اساس افزایش تعداد هسته ها با چه هدفی صورت می گیرد؟ و ده ها سوال دیگر دوباره توجه کاربران را به این مقوله تکراری معطوف کرد. اما حتی اگر در افزایش تعداد هسته ها از مشکل داغی و مصرف زیاد انرژی در پردازنده ها صرفنظر کنیم، این پرسش باقی می ماند که آیا پردازنده های بیشتر نقشی در افزایش بهره وری اپلیکیشن ها دارند یا نه؟
چه چیز پردازنده ها را چند هسته ای کرد؟
معمولا پردازنده ها در اجرای یک وظیفه مشخص با مشکلی رو به رو نمی شوند اما اگر پای پردازش بیش از یک وظیفه در میان باشد، اوضاع دیگر به سادگی گذشته نیست. در این حالت باید به کمک نرم افزارهای مخصوص توالی وظایف مشخص شده و زمان های خاصی به آنها اختصاص داده شود. در این حالت پردازشگر مطابق برنامه دریافتی پیش رفته و به ترتیب وظایف را یکی پس از دیگری پردازش می کند.
هنگامی که بیش از یک هسته در دسترس باشد می توان وظایف را بین هسته ها تقسیم کرد به طوری که چند پروسه در زمان واحد اجرا شود. در حقیقت اینجاست که تعداد هسته ها در اجرای همزمان پروسه ها و یا همان چندوظیفه گی نقش مهمی ایفا می کنند، مثلا اجرای برنامه های پس زمینه و استفاده از مرورگر به طور همزمان به بیش از یک هسته نیاز دارد.
اما تعداد هسته های بیشتر به معنای صرف انرژی بیشتر و بروز مشکل همیشگی است. فشار بر باتری و داغ شدن گوشی که از تبعات به کارگیری پردازنده های قوی است، در حالی که در استفاده معمولی از گوشی های هوشمند مانند جا به جایی بین منوها، خواندن پیام ها و حتی گشت و گذار در اینترنت، پردازشگرهای معمولی به خوبی از عهده کار، بر می آیند. اما تماشای ویدیوهای اچ دی، بازیهای سنگین و کارهای گرافیکی عرصه را برای ظهور هسته های بیشتر در پردازشگرها هموار می کند.
به جز افزایش دما و کاهش طول عمر باتری، مشکل دیگری در افزایش هسته ها خود را نشان می دهد و آن ایجاد ارتباط بین آنها و برقراری تعامل مناسب برای پردازش واقعی اطلاعات است. برای بدست آوردن بالاترین کارآیی هسته ها در چنین پردازنده هایی، نیاز به طراحی و مهندسی بسیار پیچیده تر وجود دارد در غیر این صورت بالا رفتن تعداد هسته ها نه تنها نتیجه مثبتی به همراه ندارد بلکه باعث ایجاد اختلال و تحمیل فشار بیشتر بر عملکرد گوشی می شود.
بالاخره افزایش تعداد هسته ها مفید است یا مضر؟
تعداد هسته ها زمانی باعث ایجاد عملکرد مناسب پردازشگر می شود که سرعت کلاک تغییر نکند. دما و بار پردازشی دو متغیری هستند که بر سرعت کلاک تاثیر می گذارند. در سرعت کلاک ثابت، هسته ها وضعیت پایدارتری دارند. اپل در آیفون 6 از چیپ دوهسته ای استفاده کرده است. این شرکت به کارگیر پردازنده های چند هسته ای را در پردازش برنامه های معمولی بی فایده می داند و وجود آنها را عاملی برای افزایش دما و در نتیجه تاثیر نامطلوب بر عملکرد باتری قلمداد می کند. این در حالی است که هدف از به کارگیری هسته های بیشتر در پردازنده ها افزایش بازدهی انرژی است.
