اخیرا یک تیم تحقیقات سوئیسی موفق به ساخت ابزاری شده که قادر است زیست مولکول‌های مهمی در بدن را اندازه‌گیری کند. نمونه اولیه این ابزار ساخته شده و احتمالا طی دو یا سه سال آینده به تولید انبوه برسد.

 محققان سوئیسی EPFL اخیرا موفق به ساخت آزمایشگاهی بسیار کوچک شدند که ابعادی در حد یک بسته آدامس دارد. این بسته کوچک، مجهز به دو لوله نازک است که در آن از فناوری‌های بالا استفاده شده‌ است. ساندرو کارارا از محققان این پروژه می‌گوید: «ما زیست‌حسگری را درون چند ماده مختلف قرار دادیم که می‌توان جریان خون یا سرم خونی را از میان این زیست‌حسگر عبور داد و زیست مولکول‌های مورد نظر را شناسایی کرد. در این ابزار از آرایه‌های الکترونیکی مختلف استفاده شده‌ است که به‌ صورت زنده قادر به شناسایی زیست‌مولکول‌ها بوده و این اطلاعات به راحتی از طریق بلوتوث به تلفن همراه یا تبلت قابل انتقال است.»

این روش جدید کاملا غیرتهاجمی‌تر از روش‌ها و ادوات موجود در بازار برای تشخیص بیماری است. این ابزار قادر است متابولیت‌ها (نظیر گلوکز، لاکتات و بیلیبورین) و یون‌ها ( کلسیم و پتاسیم) را شناسایی کند و با این کار تغییر شرایط بیمار را مشخص می‌کند.

کارارا می‌گوید: «امروزه برخی از این زیست‌مولکول‌ها به‌ صورت دوره‌ای مورد آزمایش قرار می‌گیرند. در برخی مواد، لازم است هر تغییری به سرعت شناسایی و پاسخ مناسب برای آن داده شود که با تجهیزات و روش‌های فعلی این امر امکان‌پذیر نیست.»

با این روش می‌توان تا 40 مولکول را به‌صورت زنده رصد کرد. با استفاده از این ابزار می‌توان تعداد تجهیزات متصل به بیمار را کاهش داد که از نقطه نظر هزینه و اشغال فضا و نیروی انسانی یک مزیت محسوب می‌شود.

نمونه اولیه این دستگاه ساخته شده و با یک چاپگر سه بعدی تولید شده‌ است. این ابزار آزمون‌های اولیه را روی جوندگان با موفقیت پشت سرگذاشته است. بحث‌هایی روی نتایج به‌ دست آمده در دانشگاه پزشکی لوزان مطرح شده‌ و چند شرکت تولیدکننده نیز برای تولید این ابزار اعلام آمادگی کرده‌اند. محققان این پروژه معتقدند که طی دو یا سه سال آینده این ابزار وارد بازار می‌شود.

پیشرفت به سوی ساخت ادوات تشخیص دقیق‌تر در سایه پیشگامی Nano-Tera در حال انجام است که حمایت مالی آن توسط دولت سوئیس انجام می‌شود.

تیمی از محققان معتقدند که با استفاده از نسل جدید نیروگاه‌های خورشیدی می‌توان از انرژی رایگان خورشید به طور همزمان برق و هیدروژن خالص تولید کرد.

 گروهی از محققان سوئیسی با همکاری محققان آمریکایی موفق به ساخت نوعی سلول خورشیدی جدید با عملکردی متفاوت در جذب حداکثری انرژی خورشید و تولید همزمان برق و هیدروژن شدند.

محققان معتقدند که تاکنون دو روش برای تولید برق از خورشید معرفی شده است؛ روش اول استفاده از سلول‌های فوتوولتائیک با قابلیت تبدیل مستقیم انرژی خورشید به برق و روش دوم استفاده از آینه‌های متمرکزکننده نور خورشید جهت جوشاندن آب و تولید برق با بخار آب است.

سلول‌های خورشیدی تنها می‌توانند بخش اندکی از طیف ‌نوری خورشید را جذب کنند، اما قادر به تولید برق در شرایط نور مستقیم و غیرمستقیم هستند. تبدیل برق به روش حرارتی با اینکه در تولید برتری دارد، اما نیازمند موقعیت‌های جغرافیایی با تابش حداکثری نور خورشید است.

محققان معتقدند که با استفاده از مفهوم hydricity به معنای ترکیب سلول‌های خورشیدی با هیدروژن می‌توان از طیف کامل نور به طور همزمان جهت تولید برق و هیدروژن استفاده کرد.

تولید برق حرارتی از خورشید در دمای 625 درجه امکان‌پذیر است، اما محققان معتقدند که با افزایش دمای متمرکز شده نور خورشید به 725 درجه سانتیگراد می‌توان علاوه بر تولید برق با بخار آب، هیدروژن ارزشمند مورد نیاز جهت ذخیره برق را نیز به طور همزمان تولید کرد.

شرکت دایسون برای پاکسازی هوای خانه در فصول سرد سال یک دستگاه تصفیه هوا و فن را ارائه کرده که حدود 99.95 درصد هوا را پاکیزه می‌کند.

