به‌طور معمول، آب‌و‌هوای زمستانی در بریتانیا بسیار سرد و طاقت‌فرسا است ولی در روز دوشنبه، خورشید با تمام درخشش خود می‌تابید و دما تاحدی افزایش پیدا کرد که هرگز تا قبل از آن در چنین فصل سرد و تاریکی مشاهده نشده بود. دمای هوا در تراسگود در ولز به ۲۰/۶ درجه‌ی سانتیگراد رسید؛ یعنی گرم‌ترین دمای ثبت شده تاکنون در ماه فوریه یا هر ماهی در زمستان در این منطقه. چنین هوایی حتی در ماه ژوئیه یا اوت نیز در این منطقه‌ی سرد که در ۳۲ کیلومتری آب‌های سرد دریای ایرلند قرار گرفته است، گرم به‌حساب می‌آید.

دمای هوا در دو منطقه‌ی دیگر بریتانیا نیز برای نخستین بار در طول تاریخ ثبت شده در ماه فوریه و زمستان به بیش از ۲۰ درجه‌ی سانتیگراد رسید. هواشناسی گزارش کرد: این رسما گرم‌ترین روز زمستانی ثبت‌شده در بریتانیا تا به امروز است؛ دمای هوا امروز در سه منطقه به بیش از ۲۰ درجه‌ی سانتیگراد رسید که بیشترین مقدار آن ۲۰/۶ درجه‌ی سانتیگراد بود که در تراسگود ثبت شد. تا قبل از این، بالاترین دمای مشاهده شده در ماه فوریه (و زمستان) در بریتانیا، دمای ۱۹/۷ درجه‌ی سانتیگراد بوده است که در تاریخ ۱۳ فوریه‌ی سال ۱۹۹۸ در رصدخانه‌ی سلطنتی گرینویچ در لندن ثبت شد.

پس از یک آخر هفته‌ی معتدل، دما در پارک هاید‌لند در لندن و در آسمانی خالی از ابر، به ۱۹ درجه‌ی سانتیگراد رسید. روز دوشنبه، دمای هوا در یک ایستگاه هواشناسی در شمال غرب لندن، از ۱۹/۴ درجه فراتر رفت که رکوردی برای ماه فوریه در این شهر به‌شمار می‌رود.

گنبدهای گرمایی روی شرق اروپا که توسط مدل GFS در ۲۵ فوریه شبیه‌سازی شد

مردم بریتانیا لباس‌های زمستانی خود را کنار گذاشتند و به خوردن بستی و گرفتن حمام آفتاب مشغول شدند. گرمای غیرعادی موجب شد برخی از بریتانیایی‌ها برای نخستین بار در این ماه به باغ‌های خود بروند. پارک‌های محلی شلوغ‌تر از حالت معمول شد و مردم در سواحل درحال آفتاب گرفتن بودند. برای بسیاری از مردم، خورشید در بریتانیا تنها یک مفهوم دارد: آماده کردن بساط کباب. یک کاربر توییتر نوشت: منظره‌ی بی‌چون و چرای امشب در بریتانیا، مردمی هستند که در باغ‌های خود مشغول به خوشگذرانی بوده و بساط کباب را آماده می‌کنند.

درحالی‌که بسیاری از مردم می‌خواستند در رسانه‌های اجتماعی، رسیدن تابستان در ماه فوریه را جشن بگیرند، برخی اظهار کردند که هوای گرم نباید بهانه‌ای برای جشن گرفتن باشد بلکه جای نگرانی دارد. جیسون هیکل در توییتر نوشت: امروز دمای هوا در لندن به ۱۹ درجه‌ی سانتگیراد رسیده است که رکورد تاریخی جدیدی برای ماه فوریه در بریتانیا محسوب می‌شود. جای نگرانی است که یک روز آفتابی در عین دلپذیری می‌تواند بسیار وحشتناک باشد.

دمای تاریخی روز دوشنبه، ادامه‌ی یک دوره‌ی گرمای بزرگ و طولانی در غرب اروپا بود. اتین کاپیکیان هواشناس متئو فرانس در توییتر، توده هوای مسئول را با عنوان «استثنایی» توصیف کرد: صفی از توده‌های هوایی پرفشار یا گنبدهای گرمایی برای حدود یک هفته روی منطقه‌ی نشسته بودند.

این وضعیت درست ۴ روز پس از ثبت گرم‌ترین دمای هوا در فوریه در اسکاتلند اتفاق افتاد. در روستای ابوین در اسکاتلند، دما در ۲۱ فوریه به ۱۸/۳ درجه رسید. هوای گرم بی‌سابقه در دیگر بخش‌های غرب اروپا نیز مشاهده شد. ایستگاه هواشناسی اصلی در هلند در دبیلت، دمای ۱۷/۸ درجه‌ای را به‌عنوان گرم‌ترین دمای ثبت‌شده تاکنون در فوریه گزارش کرد. این شرایط دمایی در شمال فرانسه هم دیده شد.

این وضعیت هوایی و گرم شدن، خلاف وضعیتی است که سال گذشته اتفاق افتاد. سال گذشته، بریتانیا و بیشتر قسمت‌های اروپا درگیر سرمای بی‌سابقه‌ای شدند که از سمت سیبری آمده بود و بارش برف سنگینی به همراه داشت؛ سرمایی که به آن «هیولای شرقی» می‌گفتند.

مخازن هوای بسیار سد روی اروپا که توسط مدل GFS برای فوریه‌ی ۲۰۱۸ شبیه‌سازی شد

وضعیت آب‌و‌هوایی کنونی برخلاف وضعیت سال گذشته است اما به‌نظر می‌رسد که «هیولای شرقی»، تنها یک استثنا بوده باشد و درواقع غرب اروپا نیز مانند سایر بخش‌های جهان در حال گرم شدن است. تابستان سال ۲۰۱۸، گرم‌ترین تابستان ثبت‌شده در اروپا بود و امواج گرمایی ماه ژوئیه موجب ایجاد گرمای بی‌سابقه‌ای در مناطقی مانند نروژ، فنلاند، سوئد، پرتغال، گلاسگو، اسکاتلند، شانون، ایرلند، بلفاست، کسلدرگ، ایرلند شمالی، آمستردام، روتردام، کپنهاگ و برلین شد. پیش‌بینی می‌شود هوای معتدل بریتانیا و غرب اروپا تا نیمه‌ی دوم این هفته نیز ادامه داشته باشد، تا زمانی‌که هوای سرد معمول ماه مارس به منطقه برگردد.

سری‌های زمانی اختلاف دمایی از وضعیت طبیعی در اروپا از سال ۲۰۱۸-۱۹۰۱

آرتروز که گاهی با عنوان بیماری مفصلی «دژنراتیو» یا «آرتریت دژنراتیو» و «استئوآرتریت» (OA) نیز یاد می‌شود، شایع‌ترین بیماری مزمن مفاصل است. آرتروز روی هر مفصلی تأثیر می‌گذارد؛ اما اغلب در زانوها، ران‌ها، بخش پایین کمر، اتصالات کوچک انگشتان و قاعده‌ی انگشت شست و انگشت بزرگ پا بُروز می‌کند.

در مفاصل سالم، ماده‌ی لاستیک‌مانندی به‌نام غضروف انتهای هر استخوان را می‌پوشاند. غضروف برای حرکات مفصل‌ها سطحی صاف و سُرخوردنی مهیا می‌کند و مثل بالشتکی بین استخوان‌ها قرار می‌گیرد. در آرتروز، غضروف‌ها متلاشی می‌شوند. این امر موجب ایجاد درد و تورم و مشکل در حرکت مفصل می‌شود. با گذشت زمان و بدترشدن آرتروز، استخوان‌ها ممکن است بشکنند و ساختارهایی به‌نام خار استخوانی تشکیل شود. قطعاتی از استخوان‌ها یا غضروف‌ها ممکن است جدا شوند و در اطراف مفصل شناور بمانند. در بدن، فرایندی التهابی رخ می‌دهد و پروتئین‌هایی به‌نام سیتوکین و نیز آنزیم‌های تولیدشده آسیب بیشتری به غضروف وارد می‌کنند. در مراحل نهایی آرتروز، غضروف‌ از بین می‌رود و استخوان‌ها روی هم کشیده می‌شوند و این امر موجب بُروز آسیب و درد بیشتری می‌شود.

