پیش از هرچیز، ذکر این نکته که داشتن دو کابل مناسب و استاندارد برای عملیات انتقال برق از باتری سالم خودرو به خودروی دیگر، اهمیت زیادی دارد. با این اوصاف، حتی اگر دارنده‌ی یک خودروی نو یا سالم همراه باتری‌های جدید هستید، برای استفاده در شرایط اضطراری؛ حتما کابل‌های مخصوص انتقال برق را، همیشه در صندوق بار، به همراه داشته باشید. این ادوات که ظاهری ساده و متشکل از دو رشته سیم قطور با حالت گازنبری (سوسماری) در طرفین هستند، در کشورمان به کابل باتری به باتری یا کابل جامپر، شهرت دارند.

نکته‌ی جالب در باره‌ی عمل برق‌رسانی بین خودروها، ایمنی آن است. این فرایند، چنانچه به اشتباه انجام شود، می‌تواند باعث خسارات سنگینی به یک یا هردو خودرو شود. از سویی دیگر، حتی اگر خودروی معیوب که ظاهرا روشن نمی‌شود، در قسمت باتری با ایرادی مواجه نباشد، اما عمل باتری به باتری  برای آن به درستی انجام شود، هیچ صدمه‌ای به خودروهای شرکت‌کننده در این فرایند، وارد نخواهد شد.

چگونه متوجه شویم، باتری خودرو ایراد دارد و نیازمند باتری به باتری است؟

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، روشن‌نشدن یا به عبارت درست، استارت نخوردن خودرو، اولین و مهم‌ترین دلیل نیاز آن، به یک باتری دیگر است، اما  در حالتی که خودرو استارت می‌خورد و صدای همیشگی مربوط به آن، به گوش می‌رسد، اما روشن نمی‌شود، می‌توان مطمئن بود که باتری سالم است و ایراد دیگری در خودرو، وجود دارد.

بهترین روش برای اطمینان از عملکرد باتری، استارت زدن نیست و انجام مداوم این‌کار، میتواند باتری سالم را، تضعیف  و شما را نیازمند تعمیرکار و عملیات برق‌رسانی کند. پس چنانچه با چرخواندن سوئیچ (یا فشار دکمه‌ی مربوط به استارت) برای ۱ تا ۳ بار،موفق به روشن کردن خودرو نشدید، از ادامه‌ی استارت‌زدن، پرهیز کنید. در چنین شرایطی، سوئیچ را تا مرحله‌ی قبل از استارت بچرخوانید و چراغ‌های اصلی را روشن کنید، اگر چراغ‌های پنل پشت فرمان، کم‌نور هستند، می‌توان از  ضعف باتری مطمئن بود. در چنین شرایطی، نور چراغ‌های اصلی خودروهم، ضعیف‌تر از همیشه خواهند بود.

دیگر نکته‌ی مهم در فرایند اطمینان از ضعف باتری، همین روشن‌شدن کم‌رمق چراغ‌ها محسوب می‌شود. اگر شما به‌طور مداوم و حداقل دوبار در هفته از خودرو استفاده می‌کنید و به هنگام چرخواندن سوئیچ استارت در مرحله‌ی اول، حتی کوچک‌ترین روشنائی در چراغ‌های پشت پنل مشاهده نکردید، این احتمال وجود دارد که باتری خودروی شما به سرقت رفته باشد یا اصلا ایرادی متوجه باتری نباشد و به عنوان مثال، یکی از سیم‌های متصل به باتری، از محل خود جدا شده باشند. دیگر ایراد محتمل در چنین شرایطی، زنگ‌زدگی یا اصطلاحا اسیدزدگی پایانه‌ها ( خصوصا در باتری‌های اسیدی) است که به کمک سنباده‌ی زبر، برس فلزی و آب جوش، رفع می‌شود.

نحوه‌ی انجام  باتری به باتری

مسلما پس از مطمئن‌شدن از نقص در باتری خودرو، نیازمند یک باتری سالم هستیم تا با اتصال کابل‌های قابل حمل، بین باتری سالم و باتری معیوب، عمل برق‌رسانی انجام شود. واضح است که این فرایند، می‌تواند از طریق باتری سالم، روی یک خودروی دیگر، یا هر باتری سالم مشابه آن که از جای دیگری تامین شده باشد، طبق مراحل زیر؛ انجام شود.

