دانشمندان به رکورد جهانی جدیدی برای تبدیل انرژی خورشیدی به الکتریسیته با استفاده از ساختار سلول خورشیدی جدید دارای چهار زیرسلول خورشیدی دست یافتند.

 موسسه «سیستم‌های انرژی خورشیدی ISE » فرانهوفر، Soitec، مرکز Helmholtz برلین و مرکز CEA-Leti، با همکاری یکدیگر به این موفقیت دست یافته‌اند.

پس از سه‌ سال تحقیق دانشمندان این مراکز رکورد کارآیی جدید 44.7 درصد که در تراکم 297 خورشید اندازه‌گیری شد، را بدست آوردند.

این موضوع نشان می‌دهد 44.7 درصد از انرژی طیف خورشید از مافوق‌بنفش گرفته تا مادون‌قرمز به انرژی الکتریکی تبدیل می‌شود.

این موفقیت گام بزرگی در کاهش بیشتر هزینه‌های الکتریسیته خورشیدی و هموارکردن راه برای دستیابی به چشم‌انداز جهانی کارایی 50 درصدی به شمار می‌آید.

در ماه می سال 2013، یک تیم آلمانی-فرانسوی از مراکز تحقیقاتی مزبور یک سلول خورشیدی را با 43.6 کارایی معرفی کردند.

فعالیت تحقیقاتی فشرده‌تر و گام‌های بهینه‌سازی بیشتر منجر به موفقیت جدید 44.7 درصدی شد.

سلول‌های خورشیدی در «فتوولتائیک متمرکز» (CPV) به کار می‌روند. این فتوولتائیک فناوری است که بیش از دو برابر کارایی نیروگاه‌های برق PV معمولی را در مکان‌های غنی از خورشید به دست می‌دهد.

استفاده زمینی از سلول‌های خورشیدی چنداتصالی تحقق بالاترین کارایی‌ها برای تبدیل نور خورشید به الکتریسیته را گسترده کرده است. این سلول‌های خورشیدی اساسا از فناوری فضایی حاصل شدند.

در یک سلول خورشیدی چند اتصالی، چندین سلول که از مواد نیمه‌هادی مختلف III-V ساخته شده‌اند، بر روی بخش فوقانی یکدیگر چسبیده‌اند و

زیرسلول‌های منفرد طول موج‌های مختلفی از طیف خورشیدی را جذب می‌کنند.

تیم تحقیقاتی طی سه سال گذشته بر روی این سلول خورشیدی چهاراتصالی کار کرده و به رکورد جدید خود دست یافته است.

یک فیزیکدان هنرمند با استفاده از داده‌های ماهواره پلانک، جهان را به شکل تخم‌مرغ نمایش داده است.

این سامانه در سال 2009 پرتاب شده و داده‌هایی را در خصوص پس‌زمینه میکروموج کیهانی جمع‌آوری می‌کند تا دیدگاه‌هایی را در خصوص آغاز جهان به دست آورد.

این پس‌زمینه بقایای تشعشعی بیگ‌بنگ است که در سراسر جهان منتشر می‌شود.

پلانک، جاناتان فلدشو هنرمند و کارشناس فیزیک از دانشگاه هاروارد را بر آن داشت تا تصاویر دیجیتالی لایه‌بندی‌شده‌ای را خلق کند که نشان‌دهنده 9 کانال مختلف داده‌های میکروموجی هستند که توسط پلانک جمع‌آوری شده‌اند.

این تصاویر ترکیبی، تمامی کیهان را از دیدگاه زمین نشان می‌دهد و نوار میانی داغ کهکشان راه شیری است.

چون تصاویر پلانک از پس‌زمینه میکروموج کیهانی "تصویر نوزاد" جهان خوانده شده، فلدشو، منشور را تغییر داد تا رنگ‌های کانونی طفولیت (رنگ‌های صورتی و آبی پتوهای بیمارستانی نوزادان) را نمایش دهد.

وی پیش‌زمینه میکروموج یعنی تشعشع بین زمین و نور منتشرشده از تولد جهان را بر داده‌های پس‌زمینه میکروموج کیهانی تحمیل کرد.

جهان در شکل تخم‌مرغ

جهان در شکل تخم‌مرغ

جهان در شکل تخم‌مرغ

گروهی از دانشمندان آمریکایی در اعتراض به ممنوعیت حضور محققان چینی در کنفرانس ناسا، حضور در این کنفرانس را بایکوت کردند.