چه کسانی تحت‌تأثیر آرتروز قرار می‌گیرند؟

اگرچه آرتروز در تمام سنین ممکن است بُروز کند، میزان شیوع آن درمیان افراد بالای ۶۵ سال بیشتر است. عوامل خطرساز رایج در این زمینه، عبارت‌اند از: افزایش سن، چاقی، داشتن سابقه‌ی آسیب مفصلی، استفاده‌ی بیش‌ازحد از مفاصل، ضعف عضلات ران و استعداد ژنتیکی.

علائم آرتروز کدام‌اند؟

علائم آرتروز بسته به مفاصل تحت‌تأثیر و نیز شدت بیماری متغیر است. رایج‌ترین علائم آرتروز درد و خشکی مفاصل، مخصوصا اول صبح یا بعد از استراحت است. مفاصل آسیب‌دیده ممکن است به‌ویژه پس از فعالیت طولانی دچار تورم شوند. این علائم در طول زمان روی‌هم انباشته می‌شوند نه اینکه ناگهانی بُروز کنند. برخی از علائم شایع این بیماری عبارت‌اند از:

• احساس درد و خشکی در محل مفصل بعد از فعالیت یا استفاده‌ی بیش‌ازحد از مفاصل، به‌ویژه در ران‌ها و زانوها و پایین کمر
• محدودشدن دامنه‌ی حرکت مفاصل
• ایجاد صدا در هنگام خم‌کردن مفاصل
• تورم خفیف در اطراف مفصل
• دردی که پس از فعالیت یا در پایان روز بدتر می‌شود

تأثیر آرتروز روی قسمت‌های مختلف بدن

ران‌ها (مفصل ران با لگن): دردی که در ناحیه‌ی کشاله‌ی ران یا باسن و گاهی در داخل زانو یا ران احساس می‌شود.

زانوها: احساس ساییدگی یا خراشیدگی هنگام حرکت‌دادن زانوها به‌وجود می‌آید.

انگشتان دست: خارهای استخوانی در لبه‌ی مفاصل تشکیل می‌شوند و می‌توانند موجب تورم، قرمزی، نازکی و شکنندگی انگشتان شوند. همچنین، ممکن است دردی در قاعده‌ی انگشت شست احساس شود.

پاها: درد و شکنندگی در مفصل بزرگ قاعده‌ی انگشت بزرگ پا. گاهی تورم در قوزک پا یا پنجه‌ی پا نیز دیده می‌شود.

ستون فقرات: آرتروز ستون فقرات، شکستگی غضروف مفاصل و دیسک‌ها در گردن و بخش تحتانی کمر است. گاهی دراثر آرتروز خارهای استخوانی ایجاد می‌شود که روی اعصابی فشار وارد می‌کند که از ستون فقرات خارج می‌شوند. این وضعیت ممکن است موجب ضعف و درد در بازوها یا پاها شود.

درد یا تورم یا حالت خشکی حاصل از بیماری آرتروز انجام کارهای روزمره را در خانه یا محل کار سخت می‌کند. حتی انجام برخی از کارها مانند جمع‌کردن رخت‌خواب‌ها، بازکردن درِ ظرف غذا، گرفتن موس کامپیوتر یا رانندگی ناممکن می‌شود. وقتی مفاصل تحتانی بدن تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند، فعالیت‌هایی نظیر قدم‌زدن و بالارفتن از پله‌ها و بلندکردن اجسام دشوار می‌شود. وقتی مفاصل انگشتان دست درگیر می‌شوند، گرفتن و نگه‌داشتن اجسامی مانند مداد یا انجام کارهای ظریفی مانند کار با سوزن دشوار می‌شود.

بسیاری از مردم اعتقاد دارند اثرهای آرتروز اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین کاری برای مدیریتش انجام نمی‌دهند. علائم آرتروز درصورتی‌که اقداماتی برای پیشگیری از آسیب به مفاصل، مدیریت درد و افزایش انعطاف‌پذیری مفاصل انجام نشود، ممکن است زندگی خانوادگی و اجتماعی و کاری را دچار مشکل کند.

چگونه آرتروز بر سلامتی عمومی تأثیر می‌گذارد؟

درد، کاهش قابلیت حرکت، اثرهای جانبی داروها و دیگر عوامل وابسته به آرتروز می‌توانند به بُروز اثرهای منفی روی سلامتی منجر‌ شوند که مستقیما ارتباطی با بیماری مفصلی ندارد.

دیابت و بیماری قلبی: درد زانو یا ران می‌تواند بی‌تحرکی زندگی را سبب شود که حاصلش افزایش وزن و چاقی است. داشتن اضافه‌وزن یا چاقی به بُروز دیابت و بیماری قلبی و افزایش فشارخون منجر می‌شود.

افتادن: میزان افتادن در افراد مبتلا به آرتروز ۳۰ درصد بیشتر است و خطر شکستگی استخوان در آن‌ها درمقایسه‌با افراد سالم ۲۰ درصد بیشتر است. افراد مبتلا به آرتروز عوامل خطرسازی مانند کاهش عملکرد و ضعف ماهیچه و مشکل در تعادل دارند که موجب می‌شود احتمال افتادن آن‌ها بیشتر شود. همچنین، اثرهای جانبی حاصل از داروهایی که برای تسکین درد تجویز می‌شوند،ممکن است در افتادن فرد نقش داشته باشند. داروهای مسکّن خواب‌آور ممکن است موجب سرگیجه و بی‌تعادلی فرد شوند.

علل آرتروز

اگرچه زمان زیادی تصور می‌شد آرتروز دراثر فرسودگی و پارگی مفاصل در طول زمان ایجاد می‌شود، اکنون دانشمندان به آن «بیماری مفاصل» می‌گویند. برخی از عوامل مؤثر در بُروز آرتروز عبارت‌اند از:

ژن‌ها: برخی از خصوصیات ژنتیکی موجب می‌شوند احتمال ابتلای فرد به آرتروز بیشتر شود. یکی از این نقایص، نقص نادری در تولید کلاژن است. کلاژن پروتئینی است که غضروف‌ها را تشکیل می‌دهد. این اختلال حتی می‌تواند موجب شود که آرتروز در ۲۰ سالگی نیز بُروز کند. برخی از صفات ژنتیکی نیز ممکن است به بُروز نقایص جزئی در چگونگی انطباق استخوان‌ها منجر‌ شوند. وقتی انطباق استخوان‌ها باهم ازلحاظ وضعیت قرار‌گیری دچار مشکل باشد، غضروف درمقایسه‌با حالت معمولی سریع‌تر از بین می‌رود. پژوهشگران دریافته‌اند ژنی که FAAH نامیده می‌شود، در افراد مبتلا به آرتروز زانو درمقایسه‌با افراد سالم فراوان‌تر است.

وزن: اضافه‌وزن فشار اضافی روی ران‌ها و زانوها می‌آورد. تحمل چنین اضافه‌وزنی در طولانی‌مدت موجب می‌شود غضروف‌ها سریع‌تر از بین بروند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند داشتن اضافه‌وزن با خطر بُروز آرتروز دست ارتباط دارد. بافت چربی اضافی موادشیمیایی التهابی تولید می‌کند که موجب آسیب مفاصل می‌شود.