۱- شما نیازمند یک باتری سالم، با سطح ولتاژی مشابه نمونه‌ی خود هستید، هرچند تقریبا همه‌ی خودروهای سواری از باتری‌های ۱۲ ولت استفاده می‌کنند، بررسی این موضوع از روی بدنه‌ی باتری‌ها و دیدن عبارت 12V، به‌سادگی قابل انجام است.

۲- خودروهایی که قرار است در فرایند برق‌رسانی شرکت کنند، در نزدیکی هم قرار دهید. اگر در محلی هستید که امکان پارک خودروها به صورت روبرو ( اصطلاحا شاخ به شاخ) وجود دارد و با ایراد  قانونی همراه نیست،  این کار را انجام دهید، اما فاصله‌ای بین خودروها، باقی بگذارید و مطمئن شوید که ارتباط و اتصالی بین بدنه‌ی آنها وجود نداشته باشد.

۳- پس از نزدیک کردن خودروها، باید هر دو خودرو در وضعیت خاموش باشند و مدل‌های مدرن اصطلاحا پارک باشند. برای اطمینان از این موضوع، سوئیچ خودروها را از محل مربوطه در خودرو، خارج کنید. علاوه برا این، تمامی وسایل  داخل خودرو، مثل فن‌ها، سیستم بخاری و کولر را، در وضعیت خاموش قرار دهید.

۴- کابل‌های جامپر استاندارد، به رنگ‌های قرمز وسیاه هستند. اگر کابل‌های همرنگ در اختیار دارید، با هر وسیله‌ی ممکن، روی آنها علامت‌گذاری کنید تا به هنگام استفاده، دچار اشتباه نشوید، چراکه یکی از کابل‌ها ( نوع قرمز‌رنگ) باید بین پایانه‌های مثبت و کابل دیگر (نوع سیاه‌رنگ) بین پایانه‌ی منفی باتری سالم و نقطه‌ی زمین (که در ادامه توضیح داده شده است)، متصل شوند. نکته‌ی مهم در این مرحله، اطمینان از برقراری ارتباط فلز با فلز (رسانا با رسانا) بین سرکابل‌ها و پایانه‌ی باتری‌ها، اهمیت زیادی دارد، پس قبل از رفتن به مرحله‌ی بعد، این قسمت‌ها را به صورت ظاهری بررسی کنید و چنانچه زنگ‌زدی یا مانع دیگری در این بخش‌ها وجود دارد، با استفاده از کاغذ سنباده، برس فلزی و حتی آب جوش، اقدام به رفع موانع اتصال کنید.

۵- مهم‌ترین بخش این فرایند، اتصال باتری‌ها از طریق کابل‌های جامچر به یکدیگر است که باید با احتیاط و توجه کافی انجام شود. در این مرحله، ابتدا کابل قرمز رنگ را، به پایانه‌ی مثبت باتری معیوب متصل کنید.

۶- باید سمت دیگر کابل قرمز، به پایانه‌ی مثبت باتری سالم، وصل شود. این عمل را انجام دهید.

۷- به سراغ کابل دوم (کابل سیاه‌رنگ) بروید و یک طرف آنرا، به پایانه‌ی منفی باتری سالم، وصل کنید.

۸- سر دیگر کابل دوم را، به قسمت فلزی بدنه‌ی موتور یا بخش فلزی دیگری از خودروی دارای باتری معیوب، متصل کنید.این عمل، بهتر از اتصال کابل، به پایانه‌ی منفی باتری خراب است.

۹- یک بار دیگر اتصالات بین باتری‌ها، کابل‌ها و عملیاتی که تاکنون انجام داده‌اید را مرور کنید. مطمئن شوید، کابل‌های مورد استفاده، در مسیر نامناسب، مثل مجاورت فن‌های رادیاتور یا چسبیده به قسمت‌های پرحرارت موتور خودرو، نباشند.