 بر اساس داده‌های آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا، 72 درصد مواد شیمیایی در منازل جذب ریه و شش‌های افراد می‌شود.

تمیزکننده‌های خانگی، آفت‌کش‌ها، گازهایی همچون رادون، منواکسیدکربن و مصالح ساختمانی مثل فرمالدئید، آزبست و سرب در منازل وجود دارند. با تنفس در چنین محیطی این مواد درون شش‌ها باقی مانده و موجب حمله قلبی، سکته مغزی و پیری پوست می‌شوند.

دستگاه جدید Pure Cool دارای موتور DC با فیلتر 360 درجه شیشه HEPA با کارایی بالا است.این فناوری موجب شده تا ذرات ریز آلوده 0.3 میکرونی با فیلتر جمع‌آوری شوند.

این فیتلر شامل 11.8 فوت مربع بوروسیلیکات (غیرترکیبی) و میکروفیبر است. فیلتر مانند جاروبرقی با لایه پلاستیکی خاص آلودگی، بوی غذا، رنگ و غیره را از اطراف اتاق جذب می‌کند.

این دستگاه قادر به تصفیه و از بین بردن بو در فضای کوچک بوده و همچنین بدون صدا است. البته فشار هوا را نیز مانند دیگر فن‌ها افزایش نمی‌دهد.

انتهای پیام

دانشمندان دانشگاه پلی‌تکنیک تورینو و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک دستکش خود نیروبخش طراحی کرده‌اند که از قطعات ادغام شده در پارچه آن برای راحتی و کاربری آسان استفاده می‌کند.

 دستکش‌های هوشمند توانسته‌اند رابط بین انسان و ماشین باشند و نیاز به جوی‌استیک و ماوس را از بین ببرند اما چالشی که در این میان وجود دارد، طبیعی و موثرتر و کاربردی‌تر کردن آن‌هاست که محققان توانسته‌اند با دستکش Goldfinger یک قدم به این هدف نزدیک شوند.

این دستکش دارای اجزای الکترونیکی و مکانیکی در داخل پارچه‌اش بوده و برای راحتی بیشتر در مقایسه با دستگاههای مشابه و همچنین ارائه روشی ساده‌تر برای وارد کردن داده‌ها و فرمان‌ها طراحی شده است.

دستکش Goldfinger بطور بی‌سیم به رایانه یا دستگاههای دیگر متصل شده و نیروی خود را از حرکات انگشتان و با استفاده از ترانسفورماتورهای فیزوالکتریک انعطاف‌پذیر تولید می‌کند که وزن دستکش را کاهش داده است. علاوه بر آن، حسگرها، سوئیچ‌ها و سیم‌کشی در داخل پارچه دستکش ادغام شده که آن را بیشتر از یک مکانیسم کنترل به یک دستکش واقعی تبدیل کرده است.

این دستکش با استفاده از حالت‌های ساده برای کنترل دستگاهها و سیستم‌های مختلف کار می کند. این حرکات توسط دستکش و نرم‌افزار پیگیری نوری، شناسایی و تعبیر می‌شود.

این جزئیات توسط انجمن مهندسی مکانیک آمریکا منتشر شده است.

محققان اعلام کردند پیرترین جانور زنده جهان یک سمندر 200 ساله در چین است.

 این سمندر 200 ساله در یکی از غارهای کشور چین کشف شده و از بزرگترین و احتمالا قدیمی‌ترین دوزیستانی است که در جهان زندگی کرده است.

بر اساس گزارش‌های محلی بدست آمده یک ماهیگیر در جنوب غربی چین، این سمندر را به طور تصادفی کشف کرده است. این ماهیگیر اظهار کرد: چیزی نرم و لزج زیر پایم احساس کردم و بعد از بررسی متوجه شدم که سمندری غول‌پیکر است.

این سمندر غول‌پیکر نزدیک به یک متر و نیم طول دارد و وزن آن بیش از 45 کیلوگرم است.

محققان اظهار کردند: این سمندر یکی از غول‌پیکرترین سمندرهای کشف شده است و طول آن تا دو متر هم رشد و از ماهی، سمندر، حشرات آبزی، خرچنگ، مار، کرم و میگو تغذیه می‌کند.

محققان آمریکایی با همکاری یک محقق ایرانی ماده جدیدی ابداع کرده‌اند که می‌تواند 1000 برابر موثرتر بوده و جای تراشه‌ها را در همه دستگاههای الکترونیکی بگیرد.

 این دستاورد بدان معنی است که می‌توان مجموعه داده‌های پیچیده را در کسری از زمان صرف شده توسط رایانه‌های امروزی، خرد کرد و به مسائل مختلفی از تحقیقات سرطان گرفته تا رمزنگاری رسیدگی کرد.

تراشه‌های سیلیکونی کنونی از یک مشکل بزرگ بردخوردارند: آن‌ها شبیه خانه‌های مستقل تک طبقه در حومعه شهرها چیدمان می‌شوند و داده‌های دیجیتالی از طر یق سیم‌هایی انتقال می‌یابد که هر خانه را به همسایه‌اش متصل می‌کند. اما این مساله بدان معنی است که تراشه باید پخش شوند و داده‌ها مسافتهای طولانی‌تری را طی کرده و انرژی را تلف کنند که اغلب باعث راهبندان دیجیتالی در این فرآیند می‌شود.