آسیب و استفاده‌ی بیش‌ازحد از مفاصل: حرکات تکراری یا آسیب به مفاصل، مانند شکستگی یا جراحی یا پارگی رباط‌ها، ممکن است آرتروز را باعث شوند. برخی از ورزش‌کاران بارهاوبارها دچار آسیب مفصل‌ها و تاندون‌ها و رباط‌ها می‌شوند. این امر می‌تواند موجب ازبین‌رفتن غضروف‌ها شود. افزون‌براین، مشاغل خاصی که به ایستادن طولانی‌مدت، خم‌شدن مکرر، بلندکردن اجسام سنگین یا دیگر حرکات نیاز دارند، ممکن است موجب تخریب سریع‌تر غضروف‌ها شوند. نبود تعادل یا ضعف عضلات حمایت‌کننده از مفصل نیز شایدبه تغییر حرکت و درنهایت، شکستگی غضروف در محل مفاصل منجر‌ شود.

سایر عوامل: چندین عامل دیگر نیز ممکن است در خطر ابتلا به آرتروز نقش داشته باشند. این عوامل عبارت‌اند از: بیماری‌های استخوان و مفاصل مانند روماتیسم مفصلی و اختلالات متابولیکی خاص مانند هموکروماتوز یاآکرومگالی.

تشخیص آرتروز

برای تشخیص آتروز پزشک اطلاعاتی درباره‌ی تاریخچه‌ی پزشکی خانوادگی و شخصی بیمار جمع‌آوری می‌کند و فرد را معاینه و آزمایش‌های تشخیصی تجویز می‌کند.

تاریخچه‌ی سلامتی و علائم: اطلاعات موردنیاز برای کمک به تشخیص آرتروز عبارت‌اند از:

• شرح علائم
• جزئیاتی درباره‌ی زمان و چگونگی آغاز درد یا علائم دیگر
• جزئیاتی درباره‌ی دیگر مشلات پزشکی موجود
• محل درد یا خشکی یا دیگر علائم
• چگونگی تأثیر علائم بر فعالیت‌های روزانه
• فهرست داروهای مصرفی فرد

معاینه‌ی جسمی: در طول معاینه، پزشک مفاصل بیمار را معاینه و دامنه‌ی حرکت آن‌ها را آزمایش می‌کند (اینکه مفاصل چقدر در دامنه‌ی طبیعی‌اش حرکت می‌کنند). پزشک به‌دنبال نواحی دردناک یا متورم یا نازک و نیز علائم آسیب مفصلی خواهد گشت. همچنین، موقعیت و هم‌راستایی گردن و ستون فقرات را بررسی می‌کند.

آزمایش‌های تشخیصی: پزشک ممکن است پس از اطلاع از تاریخچه‌ی پزشکی و انجام معاینه‌ی جسمی، درباره‌ی احتمال ابتلای آن فرد به آرتروز مشکوک شود. آزمایش‌های خونی معمولا در این تشخیص کمکی نمی‌کنند. آزمایش‌های زیر ممکن است به تأیید وجود این بیماری کمک کنند:

۱. آزمایش مایع مفصلی (Joint aspiration): پزشک منطقه‌ی مبتلا را بی‌حس می‌کند و سوزنی را برای کشیدن مایع داخل مفصل فرومی‌کند. این مایع ازلحاظ شواهد مرتبط با تخریب مفصل و وجود ذرات کریستالی بررسی می‌شود. با انجام این آزمایش، پزشک می‌تواند احتمال وجود دیگر انواع آرتریت را کنار بگذارد. آرتروز شایع‌ترین نوع آرتریت است.

۲. اشعه‌ی ایکس: اشعه‌ی ایکس ممکن است آسیب و دیگر تغییرات مرتبط با آرتروز را نشان دهد.

۳. MRI: در این تکنیک تصویربرداری، از اشعه استفاده نمی‌شود. این روش درمقایسه‌با روش استفاده از اشعه‌ی ایکس گران‌تر است؛ اما تصاویر بهتری از غضروف و دیگر ساختارهای استخوانی فراهم و به تشخیص زودهنگام ناهنجاری‌های معمول آرتروز کمک می‌کند.

درمان آرتروز

آرتروز بیماری مزمنی است و درمانی برایش وجود ندارد؛ اما روش‌هایی برای مدیریت علائم آن ارائه شده است. مدیریت بلندمدت این بیماری شامل چند بخش می‌شود:

• مدیریت علائمی مانند درد و خشکی و تورم
• بهبود قابلیت حرکت و انعطاف‌پذیری مفاصل
• حفظ وزن سالم
• انجام فعالیت‌های جسمی

فعالیت جسمی: یکی از راه‌های مفید برای مدیریت آرتروز «حرکت‌دادن» است. اگرچه سخت است هنگام آسیب‌دیدگی مفاصل به ورزش فکر کنیم، حرکت‌دادن عامل مهمی است. حتی فعالیت‌های ساده‌ای مانند قدم‌زدن در اطراف محله یا داشتن کلاس ورزشی آسان و سرگرم‌کننده می‌تواند موجب کاهش درد شود و به حفظ وزن سالم کمک کند. تمرینات ورزشی تقویت‌کننده‌ی عضلات موجب تقویت عضلات اطراف مفاصل می‌شود و تحمل‌بار به‌وسیله‌ی این مفاصل را آسان می‌کند و موجب کاهش درد می‌شود. ورزش‌های هوازی به بهبود استقامت و سطح انرژی و نیز کم‌کردن وزن کمک می‌کنند. بیمار مبتلا به آرتروز باید قبل از آغاز برنامه‌ی ورزشی با پزشک مشورت کند. وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا توصیه می‌کند بهتر است تمام افراد ازجمله مبتلایان به آرتریت در هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش سبک کنند.

مدیریت وزن: وزن اضافی موجب می‌شود فشار اضافه‌ای به مفاصلی تحمیل شود که وزن را تحمل می‌کنند؛ مانند مفاصل ران، زانوها، پاها و کمر. کاهش وزن به افراد مبتلا به آرتروز کمک می‌کند که درد را کاهش دهند و از بُروز آسیب‌های مفصلی بیشتر جلوگیری کنند. قانون اساسی کاهش وزن، مصرف کالری کمتر و افزایش فعالیت جسمی است.

تمرین‌های کششی: کشش آرام و ملایم مفاصل ممکن است به تقویت انعطاف‌پذیری و کاهش خشکی و درد کمک کند. ورزش‌هایی نظیر یوگا و تای‌چی روش‌های مناسبی برای مدیریت حالت سفتی و خشکی مفاصل هستند.

داروهای آرتروز: داروهای آرتروز به‌شکل قرص و شربت‌ و کِرِم یا لوسیون دردسترس هستند یا اینکه ممکن است به داخل مفصل تزریق شوند. این‌ داروها عبارت‌اند از:

۱. مسکّن‌ها: موجب تسکین درد می‌شوند و استامینوفن و داروهای ضددرد مخدر یا اپیوئید و اپیوئید آتیپیکالی به‌‌نام ترامادول را شامل می‌شوند. برخی از این داروها بدون نسخه و برخی با نسخه فروخته می‌شوند.

۲. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): رایج‌ترین داروهای مصرفی برای کاهش التهاب و درد هستند که عبارت‌اند از: آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و سلکوکسیب.

۳. کورتیکواستروئیدها: داروهای ضدالتهاب قدرتمندی هستند که یا به‌شکل خوراکی یا تزریق به مفصل استفاده می‌شوند.

۴. اسید هیالورونیک: به‌طور طبیعی در مایع مفصلی وجود دارد و مانند جاذب شوک و روان‌کننده عمل می‌کند. به‌نظر می‌‌رسد این اسید در افراد مبتلا به آرتروز تجزیه می‌شود.

