جنون سرعت همواره ذهن آدمی را به سمت خود کشانده و این سرعت گاهی به حدی می‌رسد که صوت، دیگر حرفی برای گفتن ندارد. از جمله‌ی آن، ایده‌ی آینده‌نگر و جذاب طراح کانادایی است. طرحی که البته خالی از ایراد هم نیست. صرف نظر از حرارتی که به هنگام شتاب‌گیری سریع در قسمت دماغه و بال‌ها ایجاد می‌شود، توانایی این هواپیمای تجسمی در خفیف کردن صدای ناشی از شکسته شدن دیوار صوتی در هاله‌ای از ابهام است. در مصاحبه‌ای، بومباردیر خود اذعان کرده:

مطمئن نیستم مواد سازنده، تاب چنین گرما و فشاری را بیاورند و اصلا ماده‌ای با چنین تنش ساختاری برای این کاربرد اختراع شده باشد.

البته اندکی پس از ارائه‌ی ایده‌ی هواپیمای اسکریمر، از راه حل احتمالی برای هر دو مشکل پرده‌برداری شد. به گفته‌ی بومباردیر، جوزف هازلتین (Joseph Hazeltine)، مهندس و از مدیران سابق وزارت دفاع روسیه، با او تماس گرفته و پیشنهاد کرده تا از پدیده‌ای بدیع در مبحث ایرودینامیک به نام حالت نفوذ طولانی (LPM) استفاده کند.

با الهام از همین پیشنهاد بود که بومباردیر ایده‌ی مدل مفهومی کاملا جدیدی را به نام "متقاطر یا پادبن" (the Antipode) مطرح کرد؛ جت تجاری لوکسی که قادر به رسیدن به سرعت نزدیک ۳۰ هزار کیلومتر بر ساعت است، یعنی چیزی بیش از دو برابر سرعت اسکریمر و تقریبا ۱۲ برابر سریع‌تر از هواپیمای کانکورد! این جت می‌تواند حداکثر ۱۰ نفر را در کمتر از یک ‌ساعت تا ۲۰ هزار کیلومتر جابه‌جا کند. بومباردیر می‌گوید:

من می‌خواستم مدل مفهومی هواپیمایی را ارائه دهم که بتواند در سریعترین حالت ممکن به نقطه‌ی مقابل (متقاطر) در آن سوی کره زمین برسد.

بر خلاف اسکریمر که برای شروع به پرواز، مانند گلوله‌ای که شلیک می‌شود، از سیستم اسلحه‌ی ریلی (Railgun) مغناطیسی استفاده می‌کند، پادبن به دلیل وصل بودن موشک‌های تقویتی به باله‌هایش قادر به بلند شدن از سطح هر فرودگاهی خواهد بود (ایده‌ای که به کمک آبیشک روی (Abhishek Roy) پرورانده شد. شتاب‌دهنده‌های هواپیما نیروی کافی برای اوج‌گیری تا ارتفاع ۱۲ کیلومتری از سطح زمین و سرعت ۶ هزار کیلومتر در ساعت را می‌دهند و سپس از هواپیما جدا شده و به مقر فرماندهی بازمی‌گردند (چیزی شبیه به موشک‌های تقویتی شرکت هوافضایی خاستگاه آبی (Blue Origin) ).

بومباردیر:

در مرحله بعد، سیستم رایانشی داخلی هواپیما موتور احتراقی رَم‌جت (Ramjet) مافوق‌صوت را روشن کرده و به سرعت ۳۰ هزار کیلومتر در ساعت (۲۴ ماخ) می‌رساند.

با هدایت بخشی از جریان هوای مافوق‌صوتِ در حال وزش از طریق شیارهایی که در نوک هواپیما تعبیه شده، جریان وزش مخالفی ایجاد می‌شود که منجر به پدیده‌ی حالت نفوذ طولانی خواهد شد. به این ترتیب، دمای سطوح خارجی هواپیما از طریق تبادل گرمایی هوا پایین می‌آید و لرزش‌ و صدای ناشی از شکستن دیوار صوتی نیز کم می‌شود.

او می‌افزاید:

در لبه‌ی جلویی باله‌ها نیز می‌توان شیارهایی ایجاد کرد تا جریان هوا از آن‌ها هم عبور کند و خارج شود. به این صورت، تمام سطوح جلویی هواپیما نیز به واسطه‌ی حالت نفوذ طولانی خنک می‌شود.

البته، در هر حال، ضروری است که این هواپیما را از مواد مقاوم در برابر حرارت و فشار ساخت. به گفته‌ی بومباردیر:

حالت نفوذ طولانی، گرما را تقلیل می‌دهد، اما حتی در بهترین شرایط ممکن هم قادر به دفع کامل آن نیست.

به اعتقاد او، فناوری حالت نفوذ طولانی را می‌توان در انواع هواپیماهای مافوق‌ صوت با ابعاد مختلف استفاده کرد، به خصوص در آن‌هایی که شکل موشک‌ هستند، زیرا که سطح‌شان کمتر در معرض فشار و گرما قرار می‌گیرد و اذعان می‌کند که:

شکل کنونی هواپیمای پادبن برای این مهم بهینه نشده است.

بال‌های این هواپیما توان حرکتی لازم را برای نشستن و برخاستن از روی باندی به طول حدود ۲ کیلومتر دارد. بومباردیر:

بوسترهای موشکی اضطراری کوچکتر (مانند موشک EZ شرکت هوافضای X-COR) در مواقعی که نیاز به تلاشی مجدد در فرود آمدن است یا به هنگام کم کردن سرعت در حین فرود، می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

به عقیده‌ی این طراح، مشکل‌ترین قسمت ساخت چنین وسیله‌ای در ساخت و توسعه‌ی یک موتور اسکرم‌جت (Scramjet) باثبات و قابل اتکا نهفته است، امری که ناسا هم در پی تحقق آن است. البته این که چگونه می‌توان نیروی گرانش فلج‌کننده‌ای را که به سرنشینان وارد می‌شود، دفع کرد نیز پرسشی است بی پاسخ!

و اما در مورد برچسب قیمت این کالا چالز بومباردیر می‌گوید:

به دلیل ابعاد کوچکتر و به‌کارگیری فناوری‌های موجود، هزینه‌ی ساخت پادبن از اسکریمر کمتر خواهد بود. هرچند، همین هزینه به مراتب بیشتر از قیمت جت‌ها و هواپیماهای موجود در بازار فعلی است.

در انتها نظر شما را به مدت زمانی که پرواز با پادبن در تعدادی از مسیرهای هوایی طول می‌کشد، جلب می‌کنیم:

نیویورک به لندن (۵۵۶۶ کیلومتر) ◅۱۱ دقیقه

نیویورک به پاریس (۵۸۳۳ کیلومتر) ◅۱۲ دقیقه

نیویورک به توکیو (۱۰۸۴۲ کیلومتر) ◅۲۲ دقیقه

نیویورک به دبی (۱۱۰۰۱ کیلومتر) ◅۲۲ دقیقه

نیویورک به شانگهای (۱۱۸۵۱ کیلومتر) ◅۲۴ دقیقه

نیویورک به هنگ‌کنگ (۱۲۹۳۹ کیلومتر) ◅۲۶ دقیقه

نیویورک به سیدنی (۱۵۹۷۹ کیلومتر) ◅۳۲ دقیقه

آیا شما حاضرید در صورت ساخته شدن این مدل مفهومی، خطر کنید و جزو اولین نفراتی باشید که با آن مسافرت می‌کنند؟

فبلت‌ها روز به روز در حال رشد هستند و توانسته‌اند سهم بیشتری از بازار را بدست آورند و حالا پس از گوش‌هایی مانند نوت ۵ و آیفون ۶ اس پلاس هواوی نیز با معرفی میت ۸ قصد دارد تا با تمام قوا وارد این بازار شده و رقبای سرسخت خود را کنار بزند.

میت ۸ هواوی بدنه‌ای تمام فلزی داشته و صفحه نمایش آن با شیشه‌ی 2.5D گوریلا گلس پوشانده شده است. هواوی در میت ۸ ترجیح داده تا برخلاف روند بازار از صفحه نمایش 1080P بهره می‌برد تا مصرف باتری بالا نرفته و در عوض شارژدهی باتری بالا برود. اما آیا میت ۸ می‌تواند در رقابت با رقبای سرسخت خود قد علم کرده و خود را از آن‌ها جدا کند؟ در ادامه با ما و بررسی میت ۸ هواوی همراه باشید.

طراحی

طراحی که هواوی در محصولاتش استفاده می‌کند همان کیفیت و زیبایی را پیدا کرده که پیش از این در محصولات کمپانی اچ‌تی‌سی به دنبال آن می‌گشتیم. بدنه‌ی جدیدترین گوشی هوشمند این کمپانی با نام میت ۸ آنقدر خوب تراش خورده که حتی در دست گرفتنش هم لذت بخش است. کمپانی هواوی با میت ۸ می‌خواهد ثابت کند که یک دستگاه ۶ اینچی را هم می‌توان با یک دست گرفت به شرط اینکه مهندسان طراحی شما مرز‌های کشیده شده به دور یک نمایشگر را به کمترین میزان خود برسانند.

طراحی میت ۸ خیلی ساده است. هواوی از دکمه‌های اضافی پرهیز کرده، جلو و پشت گوشی را خیلی ساده و بدون شلوغ کاری ساخته و روی طراحی ظریف دکمه‌ها هم حسابی کرده و از همه مهم‌تر این دستگاه را به طرز عجیبی سبک ساخته است. زمانی که میت ۸ را در دست می‌گیرد به هیچ وجه حس نمی‌کنید که یک گوشی با نمایشگر غول پیکر ۶ اینچی را در دست گرفته‌اید.

در بخش جلویی دستگاه با یک شیشه یکدست طرف هستیم که تمام حاشیه و نمایشگر گوشی را پوشانده است. این شیشه یک تکه در کنار‌ه‌هایی که به فریم دور دستگاه می‌رسد به خوبی انحنا داده شده تا کاربر حس خوبی از در دست گرفتن این دستگاه و همچنین دست کشیدن بر روی این حاشیه‌های نمایشگر پیدا کند. حاشیه‌های بالا و پایین اندازه یکسانی ندارند و حاشیه پایینی که اسم هواوی در زیر شیشه آن درج شده بزرگ‌تر است. در حاشیه بالایی بخش جلویی نمایشگر؛ اسپیکر مکالمه، دوربین جلویی و حسگر سنجش نور محیط قرار گرفته‌اند.

با نگاهی به فریم دور دستگاه در سمت راست یک دکمه برای پاور و یک دکمه پیوسته برای تنظیم صدای دستگاه را مشاهده می‌کنیم که بسیار نازک و ظریف ساخته شده اما در زمان نیاز کاملا قابل لمس هستند. در بخش سمت چپ فریم یک محفظه وجود دارد که هم می‌توان دو نانوسیم در آن قرار داد و هم به جای یکی از نانو سیم‌ها کارت حافظه microSD استفاده کرد. در بخش بالایی فریم میت ۸ محل ورود جک ۳.۵ میلی‌متری هندزفری قرار گرفته و در کنار آن میکروفون مکالمه وجود دارد. درنهایت در فریم پایینی دستگاه شاهد حضور اسپیکر و میکروفون مخصوص مکالمات هستیم.