 مرکز تحقیقات فضایی Ames ناسا در کالیفرنیا ماه نوامبر (آبان ماه) میزبان شماری از محققان آمریکایی و تیم‌های بین‌المللی حاضر در برنامه تلسکوپ فضایی کپلر خواهد بود.

اما بر اساس تصمیم ناسا، محققان چینی از جمله افراد شاغل در دانشگاه ها و موسسات علمی آمریکا اجازه حضور در این کنفرانس را ندارند.

ناسا علت عدم پذیرش محققان چینی را بدلیل قانونی تصویب شده در مارس 2011 عنوان می کند که بر اساس آن، استفاده از بودجه دولت برای میزبانی از اتباع چین در مراکز ناسا را ممنوع اعلام می‌کند.

اما نحوه برخورد ناسا با محققان چینی با اعتراض گسترده دانشمندان آمریکایی مواجه شده است.

چهره های شناخته شده در حوزه تحقیقات سیارات بیگانه از جمله «دبرا فیشر» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه ییل و پروفسور «جف مارسی» از اساتید نجوم دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و یکی از نامزدهای احتمالی دریافت جایزه نوبل فیزیک در حوزه کشف سیارات بیگانه،‌حضور در کنفرانس ناسا را بایکوت کرده‌اند.

«کریس لینتوت» از اخترشناسان دانشگاه آکسفورد که از شنیدن این خبر شوکه شده است، تأکید می کند: تیم مأموریت کپلر باید این کنفرانس را به مکان دیگری منتقل کند و امیدوارم تا انجام این اقدام، همه محققان حضور در کنفرانس ناسا را بایکوت کنند.

گروهی از دانشمندان آمریکایی در اعتراض به ممنوعیت حضور محققان چینی در کنفرانس ناسا، حضور در این کنفرانس را بایکوت کردند.

 مرکز تحقیقات فضایی Ames ناسا در کالیفرنیا ماه نوامبر (آبان ماه) میزبان شماری از محققان آمریکایی و تیم‌های بین‌المللی حاضر در برنامه تلسکوپ فضایی کپلر خواهد بود.

اما بر اساس تصمیم ناسا، محققان چینی از جمله افراد شاغل در دانشگاه ها و موسسات علمی آمریکا اجازه حضور در این کنفرانس را ندارند.

ناسا علت عدم پذیرش محققان چینی را بدلیل قانونی تصویب شده در مارس 2011 عنوان می کند که بر اساس آن، استفاده از بودجه دولت برای میزبانی از اتباع چین در مراکز ناسا را ممنوع اعلام می‌کند.

اما نحوه برخورد ناسا با محققان چینی با اعتراض گسترده دانشمندان آمریکایی مواجه شده است.

چهره های شناخته شده در حوزه تحقیقات سیارات بیگانه از جمله «دبرا فیشر» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه ییل و پروفسور «جف مارسی» از اساتید نجوم دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و یکی از نامزدهای احتمالی دریافت جایزه نوبل فیزیک در حوزه کشف سیارات بیگانه،‌حضور در کنفرانس ناسا را بایکوت کرده‌اند.

«کریس لینتوت» از اخترشناسان دانشگاه آکسفورد که از شنیدن این خبر شوکه شده است، تأکید می کند: تیم مأموریت کپلر باید این کنفرانس را به مکان دیگری منتقل کند و امیدوارم تا انجام این اقدام، همه محققان حضور در کنفرانس ناسا را بایکوت کنند.

ناسا با وجود مشکلات ناشی از تعطیلی دولت فدرال، از پرتاب کاوشگر مریخ MAVEN طبق برنامه زمانبندی شده خبر می‌دهد.

 تعطیلی دولت فدرال آمریکا در حالی وارد دومین هفته خود می‌شود که سایه سنگین این تعطیلی، برخی پروژه های ناسا را دستخوش تغییر برنامه کرده است.

آژانس فضایی آمریکا 97 درصد از نیروهای خود (17 هزار و 701 کارمند) را به مرخصی اجباری فرستاده است.