۱۰- به سراغ خوردویی که باتری سالم در آن قرار دارد بروید و استارت بزنید. پس از روشن شدن این خودرو، چند دقیقه صبر کنید تا عملیات برق‌رسانی (شارژ باتری معیوب) انجام شود. در این مدت می‌توانید یک بار دیگر، اتصال کابل‌ها به محل صحیح را بررسی کنید.

۱۱- به سراغ خودرویی که باتری معیوب در آن وجود دارد بروید و آنرا روشن کنید. چنانچه استارت نخورد، با احتیاط محل اتصال کابل‌ها به پایانه‌ها را بازبینی کرده و محل اتصالات را اندکی جابه‌جا کنید.

۱۲- پس از روشن شدن خودروی معیوب، حدود یک الی ۲ دقیقه صبر کنید. 

۱۳- فرقی نمی‌کند خودروی معیوب روشن شده باشد یا خیر، عملیات جداسازی کابل‌ها باید با احتیاط و به ترتیب انجام شود، اما دقیقا عکس مراحل قبل، یعنی ابتدا باید کابل سیاه (منفی) از بدنه یا بخش فلزی موتور خودروی معیوب جدا شود. این عمل را با احتیاط انجام دهید.

۱۴- سر دیگر کابل سیاه (منفی) را از پایانه‌ی مربوطه جدا کنید.

۱۵- اولویت باز کردن کابل قرمز (مثبت) چندان اهمیتی ندارد و صرفا باید با احتیاط و بدون اتصال قسمت‌های سرکابل به دیگر بخش‌ها، از پایانه‌های طرفین جدا شود.

۱۶- اگر خودروی شما، با موفقیت روشن شده است، حداقل برای مدت ۱۰ دقیقه، آنرا خاموش نکنید تا باتری معیوب، شارژ شود. در این شرایط، رانندگی با سرعت آرام و دنده‌ی سنگین، بهتر از نگه‌داشتن خودرو و تولید گازهای مسموم‌کننده‌، خضوضا در فضای بسته است.

۱۷- در اولین فرصت به تعمیرکار مجاز و متخصص در امور برق خودرو مراجعه کنید.

ناسا روز دوشنبه طی یک نشست، رسماً از کشف ۲۱۹ جرم جدید در نواحی خارج از سامانه خورشیدی پرده برداشت. دانشمندان ناسا اعلام کرده‌اند که تعداد زیادی از این اجرام، سیاره‌های فراخورشیدی هستند و خوشبختانه میان آن‌ها،  ۱۰  سیاره‌ی سنگی و هم‌اندازه زمین وجود دارند که به‌احتمال زیاد برای شکل‌گیری و پرورش حیات کاملاً مناسب هستند.

داده‌های مأموریت کپلر که به شکار سیاره‌های فراخورشیدی مشغول است، به شناسایی این سیاره‌های جدید کمک کرده است. کپلر بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ میلادی، چیزی در حدود ۱۴۵۵ هزار ستاره‌ی شبه خورشید را در بخش کوچکی از آسمان و در نزدیکی صورت فلکی ماکیان مورد بررسی قرار داده است. بیشتر ستاره‌هایی که کپلر مشاهده کرده، هزاران سال نوری با ما فاصله دارند؛ بنابراین شانس بسیار کمی وجود دارد که انسان بتواند در آینده‌ی نزدیک به آن‌ها دست یابد. با این حال، داده‌هایی که منتشر می‌شوند و در اختیار ستاره‌شناسان قرار می‌گیرند، می‌توانند به شناخت بهتر از اغلب سیاره‌های زمین‌سان کمک کنند و به آن‌ها بگویند که شانس یافتن هوش فرازمینی تا چه اندازه است.

سوزان تامپسون، دانشمند پژوهشی در مؤسسه SETI، روز دوشنبه در جریان یک نشست که در مرکز پژوهشی آمِس ناسا برگزار شد، گفت:

ما تلسکوپ‌های خود را به سمت بخشی از آسمان گرفته‌ایم و می‌خواهیم ببینیم در این بخش از آسمان چه تعداد سیاره‌ی زمین‌سان وجود دارد. ما معمولاً می‌گوییم «چه تعداد سیاره‌ی زمین‌سان وجود دارد؟» حال با توجه به داده‌هایی که من در دست دارم، می‌توانم یک آمار معتبر از تعداد سیاره‌های زمین‌سان در بخش خاصی از آسمان به شما بدهم. ما می‌خواهیم بدانیم سیاره‌ی ما و دیگر سیاره‌ها چقدر رایج هستند؛ همچنین می‌خواهیم بدانیم آیا مکان‌های دیگری نیز در کهکشان ما وجود دارند که ما هنوز به آن‌ها «خانه» نگفته‌ایم؟