کاردرمانی و فیزیوتراپی: متخصصان کاردرمانی و فیزیوتراپی گزینه‌های درمانی مختلفی برای مدیریت درد ارائه می‌کنند. برخی از این گزینه‌ها عبارت‌اند از:

• آموزش روش‌های استفاده‌ی مناسب از مفاصل
• سرمادرمانی و گرمادرمانی
• تمرین‌های حرکتی و انعطاف‌پذیری
• معرفی و ارائه‌ی دستگاه‌های کمکی

دستگاه‌های کمکی می‌توانند به بهبود عملکرد و تحرک کمک کنند. اسکوتر، عصا، واکر، آتل، کفش‌های مخصوص یا ابزار کمکی مانند درباز کن و پاشنه‌کش دسته‌بلند ازجمله‌ی دستگاه‌های کمکی هستند.

برخی از تمرین‌های ورزشی به بهبود علائم آرتروز انگشتان دست کمک می‌کنند

درمان‌های طبیعی و جایگزین: بسیاری از افراد مبتلا به آرتروز برای مدیریت علائم و بهبود بهزیستی خود از درمان‌های طبیعی و جایگزین استفاده می‌کنند. برخی از این‌ها مکمل‌های تغذیه‌ای، طب سوزنی (طب فشاری)، ماساژ، تکنیک‌های آرامش‌بخش و آب‌درمانی را شامل می‌شوند.

عمل جراحی: جراحی مفصل می‌تواند مفصل‌های به‌شدت آسیب‌دیده‌ای مانند مفصل ران‌ها یا زانوها را ترمیم یا تعویض کند.

نگرش مثبت: بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند داشتن نگرش مثبت می‌تواند موجب تقویت سیستم ایمنی و افزایش توانایی فرد برای کنترل و مدیریت علائم بیماری خود شود.

بهبود عملکرد و کاهش درد ران با استفاده از فعالیت فیزیکی: بیشتر افراد مبتلا به آرتروز از ناحیه‌ی ران و زانو دچار مشکل‌اند و هرساله جراحی‌های بسیار زیادی برای درمان این مشکل انجام می‌شود. پیش‌بینی شده در سال‌های آینده، سن شیوع این بیماری کاهش یابد. باوجوداین، فرد دچار آرتروز چگونه می‌تواند درد خود را کاهش دهد و از رفتن به اتاق جراحی خودداری کند یا اینکه رفتن به آنجا را به‌تعویق بیندازد؟ پاسخ، «ورزش» است.

یکی از اهداف مهم برنامه‌ی ورزشی ران، قوی‌کردن عضلاتی است که از این مفاصل حمایت می‌کنند. عضلات عمقی تثبیت‌کننده‌ی ران می‌توانند شوک را جذب و مفصل را دربرابر حرکات دردناک و مضر محافظت کنند. بنابراین، انجام ورزش‌های متمرکز روی لگن و نشیمنگاه می‌توانند به بیمار کمک کنند که قدرت و انعطا‌ف‌پذیری‌اش بهبود و دردش کاهش یابد. نتایج مطالعه‌ای روی زنان فنلاندی مبتلا به آرتروز نیز چنین تأثیری را تأیید کرد. پژوهشگران دریافتند بعد از برنامه‌ی ورزشی ۱۲ هفته‌ای، میزان درد در ۱۳ زن مبتلا به آرتروز ران تا ۳۰ درصد کاهش پیدا کرد. یک سنجه از قدرت ران تا ۲۰ درصد و یک سنجه از دامنه‌ی حرکات ران ۳۰ درصد بهبود یافت. عملکرد مفصل و کیفیت زندگی آن‌ها نیز کمی بهبود پیدا کرد. در مطالعه‌ای دیگر روی ۲۱۰ بیمار مبتلا به آرتروز ران نشان داده شد شرکت‌کنندگان در برنامه‌ی ورزشی ۱۲ هفته‌ای درد کمتر و توانایی حرکت بیشتری تجربه کردند.

انواع ورزش: داشتن فعالیت جسمی بخش مهمی از برنامه‌ی مدیریت آرتروز است؛ اما اگر درحال‌حاضر فعالیتی ندارید، بهتر است تمرین ورزشی منظمی را آغاز کنید. انواع مختلفی از ورزش‌های زمینی و آبی می‌توانند موجب تقویت عضلات ران و بهبود درد آرتروز شوند. فیزیوتراپ نیز می‌تواند برنامه‌ی خاصی برای انجام ورزش‌های انعطاف‌پذیری و تقویت‌کننده‌ی ران برای کمک به کنترل درد ارائه دهد.

تعویض مفصل گاهی تنها راه درمان آرتروز ران است

ورزش می‌تواند در مراحل آخر آرتروز هم مفید باشد؟

اگر به آرتروز پیشرفته‌ی ران مبتلا باشید و پزشک نیز گفته باشد به جایگزینی کامل ران نیاز دارید، نمی‌توان ادعا کرد ورزش می‌تواند باعث شود به اتاق جراحی نروید. بااین‌حال، این بدان معنا نیست که باید تا زمان جراحی ورزش را ترک و استراحت کنید. متخصصان می‌گویند حتی افراد دچار آرتروز ران پیشرفته نیز باید تا حدممکن فعال باشند. پیش‌بینی‌کننده‌ی مهمی از عوارض جانبی پس از جراحی، میزان تحرک شما قبل از جراحی است. اگر در وضعیت ضعیفی جراحی کنید، نتیجه‌ی خوبی حاصل نخواهد شد. حتی اگر ورزش نتواند روی درد ران شما اثرگذار باشد، بهتر است تا حدممکن در وضعیت سالم‌تری جراحی کنید.

پیشگیری از آرتروز

زمانی آرتروز به‌عنوان بیماری فرسودگی مفاصل درنظر گرفته می‌شد و پیامد اجتناب‌ناپذیر زندگی طولانی و فعال بود. باوجوداین، پژوهش‌ها نشان داده‌اند آرتروز فرایند پیچیده‌ای است که دلایل مختلفی دارد. این بیماری همراهِ اجتناب‌ناپذیری از پیری نیست؛ بلکه نتیجه‌ای از ترکیبی از عوامل مختلفی است که بسیاری از آن‌ها تغییر‌دادنی یا پیشگیری‌کردنی هستند. درادامه، توصیه‌ی پزشکان برای کاهش خطر ابتلا به آرتروز یا به‌تأخیرانداختن آغاز آن را بیان می‌کنیم.

حفظ وزن سالم: وزن اضافه یکی از عوامل خطرساز مهم ابتلا به آرتروز است و البته، دلیل واضحی هم دارد. کیلوگرم‌ها وزن اضافه بار بیشتری بر مفاصل تحمل‌کننده‌ی وزن مانند ران‌ها و زانوها اعمال می‌کند. با گذشت زمان، این بار اضافی موجب می‌شود غضروف تکیه‌گاه این مفصل از بین برود؛ اما فشارهای مکانیکی، تنها مشکل نیستند. بافت‌های چربی با تولید سیتوکین‌ها موجب تحریک و ایجاد التهاب در سرتاسر بدن می‌شوند. در محل مفاصل، سیتوکین‌ها با تغییر عملکرد سلول‌های غضروف موجب تخریب بافت می‌شوند. وقتی اضافه‌وزن دارید، بدنتان مقدار بیشتری از پروتئین‌های مخرب را تولید و آزاد می‌کند. کاهش وزن می‌تواند از استرس اعمال‌شده بر مفاصل و التهاب کم کند و خطر ابتلای شما به آرتروز را به‌نصف برساند.