اپل به استفاده از هسته های بزرگ تر با قدرت کنترل بالا بر بخش های اجرایی تاکید دارد. هسته های پردازشگر A8 قدرتمند بوده و در عین حال توان مصرفی کمتری نیز دارند. اما گروه دیگر از پردازنده های هشت هسته ای نیز وجود دارند که استفاده از آنها رواج زیادی دارد. این پردازشگرها بر پایه ARM طراحی شده و همانطور که می دانید به این معماری بزرگ- کوچک (big-little) گفته می شود. قرارگرفتن هسته هایی با کارایی بالا در کنار هسته هایی با مصرف بهینه در کنار یکدیگر از مشخصه های این نوع طراحی است. هسته های با مصرف بهینه وظیفه انجام پردازش های سبک و هسته های با کارایی بیشتر نیز مسوولیت اجرای پروسه های سنگین را بر عهده دارند.
این معماری در سال 2011 معرفی شد و در آن چهار هسته Cortex A7 با قدرت پایین و چهار هسته Cortex A15 در کنار یکدیگر قرار گرفتند. پس از آن بسیاری از کمپانی های فعال در زمینه تولید پردازشگر به این نوع طراحی علاقه نشان دادند و به توسعه آن پرداختند.
یکی زا اولین و مطرح ترین این کمپانی ها سامسونگ بود که در چیپ Exynos خود از فناوری بیگ- لیتل استفاده کرد و اخیرا کوالکوم در اسنپ دراگون 810 از این معماری بهره برد. Nvidia نیز Tegra X1 از هشت هسته پردازنده مرکزی که شامل 2 گروه پردازنده 4 هسته ای از نوع Cortex A53 و Cortex A57 است با فناوری مشابه بهره برد.
Media Tek نیز در چیپ MT6595 این نوع معماری را مدنظر قرار داده و آن را به کار گرفته است. اما این کمپانی در تراشه Heilo X20، 3 گروه هسته برای سه حالت متفاوت توان مصرفی به کار برده است.
در حالی که اپل هرگز وارد جنگ هسته ها نشد! کوالکوم نیز در سال 2013 میلادی اعلام کرد که رقابت بر سر تعداد هسته های کار بیهوده ای است و قصد تولید پردازشگر هشت هسته ای را ندارد. معاون ارشد این شرکت اعلام کرد که با به هم چسباندن هسته ها نمی توان به افزایش کارایی پردازنده ها کمک کرد، این کار مانند این است که با به هم چسباندن موتورهای هشت ماشین چمن زنی، به موتور هشت سیلندر فراری دست یافت؛ این کار عملا غیرممکن است.
در ادامه این مقام اجرایی کوالکوم اذعان داشت که هدف این شرکت ایجادی ک تجربه خوب برای کاربران است و تمامی تلاش این کمپانی درجهت رفع نیاز کاربران و ارتقای کارایی محصولات تمرکز دارد و این کار فقط با افزایش تعداد هسته های پردازشگر صورت نمی پذیرد.
اما چندی بعد کوالکوم نیز قدم به عرصه تولید پردازنده های هشت هسته ای گذاشت تا شاید شانس خود را در به هم چسباندن هسته ها بیازماید! این شرکت اعلام کرد که این کار را در واکنش به بازار چین انجام داده، گویا تعداد هسته ها برای چینی ها مهم تر از هرچیزی دیگری است حتی اگر این کار تاثیر چندانی در بهبود کارایی نداشته باشد. با این تفاسیر به نظر می رسد تولید پردازشگرهای هشت هسته ای بیشتر با انگیزه های تجاری صورت گرفته است.
اولین پردازشگرهای هشت هسته ای کوالکوم در مقیاس انبوه در سال 2014 تولید شد. اسنپ دراگون 810 اولین بار در LG G Flex 2 گوشی قابل انعطاف ال جی به کار رفت که نتیجه خوبی به همراه نداشت. داغی بیش از حد و پایین آمدن کارایی به تبع آن از مشکلات G Flex 2 عنوان شد، وجود تاخیر در اجرای برنامه های روزمره مثل استفاده از کیبورد، بازکردن پنجره جدید در کروم، باز کردن اپ های دوربین و حتی بازگشت به منوی اصلی به کندی صورت می گرفت؛ حرکت بین منوها نیز با تاخیر قابل توجهی صورت می گرفت که سبب نارضایتی کاربران شد.
