متخصصان علوم اعصاب و نوروفیزیولوژی کشور با بررسی چگونگی خندیدن از منظر عصب شناسی دریافته‌اند که مغز انسان، قابلیت یادگیری خندیدن را دارد و باید آن را تمرین کرد.

دکتر شروین وکیلی، نوروفیزیولوژیست و جامعه‌شناس که در نشست علمی خنده از منظر علوم اعصاب و عصب‌شناسی در چهارمین کنگره بین‌المللی علوم اعصاب پایه و بالینی سخن می‌گفت، خاطرنشان کرد: خنده، اثر درمانی دارد و ضد درد است و انسان، اگر بتواند به هنگام درد، بخندد، معجزه خنده را در کاهش درد مشاهده می‌کند.

وی افزود: خنده، انفجار سیستم لذت در مغز است. خندیدن، یک پدیده پیچیده است که از سه لایه عصب‌شناختی ، زبان‌شناختی و جامعه شناختی قابل بررسی است .

به گفته وی، در زمان خندیدن، 44 واحد حرکتی فعال می‌شوند و تفاوت خنده با لبخند ، این است که در خنده ، عضلات بصورت فعالانه منقبض می‌شوند، درصورتی که در لبخند، عضلات منقبض نمی‌شوند.

دکتر وکیلی با اشاره به اینکه بخش پیش پیشانی مغز نقش اساسی در خندیدن دارد، افزود: چون این بخش در یادگیری انسان نیز حائز اهمیت است ، لذا نتیجه می‌گیریم که " تولید خنده، یاد گرفتنی است و همه ما شرایط و توانایی تولید آن را داریم ".

وکیلی خنده را لایه لایه توصیف کرد و افزود: خنده موازی زبان است چرا که با خندیدن، پیامی را نیز بین یکدیگر منتقل می‌کنیم .

وی در پایان تاکید کرد: با توجه به اینکه، خنده ، حالت مسری دارد و می تواند از یک خنده غیرطبیعی نیز آغاز شده و به دیگران منتقل شود و از سویی، چون خندیدن برای سلامتی انسان بسیار مفید است ، توصیه می‌کنم که تا می‌توانید بخندید و بدانید که همه انسان ها قابلیت و توانایی یادگیری خندیدن را دارند.

چهارمین کنگره علوم اعصاب پایه و بالینی، دوم تا چهارم دی ماه در مرکز همایش های بین المللی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد.

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که «هیدرا» جانور کوچک و آبزی یک سانتیمتری که در آب‌های شیرین جهان سکونت دارد، هرگز پیر نمی‌شود و اگر در شرایط ایده‌آل باشد، می‌تواند برای همیشه زنده بماند.

 یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که هیدرا می‌تواند در شرایط ایده‌آل بدون هیچ نشانه‌ای از پیری یا افزایش مرگ و میر و کاهش باروری در سن بعد از بلوغ، که به صورت اجتناب ناپذیر برای همه گونه‌های چند سلولی اتفاق می‌افتد، زندگی کند.

دانیل مارتینز یکی از محققان این پژوهش و استاد کالج پومونا در کلرمونت آمریکا اظهار کرد: ما بر این باوریم که یک هیدرا تحت شرایط مناسب می‌تواند برای همیشه زنده بماند.

مارتینز افزود: من آزمایش اصلی خود را برای اثبات این که هیدرا نیز مانند سایر موجودات دچار فرآیند پیری می‌شود، آغاز کردم اما ، خلاف تمام فرضیه‌ها و داده‌های من اثبات شد.

وی با این حال گفت که شانس زنده ماندن هیدرا برای همیشه کم است، زیرا آنها در معرض خطرات حیات وحش ،شکارشدن، آلودگی و بیماری‌ها قرار دارند.

مارتینز با همکاری جیمز ووپل از مؤسسه پژوهشهای جمعیتی ماکس پلانک در روستوک آلمان، یافته‌های قبلی خود در مورد جاودانگی هیدرا را در مقیاس بسیار بزرگتر تکرار کرد.

به گفته مارتینز این مقیاس و این واقعیت که هیدرا در طول زمان دارای نرخ باروری ثابت بوده کلید اهمیت این پژوهش است.

برای این پروژه، هر هیدرا در ظرف خود نگه داشته شده و به صورت جداگانه سه بار در هفته با میگو آرتمیا که تازه از تخم در آمده تغذیه می‌کرد.

آب شیرین دست‌سازی که هیدرا در آن زندگی می‌کرد باید سه بار در هفته تعویض می‌شد.