در بخش پشتی دستگاه باز هم ظاهری یکدست و ساده را می‌بینیم که در بالا دوربین و فلش دوگانه LED و کمی پایین‌تر از آن اسکنر اثر انگشت به شکلی دایره‌ای طراحی شده است که محل آن دسترس‌پذیری خوبی دارد. در قسمت پایینی قاب پشتی میت ۸ هم شاهد لوگوی هواوی هستیم. هواوی همچنین تلاش کرده قاب پشتی دستگاه را در قسمت‌هایی که به فریم نزیک می‌شود به سمت داخل انحنا دهد تا به خوش دستی گوشی اضافه شود.

اشکالی که می‌توان در طراحی این دستگاه به هواوی وارد کرد، برجسته بودن دوربین است که احتمالا هواوی مجبور به در نظر گرفتن آن شده است که البته لطمه‌ای نیز به زیبایی فوق‌العاده‌ی دستگاه نداده است. زمانی که گوشی را از پشت به زمین می‌گذارید چون دایره در برگیرنده دوربین برجسته شده، دستگاه لق می‌زند و ثابت نیست

در بحث اعداد این دستگاه طولی ۱۵۷.۱ میلی‌متری در عرضی ۸۰.۶ میلی‌متری و ضخامتی معادل تنها ۷.۹ میلی‌متری دارد. هواوی در بحث طول و عرض نسبت به رقیب‌های خوش قد و بالای خود بسیار عالی عمل کرده وحتی از آیفون ۶ اس پلاس با صفحه نمایش ۵.۵ اینچی، یک میلی‌متر ارتفاع کمتر دارد.

هواوی برای ساخت و مهندسی طراحی میت ۸ وقت و دقت زیادی صرف کرده که این تلاش زیاد را می‌توان از لبه‌های به زیبایی تراش خورده دو طرف فریم دستگاه متوجه شد. در کل به نظر ما می‌توان نمره‌ی بسیار خوبی را در بخش طراحی به میت ۸ داد.

مقایسه مشخصات فنی میت ۸ هواوی با رقبا:

حسگر اثر انگشت

اسکنر اثر انگشت در میت ۸ همچون نکسوس ۶ پی در قسمت پشت دستگاه قرار گرفته است. این سنسور دقیقا همان سنسوری است که در پرچمدار گوگل نیز بکار گرفته شده بود. طراحی حلقه‌ای شکل این سنسور با دریچه‌ی لنز دوربین کاملا همخوانی دارد و ظاهر دستگاه را نیز به خوبی حفظ کرده است. این سنسور بی‌نهایت سریع و دقیق عمل می‌کند. برای باز کردن قفل گوشی با این سنسور نیازی نیست که انگشت را بر روی دکمه‌ای فشار دهید یا ابتدا دستگاه را با فشار دادن دکمه‌ی پاور از حالت استندبای خارج کنید، تنها کافی است که انگشت سنسور را لمس کند تا در کسری از ثانیه قفل باز شود. محل قرار گیری سنسور در پشت دستگاه است و از این بابت زمانی که گوشی در دست کاربر قرار دارد به راحتی می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد اما در عوض اگر گوشی روی میز باشد، برای باز کردن قفل گوشی باید رمز خود را وارد کنید.

گوگل پشتیبانی از حسگر اثرانگشت را به اندروید ۶ اضافه کرده است و از این رو احتمالا درآینده استفاده‌ی بیشتری از این سنسور خواهد شد.

شناسایی انگشت به سیستم نیز با سرعت قابل قبولی انجام می‌شود تنها با ۴ تا ۶ بار قرار دادن انگشت خود بر روی حسگر می‌توانید اثر انگشت خود را در حافظه‌ی حسگر ثبت کنید.

اسپیکر

در نگاه اول شاید تصور کنید که در بخش پایینی فریم گوشی میت ۸ ، دارای دو اسپیکر است اما در واقع شیارهای سمت راست اسپیکر بوده و شیارهای موجود در سمت چپ تنها کارایی میکروفون مکالمات را دارند. با این حال اسپیکر تک‌گانه‌ی میت ۸ عملکرد بسیار خوبی دارد.

صدای خروجی از این اسپیکر بسیار واضح و باکیفیت بوده و حجم حداکثری صدا نیز بسیار مناسب است. نکته‌ی قابل توجه دیگر این است که با بالابردن حجم صدا، کیفیت صدای خروجی افت محسوسی نکرده و صدا همچنان کیفیت خوب خود را حغظ می‌کند.

هدفون‌های تعبیه شده درون جعبه‌ی این گوشی نیز به راحتی درون گوش جا گرفته و کیفیت بسیار خوبی دارند و می‌توانند تجربه‌ی بسیار خوبی را به خصوص در هنگام گوش دادن به موسیقی در اختیار کاربر قرار دهند.

نمایشگر

نمایشگر میت ۸ هواوی اندازه بزرگ ۶ اینچی دارد و به پنل IPS LCD مجهز شده که رزولوشن آن 1080P است. تراکم پیکسلی این نمایشگر غول پیکر به ۳۶۷ پیکسل در هر اینچ رسیده که برای خواندن متن‌ها با چشم‌های غیر مسلح در یک فاصله معمول کاملا شفاف و واضح است.

البته نکته‌ای که درباره نمایشگر این دستگاه وجود دارد، اشباع بودن رنگ‌ها است که برای بسیاری از کاربران شاید چشم‌نواز باشد اما باید گفت که در نتیجه این رنگ‌ها زیاد طبیعی خود را نشان نمی‌دهند.

خوشبختانه میت ۸ در بحث روشنایی نمایشگر هم بسیار عالی کار کرده و نسبت به Mate S، این دستگاه میزان روشنایی بهتری دارد. از نمایشگر این گوشی هوشمند به راحتی می‌توانید در زیر نور مستقیم خورشید هم استفاده کنید. در مورد روشنایی حداقلی هم این نمایشگر هم بسیار خوب عمل می‌کند. در عمل و در زیر نور کم با حداقل روشنایی این دستگاه به مشکلی نخواهید خورد و بدون اینکه چشم درد بگیرید به تماشای این نمایشگر ادامه خواهید داد. همچنین کنتراست نمایشگر این دستگاه هم بسیار خوب بوده و عمق رنگ مشکی بسیار عالی است.

نرم‌افزار

میت ۸ هواوی دارای سیستم عامل اندروید ۶ است تا به معدود گوشی‌های هوشمند بازار تبدیل شده باشد که دارای این نسخه از سیستم عامل گوگل هستند. با این حال با توجه به رابط کاربری EMUI 4.0 هواوی تقریبا اثری از اندروید خام در میت ۸ نمی‌بینیم.

رابط کاربری هواوی در نگاه اول تشابه زیادی به سیستم عامل اپل دارد. این رابط کاربری اپ دراور نداشته و حتی ویژگی‌هایی مانند جستجوی گوشی از طریق جستجوی اسپات لایت را نیز همانندiOS دارد. با این حال هواوی از انعطاف اندروید نیز بهره برده و ویژگی‌هایی را نیز به میت ۸ اضافه کرده است.

 یکی از این تغییرات ویژگی اسپلیت اسکرین است که به کاربر اجازه می‌دهد تا به خوبی و با تقسیم صفحه نمایش به دو قسمت، از ابعاد بزرگ آن بهره‌ی کافی را ببرد. البته در حال حاضر اپلیکیشن‌های پشتیانی کننده از این ویژگی به ۸ عدد خلاصه می‌شوندکه شامل اپ‌هایی مانند ایمیل، تقویم، گالری و موارد ابتدایی می‌شود. انتظار می‌رود هواوی در بروزرسانی‌های بعدی تعداد این اپلیکیشن‌ها را نیز افزایش دهد.

رابط کاربری هواوی امکانات بسیاری را در اختیار کاربر قرار می‌دهد و تقریبا می‌توان هر بخشی از آن را به دلخواه تغییر داد. برای مثال می‌توانید تم و شکل آیکون‌ها در رابط کاربری یا حتی فونت‌ها را نیز تغییر دهید و به تنظیمات دلخواه خود در آورید.

امکانات این رابط کاربری به اینجا ختم نمی‌شوند. با یک بار ضربه زدن با انگشتان می‌توان از صفحه نمایش اسکرین شات گرفت و با ضربه زدن توسط دو انگشت می‌توان ویدیویی از صفحه نمایش گوشی به ثبت رساند. همچنین در بخش ضبط صدا نیز می‌توان از سه میکروفون گوشی استفاده‌ی بهینه برد. این اپلیکیشن سه حالت نرمال، مصاحبه و کنفرانس دارد. در حالت نرمال صداها از تمامی جهت‌ها ثبت شده، در حالت مصاحبه صدا در دو جهت ضبط می‌شود و در حالت کنفرانس نیز گوشی به صورت خودکار منبع صدای اصلی را تشخیص داده و بر روی آن تمرکز می‌کند تا به طور کامل سخنان فرد سخنران را ضبط کند.

ویژگی دیگر نرم‌افزاری در اپلیکیشن دوربین تعبیه شده است که به شما اجازه می‌دهد تا از کارت ویزیت فردی عکس بگیرید تا خود گوشی مشخصاتی مانند نام فرد و شماره تماس وی را تشخیص داده و در بخش مخاطبان به ثبت برساند.

همچنین EMUI 4.0 با توجه به اینکه مبتنی بر اندروید ۶ است از ویژگی‌های جدید این سیستم عامل نیز بهره‌مند شده است. برای مثال در این رابط کاربری شاهد ویژگی App Premission هستیم که باعث می‌شود هر اپلیکیشنی برای دسترسی به هر بخش از گوشی از کاربر اجازه‌ دریافت کند. البته این ویژگی کمی با امکانات رابط کاربری هواوی تداخل پیدا کرده است. به عنوان مثال زمانی که برای اولین بار وارد اپلیکیشن دوربین می‌شوید از شما اجازه‌ی دسترسی به مکان سوال شده و پس از آن که این مرحله را رد کردید بار دیگر رابط کاربری هواوی از شما این اجازه را درخواست می‌کند که کمی عجیب بوده و تداخلی را در عملکرد بوجود می‌آورد. البته سایر ویژگی‌های مفید و کاربردی اندروید ۶ مانند Doze در میت ۸ نیز حاضر بوده و به خوبی عمل می‌کنند.

در حالت کلی رابط کاربری میت ۸ را می‌توان مملو از امکانات متعدد دانست که در واقع اجازه می‌دهد تا تمامی بخش‌های سیستم عامل را به دلخواه خود تغییر دهید اما باید به این نکته نیز اشاره کرد که امکانات متعدد و بی‌شمار همواره خوب نبوده و باعث می‌شود تا رابط کاربری هواوی باب میل همگان نباشد. این مورد کاملا سلیقه‌ای است و ممکن است بسیاری EMUI را بپسندند اما افراد دیگری آن را مناسب کارکرد و علاقه‌ی خود ندانند. این افراد می‌توانند رابط‌ کاربری مورد نظر خود را روی گوشی نصب کنند. به عنوان مثال می‌توان رابط کاربری اندروید خام را بر روی میت ۸ نصب کرد و تجربه‌ی نزدیک به نکسوس ۶ پی را در آن داشت. این کار را می‌توان با اضافه کردن یک لانچر و به راحتی انجام داد.

دوربین

میت ۸ مجهز به دوربین ۱۶ مگاپیکسلی با حسگر IMX298 سونی شده است که دارای دیافراگم f/2.0 و لرزشگیر اپتیکال نیز هست. دوربین سلفی این گوشی نیز دارای حسگر ۸ مگاپیکسلی نیز شده است و بر روی کاغذ نوید عملکرد بسیار خوب را می‌دهد.

