هفدهمین مسابقه منطقهای برنامهنویسی acm منطقه غرب آسیا در دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف آغاز شد.
مسابقات برنامهنویسی دانشجویی acm در سال ١٩٧٧ توسط انجمن معتبر acm با هدف ارتقای توانایی برنامهنویسی گروهی در بین دانشجویان بنا نهاده شد.
این مسابقه هر ساله به صورت منطقهای در نقاط مختلف جهان برگزار میشود و برندگان مسابقات منطقهای به مرحله نهایی راه مییابند.
در این دوره از رقابتها نیز، حدود یکصد تیم سه نفره از دانشجویان مهندسی کامپیوتر ٥٠ دانشگاه داخل کشور و چند تیم از کشورهای آسیایی به مدت پنج ساعت به رقابت با یکدیگر خواهند پرداخت و براساس پرسشهایی، اقدام برنامهنویسی خواهند کرد.
سرعت برنامهنویسی و خلاقیت فکری، دو شاخص مهم در امتیازآوری تیمها خواهد بود.
سال گذشته نیز حدود ٤٥٠ مسابقه منطقهای در سطح جهان برگزار شد که طی آنها بیش از 38 هزار دانشجو از ٢٥٠٠ دانشگاه ١٠١ کشور مختلف جهان در مدت چهار ماه به رقابت پرداختند و در نهایت ١٢٠ تیم برتر به سی و نهمین مسابقه جهانی در کشور مراکش راه یافتند.
در هفدهمین مسابقه منطقهای غرب آسیا در دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف، از میان حدود ١٠٠ تیم، در نهایت یک تا دو تیم برتر این مسابقه به چهلمین مسابقه جهانی برنامهنویسی acm که در اردیبهشتماه ٩٥ در کشور تایلند برگزار میشود راه خواهند یافت.
بر اساس این گزارش، مسابقه جهانی acm به عنوان المپیک برنامهنویسان شناخته شده و در مجامع علمی از اعتبار ویژهای برخوردار است.
همچنین، مسابقه برنامه نویسی acm در منطقهی غرب آسیا که از سال ١٣٧٨ در تهران و به همت دانشگاه صنعتی شریف برگزار شده است، یکی از این مسابقات منطقهای است که رشد چشمگیر تعداد شرکتکنندگان را در کل مسابقات منطقهای در سالهای مختلف داشته است.
طی ١٦ سال گذشته که تهران میزبان مسابقات منطقه ای غرب آسیا بوده است، در ١٥ دوره دانشگاه صنعتی شریف رسماً به عنوان سایت غرب آسیا میزبان تیمهای مختلف از داخل و خارج کشور بوده است و یک بار نیز در سال ٩٠ دانشگاه تهران این میزبانی را به عهده داشته است.
مرکز بینالمللی سیبزمینی (CIP) و ناسا در یک همکاری مشترک در حال تولید محصول سیب زمینی در زمین، تحت شرایط مشابه سیاره سرخ هستند.
این تلاش یک گام بزرگ به سمت کشاورزی کنترل شده بر روی مریخ و استفاده از ویژگی بالقوه سیبزمینیهای برای رشد در محیطهای نامساعد است.
اگر بشر بخواهد یک مستعمره در مریخ ایجاد کند، اول باید بر روی چگونگی ایجاد منبع غذایی پایدار کار کند. در گذشته طرحهایی مبنی بر آزمایش این که آیا محصولات بر روی سیاره سرخ رشد میکنند وجود داشت، اما تلاشهای بسیاری در جهت یافتن یک راه حل مناسب باید صورت پذیرد.
سازمان تحقیق و توسعه CIP، برای تولید این محصول، از خاک بیابان Pampas de La Joya در پرو که تقریبا با خاک موجود در مریخ یکسان است، استفاده خواهد کرد.
محققان محصول را در یک محیط آزمایشگاهی که از شرایط جوی سیاره سرخ تقلید میکند و دارای 95 درصد دیاکسید کربن است پرورش خواهند داد.
این تحقیق جدا از این که فواید زیادی برای آمادهسازی در جهت پرورش محصولات قابل رشد در سیارات متفاوت دارد، سطح آگاهی ما را نیز از انعطاف پذیری قابل توجه سیب زمینی بالا میبرد.
در حال حاضر بیش از 842 میلیون نفر در سراسر جهان دچار قحطی هستند.
گروه تحقیقاتی در پرو معتقد است که توانایی سیب زمینی برای رشد، حتی در نامساعدترین آب و هوا میتواند تاثیر بسزایی در نجات این مردم داشته باشد.
علاوه بر این، سیب زمینیها فقط برای رشد در شرایط دشوار مناسب نیستند، بلکه همچنین بازده بسیار بالایی را فراهم کرده و بسیار مغذی هستند و یک منبع خوبی از آهن، روی، ویتامین C، و دیگر مواد مغذی به شمار میآیند.