کنترل قندخون: آخرین پژوهش‌ها نشان می‌دهند دیابت، بیماری مؤثر بر توانایی بدن برای تنظیم قندخون، عامل خطرساز مهمی برای ابتلا به آرتروز است. سطوح بالای گلوکز موجب تسریع تشکیل ملکول‌های خاصی می‌شود که موجب خشکی بیشتر غضروف‌ها و حساسیت بیشتر آن‌ها درمقایسه‌با فشار مکانیکی می‌شود. همچنین، دیابت می‌تواند موجب آغاز التهاب سیستماتیکی شود که از‌بین‌رفتن غضروف را باعث شود. این ارتباط تازه‌کشف‌شده‌ی بین دیابت و آسیب مفاصل شاید بتواند توضیح دهد چرا بسیاری از افراد مبتلا به دیابت به آرتریت نیز دچارند.

فعالیت جسمی: فعالیت جسمی بهترین درمان موجود برای آرتروز است. همچنین، یکی از راه‌های مؤثر برای سالم نگه‌داشتن مفاصل است. حتی ۳۰ دقیقه تمرین متوسط پنج بار در هفته موجب حفظ انعطاف‌پذیری مفاصل و استحکام عضلاتی می‌شود که موجب حمایت و تثبیت ران‌ها و بازوها می‌شوند. افزون‌براین، ورزش تقویت قلب و ریه و کاهش خطر ابتلا به دیابت را سبب می‌شود و عاملی مهم در کنترل وزن است. برای بهره‌مندی از این مزایا نیازی نیست حتما به باشگاه بروید. قدم‌زدن و باغبانی (حتی درحد پاک‌کردن سطح زمین) اثرهای مثبتی دارد؛ اما بیشترین مزایا با انجام برنامه‌ی ورزشی مداوم و تنظیم‌شده براساس سن و علایق حاصل می‌شود. مهم نیست چه ورزشی انتخاب کنید، به صدای بدن خود گوش دهید. اگر پس از انجام تمرین ورزشی دچار دردی می‌شوید که برای یکی‌دو ساعت همچنان باقی می‌ماند، باردیگر کمتر ورزش و در فواصل آن استراحت کنید. برای اجتناب از آسیب‌دیدگی، به‌آرامی پیش بروید تا وقتی بفهمید بدنتان چگونه به فعالیت جدید پاسخ می‌دهد.

رعایت ایمنی: ازآنجاکه غضروف‌ها به‌راحتی بهبود پیدا نمی‌کنند، احتمال بُروز آرتریت در مفصل آسیب‌دیده درمقایسه‌با مفصلی هفت‌برابر بیشتر است که هیچ‌گاه دچار آسیب نشده است. شکستگی‌ها و دررفتگی‌ها و حتی پارگی و کشیدگی تاندون‌ها ممکن است به‌میزان درخورتوجهی خطر بُروز آرتروز را افزایش دهند. اگرچه نمی‌توان همیشه از این نوع آسیب‌ها اجتناب کرد، باید مراقبت‌هایی در‌این‌زمینه در نظر گرفت. اگر ورزش می‌کنید، حتما هنگام ورزش‌های پرخطر از لباس‌های ایمن استفاده کنید. در محل کار و خانه، برای بلندکردن اجسام از قوی‌ترین و بزرگ‌ترین مفاصل خود استفاده کنید و در فواصل این کار استراحت کنید. بعد از هر آسیب، حفظ وزن سالم می‌تواند از بُروز آسیب بیشتر به مفصل پیشگیری کند.

انتخاب سبک زندگی سالم: برخی از عوامل خطرساز آرتروز تغییردادنی نیستند. برای مثال، با افزایش سن، شیوع آرتروز بیشتر می‌شود؛ هرچند دلیل این امر روشن نیست که چرا چنین اتفاقی رخ می‌دهد. یکی از ایده‌ها این است که تعداد سلول‌های غضروف با گذشت زمان کم می‌شوند. به‌‌دلیل اینکه شیوع آرتروز در زنان درمقایسه‌با مردان به‌‌ویژه پس از ۵۰ سالگی بیشتر است، کاهش سطح استروژن پس از یائسگی ممکن است نقش داشته باشد. علاوه‌بر‌این، برخی از افراد ژن‌هایی به‌ارث می‌برند که باعث مستعدشدن آن‌ها دربرابر آرتروز می‌شود. بااین‌حال، باید به‌خاطر داشته باشیم که آرتریت نوعی بیماری چندعاملی است و فقط دریافت ژن به‌معنای این نیست که آن فرد حتما مبتلا به آرتروز خواهد شد. درنهایت، بهترین دفاع علیه هر بیماری ازجمله آرتروز، داشتن سبک زندگی سالم است. نحوه‌ی غذاخوردن، خوابیدن، مدیریت استرس و تعامل با دیگران و نیز مصرف کردن یا نکردن نوشیدنی‌های الکلی و سیگار تأثیر فراوانی نه‌تنها بر سلامت عمومی، بلکه بر سلامت مفاصل می‌گذارد.

دیگر عوارض مرتبط‌با آرتروز

ترکیب ناسالمِ چاقی و آرتروز: اضافه‌وزن و آرتروز خطر مشکلات سلامتی را افزایش می‌دهد. ارتباط بین داشتن اضافه وزن یا چاق‌بودن و ابتلا به آرتروز در مفاصل تحمل‌کننده‌ی وزن به‌سادگی درک‌کردنی است؛ اگرچه ممکن است این خطر دست‌ِکم گرفته شود. همچنین، چربی اضافه از روش‌های غیرمکانیکی روی تسریع تخریب غضروف‌ها و مفاصل اثر می‌گذارد. بافت چربی ازلحاظ شیمیایی فعال است و پیوسته پروتئین‌های مسبب التهاب و دیگر مواد بیوشیمایی مانند فاکتور نکروز توموری آلفا و اینترلوکین ۱ را تولید می‌کند.

التهاب و آرتروز: این پروتئین‌ها در سرتاسر بدن حرکت می‌کنند و در هرجایی، ازجمله در مفاصل، موجب ایجاد مقداری التهاب می‌شوند. این التهابِ پیوسته در بدن موجب می‌شود فرد دربرابر توسعه‌ی آرتروز نه‌تنها در مفاصلی که مستقیما درگیر تحمل وزن بدن هستند؛ بلکه در مفاصلی که باری را تحمل نمی‌کنند مانند مفاصل دست‌ها آسیب‌پذیر شود. میزان شیوع آرتروز دست در افراد چاق دوبرابر بیشتر است. چاق‌بودن در افراد مبتلا به آرتروز در یکی از مفاصل، احتمال بُروز آرتروز در مفاصل دیگر را نیز افزایش می‌دهد. برای مثال، احتمال بُروز آرتروز در زانوی سالم افراد چاق مبتلا به آرتروز زانوی دیگر درمقایسه‌با افراد دارای وزن سالم با وضعیت مشابه پنج‌برابر بیشتر است. بافت چربی اضافه نه‌تنها موجب التهاب در سرتاسر بدن می‌شود؛ بلکه با گذاشتن بار مکانیکی روی غضروف و استخوان، این ساختارها را فعال می‌کند و آن‌ها را به آزادکردن پروتئین‌های التهابی و دیگر عواملی تشویق می‌کند که موجب تخریب مفاصل می‌شوند.

سندرم متابولیکی و آرتروز: آسیب‌های مرتبط‌با چاقی در آرتروز به مفاصل محدود نمی‌شوند. در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، پژوهشگران ارتباط بین چاقی و آرتروز و سندرم متابولیکی را بررسی کردند. احتمال بُروز سندرم متابولیکی (گروهی از مشکلات سلامتی نظیر فشارخون بالا، قندخون بالا، سطوح کلسترول غیرطبیعی و داشتن چربی اضافه دور کمر)، درمیان افراد مبتلا به آرتروز درمقایسه‌با جمعیت عمومی سه‌برابر بیشتر بود. برخی از پژوهشگران به ترکیب چاقی و سندرم متابولیکی آرتروز متابولیکی می‌گویند که زیرگروه مجزا و خطرناک از آرتروز است. وقتی این‌ها باهم ترکیب شوند، این علامت هشداردهنده‌ای است که باید سریعا احتمال بُروز بیماری قلبی را مدنظر قرار داد. وقتی آرتروز با سندرم متابولیکی همراه می‌شود، این وضعیت موجب بدترشدن بیماری‌های قلبی‌عروقی مرتبط‌با متابولیسم نظیر آترواسکلروز می‌شود. علاوه‌بر‌این، خطر ابتلا به درد و بدترشدن آرتروز و نیاز به جراحی جایگزینی کامل مفصل با اضافه‌شدن هرکدام از مؤلفه‌های سندرم متابولیکی بیشتر می‌شود.