در دنیای واقعی نیز شاهد عملکردی بسیار خوب از این دوربین هستیم. تصاویر ثبت شده در نور کافی جزئیات بسیار خوب داشته و رنگ‌ها در آن کاملا طبیعی جلوه می‌کنند.

در محیط‌های تاریک نیز نویز تصاویر بسیار کم بوده و شاهد جزئیات قابل قبول در آن‌ها هستیم. البته هر چقدر محیط تاریک‌تر شود، مدت زمان فوکوس دوربین نیز بالا می‌رود و در برخی اوقات حتی دوربین در یافتن سوژه‌ی مورد نظر برای فوکوس دچار مشکل می‌شود اما این مشکلات در حالت کلی و با توجه به کیفیت تصاویر قابل صرفنظر هستند.

همچنین در حالت عکاسی می‌توانید کنترل کاملی بر روی پارامترهای عکاسی مانند سرعت شاتر، ایزو و بسیاری موارد دیگر داشته باشید.

برخلاف پرچمداران موجود در بازار، هواوی حالت فیلم‌برداری 4K را برای میت ۸ در نظر نگرفته است. با این حال می‌توانید در حالت 1080P نیز ویدیو ثبت کنید که البته کیفیت بسیار خوبی نیز دارد و لرزگیر اپتیکال نیز به خوبی عمل می‌کند تا لرزشی در تصاویر وجود نداشته باشد.

دوربین سلفی این گوشی نیز دارای حالاتی مانند Beauty Mode است تا اندکی پوست را روشن‌تر جلوه داده و چروک روی آن را بگیرد. دوربین سلفی میت ۸ نیز همان طور که انتظار می‌رفت کیفیت و جزئیات خوبی داشته و رنگ‌ها در آن طبیعی هستند.

در ادامه می‌توانید نمونه تصاویر ثبت شده با هواوی میت ۸ را مشاهده کنید.

 

 

 

 

 

 

برش ۱۰۰ درصد:

قدرت و بازده

هواوی از ابتدای کار پردازنده‌های ساخت خود را در گوشی‌های هوشمندش بکار گرفت و همین عامل باعث شد تا به مرور در این زمینه نیز مدام پیشرفت کند. میت ۸ به سیستم روی یک چیپِ Kirin 950 مجهز شده است. این پردازنده براساس الگوهای ارائه شده توسط آرم طراحی و تولید شده است. Kirin 950 دارای ۴ هسته‌ی قدرتمند مبتنی بر معماری Cortex A72 و ۴ هسته‌ی کم توان و کم مصرف Cortex A53 است. این جفت ۴ هسته‌ای براساس روش big.LITTLE آرم در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. برای آنکه با این فناوری بیشتر آشنا شوید پیشنهاد می‌کنیممقاله‌ی اختصاصی بررسی عمیق هسته‌های ریز و درشت معماری big.LITTE را مطالعه کنید.

هسته‌های A72 با حداکثر فرکانس ۲.۳ گیگاهرتز و هسته‌های A53 با حداکثر فرکانس ۱.۸ گیگاهرتز کار می‌کنند. استفاده از این معماری باعث می‌شود تا زمانی که در حال انجام امور ساده مانند حرکت در رابط کاربری یا اجرای اپلیکیشن‌های سبک هستید تنها هسته‌های مبتنی بر A53 فعال شوند تا مصرف انرژی به حداقل برسد و زمانی که نیاز به پردازش سنگین دارید هسته‌های A72 فعال می‌شوند.

هواوی برای پردازش گرافیکی از پردازنده‌ی Mali-T880 بهره برده است که با ۸ هسته‌ی CPU مجتمع شده‌اند و در قالب یک تراشه تولید شده است. این پردازنده از نظر قدرت و بازده در مقایسه با Mali-T760 نزدیک به ۴۰ درصد در مصرف انرژی بهینه‌تر عمل می‌کند و از نظر قدرت پردازش نیز قوی‌تر شده است. این پردازنده دارای ۴ هسته‌ با فرکانس ۹۰۰ مگاهرتز است. مالی تی ۸۸۰ از OpenGL 3.1 و OpenCL 1.2 نیز پشتیبانی می‌کند.

هواوی یک کنترلر ۱۴ بیت PrimISP و IVP32 DSP را در این سیستم‌-روی-یک-چیپ قرار داده است تا به پردازنده‌ی اصلی کمک کنند و آن را برای رمزگذاری و رمزگشایی ویدیو در رزولوشن 1080p H.264  با نرخ ۶۰ فریم در ثانیه و همچنین 4K H265  پشتیبانی کند. وجود این دو بلاک در پردازنده باعث می‌شود تا استریم و کدگذاری ویدیو بدون نیاز به فشار به پردازنده‌ی اصلی انجام شود. این موضوع باعث مصرف بهینه‌ی انرژی نیز می‌شود.

کنترلر حافظه در سیستم‌-روی-یک-چیپِ Kirin 950 از حافظه‌ی LPDDR4 با پهنای باند بیشتر و مصرف انرژی کمتر در مقایسه با LPDDR3 بهره می‌برد. برای آنکه دید بهتری نسبت به قدرت و بازده‌ی این پردازنده داشته باشید نگاهی بنچمارک‌های مختلف را بر روی میت ۸ اجرا کردیم:

همانطور که در بنچمارک‌ها نیز مشاهده می‌کنید بخش CPU از میت ۸ از گوشی‌های مجهز به پردازنده‌ی Snapdragon 810 نیز قوی‌تر عمل می‌کند اما بخش پردازنده‌ی گرافیکی کمی ضعیف‌تر است. با این حال در تجربه‌ی کار با میت ۸ هرگز متوجه‌ی لگ و تاخیر نخواهید شد و اجرای نرم و روان اپلیکیشن‌ها و حتی بازی‌های سنگین را تجربه خواهید کرد.

 باتری

هواوی گوشی میت ۸ خود را به یک باتری ۴۰۰۰ میلی آمپر ساعتی مجهز کرده و مدعی شده که این گوشی می‌تواند تا دو روز شارژدهی را تضمین کند. استفاده از صفحه نمایش با رزولوشن فول اچ دی نیز شاهدی بر این مدعا است که شارژدهی باتری برای هواوی بسیار مهم است.

طبق روال گذشته روشنایی صفحه‌نمایش گوشی را بر روی ۵۰ درصد قرار داده، ارتباطات بی‌سیم را قطع کرده و ویدئویی با کیفیت HD را تا رسیدن شارژ باتری از ۱۰۰ به صفر پخش کردیم. باتری میت ۸ توانست در این تست ۱۲ ساعت و ۲۰ دقیقه دوام بیاورد که زمان خوبی به شمار می‌رود. به علاوه میت ۸ می‌تواند تا ۱۳ ساعت و ۱۰ دقیقه وبگردی را نیز برای کاربران تضمین کند.

در استفاده‌ی روزمره نیز میت ۸ نشان داد که می تواند به راحتی یک روز استفاده‌ی سنگین را دوام بیاورد. البته اگر استفاده‌ی نیمه سنگین یا سبک دارید می‌توانید بیش از یک روز نیز بر روی شارژدهی این باتری حساب باز کنید.

در حالت کلی می‌توان باتری میت ۸ و شارژدهی آن را یکی از نکات مثبت و مزایای این فبلت ۶ اینچی دانست.

جمع بندی

هواوی این روزها قدم در مسیر پیشرفت گذاشته و هر از چند مدت با گوشی‌های جالب و قدرتمند خود کاربران بیشتری را جذب می‌کند. این کمپانی که حالا سایه خطر کمپانی‌های چینی دیگر و رقیب‌های کره‌ای و آمریکایی را روی سر خود حس می‌کند، حسابی در تلاش است تا گوشی‌های هوشمند و باکیفیت و کم‌نظیر بسازد که در کنار سخت‌افزار خوب، نرم‌افزاری روان و دوربینی با کیفیت را با خود به همراه دارند.

هواوی پس از گوشی هوشمند موفق میت ۷ بسیار سعی کرده تا تجربه بهتری از گوشی‌های هوشمند بزرگ را باری دیگر با نسل جدید این سری برای کاربران خود رقم بزند. میت ۸ از ظاهری عالی برخوردار است، نمایشگری با وضوح مناسب، روشنایی کافی و کنتراستی بسیار خوب دارد، باتری آن به راحتی چند روزی شما را همراهی می‌کند و سخت‌افزاری قوی را برای اجرای نرم‌افزاری با کمترین لگ و ویژگی‌های رنگارنگ به خدمت گرفته است.

اگر به گوشی‌های هوشمند بزرگ علاقه دارید و دوست دارید یک تجربه خوب با این نمایشگر‌های غول پیکر داشته باشید که از بازی تا خواندن متون و دیدن فیلم در آن‌ها لذت بیشتری دارد، پیشنهاد می‌کنیم میت ۸ را حتما در بین گزینه‌های خود قرار دهید.

متخصصان ژئوفیزیک به پدیده‌ای که هم اکنون با آن روبرو شده‌اند عنوان پارادوکس جدید را اطلاق می‌کنند. پرسشی که آنها را سردرگم کرده این است که کره‌ی زمین چگونه توانسته طی میلیاردها سال و هنگامی که از حالت بسیار مذاب و آتشین اولیه‌ی خود به تدریج سردتر می‌شده، میدان مغناطیسی خود را به دست آورد و همچنین این میدان را طی این مدت حفظ کند؟

هم اکنون دو دانشمند توانسته‌اند دو روش گوناگون را برای پاسخ‌گویی به این تناقض پیشنهاد کنند. بر اساس این روش‌ها، گفته می‌شود که کره‌ی زمین در حین تبدیل شدن از حالت مذاب به حالت سردتر باعث بلوری شدن (یا کریستالیزه شدن) برخی مواد معدنی شده است و در این هنگام و در اثر ملتهب شدن هسته‌ی سیاره‌ی جوان، میدان مغناطیسی کره‌ی زمین شکل گرفته است. در این میان تفاوتی که بین دو روش وجود دارد به نوع موادی که بلوری شده‌اند مربوط می‌شود.

کی هیروس (Kei Hirose) که در انستیتوی فناوری توکیو در زمینه‌ی ژئوفیزیک و به طور خاص در انجام آزمایش‌های محیط‌های تحت فشار بالا برای شبیه‌سازی شرایط اعماق زمین فعالیت دارد معتقد است که ماده‌ی معدنی مذکور باید سیلیکون‌دی‌اکسید باشد. او در روز ۱۷ دسامبر سال ۲۰۱۵ و در یک گردهم‌آیی در انجمن ژئوفیزیک امریکا در سانفرانسیسکو با قاطعیت به این نکته اشاره کرد.

از سویی دیگر، دیوید استیونسن (David Stevenson) که در انستیتوی فناوری کالیفرنیا در پاسادینا به عنوان یک متخصص ژئولوژی فعالیت دارد معتقد است که ماده‌ی معدنی ذکر شده باید اکسید منیزیوم باشد. طی یک کار پژوهشی که البته نتایج آن به صورت همگانی انتشار نیافته است، استیونسن پیشنهاد داد که اکسید منیزیمی که در زمان مذاب بودن کره‌ی زمین و کم‌کم از آن متبلور شده است ممکن است با برقراری تفاوت‌های شناوری به شکل‌دهی نوعی فرایند ژئودینامیکی ( ژئودینامیک به دانشی گفته می‌شود که به بررسی نیروهای درون کره‌ی زمین می‌پردازد) در طول زمان انجامیده است.