سرانجام ال جی اعلام کرد که این مشکل در نسخه های اولیه وجود داشته و به زودی در نسخه های بعدی برطرف خواهدشد. بررسی های بیشتر نشان داد که سرعت کلاک S810 پس از چند دقیقه از 2 به زیر 1 گیگاهرتز افت می کند. در پی این مشکلات، سامسونگ که قصد استفاده از همین پردازشگر را در پرچمدار جدید خودداشت بنا به دلایلی از این اقدام صرفنظر کرد تا گرفتار مشکلات مشابه آنچه ال جی با آن دست و پنجه نرم می کرد، نشود.
کدام اپلیکیشن ها بیش از یک هسته نیاز دارند؟
به طور کلی اینکه یک برنامه قابلیت تقسیم بین چندین هسته را داشته باشد یا نه در درجه اول به ساختار آن بستگی دارد. یعنی درحقیقت این نویسنده برنامه است که در این باره تصمیم می گیرد. در پردازشگرهای چندهسته ای به نام Schedular عهده دار تقسیم وظایف بین هسته های پردازشگر است اما گاهی ماهیت وظایف به گونه ای است که امکان تقسیم آنها وجود ندارد.
برای مثال زمانی را در نظر بگیرید که باید خود را به سرعت به محل آتش سوزی برسانید، در این حالت استفاده از دو ماشین هیچ تاثیری در سرعت شما نخواهدداشت. شما برای جا به جایی از نقطه A به نقطه B هرگز به دو وسیله نقلیه نیاز ندارید. (در این حالت وسایل نقلیه مشابه وضعیت مدنظر قرار دارند).
در همین مثال، اگر قرار باشد هشت نفر به طور همزمان خود را به محل حادثه برسانند با فرض این که هر ماشین امکان جا به جایی چهار نفر را دارد، وجود دو خودرو در بالا بردن سرعت تاثیر بسزایی دارد. دو خودرو امکان جا به جایی هر هشت نفر را به طور همزمان فراهم می کند. اما صرف موجود بودن دو خودرو (وجود دو هسته) به تنهایی مشکل را حل نمی کند بلکه باید افراد توانایی استفاده از آنها را داشته باشند.
در صورت عدم توانایی این هشت نفر باید در دو گروه چهار نفره و در دو مرحله به محل مورد نظر انتقال یابند و این یعنی صرف زمان بیشتر، بنابراین باید در برنامه ها قابلیت استفاده از چند هسته گنجانده شده باشد. پس در برنامه هایی که قابلیت تقسیم وظایف به چند بخش مستقل در آن وجود نداشته باشد و یا در پروسه هایی که ترتیب در آنها اهمیت دارد، استفاده از پردازنده های چندهسته ای بی فایده است.
البته روش های برنامه نویسی متفاوتی برای تعیین نحوه استفاده از هسته ها وجود دارد. Single-Threaded (مبتنی بر یک اجراکننده) و Multi-threaded (مبتنی بر چند اجراکننده مستقل) از جمله آنهاست، برنامه های اندروید توانایی استفاده از چندین هسته پردازشی و البته ترکیب های بیگ- لیتل را دارا بوده و با کمک Scheduler امکان ترکیب هسته ها و استفاده بهینه از آنها را دارد. بنابراین برنامه های اندروید ماهیتا قابلیت استفاده از بیش از یک هسته را دارند.
میزان استفاده از هسته ها چقدر است؟
آیا در اجرای برنامه های مختلف تمامی هسته ها با حداکثر قدرت درگیر می شوند؟ مثلا در یک پردازشگر هشت هسته ای، اپلیکیشن ها برای اجرا نیاز به هر هشت هسته دارند؟
واقعیت این است که برخی اپلیکیشن ها توانایی به کارگیری تمامی هسته های به کار رفته در پردازشگر را دارند، اما این به معنای استفاده از حداکثر قدرت آنها نیست. آنچه رخ می دهد واگذاری وظایف از گروه های هسته های لیتل به گروه هسته های بیگ یا برعکس بسته بر میزان بار است. به طور کلی اپلیکیشن ها از همه هسته ها به یک میزان استفاده نمی کنند. در برخی از اپلیکیشن ها بخشی از توان هسته ها به کار گرفته می شود که در پردازنده های چهار و هشت هسته ای این میزان معمولا به صددرصد نیم رسد.