در صورتی که انسانها بتوانند پا روی مریخ بگذارند و ماموریت سفر به مریخ با موفقیت انجام شود شاید بتوان به سرنخهای مهمی دربارهی سرچشمهی زندگی روی زمین دست یافت. این پدیده به عنوان یکی از بزرگترین رازهای علمی تاریخ بشر بوده است. بر پایهی یک تئوری به نام پانسپریا (panspermia) که از سدهی پنجم پیش از میلاد رواج داشته گفته میشود که اشکال خاصی از مواد زیستی هستند که میتوانند بین سیارهها یا حتی منظومهها جابجا شوند و سیارهها را با عنصر حیاتی خود بارور کنند.
با پیروی از این تئوری برخی دانشمندان احتمال میدهند که شاید زندگی اولیه روی زمین در این سیاره شکل نگرفته و به جای آن، مواد حیاتی با برخی تکههای مریخی پس از یک برخورد مهیب به سطح زمین رسیدهاند. هرچند که برخی عقیده دارند این تئوری بسیار بعید است اما برخی دیگر هم معتقدند که پتانسیل این اتفاق هم وجود دارد و نباید به کلی از آن صرف نظر کنیم. در صورت درستی این نظریه ما باید در دیدگاههای خود در بارهی بخشبندی گونههای زیستی روی زمین تجدید نظر کنیم.
دانشمندان با بررسی ویژگیهای جغرافیایی، اتمسفر و ترکیب خاک مریخ دریافتهاند که میلیاردها سال پیش مریخ یک سیارهی گرم و دارای آب بوده است که این دو مورد به عنوان شرایط اصلی وجود حیات شناخته میشوند.
چرا انجام ماموریت فضایی سرنشیندار به مریخ ضرورت دارد؟
هیچیک از فرودگرها یا ماهوارههایی که تا به امروز به سیارهی سرخ فرستاده شدهاند به طور دقیق نتوانستهاند شواهدی از وجود حیات در زمانهای گذشته یا حال را روی مریخ نشان دهند. امکان زیادی وجود دارد که یک ربات نتواند به اندازهی کافی روی مریخ حفاری انجام دهد یا اینکه نمونههای کافی و مناسبی از سیاره گردآوری نکرده باشد. بنابراین به نظر میرسد برای کاوشهایی که رباتها توانایی انجامش را ندارند، باید انسانها را به مریخ ارسال کنند. کاری را که بهترین مریخنوردهای ناسا در حال حاضر در یک هفته انجام میدهند یک انسان مجهز به ابزارهای لازم به راحتی در ۱۵ دقیقه انجام خواهد داد. بیل نای، مهندس مکانیک و نویسندهی کتابهای علمی در کتاب اخیرش به نام «توقفناپذیر: مهار علم برای تغییر دنیا» مینویسد:
پیدا شدن میکروبهایی روی مریخ از انواعی که روی زمین هستند میتواند مسیر تاریخ بشر را به کل تغییر دهد...هرکسی در هر کجای دنیا نسبت به مفاهیمی که تا کنون در مورد موجودات زندهی کیهان در ذهنش بوده تجدید نظر خواهد کرد.
پیشزمینههای کنونی
چنین دستیابی عظیمی هرچند که بسیار خارقالعاده است اما به هیچ عنوان غافلگیرکننده و ناگهانی نخواهد بود. لیندا بیلینگز (Linda Billings) مشاور فنی ناسا در زمینهی زیستشناسی کیهانی و برنامههای مرتبط با اجرام نزدیک زمین در این باره میگوید:
پروژهی کشف حیات فرازمینی همانند بیشتر پروژههای علمی یک فرایند بلندمدت خواهد بود. ادعاهای مطرح شده دربارهی حیات فرازمینی باید مورد بازبینی قرار گیرند و سایر دانشمندان هم پژوهشهای انجام شده را برای تکمیل فعالیتهای دانشمندان پیش از خود ادامه دهند.
یکی از این فرایندهای بلندمدت درمیانهی دههی نود انجام شد که در آن یک گروه از دانشمندان اعلام کردند که به شواهد متقاعدکنندهای برای وجود حیات فرازمینی درون یک شهابسنگ آمده از مریخ رسیدهاند. این شهابسنگ روی مریخ شکل گرفته بود و از یک برخورد قوی با یک سیارک یا ستارهی دنبالهدار سرانجام روی زمین افتاده بود. دانشمندان تا به امروز بیش از ۱۳۲ شهابسنگ آمده از مریخ را شناسایی کردهاند. در سال ۱۹۹۶ گروهی از پژوهشگران ناسا مقالهای را دربارهی شناسایی شیارها و ترکیبات زیستی درون شهابسنگی موسوم به ALH8400 منتشر کردند. این شهابسنگ در قطب جنوب پیدا شده بود و به عنوان گواهی بر وجود نشانههای فسیلی از نانوباکتریهای فرازمینی در نظر گرفته میشد. بیلینگ در این باره میگوید:
جامعهی زیستشناسی مرتبط با ستارگان و سیارهها ماههای زیادی را برای کندوکاو و موشکافی این پدیده وقت گذاشتند و جامعهی علمی سرانجام روی این موضوع به توافق رسیدند که ادعای وجود سرچشمهی حیات از فسیلهای به دست آمده از مریخ به مقدار کافی دقیق نیست.