تناقض پایه‌ای در سال ۲۰۱۲ خود را نشان داد. این در واقع زمانی بود که چندین گروه‌ پژوهشی گزارش دادند که هسته‌ی کره‌ی زمین با سرعتی بیشتر از آنچه که پیش از آن پنداشته می‌شد در حال از دست دادن گرمای خود است. هدایت گرمای بیشتر به بیرون هسته‌ی کره از سمت داخل هسته به این معنی است که گرمای کمتری برای برانگیختن و حرکت دادن مایع موجود در هسته‌ی زمین می‌ماند. دانستن این موضوع زمانی مهم تلقی می‌شود که بدانیم بنا به گزارش‌های به دست آمده از برخی بررسی‌ها، کره‌ی زمین ممکن است دارای میدان مغناطیسی با عمر بیش از ۴ میلیارد سال باشد. این قدمت در واقع درست به اندازه‌ی نیم میلیارد سال پس از یکپارچه‌ شدن آن از میان ذرات معلق و شناور خورشید است که در آن زمان به عنوان یک ستاره‌ی تازه متولد شده بوده است. پروفسور پیتر دریسکول (Peter Driscoll) متخصص ژئوفیزیک انستیتوی کارنیژ در واشینگتون دی سی در همان گرد‌هم‌آیی مذکور در این باره گفت:

ما به دینامیکی با پیوستگی بیشتر یا کمتر از مقداری که با آن مواجه هستیم نیاز داریم.

هیروس در آزمایشگاه توکیو ترکیب‌های گوناگونی از آهن، سیلیکون و اکسیژن را در یک سلول سندانی الماسی(Diamond anvil cell) قرار داد و با فشرده ساختن آنها زمینه‌ای را فراهم کرد تا محیطی با دما و فشار بسیار بالا ایجاد شود که این دما گاها تا ۴۰۰۰ درجه سانتی‌گراد هم می‌رسید. این در واقع همان دمایی است که برای شبیه‌سازی دمای جهنمی هسته‌ی زمین در زمان تشکیل باید وجود داشته باشد. او در نهایت به این نکته پی برد که سیلیکون و اکسیژن با هم کریستالیزه (بلوری) می‌شوند و در صورتی که هردوی آنها در یک محل حضور داشته باشند، سیلیکون دی‌اکسید هم به دست می‌آید.

با ته‌نشینی سیلیکون دی‌اکسید در زمان‌های آغاز پیدایش کره‌ی زمین، این احتمال وجود داشته است که ماده‌ی مذکور باعث ایجاد شناوری کافی در ماده‌ی مذاب باقی‌مانده برای ادامه‌ی روندش شده باشد و به این ترتیب زمینه‌ی لازم برای ایجاد حرکت تلاطمی مورد نیاز برای نگه داشتن یک سازوکار دینامیکی پایدار را فراهم کرده باشد. هیروس در این باره می‌گوید:

تا جایی که دانش من در این زمینه یاریم می‌کند باید بگویم که سازوکار پیشنهادی من در واقع آسان‌ترین سازوکاری است که برای شکل‌دادن و راه انداختن یک سازوکار زمین پویایی (ژئودینامیکی) می‌تواند وجود داشته باشد.

استیونسن، بر‌خلاف هیروس ماده‌ی منیزیم را به عنوان ماده‌ی راهگشا برای حل این معما می‌داند و معتقد است:

منیزیم برای چنین سازوکاری از سیلیکون‌دی‌اکسید معقول‌تر است، چون منیزیم اکسید می‌توانسته است در وهله‌ی اول هم از کره‌ی زمین در حالت مذاب ته‌نشین شده باشد. البته این ایده تنها مطرح می‌کند که چه رویدادی می‌توانسته در آن زمان رخ داده باشد؛ نه رویدادی را که واقعا در آن زمان به حتم به وقوع پیوسته است.

سرانجام طرح استفاده‌ی مجدد از موشک‌های مورداستفاده در پروژه‌های فضایی به ثمر رسید. انجام این کار توسط شرکت بلو اوریجین به معنای شکست دیگر مدعی صاحب‌نام یعنی اسپیس ایکس است که یکی از موشک‌های فالکن ۹ آن، برای اولین بار و یک ماه بعد از انجام موفقیت‌آمیز این کار توسط بلو اوریجین، در ماه دسامبر سالم به زمین نشست. هرچند به گفته‌ی ایلان ماسک (مدیرعامل اسپیس ایکس)، موشک فالکن ۹ موردنظر، جایگاه بسیار ویژه‌ای برای این شرکت دارد و دوباره پرتاب نخواهد شد. به همین دلیل هفته گذشته اسپیس ایکس موشک دیگری پرتاب کرد که در هنگام فرود منفجر شد و استفاده‌ی از مجدد از آن امکان‌پذیر نیست.

 بلو اوریجین و اسپیس ایکس در راستای رسیدن به هدف مشترکی فعالیت می‌کنند ولی موشک‌های به کار گرفته‌شده توسط آن‌ها، تفاوت‌های زیادی دارند. نیو شپرد برای مسافرت‌های تجاری زیرمداری (محدوده‌ای از فضای اطراف کره زمین که نیروی جاذبه می‌تواند اشیاء را به سمت زمین بازگرداند و از حرکت مداری آن‌ها جلوگیری کند) طراحی شده است و مسافران آن قبل از بازگشت به زمین حداکثر ۴ دقیقه بی‌وزنی را تجربه می‌کنند. ولی موشک‌های فالکن ۹ برای رساندن محموله به مدار زمین و دورتر از آن ساخته شده‌اند و می‌توانند قبل از بازگشت به سرعت و ارتفاع بسیار بیشتری دست پیدا کنند.

بااین‌وجود اقدام بلو اوریجین در پرتاب مجدد موشک نیو شپرد با فاصله‌ی زمانی خیلی کم از اولین پرتاب و فرود آوردن بدون مشکل آن، بسیار تحسین‌برانگیز است. بلو اوریجین برای موفقیت‌آمیز بودن این عملیات مجبور به اعمال اصلاحاتی در نیو شپرد بود؛ به‌عنوان‌مثال چتر نجات کابین سرنشینان موشک که در جریان پرتاب اول در فضا از موشک جدا شده بود و وجود آن برای فرود سالم کابین بسیار حیاتی است، نیاز به نصب مجدد داشت. همین‌طور موتور مجهز به ویژگی احتراق بدون اکسیژن نیو شپرد تعویض و نرم‌افزار آن نیز به‌روزرسانی شد. علاوه بر این موارد عمده، بسیاری از قسمت‌های موشک برای پرتاب مجدد نیاز به بررسی دقیق داشتند.

معمولا فعالیت‌های بلو اوریجین با رازداری کامل و بدون اطلاع‌رسانی قبلی انجام می‌شود ولی این بار پرتاب موشک غافلگیری زیادی به همراه نداشت. روز گذشته خبر صدور مجوز توسط FFA (سازمان هوانوردی فدرال ایالات‌متحده) برای نقض موقت محدودیت‌ پرواز مستقل در منطقه‌ای منتشر شد که پایگاه بلو اوریجین در نزدیکی ون هورن تگزاس در آن واقع شده است. در ساعات اولیه امروز نیز کاربران تویتر عکس‌های از پرتاب نیو شپرد منتشر کردند.

فعالیت بلو اوریجینز که توسط جف بزوس (مدیرعامل آمازون) تأسیس شده است، در بیش از یک سال گذشته به‌دوراز چشم عموم انجام می‌شود. در نوامبر سال گذشته اولین مرحله از پرتاب و فرود موفقیت‌آمیز موشک عمودپرواز توسط بلو اوریجینز انجام شد؛ ولی بزوس برای نمایش عمومی عملیات تا کامل شدن میکس فیلم پرتاب و تبدیل آن به یک مستند جذاب صبر کرد و به نظر می‌رسد که پرتاب امروز نیز سرنوشت مشابهی خواهد داشت. این رویکرد بلو اوریجینز با نحوه‌ی خبررسانی کنونی فعالیت‌های اسپیس ایکس تضاد زیادی دارد. در سال‌های گذشته هر دو شرکت به یک اندازه از به نمایش گذاشتن فوری اقداماتشان پرهیز می‌کردند ولی اکنون اسپیس ایکس گزارش تصویری کامل پرتاب و فرود آزمایشی موشک‌های خود را به‌صورت زنده پخش می‌کند.
طرح استفاده مجدد از موشک‌های فضاپیما به‌جای ساخت یک موشک جدید برای هر مأموریت فضایی به‌عنوان بهترین راه برای کاهش هزینه‌های پرتاب، رویکرد جدیدی نیست. در پستی که برای اعلام خبر پرتاب امروز منتشر شده است، بزوس ضمن اشاره به علاقه‌ی خود به استفاده از روش فرود عمودی موشک (روش به کار گرفته‌شده در فالکن ۹ و نیو شپرد)، آن را راهی بسیار مناسب برای فرود آوردن موشک‌های بزرگ‌ دانست و همین‌طور از تصمیم بلو اوریجینر برای استفاده از موشک‌های بزرگ‌تر خبر داد.
قسمتی از متن مذکور به شرح زیر است:

بیش از سه سال است که ما برای ساخت اولین وسیله‌ی نقلیه مدارنورد در تلاش هستیم. این وسیله‌ی نقلیه عضوی کوچک از خانواده‌ی مدارنوردهای ما به شمار می‌آید ولی بااین‌وجود چند برابر بزرگ‌تر از نیو شپرد خواهد بود. امیدوارم تا پایان سال جاری جزییات بیشتری در مورد اولین وسیله‌ی نقلیه مدارنورد اعلام کنم.

در این پست، بزوس هدف نهایی بلو اوریجین را فراهم کردن امکان کار و زندگی در فضا برای میلیون‌ها انسان در آینده عنوان کرد.

LCD یا OLED؟ این سوال که تا چند سال پیش به صورت LCD یا پلاسما مطرح می‌شد، از آن دست سوال‌های دوقطبی مثل اندروید یا iOS، پپسی یا کوکاکولا و اکس باکس یا پلی‌استیشن است. با این تفاوت که برای پاسخ دادن به این سوال، نظر شخصی و سلیقه کمتر مطرح است (به اصطلاح، موضوع انتخاب کمتر "سابجکتیو" است) و می‌توانیم با بررسی‌های دقیق کمی و کیفی به این سوال پاسخ دهیم.

سال ۲۰۱۵ نسل جدیدی از تلویزیون‌ها با آخرین تکنولوژی‌ نمایشگر روانه‌ی بازار شدند. از این میان می‌توان به تلویزیون‌های غول‌پیکر OLED (که بیشتر به اثری هنری شباهت داشتند)، و LCDهایی با تکنولوژی نقاط کوانتومی، تیرگی موضعی (Local Dimming)، طیف رنگ (Color Gamut) وسیع، رزولوشن 4K و بهره‌مندی از صفحات منحنی اشاره کرد.

برای بررسی بهتر تکنولوژی‌های جدید تلویزیون‌های OLED و LCD، دیسپلی‌میت دو تلویزیون پرچمدار سال ۲۰۱۵ را در آزمایشگاه‌های پیشرفته‌ی خود مورد بررسی قرار داده و نتایج آن را در اختیار گیزمودو گذاشته است. در این آزمایش از تلویزیون‌های OLED ال‌جی مدل 65EG9600 و تلویزیون LCD سامسونگ مدل UN65JS9500استفاده شده است. هر دو این تلویزیون‌ها ۶۵ اینچ، 4K و منحنی هستند.