در مواقعی نیز فقط دو یا سه هسته درگیر شده و بقیه به حال خود رها می شوند. میزان فعال بودن هسته های یک پردازشگر به عوامل زیادی از جمله معماری آنها بستگی دارد. ممکن است در یک پردازنده چهار هسته ای کمپانی دیگر فقط 60درصد دو هسته به کار گرفته شود و دو هسته دیگر بدون استفاده باقی بمانند. پردازشگر هشت هسته ای از پردازشگر چهار هسته ای قوی تر است!
این جدالی است که کمپانی ها از مدت ها پیش شروع کرده اند و تلاش می کنند با افزایش ارقامی که تاثیر چندانی بر کیفیت گوشی ندارند، ذهن کاربر را منحرف کرده و او را به خرید تشویق کنند، در حالی که آنها به خوبی می دانند که این ارقام برای خریداران مهم بوده و حتی می تواند مبنای تصمیم گیری آنها قرار گیرند. در هر حال دفعه بعد که قصد خرید گوشی داشتید، تعداد هسته های بیشتر ذهن شما را به خود مشغول نکند، بلکه با تحقیق از افراد متخص، جست وجو در سایت ها و مطالعه نظرات دیگران و شناخت نوع نیازی که از یک گوشی دارید، آگاهانه قدم در عرصه انتخاب بگذارید.
طراحی ظاهر X3 متشکل از خطوط شکسته است و خبری از خطوط منحنی در طراحی آن نیست. طراحی چراغهای جلو و عقب هماهنگی مناسبی با یکدیگر دارند و مواردی مانند قسمت همرنگ بدنه روی سپر جلو و جای مناسب مهشکنها، ظاهر خودرو را از سادگی دور کردهاند. البته مواردی همچون قطعات سیاه پلاستیکی روی سپرها و دور گلگیرها چندان جالب نیست. البته کیفیت این قطعات کاملا مطلوب است.
با قدم گذاشتن به داخل کابین، کمی ناامید خواهید شد. طراحی کابین بسیار ساده است و درخور یک بامو اسپرت نیست. کیفیت متریال کابین نیز آنچنان که از یک بامو انتظار میرود بالا نیست. اما فضای کابین و صندلیها کاملا مناسب است و تنظیم صندلیهای جلو به صورت برقی انجام میشود.
تکانهای زیاد داخل کابین با توجه به کمک فنرهای اسپرت اجتناب ناپذیر است و سرو صداهایی نیز از ردیف عقب شنیده میشود. اما فرمانپذیری و هندلینگ X3 علیرغم ارتفاع زیاد از سطح زمین، همچون یک بامو اسپرت خوب و دلچسب است. عملکرد جعبهدنده نیز دقیق است و در حالت دستی اگر فراموش کنید معکوس دهید، خود جعبه دنده به صورت اتوماتیک این کار را میکند. عملکرد موتو معمولی است. X3 در دو مدل 25i و 30i در ایران حضور دارد .
نمونه 30i به عنوان قوی ترین نمونه از یک موتور ۶سیلندر خطی به حجم ۳لیتر و قدرت ۲۷۲ اسب بخار بهره میبرد. این دو دیفرانسیل جمع و جور نیازهای رانندگی اسپرتی شهری را تا حدی پاسخ میدهد و واکنش پیشرانه به پدال گاز مناسب است. شیبهای نسبی و تپههای معمولی را به خوبی بالا میرود، اما از آن نمیتوان انتظار قابلیت آفرود داشت. چون این یک کراس اوور جمع و جور است که برای مسیرهای شهری طراحی شده است.
رقبای داخلی و خارجی
Benz GLK
Renault Koleos
Toyota Rav4
پیشنهاد نهایی
ب ام و X3 هنوز هم زیباست. قیمت آن در محدوده قیمت انواع هیوندای توسان،اسپرتیج و میتسوبیشی ASX است، اما این کراس اوور آلمانی یک سر وگردن نسبت به این رقبای تازه کار بالاتر قرار میگیرد و ارزش خرید دارد. خصوصا اینکه از بازار خرید و فروش نسبتا مناسبی هم برخوردار است. البته هنگام خرید حواستان را به سلامت گیرباکس و نداشتن خطاهای گوناگون فنی کاملا جمع کنید.