اگر جامعه زیستشناسان کیهانی دریابند که سرچشمهی حیات از مریخ است آنگاه ناسا هم در گامهای بعدی اقدامات لازم برای برخورد با این یافته را انجام خواهند داد.
کاوش واکنشها و بازخوردها
در سال ۲۰۱۱، ناسا و آزمایشگاه کنگره یک برنامهی زیستشناسی کیهانی به صورت مشترک با نام برنامهی باروک اس. بلومبرگ (Baruch S.Blumberg) ایجاد کردند. این برنامه دربارهی بررسی و کاوش در زمینهی تاثیرات روانی، دینی، اخلاقی، قانونی و فرهنگی است که در صورت اثبات وجود حیات فرازمینی ممکن است دیده شوند. سرپرست اخیر این برنامه، ناتانی کامفورت (Nathani Comfort) پروفسور و تاریخ شناس علمی در انستیتوی تاریخ پزشکی دانشگاه جان هاپکینز دربارهی این برنامه میگوید:
البته پی بردن به سرچشمهی حیات در مریخ یا زمین قرار نیست در باورهای مذهبی افراد، درستی یا نادرستی نظریهی فرگشت تغییرات بنیادی ایجاد کند. شاید برای مدتی مطالب مرتبط با این موضوع در سر تیتر خبرهای رسانهها باشد اما پس از مدتی که طبیعتا عناوین خبری دربارهی آن کمرنگتر شوند دیگر کسی دربارهی آن خیلی فکر نخواهد کرد و همه به زندگی عادیشان ادامه خواهند داد.
احتمال پانسپریا
ایدهای که بر اساس آن زندگی از مریخ به کرهی زمین آمده باشد بسیار مورد بحث و اختلاف است. کامفورت و بیلینگز هر دو این تئوری را در عمل غیر محتمل میدانند. کامفورت میگوید:
برای من بسیار نامحتمل و ناباورانه است که زندگی روی زمین از مریخ یا هر جای دیگری منتقل شده باشد. بر پایهی یافتههای منطقی و اطلاعاتی که من به دست آوردهام، به نظرم کلا ایدهی اینکه حیات از جایی سرچشمه گرفته باشد خیلی ایدهی متقاعد کنندهای نیست و در این مورد فرقی ندارد که سرچشمهی زمینی یا فرازمینی برای حیات قایل شده باشیم.
در این میان برخی دانشمندان دیگر همچون استیون بنر (Steven Benner)، شیمیدان و یکی از کارشناسان پیشتاز جهانی در زمینهی سرچشمهی زندگی نظر متفاوتی دارد. در سال ۲۰۱۳ بنر طی یک گفتگو در کنفرانس گولداشمیت (Goldscmidt) دربارهی ژئوشیمی گفت که شاید مریخ برای شروع زندگی جای مساعدتری نسبت به زمین بوده باشد. چون در شهابسنگهای به دست آمده از مریخ مقدار بور و مولیبدن بیشتری وجود دارد و این دو ماده موادی هستند که برای تشکیل RNA لازم هستند و میزان این دو ماده در شهابسنگها از مقدار آنها در اوایل شکلگیری کرهی زمین بیشتر بوده است.
علاوه بر آن، کریستوفر ادکوک (Christopher Adcock) و الیزابت هاسرث (Elizabrth Hausrath) که در دانشگاه نوادا در سال ۲۰۱۳ مشغول پژوهش در این زمینه بودند به این نکته رسیدند که فسفاتها یکی دیگر از مواد لازم برای شکلگیری RNA، DNA و پروتئینهای اساسی هستند و همچنین مقدار حلپذیری آنها در آب در شهابسنگهای مریخی از حلپذیری آنها روی زمین بیشتر است. از سویی چون گمان میرود که زندگی در حضور آب آغاز شده است بر پایهی پژوهشی که این دو دانشمند انجام دادهاند به این نتیجه میرسیم که زندگی روی مریخ بسیار آسانتر از روی زمین شکل گرفته است.
با این همه، بررسی روی شهابسنگهای مریخی که برای بیش از دو دهه ادامه داشته به نتایج دلخواه نرسیده است. شاید تنها راه عملی برای اطمینان از این درستی یا نادرستی مریخی بودن ما این است که انسانها به سیارهی سرخ سفر کنند و حفاریهایی را روی مریخ برای انجام پژوهشهای بیشتر شروع کنند.
نشنال جئوگرافی در واپسین روزهای سال ۲۰۱۵، مجموعهای از تصاویر زیبا و جالب توجه امسال خود را گردآوری کرده و انتخاب بهترین آنها را، به قضاوت مردم واگذار کرده است.