چربی ناتوان‌کننده است: اضافه‌وزن یا چاقی موجب می‌شود اثرهای ناتوان‌کننده‌ی آرتروز تشدید شوند. نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، نشان داد افراد مبتلا به آرتروز و چاقی که به مصرف داروهای بیشتر نیاز داشتند، آهسته‌تر راه می‌رفتند و ازلحاظ فیزیکی کم‌تحرک‌تر بودند و درمعرض خطر فراوان توسعه‌ی ناتوانی‌هایی بودند که در زندگی روزمره‌ی آن‌ها اختلال ایجاد می‌کرد.

یاسر نژادی، متخصص ارتوپدی و جراح زانو در ایران می‌گوید:

در کشورهای پیشرفته، میزان شیوع آرتروز زانو ١٣ درصد و در ایران ٢٠ درصد گزارش شده که باتوجه‌به بیشتربودن جمعیت جوان ایران میزان شیوع این بیماری در افراد مسن ایران بسیار بیشتر است که در فرهنگ و تغذیه و سبک زندگی ایرانی ریشه دارد؛ مانند دوزانو و چهارزانو نشستن، استفاده بیشتر پله به‌جای آسانسور، نداشتن برنامه‌ی ورزشی طولانی‌مدت و پایدار، به‌ویژه ورزش‌های آبی، استفاده از سرویس بهداشتی ایرانی و استفاده کمتر از مواد غضروف‌ساز، مانند آووکادو و سویا و بعضی ماهی‌ها.

اپل از مدت‌ها پیش اعلام کرده قصد دارد کیس مخصوصی برای ایرپاد (Apple AirPods) عرضه کند. ایرفون واقعا بی‌سیم اپل به‌لطف این کیس، به‌صورت بی‌سیم شارژ‌ خواهد شد. درحالی‌که زمان بسیار زیادی از این وعده می‌گذرد؛ اما هنوز عرضه‌ی کیس شارژ بی‌سیم ایرپاد را شاهد نبوده‌ایم. 

اخیرا مکس وینبچ، از افشاگران شناخته‌شده‌ی عرصه‌ی فناوری، با حضور در ویدئوِ جدید کانال یوتیوب EverythingApplePro به افشای برخی جزئيات مربوط‌به ایرپاد و البته نسخه‌ی جدید سیستم‌عامل آی‌او‌اس دست زده است.

فراموش نکنید وینبچ سابقه‌ی چندان درخشانی در افشای اطلاعات دقیق اپل ندارد؛ به‌همین‌دلیل، نمی‌توانیم صرفا به سخنان او برای کیس شارژ بی‌سیم ایرپاد اتکا کنیم. 

طی چند هفته‌ی اخیر، بارها از منابعی شنیده‌ایم پد شارژ بی‌سیم ایرپاور به‌همراه کیس شارژ بی‌سیم ایرپاد قرار است در ماه‌های آینده، به‌صورت رسمی معرفی و عرضه شوند. وینبچ در صحبت‌هایش ضمن تأیید این شایعات، جزئيات بیشتری در‌این‌زمینه منتشر کرده که بسیار هیجان‌انگیز به‌نظر می‌رسند.

او می‌گوید سرعت شارژ‌شدن ایرپاد هنگام قرارگیری در این کیس مخصوص، بسیار سریع خواهد بود. درواقع، او می‌گوید شارژشدن ایرپاد از صفر تا ۱۰۰ درصد در این کیس مخصوص، تنها ۱۵ دقیقه به‌طول می‌انجامد. ایرپاد اپل در‌حال‌حاضر، می‌تواند به‌لطف بهره‌گیری از قابلیت شارژ سریع با ۱۵ دقیقه شارژشدن، سه ساعت مداوم موسیقی پخش کند. بنابراین، ایجاد چنین تغییری در سرعت شارژ، قطعا برای کاربران این ایرفون عالی است. 

همجنین، این افشاگر اعلام کرده کیس مذکور به‌دلیل پشتیبانی از استاندارد شی (Qi)، ضخیم‌تر و سنگین‌تر از کیس فعلی خواهد بود. درضمن گفته می‌شود کیس شارژ بی‌سیم ایرپاد، طول بیشتری درمقایسه‌با کیس معمولی خواهد داشت. علاوه‌براین‌، ایرپاد ۲ قرار است ازلحاظ ظاهر و حسی که به کاربر منتقل می‌کند، شباهت زیادی به اپل پنسل ۲ داشته باشد. این، یعنی ایرفون جدید اپل احتمالا مات‌تر خواهد بود و درخشندگی کمتری خواهد داشت.

طبق شایعات دیگر، بدنه‌ی آیفون‌های ۲۰۱۹ اپل نیز قرار است به چنین شیشه‌ی ماتی مجهز شود. بنابراین، احتمال می‌دهیم این طراحی مات به‌نوعی ترند جدیدی در میان محصولات آینده‌ی اپل باشد. 

وینبچ پیش‌تر در توییتی گفته بود سیستم‌عامل iOS 13 قرار نیست به حالت تاریک مجهز شود. طبق گفته‌ی او، این قابلیت جالب احتمالا در نسخه‌ی ۱۳.۱ به iOS خواهد آمد. مجددا تأکید می‌کنیم وینبچ پیش‌تر توانسته برخی اطلاعات دقیق مربوط‌به دنیای اندروید را فاش کند؛ اما در کل سابقه‌ی درخشانی برای افشای اطلاعات اپل ندارد.

در سال‌های اخیر، تحول بزرگی در صنعت خودروسازی و موتورسیکلت‌سازی را شاهد هستیم و آن تولید خودرو وموتورسیکلت الکتریکی است. اگرچه تمام اجزای مختلف موتورسیکلت برقی بسیار جذاب هستند، شاید یکی از نکات مهم‌ درباره‌ی این محصولات، بی‌نیازی به قطعاتی مانند پیشرانه‌ی احتراق داخلی، باک بنزین،‌ کلاچ و سیستم انتقال قدرت متداول،‌ اهرم‌های مختلف و سیستم اگزوز است. این ویژگی به شرکت‌های سازنده اجازه می‌دهد در طراحی موتورسیکلت برقی ایده‌آل، آزادی و فضای زیادی برای خلاقیت داشته باشند. 

افزون‌براین، باعث شده طرح‌هایی آینده‌محور برای موتورسیکلت‌های الکتریکی ارائه شود که بسیار جذاب به‌نظر می‌رسند. به‌هرحال، دنیای کنونی هرروز پیشرفت‌های بیشتری در زمینه‌های مختلف تجربه می‌کند و آماده‌کردن خودمان برای وقایع آینده ضروری است. در این مقاله، با پنج ایده‌ی برتر موتورسیکلت برقی در سال ۲۰۱۸ آشنا خواهیم شد.