مارتینز گفت: ما برای انجام این آزمایشات ساعتها زمان صرف کردیم و من امیدوارم که این کار سبب ایجاد جرقه‌ای در ذهن یک دانشمند دیگر برای بررسی عمیق‌تر این جاودانگی شود و بتواند کمک کند تا به کشف رمز و راز پیری در برخی موجودات پیری بپردازیم.

مارتینز اظهار کرد: دلیل پیر نشدن هیدرا این است که این موجود از سلول‌های بنیادی تشکیل شده است. قسمت عمده بدن هیدرا از سلول‌های بنیادی و بخش کمی از آن از سلول‌های کاملا" متمایز ساخته شده است. سلول‌های بنیادی این توانایی را دارند که به طور مستمر تقسیم شوند و به همین ترتیب بدن هیدرا به طور مداوم تجدید می‌شود.

سلول‌های متفاوت شاخکهای حساس و پا دائما توسط بدن تحت فشار قرار گرفته و جایگزین سلول‌های جدیدی می‌شوند که از ستون فقرات بدن می‌آیند.

این یافته ها در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

محققان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد معتقدند که هدف قرار دادن هورمون بافت چربی می‌تواند به درمانی برای دیابت نوع دو منجر شود.

 محققان به توصیف توسعه پیش‌بالینی درمانی پرداخته‌اند که می‌تواند بطور بالقوه برای درمان دیابت نوع دو، بیماری کبد چرب یا سایر بیماری‌های متابولیکی مورد استفاده قرار گیرد.

آن‌ها یک پادتن تولید کرده‌اند که تنظیم گلوکز را ارتقا بخشیده و چربی کبد را در موش‌های چاق با هدف قرار دادن هورمونی در بافت چربی موسوم به aP2 کاهش می‌دهد.

اهمیت این تحقیق دوگانه است: اول این که اهمیت aP2 را به عنوان یک هورمون حیاتی در متابولیسم غیرعادی گلوکز نشان می‌دهد و دوم این که aP2 می‌تواند بطور موثری برای درمان دیابت و احتمالا سایر بیماری‌های ایمنی متالبویکی مورد هدف قرار بگیرد.

این کار هنوز در مرحله پیش‌بالینی قرار داشته و به ارزیابی‌های بیشتر برای ایمن و موثر بودن پیش از در نظر گرفتن آن برای استفاده بر روی انسان‌ها نیاز دارد.

نتایج این تحقیق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

محققان انستیتو تکنولوژی فدرال زوریخ در سوئیس پس از سال‌ها مطالعه بر روی سلول‌های بدن، موفق به کشف سیستم درک پیام‌های بویایی مختلف در سلول‌های زنده جانداران شدند.

 محققان معتقدند که سلول‌ها علاوه بر دریافت پیام از طریق سیستم عصبی، جریان خون و مواد شیمیایی قادر به ارتباط با بو و رایحه‌های موجود در ساختار درونی یا فضای بیرونی جاندار هستند.

پروفسور ماتیاس پیتر، محقق بیوشیمی از انستیتو تکنولوژی فدرال زوریخ در مورد نظریه توانایی درک بو توسط سلول‌های زنده عنوان کرد: یکی از بهترین نمونه‌های سلول‌های قادر به درک بو در مخمر موجود است. این سلول‌ها قادرند توسط ابزارک‌های داخلی سیگنال‌های شیمیایی دریافتی را ثبت و پس از پردازش پاسخ لازم را ارسال کنند.

وی در مورد مراحل اجرای این مطالعه افزود: در این سری از مطالعات برای اولین ‌بار از ترکیب تکنیک مشاهدات میکروسکوپی و نمونه‌سازی رایانه‌ای استفاده شده است.

محققان در مراحل اولیه مطالعه دریافتند که ابزارک درک بوی سلول‌ها باید در غشاء سلولی قرار داشته باشد و پس از مشاهدات تکمیلی مشخص شد که یک ابزارک پروتئینی بزرگ که ترکیبی از 100 ریز ساختار است، مسؤول کشف و پردازش سیگنال‌های شیمیایی یا بو است.

محققان برای درک عملکرد پروتئین مسؤول درک پیام‌های بویایی از مدل‌های رایانه‌ای استفاده کردند. استفاده از فناوری مدل‌سازی رایانه‌ای نقش موثری در کاهش پیچیدگی سلول‌ها و کشف ترکیبات سازنده آنها دارد.

پروفسور بوآن هگمان، مسؤول این مطالعه اظهار کرد: پس از مدل‌سازی رایانه‌ای ماهیت پروتئین بویایی مشخص شد، به‌طوری که مهم‌ترین بخش این پروتئین که مسؤول انتقال پیام‌ها در غشاء سلولی است از پروئینی موسوم بهCdc42 ساخته شده است.

