ستاره‌شناسان آمریکایی توانسته‌اند مچ یک سیاهچاله را در حال از هم دریدن یک ستاره در فاصله 290 میلیون سال نوری بگیرند.

 این رویداد زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره به فاصله بسیار نزدیکی از سیاهچاله برسد و کشش شدید سیاهچاله باعث ایجاد نیروی کششی می‌شود که ستاره را از هم می‌درد.

در این رویدادها که اختلالات جزر و مدی نام دارند، برخی از ضایعات ستاره‌ای با سرعت بسیار بالا به میان فضا پرتاب شده و مابقی آن در داخل سیاهچاله سقوط می‌کنند. این امر منجر به یک جرقه چشمگیر پرتو ایکس می‌شود که می‌تواند برای چند سال باقی بماند.

به گفته دانشمندان، رویداد اخیر نزدیکترین اختلال جزر و مدی کشف شده در یک دهه اخیر بوده است.

این نتایج از برخی ایده‌های جدید در مورد ساختار و تکامل رویدادهای اختلال جزر و مدی پشتیبانی می‌کند. در آینده این اختلالات جزر و مدی می‌توانند آزمایشگاه‌هایی برای بررسی تاثیرات گرانش شدید به دانشمندان ارائه کنند.

رصدخانه نوری ASAS-SN در اصل در نوامبر 2014 این اختلال جزر و مدی موسوم به ASASSN-14li را کشف کرده بود. این رویداد در نزدیکی یک ابرسیاهچاله در مرکز کهکشان PGC043234 اتفاق افتاده است.

بررسی‌های بیشتر توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندرا، کاوشگر انفجار پرتو گامای سویفت و ماهواره XMM-Newton سازمان فضایی اروپا به ارائه تصویر واضحتری با بررسی انتشارات پرتو ایکس این اختلال جزر و مدی پرداختند.

پس از این که یک ستاره توسط اختلال جزر و مدی از هم می‌پاشد، نیروهای گرانشی قدرتمند سیاهچاله بیشتر بقایای ستاره را به درون خود می‌کشند.

سپس اصطکاک باعث گرم شدن این بقایا و ایجاد مقادیر عظیم تابش پرتو ایکس می‌شود.

پس از این هجوم پرتوهای ایکس، مقادیر نور در پی سقوط ضایعات ستاره در ورای افق رویداد سیاهچاله کاهش می‌یابد.

اما فرآیندی که باعث این ساختارهای دیسکی موسوم به قرص برافزایشی می‌شود، هنوز ناشناخته باقی مانده است.

با رصد ASASSN-14li ستاره‌شناسان توانستند شکل‌گیری یک قرص برافزایشی را با بررسی نور پرتو ایکس در طول‌موجهای مختلف و بررسی چگونگی تغییر این تابش‌ها با مرور زمان مشاهده کنند.

آن‌ها دریافتند که بیشتر پرتوهای ایکس توسط ماده‌ای تولید می‌شود که بسیار نزدیک سیاهچاله است. در حقیقت احتمالا درخشان‌ترین ماده کوچک‌ترین مدار ثابت ممکن را اشغال می‌کند.

این یافته‌ها در مجله نیچر منتشر شده است.

محققان دانشگاه منچستر بر این باورند که بیماران با تغییر ساختار مغزی‌شان می‌توانند مقاومت بیشتری در برابر درد پیدا کنند.

 یافته‌های جدید می‌تواند احتمال ایجاد درمانهای موثرتر را برای بیمارانی که از دردهای مزمن رنج می‌برند، افزایش دهد.

دانشمندان برای نخستین بار کشف کرده‌اند افرادی که از درد مزمن ورم مفاصل رنج می‌برند، گیرنده‌های بیشتری در مغز تولید می‌کنند که به مسکن‌های درد واکنش نشان می‌دهند.

آن‌ها بر این باورند که برخورداری از گیرنده‌های بیشتر می‌تواند چه با استفاده از مسکن‌های طبیعی بدن یعنی آندروفین‌ها یا داروهای مسکن تجویزی مانند مورفین، بدن را در برابر درد مقاوم‌تر کند.

آن‌ها می‌گویند: اگر بتوان دریافت چگونه بدن تعداد گیرنده‌های مسکن را افزایش می‌دهد، می‌توان درمان‌های تسکین دهنده درد را ارتقاء بخشید.