پژوهش محققان دانشگاه ایلینویز نشان میدهد فرزند اول یا آخر بودن تفاوتی در ضریب هوشی ایجاد نمیکند.
در این مطالعه، 377 هزار دانشآموز دبیرستانی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج اولیه نشان میداد بچههای ارشد خانواده بهره هوشی (IQ) بالاتر و ویژگیهای شخصیتی متفاوتی نسبت به ته تغاریها داشتند.
این پژوهش که وسیعترین تحقیق در نوع خود محسوب میشود، نشان داد اگرچه از لحاظ آماری این تفاوت چشمگیر است، اما در عمل بی معناست.
بر اساس این یافتهها، فرزندان ارشد، برونگراتر، وظیفهشناستر و مقبولتر از ته تغاریها هستند؛ اگرچه تفاوت اندکی در این نتایج وجود داشت.
پژوهشهای قبلی مرتبط با این موضوع، نمونههای بسیار اندکی را پوشش داده بود اما این تحقیق از نظر آماری تعداد وسیعی را مورد بررسی قرار داده است.
به گفته محققان، این نتایج به والدین گوشزد میکند که به هر جهت ترتیب تولد فرزندانتان نباید بر وظیفه مهم پدر و مادریتان تاثیر بگذارد؛ بلکه باید همه فرزندان از یک نوع تربیت بهره ببرند.
این پژوهش در مجله Research in Personality منتشر شده است.
دانشمندان موفق به ساخت نوعی ربات مینیاتوری شدند که قادر است به آسانی مانند برخی حشرات روی آب راه رفته و حتی از روی آب بپرد.
بر اساس مطالعات انجام شده توسط گروهی از دانشمندان روی دستهای از حشرات موسوم به آبپیمایان، اطلاعات فنی لازم برای ساخت ربات سبک وزن بدست آمده است.
دانشمندان معتقدند که با توسعه علوم رباتیک و مطالعات بیشتر درباره گونههای طبیعی میتوان ربات گونههای نادرتری از جانداران مثل ستارهدریایی و یا حتی اختاپوس را نیز ساخت.
بسیاری از کارشناسان صنایع رباتیک در مورد قابلیتهای این ربات افزودند: به طور کلی ساخت رباتهایی که قادر به راه رفتن و پریدن باشند به فناوری بالایی نیاز ندارد، اما این ربات قادر است تا علاوه بر راه رفتن بر سطح آب بدون فرو رفتن بپرد.
در واقع هنگام عمل پرش نیروی خلاف جهت به سطح زیرین منتقل میشود که در این دستاورد بدون هیچگونه تداخل و پارگی در سطح آب عمل پریدن به آرامی انجام میشود.
دانشمندان در مورد مراحل مطالعه بر روی قابلیت راهرفتن روی آب برخی حشرات افزودند: برای مطالعه بر روی حرکات شگفتانگیز این حشرات در محیط آزمایشگاه یک سطح پوشیده از آب را آماده کردیم، سپس با تهیه نور کافی از دوربینهای پرسرعت برای فیلمبرداری استفاده کردیم.
محققان پس از مشاهده رفتار حشرات آبزی دریافتند که این جانداران با حرکات منحصر به فرد پا و قرار دادن پاها به صورت مورب روی سطح آب مانع از فرو رفتن در آب میشوند.
به عبارتی آنها قادرند تا وزن بدن خود را طوری روی پاها تقسیم کنند که از غرق شدن در آب جلوگیری شود.
پژوهشگران پس از اندازهگیری میزان فشار وارده به سطح آب توسط حشرات اقدام به شبیهسازی شرایط موجود بر روی یک ربات مینیاتوری کردند که قادر است حرکات حشرات را تقلید کرده و مانند آنها از روی آب عمل پریدن را انجام دهد.
جزئیات این فناوری در مجله ساینس منتشر شده است.
دانشمندان دانشگاه ایلینویز در شیکاگو و دانشگاه نورثوسترن نوعی ریبوزوم را مهندسی کردهاند که تقریبا مانند اجزای سلولی واقعی کار میکند و تمامی پروتئینها و آنزیمهای درون سلول را تولید میکند.