سوزان تامپسون می‌گوید با این کشف جدید صورت گرفته، کپلر توانسته است در طول مأموریت چندین ساله خود، در مجموع ۴۹ سیاره‌ی زمین‌سان شناسایی کند. اگر هر یک از این سیاره‌ها دارای اتمسفر پایدار باشد، این امکان وجود دارد که روی آن‌ حیات فرازمینی شکل گرفته باشد.

متأسفانه دانشمندان در مورد این سیاره‌های جدید چیزی نمی‌گویند و فقط به گفتن سخنان تکراری همیشگی بسنده کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند این سیاره‌ها تقریباً هم‌اندازه‌ی زمین هستند و در قسمت Habitable Zone (ناحیه‌ای در اطراف  ستاره‌ها که در آن، تمامی شرایط برای شکل‌گیری حیات فراهم باشد) قرار گرفته‌اند که همین باعث می‌شود آب روی این سیاره‌ها به شکل مایع باشد و خبری از تبخیر و انجماد آب نیست. این‌ها گفته‌های همیشگی دانشمندان هستند و نمی‌توانند صد درصد تضمین کنند که آن‌ سیاره‌ها قابل سکونت هستند. علاوه بر این عوامل، یک سری عوامل دیگر همچون زمین‌ساخت صفحه‌ای و گرفتار نبودن در قفل جزر و مدی نیز در قابل سکونت ساختن یک سیاره مؤثر هستند.

با این حال، پژوهشگران مأموریت کپلر بر این باور هستند که تعداد بی‌شماری از سیاره‌های زمین‌سان وجود دارند که هنوز کشف نشده‌اند. دلیل کشف نشدن این سیاره‌ها، محدودیت‌های تلسکوپ فضایی کپلر است؛ زیرا این تلسکوپ تنها می‌تواند سیاره‌هایی را مشاهده و شناسایی کند که از مقابل ستاره‌ی مادر خود عبور می‌کنند. روش شناسایی این سیاره‌ها «روش گذر» نام دارد. دانشمندان ابتدا به کمک تلسکوپ، میزان روشنایی ستاره را اندازه‌ می‌گیرند و کوچک‌ترین تغییری که در این روشنایی ایجاد شود، نشان‌دهنده‌ی عبور یک جرم (مانند یک سیاره) از مقابل ستاره خواهد بود؛ در واقع سیاره مانع از رسیدن نور ستاره به تلسکوپ می‌شود و همین نشان می‌دهد که چیزی در اطراف ستاره در حال گردش است.

اغلب سیاره‌ها در مداری دایره‌ای شکل به دور ستاره مادر خود گردش می‌کنند و این مدار یا صفحه معمولاً با زمین هم‌تراز نیست؛ بنابراین کپلر شانس دیدن تمام بخش‌های یک سامانه فراخورشیدی را از دست می‌دهد و تنها بخش کوچکی از آن‌ را مشاهده می‌کند. جدا از تمام چالش‌هایی که دانشمندان با آن‌ها مواجه هستند، کپلر توانسته است ۴۰۳۴ سیاره را کشف کند که ۲۳۳۵ عدد از آن‌ها سیاره‌هایی فراخورشیدی هستند. جالب است بدانید که این تعداد سیاره، تنها ۰.۲۵ درصد از آسمان شب را تشکیل داده‌اند و دنیای بزرگی در انتظار اکتشاف است.

ماریو پِرِز، دانشمند برنامه‌ی مأموریت کپلر در ناسا، در جریان نشستی که روز دوشنبه برگزار شد این‌چنین گفت:

در حقیقت، برای آن‌که بتوانیم تمام آسمان را پوشش دهیم، به ۴۰۰ کپلر نیاز داریم!