در سایت نشنال جئوگرافی میخوانیم:
" ما هر روز برای شما یکی از تصاویر برگزیدهی خود را به عنوان "تصویر روز" منتشر کردیم. تصاویری که با معیارهای زیباییشناسی ما همخوانی داشته و به زبانی گویا، دنیای ذهنی عکاسان را بازتاب داده بودند. اغلب این تصاویر داستان خود را گاه در قالبی کلاسیک و گاهی به صورتی رمزآلود، باز میگفتند. اکنون و در آخرین روزهای سال ۲۰۱۵، ما مجموعهای از تصاویر محبوب خود را انتخاب کردیم؛ تصاویری که با توجه به میزان علاقهی بازدیدکنندگان، کامنتهای دریافت شده و تعداد به اشتراک گذاری، گلچین شدهاند. اکنون از شما درخواست میکنیم داور ما باشید. به نظر شما بهترین تصویر این مجموعه کدام است؟ تصویری که بیش از بقیه توجه شما را به خود جلب کرده و رأی شما را به دست آورده است را به ما نیز معرفی کنید."
شاید بد نباشدشما نیز دعوت نشنال جئوگرافی را لبیک گفته و تصویر محبوب خود را از میان تصاویری که در ادامه به تماشایشان خواهیم نشست، انتخاب کنید.
وقتی پنگوئن حمله میکند، قطب جنوب.............................عکاس: سی بری (Sea Berry)
دهکده، مجارستان......................................... عکاس: گابور دوورنیک (Gabor Dvornik)
در برابر باد، کانادا............................... عکاس: دومینیک روی (Dominic Roy)
خراش سطحی، دریاچهی بایکال............................... عکاس: الکسی تروفیموف (Alexi Trofimov)
شیطنت، ساحل بریتیش کلمبیا، کانادا............................ عکاس: یان مک اَلیستر(Ian McAllister)
کی اونجاست؟........................ عکاس: سزاری ویزینسکی (Cezary wyszinsky)
مادر جنگل، ماداگاسکار.......................... عکاس: مارسل وَن اوستِن (Marsel Van Oosten)
قلمرو روباه، پارک ملّی گرند پارادایز(Gran Paradiso)، ایتالیا........................ عکاس: استفانو آنترتینر(Stefano Unterthiner)
لارک درخشان، ایران............................... عکاس: پویان شادپور
پرندگان، چین....................................... عکاس: ابدریزک تیسوکای (Abderazak Tissoukai)
به سپیدی زمستان، پارک ملّی گرند پارادایز، ایتالیا............................ عکاس: استفانو انترتینر(Stefano Unterthiner)
آبشار پائیزی، پارک ملّی دریاچهی پلیتویسه(Plitvice Lakes)، کروواسی............................. عکاس: ویدرانا تفرا (Vedrana Tafra)
رقصی با ماه، ایسلند...................... عکاس: اندرو جرج (Andrew Geroge)
دوستانه، استونی........................ عکاس: کالمر لِههپو(Kalmer Lehepuu)
بچهی بزرگ، تونگا (Tonga)........................ عکاس: کریم ایلیا (Karim Illia)
درخشش، ویسکانسین (Wisconsin).......................... عکاس: ارنی واتر(Ernie Vater)
ژلههای زرد، جزایر صخرهای پالائو (Palau).................................. عکاس: سیمون فرنک کابالِز (Ciemon Frank Caballes)
همهی ماهیهای دریا، کابو پالمو (Cabo Pulmo) ............................ عکاس: الکس هستر(Alex Hester)
جادوی شکوفههای زیبا، ژاپن ....................... عکاس: یوکیو میکی (Yukio Miki)
Hall-0، جزایر کارائیب ...................... عکاس: مارک هنر (Mark Henauer)
در خاتمه تصویر انتخابی شما کدام یک بود؟ معیارتان برای این انتخاب را با ما نیز در میان بگذارید. امیدوارم از مطالعهی این مطلب نیز لذت برده باشید.
دوج چارجر یکی از مدل های مورد علاقه مراکز تیونیگ خودرو محسوب می شود. اما مرکز تیونیگ اسپیدکور طی یکی از جدیدترین پروژه های خود یک دستگاه دوج چارجر 1970 را تبدیل به یک ابرخودرو چشمگیر و جذاب کرده است.
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، اسپیدکور که در پورت واشنگتن، ویسکانسین قرار دارد به واسطه تیونینگ خودروهای عضلانی مشهور است و دوج چارجر تقویت شده این مرکز که به نام «تنتروم» شناخته می شود توانایی تولید 1,650 اسب بخار نیرو را دارد.