استاندارد محتوای دوگانه

درحالی که هر دوی این تلویزیون‌ها از آخرین تکنولوژی نسل جدید برخوردارند، محتوای مصرفی که با رزولوشن 4K و حیطه‌ی رنگ (Gamut) گسترده تولید شده باشند هنوز بسیار کمیاب هستند. در سال ۲۰۱۵ بیش از ۹۹ درصد محتوای در دسترس برای مصرف کنندگان رزولوشن Full HD و حیطه‌ی رنگ sRGB داشتند. پس اینکه تلویزیون‌های 4K قادر باشند محتوای فول اچ‌دی قدیمی را هم با کیفیت عالی به نمایش بگذارند یک امر ضروری است. محتوی Full HD حال حاضر شامل تصاویر تلویزیونی (چه کابلی و چه ماهواره‌ای)، دیسک‌های بلو-ری، دوربین‌های دیجیتال و محتوای اینترنتی می‌شود که اکثر آن‌ها رزولوشن 1080p داشته و از حیطه‌ی رنگ استاندارد sRGB / Rec.709 استفاده می‌کنند. سال‌ها طول خواهد کشید تا محتوای جدید با رزولوشن 4K و حیطه‌ی رنگ DCI تولید شود. بنابراین در این آزمایش‌ها توانایی نمایش محتوای Full HD متداول امروزی توسط این تلویزیون‌ها هم بررسی شده است.

چیزی به اسم تلویزیون LED وجود ندارد!

هنوز هم سردرگمی زیادی بین مصرف کنندگان برای انتخاب بین تلویزیون LED و OLED وجود دارد. اولین چیزی که باید روشن شود این است که "تلویزیون LED" تنها یک عبارت گمراه کننده است که توسط تیم‌های بازاریابی خلق شده است. در حقیقت چنین تلویزیون‌هایی وجود خارجی ندارند. تلویزیون‌هایی که به آن‌ها LED گفته می‌شود در واقع فقط تلویزیون‌های LCD هستند که نور زمینه‌ی آن‌ها توسط LEDهای سفید تامین می‌شود. عبارت LED در این تلویزیون‌ها تنها مربوط به نحوه‌ی تامین نور پس زمینه (Backlit) می‌شود، نه چیزی بیشتر! در حالی که OLEDها تکنولوژی کاملاً متفاوتی دارند که در آن اصلاً از نور پس‌زمینه استفاده نمی‌شود. متاسفانه بسیاری از مردم فکر می‌کنند که یک تلویزیون LED در خانه‌شان دارند، در حالی که تلویزیون آن‌ها در واقع LCD است. 

مروری بر تلویزیون‌های قدیمی و جدید و استاندارهای مربوط به آن‌ها

اگر تلویزیون نسبتاً جدیدی دارید که طی ۵ سال گذشته آن را خریداری کرده باشید، به احتمال زیاد یک تلویزیون LCD یا پلاسمای تخت با رزولوشن Full HD یا 1920×1080 پیکسل و استاندارد رنگ sRGB / Rec دارید. اندازه‌ی صفحه‌ی تلویزیون‌های جدید مرتباً در حال افزایش است، بطوریکه تلویزیون‌های پرچمدار جدید معمولاً ۶۰ اینچی هستند. بسیاری از تلویزیون‌های جدید اندکی انحنا نیز دارند که در ادامه مزیت این نوع صفحات را توضیح خواهیم داد.

از تلویزیون‌های قدیمی که بگذریم به تلویزیون‌های جدید با رزولوشن Ultra HD یا 3840×2160 پیکسل می‌رسیم که به 4K هم مشهور هستند. این تلویزیون‌ها رزولوشنی دوبرابر Full HD داشته و تعداد پیکسل‌هایشان هم ۴ برابر آن است. حیطه‌ی رنگ جدید که (DCI (Digital Cinema Initiative نام دارد طیف رنگی ۲۶ درصد وسیع‌تری نسبت به استاندارد فعلی حیطه‌ی رنگ sRGB / Rec.709 ارائه کرده و از رنگ‌های قرمز و سبز اشباع شده‌تری برخوردار است. نکته‌ی مهمی که در اینجا باید به آن توجه داشت این است که تلویزیون‌های Ultra HD نمی‌توانند رزولوشن یا حیطه‌ی رنگ محتواهای غیر UHD و قدیمی را افزایش دهند. این مسئله را نیز در ادامه به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

در تصویر زیر حیطه‌ی رنگی sRGB را درمقایسه با DCI مشاهده می‌کنید.

آخرین تکنولوژی تلویزیون‌های OLED

OLEDها (یا LEDهای ارگانیک) قطعات نازک و جامدی هستند که نور رنگی را مستقیماً تابش می‌دهند. نمایشگرهای OLED به سرعت در حال بهبود هستند و سایز صفحات، روشنایی و بهره‌وری مصرف انرژی آن‌ها مرتباً در حال افزایش است. آن‌ها احتیاجی به نور زمینه و قطعات نوری اضافی ندارند و در نتیجه به طرز قابل توجهی نازک‌تر (ضخامت ۵ میلی‌متر در مدل‌های ۶۵ اینچی) و سبک‌تر از نمایشگرهای LCD هستند. در آزمایش ما تلویزیون LCD سامسونگ ۵۲ درصد از تلویزیون LED ال‌جی سنگین‌تر بود. همچین تولید صفحات منحنی با استفاده از OLED بسیار آسان‌تر از صفحات LCD است.

صفحات OLED برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ در محصولات مصرفی ظاهر شدند. در آن زمان OLEDها تنها محدود به صفحات ۴ اینچی تلفن‌های همراه هوشمند می‌شدند. ساختن نمایشگر OLED بزرگ برای صفحات تلویزیون به طرز قابل توجهی سخت‌تر است و چند سالی طول کشید تا تولید کنندگان بتوانند موفق به این کار شوند. ال‌جی نسل اول تلویزیون‌های OLED 55 اینچ Full HD خود را در سال ۲۰۱۳ معرفی کرد، که تا آن زمان بهترین نمایشگر تلویزیونی به شمار می‌رفت که دیسپلی‌میت آن را تست کرده بود. تقریباً تمامی نقد و بررسی‌ها اتفاق نظر داشتند که تلویزیون ال‌جی از بهترین تلویزیون‌های پلاسما و LCD موجود در بازار در آن زمان از لحاظ تولید تصاویرِ با کیفیت، بهتر عمل می‌کرد. تلویزیون OLED ال‌جی که دیسپلی‌میت در این آزمایش از آن استفاده کرده است نه تنها از لحاظ اندازه بزرگ‌تر است، بلکه کیفیت تصویر و عملکرد بهتری هم دارد.

ال‌جی تکنولوژی‌های ویژه‌ای را در تلویزیون‌های OLED به کار گرفته است. مهمترین آن‌ها استفاده از ساب پیکسل‌های یکپارچه‌ی سفید رنگ به جای استفاده از سه ساب پیکسل قرمز، سبز و آبی است. هر ساب پیکسل فیلتر رنگی قرمز، سبز و آبی خودش را دارد. این روش باعث می‌شود تولید OLED تا حد بسیار زیادی آسان‌تر شده، بهره‌وری افزایش پیدا کرده و قیمت تولید پایین می‌آید. علاوه بر این، ال‌جی یک لایه‌ی چهارم به ساب پیکسل‌ها اضافه کرده است که رنگ سفید خالص تولید می‌کند. این کار موجب بهبود بازده انرژی نمایشگر شده و دقت رنگ‌ها را هم بالا می‌برد.

آخرین تکنولوژی LCD

سامسونگ هم در سال ۲۰۱۳ نسل اول تلویزیون‌های OLED خود را معرفی کرد، اما در سال ۲۰۱۵ آن‌ها تصمیم گرفتند دوباره به سمت LCD برگردند که به احتمال زیاد ناشی از هزینه‌ها و محدودیت‌های تولید، و تمرکز سامسونگ بر روی ساخت صفحات OLED موبایل است.

تلویزیون LCD پرچمدار سامسونگ که مورد بررسی دیسپلی‌میت قرار گرفته از آخرین تکنولوژی‌های LCD برخوردار است. این تکنولوژی‌ها عبارتند از تیرگی موضعی (Local Dimming) برای افزایش عمق رنگ سیاه، نقاط کوانتومی (که سامسونگ اسم نانو کریستال بر روی آن گذاشته است) برای گسترش حیطه‌ی رنگ و افزایش بازده انرژی، و صفحه‌ی منحنی که تولید آن با استفاده از صفحات LCD کار بسیار سختی است.

نتایج آزمایش‌ها

رزولوشن (4K (Ultra HD

وضوح تصویری که چشم انسان قادر به تشخیص آن است در وحله‌ی اول به فاصله‌ی شما از صفحه‌ی نمایش بستگی دارد. در مرحله‌ی بعد عوامل دیگری مثل قدرت بینایی، زاویه دید و نور محیطی هم در تشخیص رزولوشن تاثیر دارند. برای فاصله‌های متداول، تلویزیون‌های Full HD تصاویر را با کیفیت بسیار خوبی نمایش می‌دهند. تلویزیون‌های Ultra HD تصاویر را حتی در فواصل نزدیک و برای افرادی که بینایی آن‌ها 20/20 است هم با کیفیت عالی به نمایش می‌گذارند.

اگر در تلویزیون‌های Ultra HD محتوای (Full HD (1920×1080 یا (HD (1280×720 و یا (SD (852×480 پخش کنیم، پردازش سیگنال الکترونیکی درون تلویزیون به صورت خودکار محتوا را به اندازه‌ی 3840×2160 تبدیل می‌کند تا صفحه‌ی نمایش تلویزیون را پر کند. اما بر خلاف باور عموم، پس از فرآیند ارتقاء (upscaling) کیفیت محتوا تغییری نخواهد کرد، چرا که این فرآیند نمی‌تواند جزئیات اضافه‌ای به محتوای اصلی بیفزاید. پس یک فیلم Full HD پس از فرآیند upscale و پخش در تلویزیون Ultra HD همچنان Full HD باقی می‌ماند.

شرایط تماشای واقعی با نور محیط و زاویه‌ی دید زیاد

برای دیدن بهترین کیفیت تصویر بر روی هر نمایشگر و تلویزیونی، نیاز به شرایط تماشای ایده‌آل است. این شرایط عبارتند از تاریکی مطلق بدون وجود هرگونه نور محیطی و مشاهده‌ی صفحه دقیقاً در مقابل مرکز تلویزیون است (این مکان به “Sweet Spot” مشهور است). تقریباً هرگز در چنین شرایطی به مشاهده‌ی تلویزیون پرداخته نمی‌شود. اول از همه نور محیطی وجود دارد و بازتاب آن در صفحه باعث پایین آمدن کنتراست و کاهش وضوح تصویری که توسط چشم انسان قابل درک است می‌شود.

دوم اینکه تنها یک نفر می‌تواند از زاویه‌ی Sweet Spot به تماشای تلویزیون بپردازد و کاهش کیفیت تصویر با افزایش زاویه‌ی دید بسیار قابل توجه است. هر دو این شرایط طبیعی تاثیر زیادی بر روی کیفیت تصویر دارند که به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت، اما ابتدا شرایط ایده‌آل بررسی خواهد شد.