بنجامین فالتون، ستاره‌شناسی از دانشگاه هاوایی در مانا و همچنین یکی از اعضای مؤسسه فناوری کالیفرنیا، می‌گوید تعداد زیادی از سیاره‌هایی که کشف می‌شوند، در دسته‌ی جدیدی از سیاره‌ها قرار می‌گیرند که به آن‌ها «نپتون‌های کوچک» یا مینی نپتون گفته می‌شود. سیاره‌هایی که اندازه‌ی آن‌ها بین اندازه زمین و غول‌های گازی سامانه‌ی خورشیدی است، رایج‌ترین سیاره‌ها هستند. اَبَر زمین‌ها که سیاره‌هایی سنگی و ۱۰۰ برابر پرجرم‌تر از سیاره ما هستند، در جهان بسیار  پرشمارند و تعداد زیادی از آن‌ها وجود دارد.

با وجود این‌که تنها ۴۹ عدد از هزاران سیاره‌ای که کپلر شناسایی کرده است زمین‌سان هستند؛ اما این اکتشافات دنیای علم را به لرزه درآورده‌اند؛ زیرا این اکتشافات نشان می‌دهند که تنها در کهکشان راه شیری، میلیاردها سیاره این‌چنینی وجود دارند که تعداد زیادی از آن‌ها می‌توانند زمین‌سان و قابل سکونت باشند.

کپلر در سال ۲۰۱۳ توانست جمع‌آوری داده‌های نخستین مأموریت خود را به اتمام برساند. دانشمندان برای تجزیه و تحلیل این اطلاعات به چندین سال زمان نیاز دارند؛ زیرا معمولاً تجزیه، تحلیل و تأیید این اطلاعات دشوار است. سوزان تامپسون می‌گوید به‌ احتمال زیاد، این آخرین تجزیه و تحلیل داده‌های کپلر خواهد بود. کپلر اخیراً با دو مشکل سخت‌افزاری جدی روبرو شده که توانایی‌ آن برای مشاهده بخشی از آسمان را محدود کرده است و همین می‌تواند به پایان مأموریت آن منجر شود.

اما دانشمندان یک برنامه‌ی جایگزین دارند که به آن مأموریت K2 می‌گویند و از سال ۲۰۱۴ آن را کلید زده‌اند. دانشمندان  در واقع از محدودیت‌هایی که برای کپلر ایجاد شده است، برای مطالعه و بررسی اجرام مختلفی همچون ابر نواخترها، ستاره‌های کودک، دنباله‌دارها و حتی سیارک‌ها استفاده می‌کنند. کپلر در واقع یکی از برنامه‌های دانشمندان است؛ زیرا تلسکوپ‌های دیگر نیز در این نوع تلاش‌ها موفق ظاهر شده‌اند. به‌عنوان مثال، در ماه فوریه خبر کشف ۷ سیاره‌ی سنگی زمین‌سان که به دور یک ستاره کوتوله سرخ گردش می‌کنند نیز توجه دانشمندان را به خود جلب کرد.

چنین کوتوله‌های سرخی در جهان فراوان هستند؛ اما در مقایسه با ستاره‌های شبیه به خورشید، فوران‌های خورشیدی وکرونال‌های عظیمی دارند. این ستاره‌ها در مقایسه با سایرین، بیشترین سیاره‌های سنگی را در ناحیه  Habitable Zone  قرار داده‌اند؛ بنابراین گزینه‌های بسیار خوبی برای جستجوی نشانه‌های حیات فرازمینی به شمار می‌روند.

هرساله در اشتوتگارت آلمان، ۵۸ نفر از مشهورترین خبرنگاران صنعت خودروی دنیا، برای انتخاب بهترین پیشرانه‌ی تولیدی جهان، گرد هم می‌آیند. امسال هم قدرت پیشرانه در کنار مصرف سوخت و سایز نهائی، مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر منتخبین این همایش بوده و منجر به کسب بالاترین امتیاز، برای پیشرانه‌ی ۸ سیلندر فراری شده است.