وی در ادامه افزود: مهمترین نتیجه بدست آمده از این مطالعه علاوه بر تایید نظریه درک بو در سلول‌های مختلف، کشف این قابلیت در سلول‌های بدن انسان است.

عضو هیات‌ علمی گروه گیاه‌پزشکی دانشگاه ایلام از جمع‌آوری و گزارش 10 گونه از حشرات راسته بالریشکداران از کشور قطر خبر داد.

مجید میراب‌بالو، دکتری حشره شناسی کشاورزی - تاکسونومی حشرات  با اعلام این خبر اظهار کرد: هرچند در رابطه با شناسایی فون حشرات به‌خصوص حشرات راسته «بالریشکداران» یا «تریپس‌ها» در کشورهای عربی حاشیه خلیج‌ فارس گزارش‌های معدودی دیده می‌شود اما در رابطه با این گروه از حشرات در کشور قطر تاکنون هیچ‌گونه مطالعاتی انجام‌ نشده بود.

وی تصریح کرد: در این راستا، طی نمونه‌برداری‌هایی که از گیاهان موجود در دوحه قطر توسط اینجانب در سال‌های 2012 و 2013 انجام شد جمعاً 10 گونه تریپس جمع‌آوری شد که نتایج این بررسی‌ها در سال 2014 در مجله Arab Journal of Plant Protection (مجلة وقایة النبات العربیة) که دارای نمایه ISI است به چاپ رسید.

عضو هیات‌علمی دانشگاه ایلام تصریح کرد: بخش دیگری از نتایج این تحقیق طی مقاله ای دیگر در مجله علمی – پژوهشی Journal of Crop Protection دانشگاه تربیت مدرس نیز منتشر شده است.

محققان وزارت انرژی آمریکا توانسته‌اند با موفقیت تولید یک سوخت خاص را برای تامین نیروی ماموریت‌های اعماق فضا در آینده تکمیل کنند.

 تولید 50 گرم پلوتونیوم 238 که به اندازه یک توپ گلف است، برای نخستین بار پس از متوقف شدن تولید نیروگاه ساوانا ریور در اواخر دهه 1980 در آمریکا انجام شده است.

سیستم‌های نیروی رادیوایزوتوپی، گرمای حاصل از تجزیه رادیواکتیو طبیعی ایزوتوپ پلوتونیوم 238 را به برق تبدیل می‌کنند.

جان گرونسفلد، معاون برنامه ماموریت علمی ناسا اظهار کرد: این دستاورد چشمگیر نشانگر یک رنسانس جدید در اکتشاف منظومه شمسی است. سیستم‌های نیروی رادیوایزوتوپی یک ابزار حیاتی در تامین نیروی نسل آینده مدارگردهای سیاره‌ای، فرودگرها و کاوشگرها برای آشکارسازی اسرار جهان هستند.

موفقیت مهندسان و متخصصان آزمایشگاه ملی اوک ریج وزارت انرژی آمریکا در تنسی، دو سال پس از آغاز به کار رسمی این پروژه با حمایت مالی ناسا بدست آمد و پس از سال‌ها تحقیق و آزمایش محقق شده است.

این نمایش گامهای مهم در تولید سوخت تضمین خواهد کرد که این فناوری حیاتی نیروی فضایی برای ارائه برق و حرارت مورد نیاز برای ماموریت‌های اکتشافی آینده منظومه شمسی در دهه حاضر و فراتر از آن در دسترس خواهد بود.

پلوتونیوم 238 سوختی است که کاوشگر کنجکاوی ناسا را در مریخ به جلو می‌راند. همچنین فضاپیمای نیوهورایزنز با کمک آن به سیاره کوتوله پلوتو و فراتر از آن سفر کرده و کاوشگر وویجر با این نیرو پس از 38 سال از آغاز سفرش در اعماق حرکت می‌کند.

سال گذشته ناسا اعلام کرد که میزان پلوتونیوم 238 باقی مانده تنها برای ساخت سه باتری دیگر برای ماموریت‌های فضایی کافی بوده و باید میزان بیشتری تولید شود.

پلوتونیوم 238 با نوع پلوتونیوم مورد نیاز برای استفاده از سلاحهای هسته‌ای و نیروگاههای برق متفاوت است. این نوع پلوتونیوم به اورانیوم 234 تجزیه شده و گرمای بسیار زیادی تولید می‌کند که می‌توان آن را به انرژی الکتریکی برای باتری‌های هسته‌ای ناسا موسوم به ژنراتورهای ترموالکتریک رادیوایزوتوپ تبدیل کرد. این گرما از مزیت دیگری برخوردار بوده که از یخ زدن ابزارهای علمی در سرمای منجمد کننده فضا جلوگیری می‌کند.