صفحات منحنی

صفحات دارای انحنا اولین بار در سال ۲۰۱۳ معرفی شدند. هر دو تلویزیون مورد بررسی صفحه‌ای منحنی شکل دارند، اما در حقیقت میزان این انحنا نسبتاً کم است، بطوری که در این تلویزیون‌های ۶۵ اینچی عمق منحنی از لبه‌ی تلویزیون تا مرکز آن تنها ۵.۳ سانتی متر است. این انحنای کم هدف مهمی دارد: بازتاب نور محیط با داشتن انحنا در صفحه‌ی تلویزیون به شدت کاهش پیدا می‌کند و موجب بهبود کنتراست و کاهش اعوجاج تصویر در زاویه‌ها و فواصل بیشتر می‌شود.

از آنجا که به تلویزیون‌های تخت عادت کرده‌ایم، بعضی از افراد تغییر هندسه‌ی تلویزیون را دوست ندارند. اینکه تلویزیون تخت یا منحنی را می‌پسندید کاملاً به نظر شخصی شما برمی‌گردد، اما همانطور که در بالا توضیح داده شد تلویزیون‌های منحنی شکل مزایای بصری قابل توجهی دارند.

روشنایی (Brightness)

روشنایی بالا برای بسیاری از مصرف کنندگان مهم است، چرا که تلویزیون‌ها در شرایط متفاوت نور محیطی استفاده می‌شوند. روشنایی بالا ضعف کنتراست ناشی از تابش نور محیط را جبران می‌کند. تلویزیون ال‌جی حالت تصویری به نام Cinema mode برای استفاده در شرایط نور محیطی پایین دارد و تلویزیون سامسونگ هم حالتی به نام Movie mode برای همین منظور در نظر گرفته است. در سوی دیگر برای شرایطی با بیشترین نور محیطی ال‌جی حالتی با نام Vivid mode و سامسونگ هم حالت Dynamic mode را در تلویزیون‌های خود قرار داده‌اند. روشنایی (Luminance) نمایشگرها با واحد شمع بر متر مربع (که به "نیت" مشهور است) اندازه گیری می‌شود.

نتایج آزمایش‌های دیسپلی‌میت از روشنایی دو تلویزیون از این قرار است:

عمق رنگ سیاه و نسبت کنتراست

OLEDها نمایشگرهایی هستند که رنگ سیاه کامل با میزان روشنایی ۰ نیت تولید می‌کنند. در نتیجه نسبت کنتراست (Contrast Ratio) و بازه‌ی دینامیک (Dynamic Range) آن‌ها بی‌نهایت است. نتیجه‌ی ملموس این اعداد و ارقام این است که تلویزیون OLED شما رنگ سیاه تیره‌تری را به نمایش می‌گذارد، بطوریکه هنگامی که تصویر سیاهی در صفحه به نمایش دربیاید، نمایشگر از قاب سیاه پیرامون تلویزیون قابل تشخیص نیست و تمام بدنه یکپارچه به نظر می‌رسد.

در LCDها همواره نور زمینه وجود دارد و نمایشگر هیچگاه نمی‌تواند کاملاً جلوی نور زمینه را گرفته و سیاه واقعی را نمایش دهد. این سبب نسبت کنتراست ۱۰۰۰ تا ۴۰۰۰ در LCDها می‌شود. هنگامی که تلویزیون تصاویر و ویدئوهای روشن را نشان می‌دهد این موضوع قابل توجه نیست، اما در تصاویر تیره، زمینه‌ی خاکستری به جای سیاه کاملاً قابل تشخیص است.

LCDهای مختلف نسبت کنتراست‌های متفاوتی دارند. برای نمونه تلویزیون LCD سامسونگ در این آزمایش نسبت کنتراست چشمگیر ۳۸۴۴ را داشت که به گفته‌ی دیسپلی‌میت بالاترین میزان اندازه‌گیری شده برای یک تلویزیون LCD تا به حال است. اما همچنان رنگ سیاه این تلویزیون ۰.۱ نیت روشنایی دارد. البته سامسونگ با تکنولوژی به نام تیرگی موضعی (Local Dimming) عمق رنگ سیاه را افزایش می‌دهد که در ادامه این موضوع را بررسی خواهیم کرد.

انعکاس نور

صفحه‌ی همه‌ی نمایشگرها مقداری از نور محیط را بازتاب می‌کند. هرچه این انعکاس کمتر باشد، تصویر بهتری را در صفحه‌ی تلویزیون شاهد خواهیم بود. در حقیقت کاهش ۵۰ درصدی انعکاس از صفحه، کنتراست موثر نمایشگر را دوبرابر افزایش می‌دهد. اکثر تلویزیون‌ها، مانیتورها، تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها دارای انعکاس صفحه‌ به میزان 5 درصد یا بیشتر هستند. رکورد کمترین انعکاس صفحه تا پیش از این متعلق به تلویزیون OLED ال‌جی (مدل سال ۲۰۱۳) به میزان ۲.۲ درصد و آیپد ایر ۲ به میزان ۲.۵ درصد بوده است. تلویزیون OLED جدید ال‌جی با انعکاس ۱.۲ درصدی تمام رکوردهای پیشین را جابجا کرده است. این میزان انعکاس کمترین میزان در بین تمامی انواع نمایشگرها است. اگرچه تلویزیون LCD سامسونگ هم با انعکاس ۲.۲ درصدی بسیار عالی عمل کرده است، اما OLED ال‌جی با این میزان کم انعکاس دوبرابر تلویزیون سامسونگ کنتراست موثر دارد.

تیرگی موضعی (Local Dimming) – مختص LCD

تلویزیون‌های LCD سامسونگ از قابلیتی با نام تیرگی موضعی برخوردار هستند. اساس کار این تکنولوژی بدین صورت است که نور زمینه به ۱۸۰ قسمت (با آرایش ۱۸ در ۱۰) تقسیم می‌شود که در صورت نیاز هر کدام از این قسمت‌ها می‌توانند خاموش شوند. در تلویزیون‌های LCD متداول نور زمینه به صورت یکپارچه است و حالتی به جز روشنی و خاموشی کامل وجود ندارد. تکنولوژی تیرگی موضعی به تلویزیون سامسونگ اجازه می‌دهد که در نقاط تیره‌ی صفحه نور زمینه را خاموش کند، در حالی که در دیگر نقاط روشن صفحه نور زمینه همچنان روشن است.

در تصاویر زیر مزیت‌ و محدودیت تکنولوژی تیرگی موضعی به خوبی دیده می‌شود. در تصویر اول یک عکس که در حاشیه‌ی دور تا دور آن یک خط سفید وجود دارد در تلویزیون‌ها به نمایش درآمده است و در تصویر دوم یک خط افقی که از مرکز نمایشگر می‌گذرد دیده می‌شود. همانطور که احتمالاً حدس زده‌اید تلویزیون سمت چپ OLED ال‌جی و سمت راستی LCD سامسونگ است.

اگر به تصاویر بالا دقت کنید، تکنولوژی تیرگی موضعی همانطور که وعده داده نور زمینه را در قسمت‌های تیره کاملاً خاموش کرده است. هرچند این قابلیت در LCD سامسونگ مزیت بزرگی نسبت به LCDهای متداول فاقد این تکنولوژی است، اما همچنان در برابر OLED حرفی برای گفتن ندارد.

حیطه‌ی رنگ (Color Gamuts)

هر دو تلویزیون از حیطه‌ی رنگ DCI-P3 که توسط اتحادیه‌ی UHD به عنوان استاندارد برای تلویزیون‌های Ultra HD تعیین شده است بهره می‌برند. تلویزیون‌های UHD باید حداقل 90 درصد رنگ‌های حیطه‌ی رنگ DCI-P3 را داشته باشند. در آزمایش‌های دیسپلی‌میت تلویزیون OLED ال‌جی ۹۳ درصد و LCD سامسونگ ۱۰۴ درصد این میزان رنگ را داشتند. پس هر دو تلویزیون استاندارد UHD را رعایت کرده‌اند و سامسونگ به لطف تکنولوژی نقاط کوانتومی از میزان استاندارد هم فراتر رفته است.

از آنجایی که بیش از ۹۹ درصد محتوای مصرفی فعلی بر مبنای Full HD است که از استاندارد حیطه‌ی رنگ sRGB / Rec.709 استفاده می‌کند، هر دو تلویزیون باید از این استاندارد هم پشتیبانی کنند که در آزمایش‌های دیسپلی‌میت مشخص شد که همینطور است.

یک باور نادرست شایع دیگر هم این است که تلویزیونی که حیطه‌ی رنگ بالاتری دارد، استانداردهای پایین‌تر را هم به خوبی نمایش می‌دهد. در حقیقت اگر تلویزیون UHD هنگام نمایش محتوای قدیمی Full HD از استاندار جدید )که حیطه‌ی رنگ به مراتب بزرگتری دارد) استفاده کند، نه تنها رنگ‌ها را بهتر نشان نمی‌دهد، بلکه آن‌ها را با کیفیت بدی به نمایش خواهد گذاشت.

دقت مطلق رنگ

از آنجایی که استاندارد حیطه‌ی رنگ DCI هنوز نهایی نشده است، دیسپلی‌میت آزمایش دقت مطلق رنگ خود را بر روی حیطه‌ی رنگ sRGB / Rec.709 انجام داده است. هر دو تلویزیون با داشتن خطای رنگ ۱.۸JNCD بسیار عالی عمل کردند و موفق به کسب لقب دقیق‌ترین تلویزیون‌های حال حاضر شدند.

گاما (Gamma)

گامای تلویزیون OLED ال‌جی برابر با ۲.۱۶ است که به طرز قابل قبولی به گامای استاندارد ۲.۲ نزدیک است. گامای تلویزیون LCD سامسونگ ۲.۰۷ است که به میزان قابل توجهی از استاندارد پایین‌تر است.

تغییر زاویه‌ی دید

تلویزیون‌های بزرگ معمولاً توسط چندین نفر که در مکان‌ها و زوایای متفاوتی قرار دارند مشاهده می‌شوند. تمامی آزمایش‌هایی که تا اینجا به آن‌ها اشاره شده است، بدون زاویه و از موقعیت ایده‌آل Sweet Spot انجام شده‌اند. حالا می‌خواهیم اثرات تغییر زاویه‌ی دید را بر کیفیت تصاویر بررسی کنیم.

تلویزیون OLED ال‌جی همانطور که انتظارش را داشتیم تغییرات نسبتاً کمی را در زوایای مختلف نشان می‌دهد، در حالی که تلویزیون LCD سامسونگ تغییرات بیشتری را با افزایش زاویه‌ی دید به خود می‌بیند. نتایج تغییرات ناشی از زاویه‌ی دید به تفکیک پارامترهای موثر در کیفیت تصاویر به این شرح است:

تغییر رنگ: حیطه‌ی رنگ OLED ال‌جی در زاویه‌های ۴۵ و ۶۰ درجه به ترتیب ۷ و ۹ درصد دچار تغییر می‌شود، در حالی که در تلویزیون LCD سامسونگ حیطه‌ی رنگ در زاویه‌های ۴۵ و ۶۰ درجه به ترتیب ۴۲ و ۵۹ درصد دچار تغییر می‌شود که تغییر قابل ملاحظه‌ای است.

کاهش روشنایی: تلویزیون OLED ال‌جی در زاویه‌ی ۴۵ درجه تنها ۱۹ درصد کاهش روشنایی دارد، در حالی که تلویزیون LCD سامسونگ در همین زاویه با ۵۲ درصد کاهش روشنایی مواجه می‌شود.