این نمونه، در خودروی بسیار موفق و محبوب فراری 488 GTB استفاده می‌شود و ۶۶۰ اسب بخار قدرت دارد. بهترین پیشرانه‌ی سال، ۳.۹ لیتر حجم دارد و به لطف استفاده از فناوری توربوی دوگانه، گشتاور ۷۶۰۰ نیوتن‌متر تولد می‌کند. با توجه توانایی‌های فنی ایده‌آل در فراری 488 GTB، میانگین مصرف سوخت ۱۱.۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر برای این مدل، فراتر از انتظار است.

فراری 488 GTB برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به زمان ۳ ثانیه احتیاج دارد و ظرف ۶.۴ ثانیه به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. نهایت سرعت این خودرو، ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت برآورد می‌شود و آستانه‌ی قیمت ۲۵۰ هزار دلار به همراه دارد.

بهترین پیشرانه‌ی تازه‌وارد

قوای محرک آکورا NSX که با فناوری مدرن هیبریدی هوندا ارائه می‌شود، به‌عنوان برترین پیشرانه‌ی جدید سال ۲۰۱۷ رسید. این مدل، از یک پیشرانه‌ی ۶ سیلندر بنزینی توئین‌توربو به حجم ۳.۵۵ لیتر و سه موتور برقی استفاده می‌کند. دو موتور الکتریکی در جلو قرار دارند که هرکدام قدرت ۳۷ اسب بخار و گشتاور ۵۳ نیوتن‌متر تولید می‌کنند؛ درحالی‌که موتور برقی سوم در قسمت عقب NSX، قدرت ۴۷ اسب بخار و گشتاور ۱۴۸ نیوتن‌متر به همراه دارد.

مجموع قدرت آکورا NSX با این سیستم، ۵۰۰ اسب بخار در دور موتور ۵۰۰۰ دور بر دقیقه است، اما گشتاور ۵۵۰ نیوتن‌متر از دور موتور ۲۰۰۰ دور بر دقیقه تولید خواهد کرد که برای ثبت سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، در زمان ۳ ثانیه و ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۷ ثانیه کافی خواهد بود. این خودرو با میانگین مصرف سوخت ۱۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و نهایت سرعت ۳۰۵ کیلومتر بر ساعت عرضه می‌شود؛ ضمن اینکه در نسخه‌ی پایه ۱۵۶ هزار دلار قیمت دارد.

بهترین پیشرانه‌ی کم‌مصرف و الکتریکی

البته تعریف خودروی سبز با مدل الکتریکی متفاوت است و یک محصول بنزینی یا هیبریدی می‌تواند با راندمان مطلوب، یک محصول دوستدار محیط زیست محسوب شود؛ اما در سال ۲۰۱۷، کارشناسان یک جایزه‌ی مشترک برای این بخش در نظر گرفتند و به اتفاق آرا، پیشرانه‌ی استفاده‌شده در تسلا مدل X و مدل S به جایگاه اول رسید.

آنچه عجیب به نظر می‌رسد، حضور چند پیشرانه‌ی مختلف در محصولات تسلا است و هیئت داوران، اشاره‌ی مستقیمی به نوع خاصی از آن‌ها نکرده‌اند. این پیشرانه‌ها ظرفیت باتری ۷۵ تا ۱۰۰۰ کیلووات ساعت به همراه دارند و با هر شارژ کامل، تا مسافت ۶۲۰ کیلومتر حرکت می‌کنند؛ درحالی‌که آستانه‌ی قیمت سدان تسلا مدل S، حدود ۷۰ هزار دلار و کراس‌اوور تسلا مدل X، نزدیک به ۸۴ هزار دلار است.

خودروهای تسلا برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، کمتر از ۳.۵ ثانیه زمان می‌برند و حدودا ظرف ۸ ثانیه پس از شروع حرکت، به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسند. نهایت سرعت این خودروها، به ۲۱۰ تا ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت محدود شده است.

بهترین پیشرانه‌ی بالای ۴ لیتر

همان‌طور که قابل پیش‌بینی بود، پیشرانه‌ی ۶.۳ لیتری ۱۲ سیلندر فراری F12 برلینتا و مدل GTC4 لوسو، عنوان اول این گروه را به دست آورد. این پیشرانه با قدرت ۵۸۰ اسب بخار و گشتاور ۷۰۰ نیوتن‌متر، رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمان ۳ ثانیه و نهایت سرعت ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت فراهم می‌کند.

