima Centauri) یک ستاره کوتوله قرمز با فاصله ۴٫۲ سال نوری و نزدیکترین ستاره به زمین پس از خورشید است.
این ستاره در سال ۱۹۱۵ و توسط رئیس رصدخانه ملی آفریقای جنوبی کشف شد.
پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس به‌شمار می‌آید و نزدیکترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره‌ها به زمین بسیار نزدیک است، می‌توان اندازه قطر زاویه‌ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه‌ای خورشید محاسبه شده است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است.
طی روزهای اخیر بالاخره چندین دستگاه از جدیدترین محصول "تسلا" تحویل مشتریان شد و اکنون اولین عکس‌ها از "تسلا مدل 3" توسط "الون ماسک" بنیانگذار این شرکت، از کابین داخلی این خودروی هوشمند منتشر شده است.
به نقل از دیلی‌میل، شرکت "تسلا" همانطور که مالک آن اعلام کرده بود 30 دستگاه از جدیدترین خودروی خود یعنی تسلا مدل 3 را به مالکان آنها تحویل داد و اکنون نیز نخستین عکس‌ها را از طراحی بدیع داخلی این خودرو منتشر کرده است.
یکی از جزییاتی که تا به امروز همگان منتظر دیدنش بودند، فضای داخلی این خودرو است. اکنون انتشار عکس‌های کابین تسلا مدل 3 نشان از طراحی منحصر به فرد و خاص این خودرو دارد، به طوری که آن را بی‌مانند کرده است.
به نظر می‌رسد طراحی کابین این خودرو انقلابی در طراحی داخلی خودرو پدید آورده است.
داشبورد این ماشین خالی از هرگونه دکمه‌ای است که تاکنون همه خودروها از آنها بهره می‌بردند.
جالب اینجاست که تسلا مدل 3 سرعت سنج ندارد. در واقع این خودرو بر خلاف دیگر خودروها هیچ گونه کیلومتر شمار، سرعت سنج و نشان دهنده دور موتور ندارد.
علاوه بر حذف کامل داشبورد سنتی، حتی ویژگی‌های سخت افزاری مانند دریچه‌های هوا هم نامرئی هستند.
در تسلا مدل 3 همه امکاناتی که تاکنون رانندگان را کمک می‌کرد با یک صفحه نمایش لمسی 15 اینچی جایگزین شده که در مرکز پنل اصلی براق خودرو قرار گرفته است.
این صفحه نمایش همه اطلاعات لازم از سرعت گرفته تا عمر باتری را در اختیار راننده قرار می‌دهد که به راحتی با دو دکمه‌ای که در دو طرف فرمان تعبیه شده و یا توسط خود صفحه نمایش قابل کنترل هستند. حتی می‌توان از طریق صفحه نمایش، جریان هوای خروجی از دریچه‌های تهویه را در جهات دلخواه تنظیم کرد.
"الون ماسک" قبلا با اعتماد به نفس کامل در حساب توییتر خود گفته بود که مردم با وجود همه تغییرات، از خودروی جدید استقبال خواهند کرد.
این خودرو سوییچ ندارد و در عوض با گوشی هوشمند راننده از طریق بلوتوث متصل می‌شود و هنگامیکه راننده به خودرو نزدیک شود، قفل خودرو به صورت خودکار باز می‌شود. دو کارت الکترونیکی که توسط فناوری "NFC" خودرو را باز و روشن می‌کنند نیز در دسترس است که می‌توان در مواقع لزوم در اختیار ماموران پارکینگ یا دیگران قرار داد.
.: Weblog Themes By Pichak :.