دانشمندان برای آزمایش نظریه‌ خود به گرم کردن پوست بیماران توسط یک لیزر پرداختند تا میزان دردی را که آنها می‌توانند تحمل کنند، بسنجند.

آن‌ها سپس با اسکنرهای PET به اسکن مغز این افراد برای شمارش تعداد گیرنده‌های مسکن پرداخته و دریافتند که بیماران مبتلا به ورم مفاصل که درد بیشتری را تحمل می‌کنند، گیرنده‌های مسکن بیشتری دارند.

دکتر کریستوفر براون از دانشگاه منچستر اظهار کرد: تا جایی که ما می‌دانیم، این نخستین باری است که این تغییرات با مقاومت افزایش یافته در برابر درد مرتبط شناخته شده‌اند و خود را تطبیق‌پذیر نشان داده‌اند.

وی افزود: اگرچه مکانیسم‌های این تغییرات تطبیق‌پذیر ناشناخته است، اما اگر بدانیم چگونه آن‌ها را ارتقا بخشیم، شاید بتوانیم راههای طبیعی افزایش مقاومت در برابر درد را بدون عوارض جانبی مرتبط با بسیاری از داروهای مسکن شناسایی کنیم.

گیرنده‌های مسکن مغز برای نخستین بار در سال 1973 کشف شدند. از آن زمان دانشمندان دریافته‌اند که این گیرنده‌ها، زیرگونه‌های مختلف زیادی با نقش‌های متفاوت دارند.

دانشمندان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا دریافته‌اند که با سرکوب فعالیت آنزیم‌ها در فولیکول‌های مو شاید بتوان انواع خاص کچلی را درمان کرد.

 دانشمندان در کشفی جدید نشان داده‌اند مسدود کردن فعالیت آنزیم‌های خاص می‌تواند انواع خاصی کچلی را درمان کند؛ در آزمایشات آن‌ها، موش‌هایی که با این روش درمان شدند، پس از 10 روز موی جدید درآوردند.

سال گذشته،محققان درجستجوی درمان‌های بالقوه برای بیماری alopecia areata (طاسی منقطه‌ای) بودند که یک بیماری خود‌ایمنی عامل کچلی است. این گروه با بررسی توان بالقوه داروهایی که خانواده‌ای از آنزیم‌ها موسوم بهJanus Kinase را در فولیکول‌های مو مهار می‌کنند، دریافتند آن‌ها برای غیرفعال کردن سیگنالی که باعث یک حمله خود‌ایمنی می‌شوند به کار گرفته شده و هنگامی که به صورت خوراکی تجویز می‌شوند، می‌توانند در برخی موارد باعث رشد مجدد مو شوند.

اما این تحقیق نتیجه جالب دیگری را نیز دربرداشت. دکتر آنجلا کریستیانو، مولف ارشد این تحقیق دریافت، هنگامیکه دارو‌ بجای مصرف خوراکی و یا سایر مصارف دیگر، به پوست اعمال می‌شود، به طور موثرتری رشد مجدد مو را در پی داشته و این امر نشان می‌دهد که دارو‌های JAK علاوه بر جلوگیری از یک حمله خود ایمنی ، به طور مستقیم با فولیکول‌های مو در تعامل هستند.

این گروه در جدیدترین تحقیقات خود نشان داد که مهار کننده‌های JAK، فولیکول‌های مو را مجددا از حالت استراحت بیدار می‌کنند. این امر از بخشی از یک فرآیند طبیعی تقلید می‌کند که در آن، فولیکول‌های مو به تناوب بین مرحله فعال و خفته تغییر می‌کنند. به طور معمول خانواده آنزیم‌های JAK فولیکول‌ها را در این حالت استراحت قرار می‌دهند. بنابراین داروها با سرکوب فعالیت ‌آن‌ها، موی باقیمانده در این حالت خفته را قادر می‌سازند تا به مرحله فعال وارد شود.

بکارگیری داروهای JAK در پوست موش‌های طاس در بیشتر از پنج روز، شاهد رشد مجدد موهای آن‌ها طی 10 روز بود. این در حالی بود که گروه کنترل شده‌ای که تحت درمان قرار نگرفته بودند، همچنان طاس باقی ماندند. با گذشت سه هفته از درمان، محققان اظهار کردند که تقریبا تمام موهای موش‌ها مجددا رشد کردند. این رویکرد همچنین در تولید موهای بلندتر از فولیکول‌های موی انسان در کشت آزمایشگاهی موفقیت‌آمیز عمل کرد.