این ریبوزوم مهندسیشده، تولید داروها و نسل جدیدی از مواد زیستی را ممکن ساخته و درک بهتری از چگونگی عملکرد ریبوزوم ارائه میدهد.
ریبوزمها از اندامکهای بدون غشای سیتوپلاسمی در همه یاختههای پروکاریوتی هستند که در سال 1983 بوسیله پالاد کشف شدهاند. این اندامکها را دانههای پالاد نیز مینامند. از آنجا که سنتز پروتئینها بوسیله ریبوزومها صورت میگیرد، اهمیت زیادی دارند. ریبوزومها ذراتی کم و بیش کروی و متراکم نسبت به الکترونها هستند که قطرشان از 40 تا حدود 300 آنگستروم میرسد.
ریبوزوم مصنوعی موسوم به Ribo-T را میتوان در آزمایشگاه برای انجام فعالیتهایی دستکاری کرد که ریبوزوم طبیعی قادر به انجام آنها نیست.
زمانی که یک سلول، پروتئینی را تولید میکند پیامرسان آرانای از دیانای نسخهبرداری میشود.
دو زیرواحد ریبوزوم بر روی mRNA جمع میشوند تا واحد عملیاتی را تشکیل دهند و این واحد پروتئین را در فرآیندی موسوم به تبدیل (translation) مونتاژ میکنند.
زمانی که مولکول پروتئینی تکمیل شد، زیرواحدهای ریبوزوم که هر دوی آنها از پروتئین و آرانای تشکیل شدهاند، از یکدیگر جدا میشوند.
کارخانه پروتئینساز جدید نویدی برای بسط کد ژنتیکی در شیوههای انقلابی و منحصربهفرد است و فرصتهای مهیجی در زیستشناسی مصنوعی و مهندسی مولکولی زیستی ارائه میدهد.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature ارائه شد.
محققان اسپانیایی دریافتهاند ذرت برای پیشگیری از دیابت در افراد سالم بسیار سودمند است و مصرف مداوم آن خطر ابتلا به دیابت را کاهش میدهد.
ذرت از غلات دانهای مفید و کامل است که غنی از ترکیبات فولات و ویتامین B است و برای احتیاجات ضروری بدن و رشد سلولی بسیار مناسب است.
محققان میگویند: این ماده غذایی غنی از فیبر است و هر لیوان از آن یکسوم گرم فیبر و حدود 30 کالری انرژی دارد.
به گفته آنها این دانه نشاستهای به دلیل دارا بودن انواع فیبرها برای قندخون مفید است. افراد دیابتی ذرت را به مقدار زیاد نمیتوانند استفاده کنند زیرا نمایه گلایسمی بالایی دارد. ولی استفاده از مقادیر کمی از آن بسیار سودمند است.
تلسکوپ فضایی هابل واپسین لحظات مرگ یک ستاره را به ثبت رسانده است.
فرآیند مرگ این ستاره در مقیاسهای کیهانی بسیار کوتاه است اما در مقیاسهای زمینی دهها هزار سال طول میکشد.
این ستاره در سحابی سیارهای موسوم به NGC 6565 واقع شده است؛ این سحابی ابری از گاز است که پس از این که بادهای قوی ستارهای لایههای بیرونی ستاره را به درون فضا بسط دادند، ساطع شد.
زمانی که ماده به اندازه کافی ساطع شد، هسته درخشان این ستاره نمایان شد و تشعشع فرابنفش آن، گاز احاطهکننده را تا درجات متغیری برانگیخت و موجب شد این گاز در آرایههای جذابی از رنگها متشعشع شود.
سحابیهای سیارهای حدود 10 هزار سال پیش از این که ستاره مرکزی شروع به خنکشدن و تبدیلشدن به کوتوله سفید کنند، میدرخشند.
زمانی که این جرم کیهانی تبدیل به کوتوله سفید شد و نور ستاره به طور قابلتوجهی کاهش مییابد و همچنین برانگیختن گاز احاطهکننده متوقف میشود، سحابی از دید محو میشود.