اکنون محققان دانشگاه استنفورد، کارنگی ملون و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی با همکاری دکتر مهدی عاشقی نوع جدید از تراشه را ابداع کرده‌اند که می‌تواند مانند طبقات در یک آسمان‌خراش انباشته شود.

این پروژه "فناوری سیستم‌های محاسباتی نانومهندسی شده (N3XT) نام دارد و تراشه‌های جدید از ترانزیستورهای نانوله کربنی ساخته شده‌اند.

داده‌ها از میان میلیون‌ها آسانسور الکترونیکی مینیاتوری میان تراشه‌ها انتقال می‌یابند.

مزیت بزرگ این روش این است که داده‌ها می‌توانند سریعتر و موثرتر و بطور عمودی در مسافت‌های کوتاه و بطور افقی در مناطق بزرگتر حرکت کنند.

تراشه‌های سیلیکونی نمی‌توانند به این شکل روی هم قرار بگیرند زیرا بشدت و تا 1000 درجه سانتیگراد داغ می‌شوند.

تراشه‌های N3XT بادمای بسیار پائینتری از سیلیکون ساخته می‌شوند از این رو می‌توان آن‌ها را روی هم چید، بدون اینکه به لایه‌های زیرین آسیب برسد.

رویکرد آسمان‌خراش چیز جدیدی نیست و چندی پیش شرکت سامسونگ از رویکردی مشابه برای ساخت بزرگترین دیسک سخت جهان با 16 ترابایت ظرفیت ذخیره‌سازی استفاده کرد اما روش مورد استفاده آن بسیار پرهزینه است.

تیم N3XT در حال حاضر یک نمونه پیش‌ساخت چهار لایه ساخته‌اند. این جزئیات در مجله IEEE Computer منتشر شده است.

محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا دریافته‌اند که یک سلول چربی مهندسی شده می‌تواند در سد خونی مغزی نفوذ کرده و به دنبال تومورهای اولیه بگردد.

 رشد سرطانی که از بافت حفاظت کننده مغز موسوم به گلیوما نشأت می‌گیرد، مسؤول حدود 30 درصد از تورمورهای مغزی بوده و نرخ بقا را بطور میانگین به 14 ماه می‌رساند. تشخیص این تومورهای تهاجمی از طریق ام‌آرآی بسیار دشوار بوده که اصلی‌ترین دلیل آن، سد خونی مغزی است که از ورود عوامل کنتراست و روشن کردن بافت جلوگیری می‌کند.

اما اکنون یک نوع سلول چربی مهندسی شده جدید می‌تواند آن‌ها را نرمتر کرده و با نفوذ در سد، به آشکارسازی وجود تومورها در مراحل بسیار زودهنگام بپردازد.

بیمار مبتلا به گیلومای سرطانی معمولا از تومور اولیه با درمان آن از طریق حذف با عمل جراحی یا پرتودرمانی نجات می‌یابد. اما این فرآیند معمولا منجر به عود مجدد تومورهای مقاومتر می‌شود که در بخشهای دیگر مغز ظاهر می‌شوند. این گلیوماهای جدید به درمان بیشتر پاسخ نمی‌دهند زیرا از سلول سرطانی نشات گرفته‌اند که درمان اولیه را انجام داده بود.

گلیوما تا زمانی که بطور کامل توسعه نیافته، در ام‌آرآی نمایش داده نمی‌شود زیرا مواد کنتراست‌ از صد خونی مغزی نمی‌تواند عبور کند. این غشای محافظ اطراف عروق مغزی را برای جلوگیری از ورود 98 درصد از مولکول‌های درمانی احاطه کرده و فقط زمانی که یک تومور به اندازه کافی بزرگ شد و در کار این سد خلل وارد کرد، عامل کنتراست اجازه ورود پیدا می‌کند.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا مدعی هستند که توانسته‌اند مسیر اولیه‌ای را از میان سد خونی مغزی پیدا کنند. آن‌ها نوع جدیدی از چربی مهندسی شده را طراحی کرده‌اند که حاوی یک ماده کنتراست رایج موسوم به Magnevist است و آن را در پروتئین سطحی که گیرنده‌های روی سلول‌های گلیوما را هدف قرار می‌دهد، ادغام کردند.

محققان دریافتند که این سلول مهندسی شده توانست وارد بار خونی مغزی موش شود و تومورها را در مراحل اولیه شناسایی کند. آن‌ها هنوز نمی‌دانند که این سلول چگونه می‌تواند از سد رد شود،‌ اما مدعی هستند که این کار به طریق امنی انجام می‌شود.

اگر ایمن بودن این سلول محرز شود، می‌تواند مزایایی در برابر استفاده از فراصوت برای نفوذ به سد خونی مغز داشته باشد.

نتایج این تحقیق در مجله Neuro-Oncology منتشر شده است.