ناسا و وزارت انرژی آمریکا امیدوارند در سال آینده بتوانند 340 گرم پلوتونیوم 238 تولید کنند و در نهایت، میزان تولید آن را به سالانه 1.5 کیلوگرم برسانند.

یک شرکت آمریکایی از ابزار جدیدی برای افزودن قابلیت بزرگ‌نمایی اجسام در گوشی‌های هوشمند رونمایی کرد.

 میکروسکوپ برقی جدید یک ابزار کوچک است که انرژی مورد نیاز جهت فعالیت خود را از باتری گوشی‌ دریافت می‌کند. این میکروسکوپ بسیار باریک و کم‌حجم است و از نظر اندازه شبیه یک کارت اعتباری معمولی است.

پاتریک گالیکر، مدیر مسئول شرکت Scrona در مورد قابلیت‌های میکروسکوپ پرتابل جدید عنوان کرد: میکروسکوپ جدید به سیستم لنز متحرک و قطعات نوری اختصاصی و بسیار حساس مجهز شده است. در واقع همین قطعات قیمت میکروسکوپ‌های موجود در بازار را تعیین می‌کنند.

وی در ادامه افزود: کاربر با نصب میکروسکوپ هوشمند بر روی تلفن خود می‌تواند از آن در هر سطحی برای بزرگنمایی بسیار بالا استفاده کند.

میکروسکوپ هوشمند جدید از نظر ظاهر هیچ شباهتی به نمونه‌های آزمایشگاهی ندارد، اما شرکت سازنده مدعی شده است که کارایی آن مانند نمونه‌های واقعی بوده و می‌تواند ابزار مفید و کم‌حجمی در دسترس دانشمندان و محققان باشد.

مدیر مسئول شرکت Scrona در مورد قیمت نهایی میکروسکوپ جدید افزود: کاربران می‌توانند این ابزار هوشمند را در دو نوع معمولی با قیمت 159 دلار و نمونه حرفه‌ای با قیمت 219 دلار تهیه کنند.

ناسا با توسعه یک فناوری چاپ سه‌بعدی موتور موشک، اخیرا مجموعه بخشهای ساخته شده تاکنون را مورد آزمایش قرار داده که روشن شدن موفق موشک، نشانی از آینده موفق این فناوری است.

 چاپگرهای سه‌بعدی در سالهای اخیر طرفداران زیادی پیدا کرده و در حوزه‌های مختلف بکار گرفته شده‌اند. برخی سازندگان بزرگ برای مزایای چشمگیر آن‌ها از جمله صرفه‌جویی در هزینه‌ها برای ساخت سفارشی محصولات با مواد مختلف از سرامیک گرفته تا فلزات در تولید قطعات از این فناوری بهره می‌برند.

ناسا حتی در حال بررسی فناوری چاپ سه‌بعدی برای ساخت موتور موشک است.

چاپ سه‌بعدی بخش‌های یک موتور موشک از مزایای بسیار زیادی برخوردار است. اجزای موتور بسیار پیچیده هستند و به دلیل فشار و سرعت بالایی که در آن کار می‌کنند، باید با دقت زیادی ساخته شوند. برای مثال، نقص در یک موتور روسی باعث انفجار موشک اوربیتال ساینس شد. اما قطعات چاپی سه بعدی موشک در صورتی که بخوبی ساخته شوند می‌توانند بدون نیاز به اتصالات یا جوشکاری تولید شده و حتی برای ایرودینامیک و جریان سوخت بهتر، بهینه‌سازی شوند.

شرکت اسپیس‌ایکس که اخیرا با موفقیت توانسته موشک فالکون 9 خود را مجدد در زمین فرود آورد، از چند قطعه چاپی سه‌بعدی در موتور موشک مرلین خود بهره برده است.

اکنون ناسا چندین آزمایش را بر روی موتور موشک چاپ سه‌بعدی که آن را "نمونه تابلویی" می‌خواند، انجام داده است که در آن، اجزای مختلف یک موتور موشک کاملا کاربردی در ابزاری که کاملا شبیه یک موتور موشک قابل پرواز واقعی است، در کنار هم قرار گرفته‌اند.

تقریبا 75 درصد این موتور بطور سه‌بعدی چاپ شده و بخوبی کار می‌کند. با تحقیقات بیشتر، این نوع فناوری موشکی کم‌هزینه می‌تواند تجارت فضایی را ارتقا بخشیده و منجر به موتورهای قدرتمند مورد اطمینان شود که در سفر به مریخ به بشر کمک خواهند کرد.