کاهش عمق رنگ سیاه: عمق رنگ سیاه در تلویزیون OLED ال‌جی با افزایش زاویه دید تغییری نمی‌کند (۰ درصد افزایش روشنایی رنگ سیاه در هر زاویه‌ای) اما در تلویزیون LCD سامسونگ در زاویه‌ی ۴۵ درجه شاهد افزایش ۴۱۹ درصدی روشنایی رنگ سیاه هستیم که اثر نامطلوب آن بسیار محسوس است.

اسکرین شات‌های تاثیر تغییر زاویه بر روی کیفیت تصاویر:

زمان پاسخ‌دهی (Response Time) و تاری ناشی از حرکت (Motion Blur)

تاری حرکت مشکل شناخته شده‌ای در LCDها است. هنگامی که نمایشگر اجسامی که به سرعت در حال حرکت هستند را به نمایش می‌گذارد یا دوربین سریع جرکت می‌کند، با مشکل تاری ناشی از حرکت روبرو می‌شویم. این مشکل ناشی از این است که کریستال مایع (جزء اصلی تلویزیون‌های LCD) نمی‌تواند با سرعت بالا تغییر جهت‌گیری دهد. در طرف مقابل OLEDها زمان پاسخ‌دهی بسیار بالایی دارند، بطوریکه ال‌جی ادعا می‌کند زمان پاسخ‌دهی OLEDهایش ۰.۱ میلی ثانیه است، یعنی چیزی حدود ده‌ها برابر سریع‌تر از LCDها.

برای تست زمان پاسخ‌دهی و تاری ناشی از حرکت، دیسپلی‌میت با استفاده از یک دوربین Nikon با سرعت شاتر 1/320 ثانیه از تلویزون‌ها در حال نمایش تصویری متحرک عکس گرفته است.

همانطور که از تصاویر پیداست تلویزیون OLED ال‌جی تصویری واضح و بدون باقی گذاشتن هرگونه تاری و رد و دنباله‌ی شبح گونه به نمایش می‌گذارد. با توجه به سرعت شاتر دوربین سرعت پاسخ‌دهی به مراتب سریع‌تر از ۵ میلی ثانیه است.

تلویزیون LCD سامسونگ با توجه به تصویر بالا و سرعت شاتر دوربین سرعت پاسخ‌دهی در حدود ۲۰ میلی ثانیه دارد.

بهینگی مصرف انرژی

مصرف بهینه‌ی انرژی در دستگاه‌های موبایل بسیار مهم است، اما در تلویزیون‌ها هم آنقدر کم اهمیت نیست. برای مثال ۳۳۰ میلیون تلویزیون در امریکا وجود دارد که در طول سال ۶۰۰ میلیارد ساعت روشن هستند. این تلویزیون‌ها ۱۰ درصد مصرف برق خانگی را به خود اختصاص می‌دهند. از طرف دیگر بهینه بودن مصرف انرژی باعث تولید گرمای کمتر و کارکرد بهتر تلویزیون می‌شود.

در تلویزیون‌های OLED مصرف انرژی به شدت به محتوای پخش شده بستگی دارد. در صورتی که رنگ سیاه زیادی در تصویر باشد، تلویزیون OLED مصرف برق کمتری خواهد داشت، چرا که پیکسل‌های مشکی عملاً خاموش می‌شوند و مصرف برق آن‌ها صفر می‌شود. در تلویزیون‌های LCD متداول نور زمینه همواره روشن است و مصرف انرژی با تغییر محتوا تغییری نمی‌کند. اما در تلویزیون‌های LCD سامسونگ که از تکنولوژی تیرگی محلی استفاده می‌کنند، محتوای تیره‌تر باعث مصرف کمتر انرژی می‌شود.

تلویزیون OLED ال‌جی در حداقل میزان روشنایی ۳۹ درصد و در حداکثر میزان روشنایی ۱۷ درصد کمتر از تلویزیون LCD سامسونگ انرژی مصرف می‌کند.

جمع بندی

تلویزیون‌های OLED از تمامی مزایای تلویزیون‌های پلاسما (که توسط بسیاری از خوره‌های فیلم به تلویزیون‌های LCD ترجیح داده می‌شد) برخوردار هستند و حتی در بسیاری از زمینه‌ها عملکرد بهتری از پلاسما به نمایش می‌گذارند. هرچند نسل جدید تلویزیون‌های LCD پرچمدار هم بهبود قابل ملاحظه‌ای نسبت به LCDهای متداول سنتی دارند.

دیسپلی‌میت می‌گوید تلویزیون OLED ال‌جی بدون شک بهترین تلویزیونی است که تا بحال آن را مورد آزمایش قرار داده‌ است. تلویزیون OLED ال‌جی در مواردی که همیشه پلاسماها نسبت به LCD برتری داشتند، حتی از بهترین تلویزیون‌های پلاسما هم بهتر عمل می‌کند. در حقیقت این تلویزیون حتی از مانیتورهای ۵۰ هزار دلاری CRT حرفه‌ای سونی (که تا همین اواخر استاندارد طلایی برای کیفیت تصویر به شمار می‌رفتند) هم بهتر عمل می‌کند.

در آزمایش‌های دیسپلی‌میت تلویزیون OLED ال‌جی در تمامی شاخه‌ها به جز روشنایی از تلویزیون LCD سامسونگ بهتر عمل کرد. تنها عامل بازدارنده برای انتخاب یک تلویزیون OLED قیمت نسبتاً بالای آن است، که در صورت کاهش قیمت این نوع تلویزیون‌ها برنده‌ی مطلق رقابت خواهند بود.

علیرغم اینکه نتایج تحقیقات حکایت از آن دارد که بدن انسان برای عملکرد به بهترین شکل ممکن نیاز به ۸ ساعت خواب در طول شب دارد، اکثر افراد کمتر از این میزان می‌خوابند. خواب کمتر از ۸ ساعت خطر بروز حمله‌ی قلبی، ابتلا به دیابت نوع ۲ و سرطان را افزایش داده و طول عمر را کاهش می‌دهد. بعد از ۱۷ تا ۱۹ ساعت بی‌خوابی، فعالیت مغز انسان شبیه کسی می‌شود که الکل خون او در سطح ۰.۰۵ قرار دارد. جالب است بدانید ۶۷ درصد افراد به نوعی از مشکل بی‌خوابی رنج می‌برند.

عوامل متعددی می‌توانند باعث بی‌خوابی شوند. استرس مرتبط با کار، نگرانی‌های مالی و مشکلات خانوادگی از جمله عواملی هستند که انسان را در طول شب‌ بیدار نگه می‌دارند. صرف نظر از اینکه چه عاملی موجب بی‌خوابی شما است، راهکارهای زیر می‌توانند به خواب شبانه‌ی بهتر کمک کنند.

۱. هر شب در یک ساعت مشخص خوابیده و صبح‌ها هم در یک ساعت مشخص بیدار شوید

رعایت این دستورالعمل شامل آخر هفته‌ها هم می‌شود. اگر برنامه‌ی خواب منظمی داشته باشید، به طرز قابل توجهی در طول روز هوشیارتر خواهید بود؛ حتی نسبت به حالتی که شب‌ها به میزان کافی، اما در زمان‌های متفاوتی می‌خوابید.

۲. به صورت پیوسته بخوابید، نه منقطع

خواب منقطع یا تکه تکه باعث خواب آلودگی در طول روز، کاهش یادگیری، حافظه، بهره‌وری و خلاقیت می‌شود. در حقیقت ۶ ساعت خواب پیوسته بهتر از ۸ ساعت خواب منقطع است.

۳. کمبود خواب را در اسرع وقت جبران کنید

اگر به هر دلیل نتوانستید در طوب شب به میزان کافی بخوابید، سعی کنید شب بعد زودتر بخوابید. همچنین می‌توانید با چرت زدن کوتاه در طول روز بدهی خواب خود را بپردازید. دقت داشته باشید که چرت‌تان طولانی نشود و یا در ساعت‌های پایانی روز نباشد، چرا که چرخه‌ی خواب شما را به هم خواهد زد. همچنین سعی نکنید با خواب طولانی در آخر هفته کمبود خواب در طول هفته را جبران کنید. این کار مثل خوردن زیاد در طول هفته و رژیم گرفتن در پنجشنبه و جمعه است.

۴. از مصرف کافئین بعد از ساعت ۲ بعد از ظهر پرهیز کنید

نیمه عمر کافئین ۸ ساعت است. این یعنی ۸ ساعت بعد از مصرف آخرین فنجان قهوه یا چای، هنوز نیمی از کافئین آن در بدن شما باقی می‌ماند. این محرک مایع ممکن است منجر به دور باطل شود: "بعد از یک شب بی‌خوابی، چاره‌ای به جز مصرف بیشتر کافئین برای سرپا ماندن در طول روز ندارید. وقتی شب هنگام و موقع خواب می‌شود، بدن هنوز تحت تاثیر کافئین مصرفی در طول روز است و نمی‌توانید بخوابید. صبح با خستگی از خواب بیدار می‌شوید و به سراغ کافئین بیشتر می‌روید."

۵. بین ساعت ۵ تا ۷ بعد از ظهر ورزش کنید

از ورزش شدید ظرف سه ساعت قبل از زمان خواب پرهیز کنید. ورزش درجه حرارت مرکزی بدن را برای مدت ۵ تا ۶ ساعت افزایش می‌دهد. برای اینکه احساس خواب آلودگی کنید، دمای بدن باید پایین بیاید.

۶. دمای اتاق خوابتان را خنک نگه دارید

درجه حرارت ایده‌آل برای خواب ۱۸ درجه‌ی سانتی گراد است. اتاق خواب بیش از حد گرم باعث بروز کابوس شبانه می‌شود. دمای خیلی سرد هم نمی‌گذارد بدن به حالت آرامش کامل برسد و در عوض بدن سعی می‌کند تا دمای مرکزی خود را حفظ کند.

۷. نور را کم کنید

نور زیاد شما را بیدار نگه می‌دارد، پس قبل از خوابیدن، و همچنین در صورت بیدار شدن در میانه‌های شب از آن دوری کنید.

۸. قبل از خواب از وسایل الکترونیکی دوری کنید

وسایل الکترونیکی عوامل استرس‌زای مخفی هستند. این وسایل که شامل کامپیوتر، تلوزیون، تلفن همراه و تبلت می‌شوند حواس‌تان را پرت کرده و شما را به یاد کارهایی که باید انجام دهید می‌اندازند.

۹. خواندن برای سرگرمی

مطالعه به مدت ۳۰ دقیقه قبل از خواب، مدت زمانی که نیاز است تا به خواب فرو بروید را نصف می‌کند.

۱۰. حفظ حریم خصوصی

سعی کنید به تنهایی و به دور کودک یا حیوان خانگی‌تان بخوابید.

۱۱. استرس را از خود دور کنید

بدن شما نیاز دارد تا از استرسی که در طول روز ایجاد شده است فاصله گرفته و با آرامش به استقبال خواب شبانگاهی برود. می‌توانید این استرس را به سبک خودتان از بین ببرید. صرف یک غذای سبک، حمام آب گرم یا ورزشی سبک (مثل یوگا) می‌توانند به شما در از بین بردن استرس روزانه کمک کنند. اگر نیمه‌ی شب از خواب بیدار شده‌اید و دیگر خوابتان نمی‌برد، از تخت بلند شوید و هر کاری که به نظرتان آرامش بخش است و یا حوصله‌تان را سر نمی‌برد و نیازی به تمرکز ندارد انجام دهید. معمولاً ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان نیاز است تا بدنتان دوباره احساس خواب آلودگی کند و بتوانید به رخت خواب بازگردید.