میانگین مصرف سوخت در فراری GTC4 لوسو، ۱۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است و با آستانه‌ی قیمت ۳۰۰ هزار دلار فروخته خواهد شد.

بهترین پیشرانه‌ی دنیا با حجم موتور ۲ تا ۴ لیتر

در این بخش، جوایز متعددی به پیشرانه‌های ۲ تا ۲.۵ لیتر، ۲.۵ تا ۳ لیتر، ۳ تا ۴ لیتر تنفس طبیعی و ۳ تا ۴ لیتر توربوشارژ اعطا شد. در گروه ۲ تا ۲.۵ لیتر، نمونه‌ی ۵ سیلندر توربوشارژ ساخت آئودی به مقام اول رسید که روی مدل‌های TTRS و RS33 استفاده می‌شود.

نسخه‌ی RS آئودی TT با این پیشرانه‌ی ۲.۵ لیتری می‌تواند قدرت ۴۰۰ اسب بخار و گشتاور ۴۸۰ نیوتن‌متر به همراه داشته باشد تا ظرف ۳.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و میانگین مصرف سوخت ۱۰ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر داشته باشد.

در گروه پیشرانه‌های ۲.۵ تا ۳ لیتر، نمونه‌ی ۶ سیلندر تخت و توربوشارژ پورشه 911، بهترین مدل سال شد و امتیاز بیشتری در مقایسه با محصول بی‌ام‌و در مدل‌های M4 و M3 گرفت. از سویی دیگر، نسخه‌ی ۳.۹۹ لیتری تنفس طبیعی فراری که در مدل کالیفرنیا T استفاده می‌شود، در گروه خود، عنوان بهترین پیشرانه‌ی سال را دریافت کرد.

مدل فعلی فراری کالیفرنیا T، قدرت ۵۵۲ اسب بخار و گشتارو ۷۵۵ نیوتن‌متر فراهم می‌کند که برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمان ۳.۳ ثانیه و نهایت سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت کافی خواهد بود. قیمت نهائی کالیفرنیا T، با میانگین مصرف سوخت ۱۱ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، نزدیک به ۲۰۰ هزار دلار است.

بهترین پیشرانه‌ی دنیا با حجم موتور ۱ تا ۲ لیتر

این گروه هم به زیر شاخه‌هایی تقسیم شده است که شامل بهترین نمونه‌ی ۱.۸ تا ۲ لیتر برای پورشه باکستر و کایمن، بهترین نسخه‌ی ۱.۴ تا ۱.۸ لیتر به نسخه‌ی استفاده شده در بی‌ام‌وi8 و عنوان بهترین پیشرانه‌ی ۱ تا ۱.۴ لیتر به پژو سیتروئن رسید که در نمونه‌های مختلف، از ۸۲ تا ۱۳۵ اسب بخار، قدرت دارند.

نسل جدید پورشه باکستر و کایمن، با پیشرانه‌ی مجهز به توربوشارژ و اینترکولر به حجم ۲ لیتر ارائه می‌شود که قدرت ۳۰۰ اسب بخار و گشتاور ۳۸۰ نیوتن‌متر فراهم می‌کند. این خودرو که به نام پورشه 718 نیز شناخته می‌شود، ظرف ۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و ۱۰ ثانیه پس از شروع حرکت، سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. نهایت سرعت باکستر، ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت است و با میانگین مصرف سوخت ۹.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، آستانه‌ی قیمت ۵۷ هزار دلار به همراه دارد.

بهترین پیشرانه‌ با حجم کمتر از ۱ لیتر

فورد، سلطان بی‌رقیب پیشرانه‌های این گروه در سال‌های اخیر بوده است. برای سال ۲۰۱۷ نیز نسخه‌ی اکوبوست ۹۹۹ سی‌سی مدل فیستا، برای ششمین سال متوالی بهترین پیشرانه‌ی دنیا با حجم کمتر از ۱ لیتر شناخته شد.