در ساخت تنتروم از فیبر کربن و آلومینیوم سبک وزن استفاده شده است و جلو پنجره سفارشی این خودرو به تنهایی از یک بلوک آلومینیومی 72 اینچی شکل گرفته است. در زیر کاپوت تنتروم پیشرانه 9 لیتری 1,650 اسب بخاری مرکوری ریسینگ آرام گرفته است. هنگامی که ضربان قلب تنتروم آغاز می شود به کمک دو توربوشارژر کل نیروی خود را تولید کرده و از طریق یک جعبه دنده شش سرعته غیراتوماتیک آسفالت خیابان را چنگ می زند. برای توقف مطمئن این خودرو از دیسک های ترمز 14 اینچی بائر استفاده شده است.
اگر شما به دنبال لاکچریها باشید ۱۰ خودرویی که در این مطلب معرفی میشوند دقیقا همان چیزی هستند که میخواهید.
به قول معروف لوکس بودن از سر و روی این خودرو میریزد.
ما از کابینهای لوکس و تجملی صحبت میکنیم که نظیر آن در دیگر خودروها دیده نمیشود. صندلیهای چرم اصل با سیستم گرمکن، آینههایی که در شب نور خودروها در آن به طور خودکار کاهش می یابد، موتور توربو، گیربکس هشت دنده هوشمند و انبوهی از امکانات دیگر.
اگر مالک یکی از این لوکسهای دوست داشتنی باشید حتما دلتان نمیخواهد حتی یک خراش بر بدنه آن بیفتد. این خودروها مجهز به نشانگرهای لمسی برای کمک به پارک راحت خودرو هستند.
فهرست خودروهایی که بی شک تمام مردان عاشق نشستن پشت فرمان یکی از آنها هستند به انتخاب پایگاه کاروفیل بر این اساس است: مازراتی گرنتوریسموS، پورشه 918 اسپایدر، شورولت Corvette C6 ZR1، بنتلی مولسان، استون مارتین رپید، فراری 458، لامبورگینی آونتادور، شورولت کوروت C7، هوندا(آکورا) NSX 2015 و جگوار XF پریمیوم لاکچری هستند.
اگر کاهش وزن در خواب امکانپذیر بود بسیار خوب میشد. به تازگی گروهی از دانشمندان دریافتند این رویا میتواند برای گروهی از افراد به یک واقعیت تبدیل شود.
آنها دریافتند میکروبهایی درون روده انسان وجود دارد که منجر به سوزاندن کالری در طول شب میشود.
این تیم تحقیقاتی از دانشگاه آیوا مشخص کردند تغییرات ناسالم در باکتریهای روده میتواند باعث افزایش وزن شود.
محققان امیدوارند یافتههای جدیدشان به کشف درمان جدیدی برای چاقی کمک کند.
دکتر جان کربای، نویسنده این مطالعه و استاد میکروبشناسی و اورولوژی گفت: ما در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که احتمالا باکتریهایی که درون روده وظیفه سوزاندن کالریهای را برعهده دارند حتی در شب هم قادر به سوزاندن کالری هستند.
دکتر کربای و گروهی از محققان در این مطالعه بر روی اثرات ریسپریدون تمرکز کردند. ریسپریدون یک داروی آنتیسایکوتیک است که در بیماران باعث افزایش وزن قابل توجهی میشود.
ریسپریدون برای درمان اختلالات روانپزشکی از جمله اوتیسم، اختلالات دوقطبی و شیزوفرنی در کودکان و بزرگسالان استفاده میشود. نرخ تجویز این دارو در طول دو دهه گذشته هشت برابر افزایش یافته است.
کربای و یکی از همکارانش پیش از این در مطالعهای ثابت کردند، بیمارانی که ریسپریدون مصرف کردهاند در درازمدت به علت تغییر در ترکیبات میکروبهای روده افزایش وزن قابل توجهی داشتهاند.
در این مطالعه جدید، محققان به دنبال توضیح چگونگی تاثیرگذاری ریسپریدون بر میکروبهای روده و افزایش وزن افراد هستند.
آنها دریافتند ریسپریدون در مدت دو ماه باعث افزایش وزن 2.5 گرمی (یعنی 10 درصد کل توده بدنی آنها) در موشها میشود.
همچنین محققان نشان دادند پیشگیری از تغییرات ناسالم میکروبهای روده به نفع بیماران مصرف کننده ریسپریدون است.
این مطالعه در مجله eBiomedicine منتشر شده است.
شیر نارگیل، بهترین نوشیدنی بعد از شیر مادر است.
محققان آمریکایی در مطالعات خود به این نتیجه رسیدند که بهترین نوشیدنی بعد از شیر مادر، شیر نارگیل است که خواص زیادی دارد و انتخاب خوبی برای افراد است.
بررسیهای انجام شده نشان داده است شیر حاوی لاکتوز(نوعی قند) است که هضم آن برای بسیاری از افراد مشکل بوده، اما شیر نارگیل حاوی این ترکیب نیست و مشکلی برای هضم در افراد ایجاد نمیکند.
لازم به ذکر است که شیر نارگیل با آب نارگیل متفاوت است. میزان کلسترول نارگیل در سطح صفر است و 75 کیلو کالری در هر 100 میلیلیتر، چربی آن یک تا سه درصد و کربوهیدرات آن 15 تا 16 درصد است.