دانشمندان علوم رایانه در موسسه فناوری کارلسروهه آلمان شیوه جدیدی ارائه دادهاند که هزاران تصویر مادونقرمز از صورت یک شخص را تحلیل کرده و سپس آنها را با هزاران تصویرگرفتهشده در نور روز مقایسه میکند.
مقایسهها توسط یک برنامه رایانهای انجام میشود که با استفاده از یک سیستم شبکه عصبی عمیق کار میکند و این شبکه کارکرد ذهن انسان را تقلید میکند.
در آزمایشات انجامشده، این شبکه 4585 تصویر گرفته شده را در هر دو نور مادونقرمز و نور مرئی تحلیل کرد و ظرف فقط 35 میلیثانیه بین آنها تناظر برقرار کرد.
با این حال، روش ارائهشده خالی از نقطهضعف نیست زیرا مانند تصاویر نور روزانه از صورت یک شخص، تصاویر مادونقرمز میتوانند در محیط تغییر کنند.
در مطالعه انجام شده، 4585 تصویر نمایانگر 82 فرد بودند و گرچه سرعت رایانه بالا بود، فعالیت آن فقط 80 درصد دقیق بود و فقط زمانی بهترین عملکرد را داشت که تصاویر نور مرئی زیادی برای مقایسه با تصاویر گرفتهشده در نور مادونقرمز وجود داشتند.
حتی در مواردی که فقط یک تصویر گرفتهشده در نور مرئی وجود داشت، دقت سیستم تا 55 درصد افت کرد.
با این حال دانشمندان معتقدند با داشتن پایگاه داده بزرگتر و شبکههای قدرتمندتر، دقت این مطالعات بالاتر میرود.
آژانسهای نظامی و پزشکی قانونی از مشتریان علاقهمند به این فناوری خواهند بود.
دانشمندان ناسا سیارکی به شکل بادامزمینی را شکار کردند که دوم مرداد از نزدیکی زمین عبور کرد.
به نقل از ناسا، بار دیگری که یک سیارک تا این اندازه به زمین نزدیک خواهد شد، سال 2054 اعلام شده است.
سیارک 1999 JD6 دارای دو لوب است که به یکدیگر متصل شدهاند.
روز 24 ژوئیه (دوم مرداد)، این سیارک به نزدیکترین فاصله خود از زمین یعنی حدود 7.2 میلیون کیلومتر رسید و این فاصله 19 برابر فاصله زمین از ماه است.
به گفته «لنس بنر» از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا، تصاویر راداری نشان دادهاند حدود 15 درصد سیارکهای نزدیک به زمین که بزرگتر از 182.9 متر هستند (از جمله سیارک مزبور)، به شکل بادامزمینی هستند.
رادار، یک تکنیک قدرتمند برای بررسی اندازه، شکل چرخش، ویژگیهای سطحی و زبری سطح یک سیارک است و محاسبات مدارهای سیارکها را ارتقا میدهد. اندازهگیریهای رادار از فواصل و سرعت سیارک اغلب امکان محاسبه مدارهای یک سیارک را فراهم میکند.
دانشمندان، آنتنهای شبکه فضای عمیق ناسا در گولدستون کالیفرنیا را با تلسکوپ بنیاد گرین بانک در غرب ویرجینیا جفت کردند تا تصاویری از این سیارک را بدست آورند.
این تصاویر نشان میدهد که سیارک مزبور از طول زیادی در حدود دو کیلومتر برخوردار است. تصاویر بدستآمده همچنین این سیارک را در حال چرخش به نمایش میگذارند.
سیارک 1999 JD6 هر هفت ساعت و نیم یک بار دور خود میچرخد و تصور میشود جسم نسبتا تاریکی است. این جرم کیهانی در 12 مه سال 1999 و توسط رصدخانه تحقیقاتی اجسام نزدیک زمین Lowell در آریزونا کشف شد.
دانشمندان از اندازه دقیق این جرم کیهانی مطمئن نیستند، با این حال ویژگیهای فیزیکی و مسیر آن به خوبی بررسی شدهاند.
ماموریت رهگیری سیارکهای ناسا، رهگیری سیارکها و محافظت از زمین در مقابل آنها را در اولویت قرار داده است.
.: Weblog Themes By Pichak :.