فورد فیستا با پیشرانه‌ی ۱ لیتری اکوبوست، دو نسخه‌ی ۱۰۰ و ۱۲۵ اسب بخار دارد که میانگین مصرف سوخت هر دو مدل نزدیک به ۴.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است. فیستا با نمونه‌ی ۱۲۵ اسب بخار، ظرف ۱۰ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و به لطف گشتاور ۱۷۰ نیوتن‌متر، می‌تواند به نهایت سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. آستانه‌ی قیمت این خودرو، ۱۴ هزار دلار است.

استارتاپ پال وی Pal-v در هلند از نمونه در حال تکمیل خودروی پرنده خود که تا سال دیگر به بازار می آید رونمایی کرد.

آژانس فضایی اروپا اعلام کرد از سال 2026 با اختصاص 26 تلسکوپ تلاش برای یافتن سیارات مشابه زمین را آغاز می‌کند.

محققان مرکز رشد دانشگاه آزاد استان هرمزگان با استفاده از نانو سیلیس، بتن مقاوم در برابر فرسایش و خوردگی تولید کردند.

با توجه به افزایش مقاومت حشرات در برابر آفات شیمیایی، پژوهشگران پارک علم و فناوری گیلان با استفاده از 3 نوع گیاه، حشره‌کشی را برای دفع حشرات موذی خانگی عرضه کردند و به گفته آنها از این محصول در یک بیمارستان و خوابگاه استفاده شده است.

رییس مرکز تحقیقات التهاب و بیماری‌های التهابی دانشگاه علوم پزشکی مشهد،گفت: برای اولین بار در کشور پروژه‌ای بزرگ تحت عنوان «ارائه سکانس ویروس اچ تی ال وان» برای ایرانی‌ها انجام شده و به زودی به پایان خواهد رسید.

  هرچه هوا گرمتر باشد، تراکم آن کمتر شده و همین امر کار را برای پرواز هواپیماها مخصوصا جت‌های کوچک سخت می‌کند.

به همین دلیل بسیاری از هواپیماها زمین گیر شده و به پرواز در نمی‌آیند.

هواپیماها برای به پرواز در آمدن و ماندن در آسمان نیاز به یک پیش‌رانش داشته و هوایی که در زیر بال‌های هواپیما به حرکت در می‌آید، همین نقش را ایفا می‌کند.

علت پرواز هواپیماها و ماندن آنها در هوا، حرکت هوا در زیر بال‌های آنها است.

هنگامیکه هوا گرم می‌شود، انبساط یافته و بناربراین مولکول‌های کمتری در زیر بال هواپیما وجود خواهند داشت.

وقتی که این نیرو یا پیشرانش کم باشد، نیاز به موارد دیگری مانند طی کردن مسافت زیاد بر روی باند فرودگاه به هنگام پرواز، مسافت زیاد برای فرود و سرعت بالا برای فرود نیز افزایش یافته و روی هم رفته کار را برای پرواز هواپیما سخت می‌کند.

همچنین درجه حرارت بالا به این معناست که هواپیما باید در ارتفاع کمتری پرواز کند.

برای جبران این مشکلات هواپیما به نیروی پیش‌برنده بیشتر و بال‌های بزرگتری نیاز خواهد داشت و احتمالا گیر کردن جت‌های کوچک که قدرت پیشرانش کمتری دارند، در گرما و حرارت بیشتر خواهد شد.

در فرودگاه بین‌المللی دبی و دیگر فرودگاههای این منطقه که به آب و هوای گرم عادت دارند، بسیاری از پروازها( اما نه همه) برای غلبه بر مشکل گرما در شب و صبح زود انجام می‌شود. آنها همچنین برای پروازهای طولانی مدت خود به استفاده از هواپیماهای بزرگتر که که در گرمای زیاد دارای محدودیت نیستند تمایل دارند.

شرکت‌های هواپیمایی برای غلبه بر مشکل گرما می‌توانند با فروش بلیط کمتر و خالی ماندن صندلی‌های هواپیما و کمتر شدن بار مسافران به سبک‌تر شدن وزن آن کمک کنند. این یک تاکتیک است که شرکت‌های هواپیمایی آمریکایی در فینیکس از آن استفاده می‌کنند.

 آنها همچنین می توانند مخزن سوخت خود را به طور کامل پر نکنند و سپس در جایی خنک‌تر شروع به سوختگیری مجدد کنند.