پژوهشگران دانشگاه مراغه طی تحقیقات خود موفق به ساخت کنترل شده نانو صفحاتی از جنس گرافن و اکسید گرافن در مقیاس آزمایشگاهی شدهاند که میتواند باعث اقتصادی شدن پیلهای سوختی و ذخیره سازهای انرژی شود. همچنین با استفاده از این نانوصفحات سنتز شده، امکان کاهش میزان استفاده از مواد پرهزینه و گران قیمت متداول در پیلهای سوختی نیز میسر شده است.
اگرچه پیلهای سوختی به عنوان مبدلهای سوخت پاک نقش بسیار مهمی را در زندگی آینده ایفا خواهند کرد اما هزینههای گزاف آنها مانع از کاربرد گسترده آنها در زندگی روزمره شده است. بنابراین، در صورت دستیابی به مواد کم هزینه جهت ساخت این تجهیزات از جمله غشاها و کاتالیزورها به عنوان اصلیترین اجزای پیلهای سوختی به طور طبیعی روند بکارگیری آنها در زندگی مردم مشهودتر خواهد شد.
دکتر کریم کاکایی مجری طرح، هدف از اجرای این پژوهش را سعی در ساخت نانوساختارهایی به عنوان نگهدارنده کاتالیستهای مورد استفاده در پیلهای سوختی غشایی پروتونی جهت کاهش قیمت تمام شده این تجهیزات عنوان کرد.
وی در خصوص اهمیت اجرای این طرح گفت: «همانگونه که اشاره شد هزینههای بالای پیلهای سوختی از جمله نگهدارندههای کاتالیست و به کارگیری فلزات گران بهایی نظیر پلاتین در ناحیه آند و کاتد، منجر به افزایش قیمت این تجهیزات شده که عملاً تجاری سازی و تولید انبوه آنها را مشکل کرده است. در کشور ما نیز تمامی مواد به کار رفته در پیل سوختی وارداتی است که هزینههای بالایی را بر اقتصاد کشور وارد میکند. بنابراین در این طرح تلاش شده تا با ساخت و بکارگیری نانوصفحات اکسید گرافن به عنوان نگهدارنده الکتروکاتالیست و نیز استفاده از آلیاژ پلاتین و قلع به عنوان جایگزین فلز خالص پلاتین از قیمت الکتروکاتالیست نهایی مورد استفاده در پیل سوختی کاسته شود.»
مطابق با نتایج حاصل شده، بکارگیری نانوصفحات اکسید گرافن و گرافن در پیل سوختی، افزون بر کاهش قیمت کاتد و آند مورد استفاده در آنها، منجر به افزایش عملکرد پیلهای مذکور نیز شده است. لذا تولید آنها صرفه اقتصادی بیشتری ایجاد خواهد کرد.
با توجه به این مطالب، استفاده از نتایج این طرح در حوزه تولید انرژیهای پاک بسیار مفید خواهد بود.
به گفته محقق این طرح، جهت سنتز گرافن و اکسید گرافن عموماً از روش هامر و یا روش اصلاح شده هامر استفاده میشود که قابلیت تولید در مقیاس صنعتی را ندارد. از طرفی در این روش مواد شیمیایی و آلوده کننده بسیار زیادی بکار گرفته میشود که خطرات زیادی برای افراد و محیط زیست به دنبال خواهد داشت. این در حالی است که در این طرح از روش بالا به پائین، نانو صفحات گرافن اکساید به طریقه الکتروشیمیایی سنتز شده است که مشکلات روش هامر را به دنبال ندارد. کاهش هزینه تولید از دیگر مزایتهای این روش است.
کاکایی در ادامه به روند ساخت و بررسی عملکرد پیلهای سوختی متشکل از این نانوصفحات پرداخت و افزود: «در این راستا اکسید گرافن به طریقه الکتروشیمیایی سنتز شده و سپس نسبتهای مختلف آلیاژ پلاتین و قلع بر روی گرافن اکساید احیا شده است. البته در این مرحله تلاش شد تا از احیای کامل تمام اکسیدگرافن به گرافن جلوگیری شود. به این ترتیب همزمان اکسید گرافن هم نقش پایه کاتالیست و هم نقش ناقل پروتون را دارا خواهد بود. از طرفی با این کار مصرف محلول نفیون وارداتی گرانبها نیز به نصف تقلیل یافت.»
وی در پایان عنوان کرد: «در طرحهای آتی نانوصفحات اکسید گرافن به وسیله گروههای عاملی مختلف مانند هالوژنها، سولفونهها و نیتروژن ناخالص( دوپه) میشوند تا در واکنشهای احیای اکسیژن در سمت کاتد پیل سوختی مورد استفاده قرار گیرد.»