کریستیانو اظهار کرد: ترکیبات زیادی که بتوانند فولیکول‌های مو را به سرعت به چرخه رشد بازگردانند، وجود ندارند. برخی از عوامل موضعی ممکن است به طور پراکنده باعث رشد قسمت‌های کمی از مو بشوند، اما تعداد کمی از این ترکیبات توان این را دارند که به سرعت تاثیرگذار باشند.

دو دارویی که در این تحقیق از آنها استفاده شد، مورد تایید سازمان غذا و دارو آمریکا است که یکی برای درمان بیماری‌های خون و دیگری برای آرتریت روماتوئید استفاده می‌شوند.

کریستیانو افزود: یافته‌های ما امیدوار کننده است، هر چند که هنوز اثبات نکرده‌ایم که این درمانی برای الگوی کچلی است. تحقیقات بیشتری نیاز است تا ثابت کنیم که آیا مهار کننده‌های JAK می‌توانند با استفاده از فرمول‌بندی‌هایی که به طور خاص برای پوست سر ساخته شده‌اند، باعث رشد مجدد مو در انسان شوند یا خیر.

دانشمندان در حال حاضر پژوهش‌هایی را در این زمینه آغاز کرده و با آزمایش‌های بالینی هر دو دارو جهت درمان پسوریازیس پلاکی و طاسی منقطه‌ای آغاز کرده‌اند.

یافته‌های این گروه در مجله Science Advancesمنتشر شده است.

محققان پژوهشکده نجوم پژوهشگاه دانش‌های بنیادی نشان دادند، حدود دو لکه ستاره‌یی بر روی سطح غول‌های قرمز به روش پلاریمتری قابل تشخیص هستند.

 دکتر صدیقه سجادیان و همکارانش در تحقیقاتش بررسی کردند که هرگاه یک ستاره میدان مغناطیسی داشته باشد، جریان همرفتی برروی سطح آن به وجود می‌آید که باعث می‌شود دمای آن قسمت سطح ستاره متفاوت از دمای موثر سطح بشود و یک لکه ستاره‌یی شکل بگیرد. همگرایی گرانشی می‌تواند این سیگنال های ضعیف را تقویت کند به طوری که قابل مشاهده شوند.

لکه‌های ستاره‌یی منحنی پلاریمتری یک رویداد ریزهمگرایی گرانشی را مختل می‌کنند که با مشاهده اثر اختلال می‌توان به وجود میدان مغناطیسی پی برد و حتی مقدار آن را اندازه گرفت. در نهایت آنها نشان دادند در طول ۱۰ سال رصد به سمت هسته کهکشان حدود دو لکه ستاره یی برروی سطح غول های قرمز به این روش قابل تشخیص هستند.

دکتر صدیقه سجادیان، عضو هیأت علمی دانشگاه دامغان و محقق پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و همکارانش نتایج حاصل از تحقیقات خود را در شماره 452 ژورنال MNRAS در سال 2015 منتشر کرده‌اند.

پژوهشی جدید نشان می‌دهد افرادی که رژیم مدیترانه‌ای غنی از میوه و سبزیجات، حبوبات، غلات سبوس‌دار و ماهی را دنبال می‌کنند مغز سالم‌تری نسبت به سایرین در سنین پیری خواهند داشت.

 محققان دانشگاه کلمبیا طی این پژوهش، مغز 674 نفر با میانگین 80 سال را با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام‌آرآی) مورد بررسی قرار دادند.

نتایج نشان می‌داد، افرادی که رژیم مدیترانه‌ای را دنبال می‌کنند حجم مغزی بیشتر و همچنین ماده سفید و خاکستری بیشتری در مقایسه با افرادی که به طور مرتب رژیم مدیترانه‌ای مصرف نمی‌کنند، داشتند.

به گفته محققان، این نتایج از این حیث قابل اهمیت است که افراد می‌توانند به طور بالقوه با دنبال کردن رژیم غذایی سالم از کوچک شدن مغز و مشکلات مربوط به آن جلوگیری کنند.

اسکن‌های به دست آمده نشان می‌دهد مصرف بالای ماهی و کاهش مصرف گوشت که نمونه‌ای از رژیم مدیترانه‌ای است به طور عمده‌ای به افزایش حجم کلی ماده خاکستری مغز مرتبط بود.

این پژوهش در مجله Neurology منتشر شده است.

پزشکان به تازگی روشی ارزان و آسان برای اصلاح بدشکلی گوش نوزادان تازه متولد شده ابداع کرده‌اند که در آن از یک آتل سیمی به ارزش 40 پنس استفاده می‌شود.