موتورسیکلت مفهومی ساسوگا 

این طراحی بیشتر شبیه ربات جنگنده در فیلم «جنگ ستارگان» به‌نظر می‌رسد تا موتورسیکلت الکتریکی. همین امر باعث می‌شود بسیار جذاب‌تر از حدمعمول باشد. در این طراحی، باک بنزین متداول حذف شده و دلیلی وجود ندارد فرمان را زیر قطعه‌ای به‌شکل باک قرار ندهیم. در موتورسیکلت مفهومی ساسوگا (SASUGA) چراغ جلو کاملا حذف می‌شود و سرنشین به‌شکلی نامعمول روی زین خواهد نشست تا طراحی آن بیش‌ازپیش متفاوت به‌نظر برسد.

شاید جالب‌ترین بخش این موتورسیکلت برقی تعلیق جلو و عقب باشد. محل قرارگیری باتری‌ها شبیه بلوک سیلندر V-Twin، از بدنه به سمت بیرون برجسته شده‌اند. موتورسیکلت ساسوگا دستاورد هنر طراحی Matt Tkocz، طراح لس‌آنجلسی است که تصمیم گرفت طرح بسیار خاصی برای موتورسیکلت برقی و مفهومی خود ارائه دهد. 

موتورسیکلت برقی SOL

در طراحی این موتورسیکلت برقی از موشک الهام گرفته شد است و همین آن را از طرح‌های متداول متمایز می‌سازد. طراح آلمانی SOL Pocket Rocket آن را با زین و فرمان نصب‌شده بر لوله‌ای واقع بالای چرخ‌ها ساخته است. این موتورسیکلت چندان گران‌قیمت نیست و قیمت مدل پایه‌ی آن از ۶,۰۰۰ دلار شروع می‌شود. حداکثر سرعت نسخه‌ی پایه حدود ۵۰ کیلومتربرساعت است و شعاع حرکتی آن نیز به ۵۰ کیلومتر محدود می‌شود. این درحالی‌ است که نسخه‌ی پیشرفته مجهز به باتری بزرگ‌تر می‌تواند به سرعت ۸۰ کیلومتربرساعت برسد و شعاع حرکتی آن نیز به ۸۰ کیلومتر می‌رسد. 

طرح مفهومی RMK E2 

می‌دانیم همیشه طرح‌های جدید به تولید نمی‌رسند؛ اما گاهی برخی نوآوری‌ها در طراحی تحسین‌برانگیز هستند و همین باعث می‌شود نگران تولیدنشدن آن‌ها نباشیم. این ایده‌ی فنلاندی نیز نوعی موتورسیکلت برقی مفهومی است که هاب را حذف می‌کند. با این طراحی در آینده، احتمالا موتورسیکلت‌های بدون توپی چرخ در جاده را شاهد باشیم. RMK E2 از طرح نیم‌رخی از موتورسیکلت‌های متداول برخوردار است که باتری بین پاهای موتورسوار قرار می‌گیرد. در این طرح، موتور الکتریکی در دو سمت چرخ عقب قرار می‌گیرد و به تسمه یا زنجیر برای انتقال قدرت نیازی نیست. وزن این موتورسیکلت برقی فقط ۱۰۷ کیلوگرم و حداکثر سرعتش حدود ۱۶۰ کیلومتربرساعت است و می‌تواند تا شعاع ۱۹۳ کیلومتر را با یک‌بار شارژ باتری طی کند.

موتورسیکلت برقی Saroléa Manx7

دو برادر بلژیکی به‌نام‌های تورستن و بیورن رابنس در سال ۲۰۱۰، شرکت موتورسیکلت‌سازی Saroléa را خریدند و مسیر آن را برای ارائه‌ی طراحی جدید موتورسیکلت ادامه دادند. آن‌ها با عرضه‌ی موتورسیکلت برقی SP7 و شرکت در مسابقات Isle of Man TT نخستین‌بار به رتبه‌ی چهارم رسیدند. این پیروزی تاریخ را برای برادران رابنس تغییر داد و آن‌ها تصمیم گرفتند نسخه‌ی خیابانی این موتورسیکلت برقی را نیز تولید کنند. 

Manx7 نسخه‌ی خیابانی موتورسیکلت الکتریکی SP7 است. طراحی این موتورسیکلت شبیه کافه ریسرهای متداول است و خود را برای رقابت با همتایان خود آماده می‌کند. بسته به بسته‌ی باتری انتخابی، Manx7 تا شعاع حرکتی ۳۲۰ کیلومتر نیز می‌تواند حرکت کند. قیمت این مدل نیز باتوجه‌به ویژگی‌های آن ارزان است و مشتریان علاقه‌مند می‌توانند با هزینه‌ای حدودا ۵۰,۰۰۰ دلاری آن را بخرند. 

موتورسیکلت برقی یاماها نازو

به‌عنوان تنها نماینده‌ی موتورسیکلت‌سازان ژاپنی این فهرست، یاماها نشان می‌دهد مرزهای طراحی موتورسیکلت را می‌توان تغییر داد و این کار بدون نیاز به اجزای معمول ممکن است. موتورسیکلت مفهومی نازو (Nazo) فقط طرح مطالعاتی به‌شمار می‌رود و نمی‌توان انتظار داشت به خط‌تولید یاماها وارد شود. صندلی شناور و شکل افقی H، روشی نوآورانه برای استفاده از مکان و فضای منفی ایجادشده بین قطعات سازنده‌ی موتورسیکلت است. دوشاخه‌ی جلو و عقب بسیار شبیه ربات به‌نظر می‌رسند. در طراحی این مدل، از گوریل‌ها الگوبرداری شده است.

مانجال شاه، کارآفرین سریالی است که استارتاپ‌های موفقی در کارنامه‌ی کاری‌اش ثبت کرده است. او استارتاپپیشین خود را با مبلغ درخورتوجهی به گوگل فروخت؛ اما فردای همان روز و بعد از شرکت در مسابقه‌ی دوِ ۱۰ کیلومتر، دردی در قفسه‌ی سینه احساس کرد و بعد از انتقال به اورژانس، در بیمارستان بستری شد. با اینکه این عارضه حمله‌ی قلبی نبود، زنگِ‌خطری بود که مانجال بیشتر به سلامتی‌اش اهمیت دهد و همچنین، ایده‌ی استارتاپ بعدی خود را پیدا کند.

پدر او نیز در ۴۰ سالگی مشکل مشابهی تجربه کرده بود و مانجال نیز هنگام تجربه‌ی درد قفسه‌ی سینه ۳۷ سال داشت. او با کم‌کردن وزن سعی کرد زندگی سالم‌تری داشته باشد و با ایده‌ی استارتاپی جدیدش، سایر مردم را نیز به این کار تشویق کند تا دنیا به مکان بهتری تبدیل شود.

ایده‌ی استارتاپ Health IQ

هدف استارتاپ Health IQ این است که هزینه‌ی بیمه را برای افرادی کاهش دهد که به سلامتی خود اهمیت می‌دهند. تا‌به‌حال، کسب‌وکارهای زیادی تلاش کرده‌اند مردم را به روش‌های مختلفی به حفظ سلامتی تشویق کنند و همه‌ی آن‌ها مردم را به‌نوعی به این کار مجبور می‌کنند. بااین‌حال، Health IQ روش جدید و تشویقی برای این کار در نظر گرفته است.

آن‌ها به افرادی که به سلامتی‌شان اهمیت می‌دهند، تخفیف می‌دهند و آن‌ها را با هزینه‌ی ارزان‌تری بیمه می‌کنند. درواقع، آن‌ها با آزمون‌هایی که طراحی کرده‌اند، خطر ابتلا به بیماری و مرگ مشتریان را اندازه‌گیری می‌کنند. سپس، این اطلاعات را به شرکت‌های بیمه ارائه می‌دهند و آن‌ها نیز با اعتماد به داده‌های استارتاپ Health IQ خدماتشان را به کسانی با تخفیف بیشتری ارائه می‌دهند که خطر کمتری دارند؛ درست همان‌طورکه رانندگان محتاط و کسانی که تابه‌حال تصادف نکرده‌اند، در دوره‌های بعدی بیمه‌ی خودرو تخفیف می‌گیرند. استارتاپ Health IQ در ابتدا تنها خدمات بیمه‌ی عمر ارائه می‌داد؛ اما درحال‌حاضر، سایر بیمه‌ها مانند بیمه‌ی ناتوانی را نیز به خدماتش اضافه کرده است.