با این حال ناسا از انجام پرتاب کاوشگر مریخ MAVEN طبق برنامه زمانبندی شده خبر می دهد؛ این پرتاب برای تاریخ 18 نوامبر (27 آبان) برنامه‌ریزی شده و تاریخ هفتم دسامبر (16 آذر) نیز به عنوان زمان نهایی این پرتاب در نظر گرفته شده است.

در صورت استمرار تعطیلی دولت آمریکا و عدم اجرای برنامه پرتاب در این دو تاریخ، کاوشگر MAVEN باید 26 ماه تمام (تا سال 2016 میلادی) منتظر بماند تا زمین و مریخ بار دیگر همتراز شوند!

کاوشگر 650 میلیون دلاری MAVEN با هدف بررسی تغییرات جو سنگین دی اکسید کربن طی چند میلیارد سال به فضا پرتاب خواهد شد.

این کاوشگر در اندازه یک اتوبوس طراحی شده و پس از باز کردن پنل های خورشیدی، طول آن به 11.22 متر می رسد.

سفر این کاوشگر 10 ماه بطول می‌انجامد و پس از رسیدن به مریخ، در ارتفاع 128 کیلومتری با سرعت 20 هزار کیلومتر در ساعت در اطراف سیاره سرخ چرخیده و اقدام به جمع‌آوری داده از جو بالای مریخ می‌کند.

کاوشگر MAVEN‌ با طول بال 11 متر در ابعاد یک اتوبوس

کاوشگر MAVEN‌ با هدف بررسی جو سیاره مریخ

بر اساس اعلام ناسا، مدارگرد ماه LADEE پس از یک ماه سفر در فضا وارد مدار ماه شد.

 باوجود تحت‌الشعاع قرار گرفتن برنامه های ناسا ناشی از تعطیلی دولت فدرال، مأموریت 280 میلیون دلاری مدارگرد LADEE بصورت جدی پیگیری می‌شود.

«راشل هوور» سخنگوی مرکز تحقیقات Ames ناسا تأکید کرد: با توجه به اینکه مدارگرد ماه وارد فاز عملیاتی شده است، تعطیلی دولت فدرال هیچ تأثیری بر این برنامه نخواهد گذاشت.

پیش از رسیدن به مدار ماه، فضاپیمای LADEE سه مدار بیضی شکل اطراف زمین را پشت سر گذاشت؛ گرانش ماه باعث کشیده شدن فضاپیما به سمت مدار ماه شد.

مدارگرد جدید ناسا روز یکشنبه ششم اکتبر (14 مهر) وارد مدار ماه شد؛ در حال حاضر دو مانور الحاقی دیگر باید انجام شود که طی آن موتور مدارگرد در دو تاریخ نهم و دوازدهم اکتبر روشن می‌شود؛ در این شرایط با کاهش ارتفاع، مدارگرد در فاصله 250 کیلومتری اطراف ماه قرار می گیرد.

تیم مأموریت پس از این مراحل، فناوری لیزری مدارگرد برای ارسال حجم عظیم داده‌ها به زمین را مورد آزمایش قرار می‌دهند که به فضاپیما اجازه ارسال داده های سه بعدی و تصاویر ویدئویی با وضوح بسیار بالا را می دهد.

پس از مرحله آزمایش فناوری لیزری، مأموریت 100 روزه کاوشگر LADEE با هدف بررسی گرد و غبار و جو نازک ماه آغاز می شود.

در دومین روز از هفته پر تب و تاب اعلام برندگان جوایز نوبل، صد و هفتمین جایزه نوبل فیزیک به کاشفان ذره هیگز رسید.

آکادمی سلطنتی علوم سوئد، لحظاتی پیش، پس از تاخیری 45 دقیقه‌یی، انگلرت و پیتز هیگز کاشفان ذره هیگز را به عنوان برندگان جایزه نوبل فیزیک 2013 اعلام کرد.

پیتر هیگز و فرانسیس انگلرت برای پژوهش 50 ساله خود در مورد ذره گریزان بوزون هیگز که کشف آن در سال گذشته یکی از مهمترین رویدادهای دهه‌های اخیر در حوزه فیزیک محسوب می‌شود، نوبل فیزیک امسال را قسمت می‌کنند.

صد و چهارمین جایزه نوبل پزشکی نیز روز دوشنبه مشترکا به جیمز روتمان و رندی شکمان آمریکایی و توماس زدهوف آلمانی به دلیل کشفیاتشان در زمینه دستگاه تنظیم کننده ترافیک وزیکول که سیستم اصلی حمل‌ونقل در سلولهای انسان است، اهدا شد.