اگر می‌خواهید در طول روز کاملاً سرحال و با انرژی باشید، احتمالاً نیاز است که ۱ ساعت به برنامه‌ی خواب شبانه‌تان اضافه کنید.

آیا شما هم تا به حال بی‌خوابی را تجربه کرده اید؟ از چه تکنیک‌هایی برای غلبه بر بی‌خوابی استفاده می‌کنید؟ تجربیات خود را با ما و خوانندگان زومیت در میان بگذارید.

ساعت های هوشمند چند سالی است که وارد بازار جهانی شده اند و هر چند همچون تلفن های هوشمند یا تبلت ها مورد استقبال قرار نگرفته اند، اما مخاطب های خاصی را به دست آورده اند. 

تا پیش از حضور جدی اپل در این بازار بسیاری از کاربرها نسبت به خرید یک ساعت هوشمند بی اعتماد بودند، اما حضور جدی این شرکت در کوپر تینو همه چیز را تغییر داد و باعث شد، کاربرها نگاهی متفاوت به این دسته از گجت های پوشیدنی داشته باشند. با وجود این موضوع همچنان بازار ساعت های هوشمند تنوع کمی دارد؛ اما سعی کرده ایم با بررسی آن، بهترین محصولات موجود را معرفی کنیم.

Apple Watch

از زمانی که کمپانی های ساخت گوشی های هوشمند کم کم وارد بازی ساخت ساعت هوشمند شدند، مدت زیادی نمی گذرد در آن زمان و از آنجا که همیشه همه از اپل انتظار دارند جزء اولین ها باشد، حضور نداشتن محصولی از اپل در بازار ساعت های هوشمند عجیب بود. درواقع همه در این کارزار برای خود سهمی می خواستند و به همین خاطر محصولات خود را به سرعت و صرف نظر از توسعه و تحقیق بیشتر روانه بازار کردند تا از این قافله عقب نمانند. اما اپل حتی درباره ساعت های هوشمند اظهار نظر خاصی نمی کرد.

سکوت اپل این گمانه زنی را ایجاد کرد که شاید کوپر تینویی ها اصلا اراده ای برای تولید ساعت هوشمند ندارند. برخی از طرفداران برندهای دیگر هم سرمست از اینکه بالاخره کمپانی محبوبشان در این زمینه از اپل جلو افتاده، اپل را در ساخت ساعت هوشمند ناتوان می دانستند، اما این ایده هم وجود داشت که شاید اپل منتظر است تا رقبا آزمون و خطا کنند و سپس از آزمون و خطای رقبا استفاده کرده و به بلوغ محصول خود کمک کند، ضمن اینکه در نهایت محصول کم عیب تری به بازار خواهد فرستاد.

در نهایت کنفرانس معرفی آیفون های 6 و 6پلاس مشخص شد که اپل بی کار ننشسته بوده و در سکوت خبری کامل مشغول توسعه ساعت هوشمند خود بوده است. حالا نزدیک به یک سال از عرضه جهانی اپل واچ می گذرد و این ساعت هوشمند توانسته با قابلیت هایی بهتر عملا تمامی رقبای خود را از میدان خارج کند.

LG G Watch

ساعت هوشمند ال جی با نام جی واچ برای استفاده خانم ها و آقایان طراحی شده است. بدنه فلزی ساعت توسط یک بند لاستیکی نگه داشته می شود. اگر موبایل یا تبلتی دارید که از سیستم عامل اندروید نسخه 4.3 یا بالاتر بهره می برد، می توانید این ساعت را به راحتی به آن وصل کنید. 

حافظه داخلی ساعت چهار گیگا بایت است که دو گیگا بایت آن در دسترس کاربر قرار می گیرد. استفاده از یک باتری با ظرفیت 400 میلی آمپر ساعت، یکی از نقاط قوت این ساعت محسوب می شود و باعث می شود تعداد دفعاتی که مجبورید ساعت خود را شارژ کنید، کمتر شود. جی واچ از حسگرهایی نظیر شتاب سنج، ژیروسکوپ و قطب نما بهره می برد و داشتن گواهینامه آی پی 67 موجب می شود که در برابر گرد و غبار و هم چنین نفوذ آب تا عمق یک متر به مدت زمان 30 دقیقه مقاومت نشان دهد. 

این ساعت 63 گرمی با 60 میلی متر قطر صفحه و با توجه به قیمت مناسبی که دارد، یک انتخاب خوب برای بیشتر افرادی است که می خواهند لذت داشتن یک ساعت هوشمند خوب را تجربه کنند.

Samsung Gear S

ساعت هوشمند با یک تلفن همراه کامل و مستقل؟ سامسونگ با طراحی و ساخت «گیر اس» تعریف جدیدی از ساعت هوشمند را به طرفداران این گجت پوشیدنی ارائه کرده است؛ ساعتی که برخلاف دیگر ساعت های هوشمند برای نشان دادن تمام کارایی های خود نیازی به اتصال به یک تلفن هوشمند ندارد و به تنهایی می تواند یک تلفن همراه کامل روی مچ دست شما باشد.

طراحی خمیده این ساعت راحتی صفحه نسبتا بزرگ آن را روی دست شما تضمین می کند. بند پهن و نرم این ساعت هوشمند در دو رنگ سفید و مشکی عرضه شده و طیف گسترده ای از سلیقه ها را پوشش می دهد. این ساعت هوشمند راه های زیادی را برای اتصال به دنیای بیرون در اختیار شما می گذارد. به وسیله این ساعت هوشمند که قابلیت پذیرفتن یک سیم کارت را نیز داراست، می توان از طریق تری جی، بی سیم و بلوتوث به صورت مستقل یا به وسیله یک تلفن هوشمند ارتباط برگزار کرد. این ساعت هوشمند قابلیت پاسخ به تماس های دریافتی، ایجاد تماس، ارسال و دریافت پیام کوتاه را داراست. برای نوشتن پیام کوتاه یک صفحه کلید برای این ساعت طراحی شده که تا 69 زبان رسمی را پشتیبانی می کند.

Asus Zen Watch

شاید کسی فکرش را هم نمی کرد ایسوس بتواند در بازار داغ ساعت های هوشمند به این خوبی قد علم کند و پا به پای دیگر شرکت های نامدار عرصه فناوری، قسمتی از این بازار جوان را در اختیار بگیرد. هنگامی که این شرکت تایوانی اعلام کرد می خواهد در بازار ساعت های هوشمند سهم داشته باشد، توجه بسیاری از علاقه مندان و منتقدان دنیای دیجیتال ساعت های هوشمند ایسوس را به عنوان محصولاتی می شناسند که از ابتدا همراه سیستم عامل اندروید ور، سیستم عاملی که از طرف گوگل برای ساعت های هوشمند ارائه شد، بودند.

ساعت هوشمند زن واچ شاید در دسته ساعت های چهارگوش جا بگیرد، اما بدون شک با در دست گرفتن ساعت و دیدن خمیدگی های زیبای استفاده شده در طراحی آن، احساس بسیار خوبی از دوگانگی مورد نظر طراح این ساعت خواهید داشت. 

قابی از جنس استیل مقاوم صفحه 1.63 اینچی این ساعت تا که با استفاده از فناوری AMOLED ساخته شده و وضوح تصویر 320 در 320 پیکسل دارد، در برگرفته. نحوه اتصال بند به این ساعت به گونه ای است که کاربر می تواند به راحتی آن را باز کرده و تعویض کند. البته باید به خاطر داشت بندی که خود ایسوس برای این ساعت در نظر گرفته از مرغوب ترین نوع چرم ساخته شده و کمتر کسی ترجیح می دهد بند اصلی زن واچ را با بند دیگری تعویض کند.

ZePhone

تا پیش تر ساعت های هوشمند را به عنوان وسایلی می شناختیم که به تلفن های همراه هوشمند وابسته بودند و برای استفاده از حداکثر توانایی آنها، کاربر باید تلفنی هماهنگ با ساعت هوشمند خود به همراه داشت، اما مدتی است که ساعت های هوشمند اعلام استقلال کرده اند و با قابلیت پذیرش سیم کارت که به آنها اضافه شده، تبدیل به یک گجت همه کاره و مستقل روی دست کاربران خود شده اند.

ساعت مچی هوشمند مای کرونوز مدل زی فونیکی از این ساعت/ تلفن های هوشمند است که تقریبا بیشتر نیازهای ارتباطی کاربر خود را برطرف می کند. این ساعت هوشمند قابلیت نصب یک میکرو سیم کارت با پشتیبانی از شبکه سه جی را دارد.

سیستم عاملی که برای این ساعت هوشمند در نظر گرفته شده اندروید 4.2 است که خبر از یک تلفن همراه هوشمند کامل و به روز می دهد. با توجه به صفحه لمسی، میکروفن و بلندگوی کوچکی که در ساخت این ساعت/ تلفن به کار رفته، کاربر می تواند بدون هیچ مشکلی تماس تلفنی برقرار کند، به تماس های دریافتی پاسخ دهد و پیام کوتاه یا ای میل ارسال کند. موقعیت یاب به کار رفته در ساخت این ساعت از نکات جالب توجه آن است. کاربر از این طریق به راحتی می تواند محل خود را روی نقشه گوگل پیدا کرده، مسیریابی کند و فاصله اش از محل های دلخواه را بفهمد.

Samsung Gear S2

سامسونگ یکی از موفق ترین و خوش نام ترین شرکت های تولیدکننده ساعت های هوشمند در جهان است که به راحتی می توان آن را از پرچم داران تولیدکننده این گجت دانست. «گیر اس 2» اسپرت یکی از جدیدترین اعضای خانواده ساعت های هوشمند ارائه شده در بازار این گجت جوان و محبوب است.

 این ساعت که با صفحه ای گرد ارائه شده نشان دهنده نگرش جدید است که کارخانه های ساعت هوشمند به سلیقه و نظر کاربران دارند؛ نگرشی که براساس آن، ساعت های هوشمند بیش از پیش ظاهری شبیه ساعت های کلاسیک و روزمره پیدا می کنند. از نظر ظاهری می توان گفت که طراحی این ساعت طیف گسترده ای از سلیقه کاربران را پوشش می دهد. 

گیر اس 2 در دو مدل کلاسیک و اسپرت طراحی و ارائه شده که در مدل کلاسیک برای آن یک بند چرمی مرغوب و لطیف و برای مدل اسپرت آن یک بند سیلیکونی نرم و سبک در رنگ های متنوع و جذاب در نظر گرفته شده است. قاب گردان این ساعت هوشمند نیز در مدل اسپرت به شکل یک دایره ساده و شکیل و در مدل کلاسیک به شکل دایره ای با لبه موج دار طراحی شده که ظاهری متفاوت و جذاب به این محصول سامسونگ داده است.

استیل مقاوم بدنه و کریستال خاصی که برای محافظت از صفحه این ساعت هوشمند به کار گرفته شده، به خوبی از آن در برابر ضربه ها و خراش هایی احتمالی مراقبت می کند. این ساعت مانند برادر بزرگ تر خود باز هم به سیستم عامل تایزن مجهز شده است؛ سیستم عاملی که سامسونگ آن را به صورت اختصاصی تولید کرد و ترجیح داد در میان دیگر ساعت های هوشمند از این طریق اعلام استقلال کند. اما این تنها نکته ای نیست که جدیدترین ساعت هوشمند سامسونگ را از رقبا متمایز می کند. راه های ارتباط کاربر با این ساعت هوشمند، علاوه بر دو کلید در سمت راست قاب و صفحه تاچ اسکرین، قاب گردان آن است.