 پزشکان با این روش که بدون نیاز به تزریق یا برش است، بدشکلی گوش را در نوزادان دو هفته‌ای درمان می‌کنند. بدشکلی گوش به دلیل مورد تمسخر واقع شدن کودکان، احتمال آسیب‌های روانی را در زندگی آینده آن‌ها در پیش دارد.

به طور معمول گوش‌های برجسته یا بادبزنی فقط با عمل جراحی اصلاح می‌شود که هزینه‌ای بالغ بر 2000 پوند دارد و پس از پنج سالگی کودک قابل انجام است.

پزشکان آمریکایی معتقدند درمان بدشکلی گوش افراد در چنین سنی باعث ‌می‌شود آنها از تمسخر همسالانشان در زمین بازی در امان باشند.

در این روش جدید از یک سیم کوچک به طول دو سانتیمتر که درون یک لوله پلاستیکی قرار دارد، به عنوان آتل استفاده می‌شود. این سیم کمی منحنی است و اغلب در قسمت داخلی لاله گوش نصب می‌شود، البته محل قرارگیری آن بسته به نوع بدشکلی گوش تغییر خواهد کرد.

این آتل توسط نوار جراحی نصب می‌شود و از تزریق، برش و یا بخیه بی‌نیاز است.

شرکت لاک‌هید مارتین نخستین مونتاژ کاوشگر بدون سرنشین فضای عمیق ناسا را تکمیل کرد.

 کاوشگر سنگپوش، ریشه‌ها، تفسیر طیفی، شناسایی منابع و امنیت ناسا (OSIRIS-REx) برای ملاقات با یک سیارک و بازگرداندن نمونه به زمین طراحی شده و اکنون قرار است آزمایشات پنج ماهه محیطی زیستی آن در تاسیسات سیستم‌های فضایی لاک‌هید مارتین در دنور آغاز شده و پس از آن، به مرکز فضایی کندی در فلوریدا تحویل داده شود.

فضاپیمای OSIRIS-Rex که قرار است در سپتامبر 2016 به فضا پرتاب شود، در سال 2018 با سیارک نزدیک زمین Bennu دیدار خواهد کرد. Bennu یکی از پنج سیارک نوع B است که از اندازه و مدار مناسب برای ملاقات با یک کاوشگر و بازگرداندن نمونه به زمین برخوردار است. این سیارک همچنین یکی از محتملترین اجسامی است که در چند سده آینده با زمین برخورد خواهد کرد که این، یکی از دلایل علاقمندی دانشمندان برای بررسی آن است.

از سوی دیگر، Bennu یک سیارک کربن‌دار است که می‌تواند بینش‌هایی در مورد منشا منظومه شمسی و همچنین مبنع آب و مولکول‌های آلی زمین ارائه کند.

کاوشگر OSIRIS-REx به محض رسیدن به Bennu حدود یک سال به بررسی ویژگی‌هایی از جمله بررسی شیمی، کانی‌شناسی و توپوگرافی سیارک خواهد پرداخت. این فضاپیما همچنین داده‌های تلسکوپ‌ها را با رصدهای محلی مقایسه کرده و مدار سیارک را بطور دقیقی تعیین خواهد کرد.

این کاوشگر سپس با ابزار تلسکوپی سیارک را لمس کرده و از انفجاری از گاز نیتروژن فشرده شده برای دستیابی به 60 گرم نمونه غبار استفاده خواهد کرد و در نهایت در سال 2023 آن را به زمین خواهد فرستاد. این نمونه با استفاده از کپسول بازگشت نمونه که در ماموریت‌های پیشین انتقال نمونه دنباله‌دارها به زمین مورد استفاده قرار گرفته، در زمین فرود خواهد آمد.

به گفته شرکت لاک‌هید مارتین، OSIRIS-REx برای پنج ماه تحت یک آزمایش شدید باتری برای تعیین سازگاری آن با فضای عمیق قرار خواهد گرفت. کاوشگر در این تجربیات، تحت آزمایش تابش الکترومغناطیسی، خلاء سخت، سرما و گرمای شدید، ارتعاش و شوک جداسازی و استقرار مشابه شرایط واقعی در زمان پرتاب قرار می‌گیرد.

اگر همه چیز خوب پیش برود، این کاوشگر در ماه مه برای آماده‌سازی نهایی به تاسیسات کندی انتقال خواهد یافت.