نوبل فیزیک جایزه‌ای است که آلفرد نوبل، مخترع سوئدی آن را در جایگاه اول وصیت‌نامه خود آورده است.

در اواخر قرن نوزدهم بسیاری از مردم فیزیک را مهمتر از همه علوم محسوب می‌کردند و شاید آلفرد نوبل نیز از این همین رو آن را در درجه نخست ذکر کرده بود. پژوهش‌های خود وی نیز ارتباط نزدیکی با فیزیک داشت.

جایزه نوبل فیزیک توسط آکادمی علوم سلطنتی سوئد در استکهلم اهدا می‌شود.

جوایز نوبل دقیقا در زمان مناسبی بنیاد گذاشته شدند تا بتوانند بسیاری از مشارکتهای برجسته را که زمینه‌ساز حوزه‌های جدیدی از فیزیک در این دوره بودند، تحت پوشش قرار دهند.

خواندنی‌های نوبل فیزیک را در این اعداد جست‌و‌جو کنید

106

جایزه نوبل فیزیک از سال 1901 تا 2012 برای 106 بار اهدا شده است.

47

47 جایزه نوبل فیزیک به یک دانشمند و نه چند دانشمند ارائه شده‌اند.

2

تعداد زنانی که تاکنون مفتخر به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده‌اند تنها شامل دو تن بوده‌اند.

1

تنها یک دانشمند به نام جان باردین توانست دو بار این جایزه را دریافت کند.

25

جوانترین دریافت‌کننده جایزه نوبل فیزیک لورنس برگ بود که در سال 1915 در زمان دریافت این جایزه به همراه پدرش تنها 25 سال داشت.

88

پیرترین برنده جایزه نوبل فیزیک تا به امروز ریموند دیویس بوده که در سال 2002 و در سن 88 سالگی موفق به دریافت این افتخار شد.

55

میانگین سنی برندگان جایزه نوبل فیزیک در زمان دریافت آن 55 سال بوده است.

تعداد جوایز نوبل مشترک و غیرمشترک در حوزه فیزیک

47 جایزه نوبل فیزیک به یک دانشمند، 30 جایزه بطور اشتراکی به دو دانشمند و 29 جایزه بطور اشتراکی به سه دانشمند اهدا شده است.

طبق اساسنامه بنیاد نوبل «یک جایزه ممکن است بطور مساوی بین دو کار تقسیم شود که هر کدام شایسته دریافت آن باشند. اگر کاری که مورد تقدیر قرار گرفته توسط دو یا سه شخص انجام گرفته باشد، جایزه باید بطور مشترک به آنها اهدا شود. به هیچ وجه ممکن نیست که این جایزه بین بیش از سه شخص تقسیم شود.

تعداد برندگان نوبل فیزیک

نوبل فیزیک از سال 1901 تا 2012 به 194 تن جایزه داده است. البته از آنجایی که جان باردین دوبار جایزه گرفته، باید این تعداد را 193 تن اعلام کرد.

زنانی که جایزه نوبل فیزیک دریافت کردند

از 193 برنده جایزه نوبل فیزیک، تنها دو تن از آنها زن بوده‌اند که شامل ماری کوری (1903) و ماریا ژئوپرت مایر (1963) بودند.

برندگان نوبل فیزیک متوفی

هیچ برنده متوفایی برای جایزه نوبل فیزیک وجود نداشته چرا که در سال 1974 اسانامه بنیاد نوبل صراحتا اعلام کرد این جایزه به دانشمندان مرده اهدا نخواهد شد؛ مگر اینکه مرگ پس از اعلام نام برنده رخ داده باشد.

خانواده‌های برنده نوبل در فیزیک

زوجها

ماری کوری و پیر کوری در سال 1903 جایزه نوبل فیزیک را به دست آوردند.

پدر و پسر

ویلیام براگ و پسرش لورنس براگ (1915)، نیلز بوهر (1922) و پسرش آگ بوهر (1975)، مان سیگبام(1924) و پسرش کلی سیگبان(1981) و در نهایت جی جی تامسون(1906) و پسرش جورج پاگت تامسون(1937) جایزه نوبل را در حوزه فیزیک دریافت کرده بودند.