این تحقیقات حاصل تلاشهای دکتر کریم کاکایی عضو هیات علمی دانشگاه مراغه دانشیار گروه شیمی فیزیک است. نتایج این کار در مجله Electrochemica Acta (جلد 165، سال 2015، صفحات 330 تا 337) به چاپ رسیده است.
ثمره شیرین اتکا به توان داخلی، پیش از این در پروژه ساخت ناوشکن موج مشاهده شده بود که اولین نمونه آن با نام جماران، سی ام بهمن سال 88 رسما با حضور رهبر معظم انقلاب عملیاتی شد و به زودی وارد هفتمین سال خدمت خود خواهد شد، در حالی که چند نمونه دیگر از رده جماران و رده های بالاتر در حال ساخت است.
یکی از نیازهای نیروی دریایی به عنوان یک نیروی تجهیزات محور، در اختیار داشتن ناو آموزشی-رزمی است که برای تکمیل آموزشهای افسران مختلف خدمت کننده در شناورهای دریایی مورد نیاز است. تاکنون برای مأموریتهای آموزشی از برخی ناوهای پشتیبانی نیروی دریایی استفاده میشده که با توجه به عدم طراحی آنها برای نقش آموزش، نیاز به ناوی با توانمندی مذکور به وجود می آید.
به علاوه این ناوها فاقد سامانه های موشکی مختلف شامل سطح به هوا و سطح به سطح و اژدر بوده و تنها برخی امور آموزشی توسط آنها قابل پوشش بوده است.
همچنین از نظر قابلیت پذیرش افراد و میزان برد، فقط ناو بزرگ خارک تا کنون برای مأموریتهای آموزشی فرامنطقهای اعزام شده در حالی که برای نیروی دریایی راهبردی حضور افسران جوان در چنین مناطقی نیز لازم است. این در حالی است که با توجه به تحریمهای نیروهای مسلح کشورمان امروزه دریافت شناورهای رزمی و آموزشی بزرگ از کشورهای دیگر تقریباً ناممکن است.
تایید رهبر انقلاب بر پروژه لقمان و ساخت ناو آموزشی خلیج فارس
تا اینکه امیر دریادار حبیبالله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از طراحی پروژه مهمی به نام "لقمان" خبر داد که با هدف ساخت ناو منحصر به فرد آموزشی رزمی منطقه در حال انجام است و گفت: «خلیج فارس» یک ناو آموزشی است که برای ما از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چراکه بخش اعظمی از آموزشها علاوه بر جنبه تئوریک، جنبه عملی دارد و دانشجو حتما باید برای دریانوردی، چندین روز به آبهای آزاد برود و در صحنه عمل، آموزش ببیند.
سیاری در این گفتگو خاطرنشان کرده بود که "طرح ساخت ناو «خلیج فارس»، 28 شهریور سال 91 در مراسم دانش آموختگی دانشگاه امام خمینی(ره) نوشهر خدمت فرمانده معظم کل قوا ارائه شد و ایشان نیز آن را تایید کردند."
علل نیاز به یک ناو آموزشی مجهز و بزرگ در نداجا
کشورمان ایران با وجود سابقه تاریخی در ساخت کشتیهای بزرگ در زمان خود و اجرای مأموریتهای فرامنطقهای توسط نیروی دریایی در چندهزار سال گذشته (مانند نبرد ماراتن)، در بیش از یک صد سال اخیر از فناوریهای نوین مورد استفاده در عرصه ساخت کشتیها محروم بوده و در نتیجه هیچ گونه سابقهای در ساخت کشتیهای نظامی پیشرفته نداشته است.
اما در میانه دهه 1370 و با دستور و تأکید مقام معظم رهبری کار مطالعه، طراحی و ساخت ناو رزمی چند منظوره با قابلیت حمل بالگرد آغاز شد که در قالب پروژه موج به ساخت ناوشکن (ناو محافظ) جماران منجر شد. چند سال پس از آغاز کارهای مطالعه و طراحی این پروژه، فعالیتهای مشابهی برای ساخت ناوچههای رزمی معروف به رده سینا نیز در کشور آغاز شد که امروزه در شمال و جنوب کشور در حال ساخت است و چندین فروند از آنها به خدمت عملیاتی در آمده است.
از سوی دیگر تجربه ساخت شناورهای غیرنظامی بزرگ نیز در چند سال گذشته با طراحی و ساخت 2 فروند از کشتیهای باری اقیانوسپیمای 185 متری و بیش از 37هزار تنی «ایران-اراک» و نفتکشهای غول پیکر 250 متری و 113هزار تنی از رده «افراماکس» در کشور به وجود آمده است که پایهای دیگر برای طراحی و ساخت سریع ناو عملیاتی-آموزشی خلیج فارس میتواند باشد.
بنا بر این هر چند طراحی و ساخت ناوی به بزرگی خلیج فارس، حرکتی در ردهای بسیار بالاتر از ناو جماران محسوب میشود اما با ترکیب توانمندی و تجارب طراحی و ساخت چند رده شناور رزمی و تجربیات موجود از ساخت کشتیهای بزرگ در صنعت دریایی کشور از هم اکنون نتیجهای شایسته برای این تلاش عظیم قابل تصور است.
اما مدتها بود خبر و توضیحات جدیدی از روند طراحی و ساخت این ناو منتشر نمی شد تا اینکه خبرنگار مشرق در حاشیه هفدهمین همایش صنایع دریایی در جزیره کیش، به توضیحات مستندی در خصوص این پروژه مهم دست یافت. بر اساس این مستندات، طول کلی این ناو حدود یک و نیم برابر جماران یعنی حدود 150 متر و وزن آن در حدود 5 برابر جماران یعنی 6 هزار و 500 تن خواهد بود. همچنین این ناو توان پیمایش 8 هزار مایل دریایی را دارد.
بر اساس تصاویر، کشتی رزمی-آموزشی خلیج فارس قابلیت پذیرش بالگرد را بر روی عرشه مخصوص آن در پاشنه ناو داشته و دارای آشیانه مخصوص (هنگر) برای استقرار بالگرد است که امکان حمل ایمن و حفاظت از بالگرد را در هر گونه شرایط فراهم میکند. از سوی دیگر، با توجه به طراحی صورت گرفته، مشخص است که متخصصان دفاعی کشورمان، برنامه ویژه ای برای کاهش شناسایی این شناور بزرگ توسط رادارها و اصطلاحا پنهانکاری و رادارگریزی این ناو دارند.
طبق مستندات قبلی درباره این پروژه، علاوه بر رادارهای سطحی دوربرد، این ناو از رادار مشابه رادار آرایه فازی عصر که اخیراً رونمایی شد نیز بهره میبرد. برد رادار عصر برای اهدافی با سطح مقطع راداری 4 متر مربع دستکم 200 کیلومتر است و قابلیت ردگیری 1000 هدف را به صورت سه بعدی دارد. بنا بر این از نظر کیفیت و کمیت سامانههای موشکی، ناو بزرگ خلیج فارس در سطحی قابل مقایسه ناوهایی مانند جماران و سهند خواهد بود.
به گزارش مشرق، هر چند نوع سامانه دفاع نقطهای مورد نظر برای ناو خلیج فارس مشخص نیست اما قاعدتاً نوعی از توپهای دارای نواخت تیرِ بالا، عنصر اصلی آن خواهد بود. همچنین تا زمان ورود به خدمت این ناو که در حدود سال 1396 یا 1397 تخمین زده میشود ممکن است انواع بهبود یافته رادار عصر، موشکهای کروز ضد کشتی دوربردتر و نیز موشکهای سطح به هوا مانند صیاد-2 به فهرست تسلیحات آن افزوده شود. خصوصاً موشکهایی مانند صیاد-2 که برد بیشتری دارند و سامانه کنترل آتش آنها امکان درگیری با چند هدف را فراهم میکند برای افزایش منطقه امن برای ناو ارزشمند خلیج فارس بیشتر مفید خواهند بود.
در این نمایشگاه، مواردی چون بومی سازی دانش طراحی شناورهای بزرگ نظامی، رفع وابستگی به حضور کارشناسان و شرکت های خارجی در طراحی شناورهای نظامی بزرگ، تربیت و پرورش نیروی انسانی متخصص از نخبگان دانشگاهی و استفاده از ظرفیت های علمی دانشگاههای صنعتی کشور به عنوان دستاوردهای این پروژه ذکر شده است.
همچنین غرفه نداجا در نمایشگاه بین المللی کیش اعلام کرده است که اقداماتی چون طراحی هیدرولیک شناور، طراحی سازه ای شناور، جانمایی عمومی و ماشین آلات اصلی و فرعی و نیز طراحی سامانه های سلاح، نهایی شده است.
امیر رستگاری معاون وزیر دفاع و رییس سازمان صنایع دریایی نیز در گفتگویی کوتاه با مشرق با بیان اینکه از روند دقیق ساخت این پروژه به علت انجام آن در نیروی دریایی ارتش مطلع نیست، گفت: تا آنجا که مطلعم، کار ساخت آن از سال آینده آغاز می شود.
با توجه به اصل طراحی ناو رزمی و آموزشی خلیج فارس اجرای مأموریت در آبهای آزاد، این ناو با آخرین فناوریهای صنعت دریایی کشور برای مقاومت و دریانوردی طولانی و مطمئن در آبهای فرامنطقهای مانند اقیانوس آرام ساخته خواهد شد؛ ناوی که ساخت آن، تراز این صنعت کشورمان را در جهان بالا برده و با وارد خدمت شدن به نیروی دریایی راهبردی کشورمان، ایران را پس از روسیه و چین و بالاتر از کشورهایی مانند ژاپن، کرهجنوبی، هند و ترکیه به عنوان یکی از غول های دارنده و البته سازنده چنین شناور رزمی بزرگی تبدیل خواهد کرد.
.: Weblog Themes By Pichak :.