شرکت داده‌های حجیم که خدمات بیمه ارائه می‌دهد

Health IQ برای افرادی که زندگی سالمی دارند، نرخ بیمه‌ی ارزان‌تری دارد. البته، هدف مانجال این نبود که شرکت تخصصی بیمه داشته باشد؛ بلکه قصد داشت آگاهی مردم درباره‌ی سلامتی را افزایش دهد.

افرادی که بیشتر به سلامتی خود اهمیت می‌دهند و موادغذایی مناسب استفاده می‌کنند، کمتر از دیگران مریض می‌شوند و به خدمات درمانی احتیاج پیدا می‌کنند. مانجال قصد داشت کسب‌وکارش را بر‌این‌اساس اجرا کند؛ اما متوجه شد هیچ راهی برای اندازه‌گیری این موضوع وجود ندارد و هنوز شاخصی برای سنجیدن خطر بیماری و مرگ افراد اختراع نشده است.

بنابراین، او و سایر اعضای تیم ۳۰،۰۰۰ سؤال برای سنجش آگاهی از سلامتی طرح کردند و بعد از بازبینی، تعداد آن‌ها را به ۳،۰۰۰ سؤال کاهش دادند؛ بدین‌ترتیب، نخستین آزمون آی‌کیوی سلامتی ساخته شد. سپس، تبلیغات گسترده‌ای انجام شد و میلیون‌ها کاربر به این آزمون پاسخ دادند.

نتایج آزمون شگفت‌انگیز بود. آن‌ها زندگی افراد شرکت‌کننده در آزمون را زیرنظر گرفتند و متوجه شدند در طول سه سال، میزان مرگ‌ومیر در کسانی که در این آزمون نمره‌ی خوبی گرفته بودند، ۴۱ درصد کمتر از کسانی بود که نمره‌ی خوبی نگرفته بودند.

بدین‌ترتیب، Health IQ اولین دیتاسِت و فریم‌ورک ریاضی را ساخت که هزینه‌ی بیمه‌ی عمر را برای افرادی کاهش می‌دهد که به سلامتی خود بیشتر اهمیت می‌دهند. مانجال می‌گوید:

دیتاسِتی که ساخته‌ایم یکی از جدول‌های بزرگ و جدید مرگ‌ومیر است که در صد سال اخیر، بعد از پیدایش بیمه، به‌ویژه بیمه‌ی عمر ساخته شده است. البته، قصد ساختن چنین دیتاسِتی نداشتیم و این اتفاق تصادفی بود.

برخی مردم بابت این موضوع اعتراض کردند و معتقدند انجام دادن یا ندادن برخی کارها یا حتی بخت‌واقبال در طول عمر مردم تأثیرگذار است و این، دلیل قانع‌کننده‌ای برای تخفیف‌دادن نیست. باوجوداین، مانجال معتقد است هدف استارتاپ‌ها آن‌ها افزایش آگاهی مردم درباره‌ی سلامتی است. او می‌گوید:

برایمان اهمیتی ندارد که افراد گیاه‌خوار کمتر از دیگران می‌میرند؛ بلکه این مهم است که اگر سبک زندگی شخصی خطر مردن او را کاهش می‌دهد، باید برای بیمه‌ی عمر هزینه‌ی کمتری درمقایسه‌با دیگران بپردازد. مهم نیست این افراد روزانه ورزش می‌کنند یا خانه‌شان را با مواد غیرسمی تمیز می‌کنند یا گیاه‌خوار هستند. بررسی دلیل اصلی مردن یا نمردن افراد هدف کسب‌وکار ما نیست؛ بلکه فقط می‌دانیم چه افرادی خطر مردن کمتری دارند و به آن‌ها تخفیف می‌دهیم.

آزمون ما را میلیون‌ها نفر انجام داده‌اند و این باعث شده به شرکت داده‌ی حجیم تبدیل شویم. درست است خدمات بیمه ارائه می‌دهیم؛ اما مفهوم اصلی شرکت داده‌ی حجیم است. درواقع، شرکت‌های بیمه به داده‌های ما اعتماد می‌کنند و به کسانی تخفیف می‌دهند که از دیدگاه ما خطر مریضی یا مرگ کمتری دارند.

همچنین، مانجال معتقد است این ایده باعث می‌شود مردم به سلامتی خود بیشتر اهمیت دهند و زندگی سالم‌تری داشته باشند. آن‌ها در ابتدا، فقط بیمه‌ی عمر ارائه می‌دادند؛ اما امروزه، خدمات درمانی و بیمه‌ی ناتوانی و سایر بیمه‌ها را نیز ارائه می‌دهند. استارتاپ Health IQ سال گذشته ۶۰ نفر کارمند داشت؛ ولی امسال ۱۶۰ نفر کارمند دارد. مانجال پیش‌بینی می‌کند سال آینده تعداد آن‌ها به ۳۰۰ نفر خواهد رسید. همچنین، این استارتاپ تا‌به‌حال ۷ میلیارد دلار پوشش بیمه در ۲۵ ماه اخیر داشته است.

مانجال کارآفرینی سریالی است و بعد از به‌موفقیت‌رسیدن هر کسب‌وکار، آن را به شرکت‌های بزرگ می‌فروشد. تاکنون، وی دو استارتاپ دیگر راه‌اندازی کرده و به شرکت‌های بزرگی فروخته است؛ اما این استارتاپ برای او فرق می‌کند و حاضر است زمان بیشتری برای آن بگذارد. او به‌اندازه‌ای به این استارتاپ امیدوار است که قصد دارد ۱۰ تا ۲۰ سال آینده روی آن تمرکز کند.

داستان دو کسب‌وکار موفق پیشین مانجال

پیش از اینکه مانجال استارتاپ خود را با هدف افزایش سلامتی مردم راه‌اندازی کند، دو کسب‌وکار دیگر به نام‌های Like.com و Andale را بنیان‌گذاری کرد و با سختی بسیار به‌موفقیت رساند. در ۲۶ سالگی، مانجال از شغلش استعفا داد و به منزل پدرومادرش بازگشت تا کسب‌وکار خودش را راه‌اندازی کند. او در همان اتاق قدیمی خود می‌خوابید و به پوسترهایی نگاه می‌کرد که دوران دبیرستان روی دیوار اتاق چسبانده بود. او با خود فکر می‌کرد، فردی بازنده است که دوباره به خانه‌ی والدینش بازگشته تا روی استارتاپش کار کند.

Andale ابزاری دراختیار فروشندگان ای‌بی (Ebay) و سایر بازارهای آنلاین قرار می‌داد تا بتوانند انبار و مشتریانشان را به‌طور خودکار مدیریت کنند. آن‌ها به‌کمک این ابزار می‌توانستند ایمیل بفرستند و اموری مانند بازگشت اجناس به بازار را در‌صورت فروش‌نرفتن ازطریق این ابزار کنترل کنند.

زمان‌بندی کسب‌وکار اول بسیار بد بود. او Andale را در سال ۱۹۹۹، یعنی در دوران «حباب دات کام» راه‌اندازی کرد. حباب دات کام دوره‌ای بود که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱ و با پیدایش تعداد زیادی شرکت اینترنتی شکل گرفت. تعداد شرکت‌ها به‌اندازه‌ای زیاد شده بود که تنها شرکت‌های سودده می‌توانستند سرمایه دریافت کنند و مانجال مجبور شد ۱۸۰ نفر از کارمندانش را اخراج کند.

درنهایت، وی توانست با موفقیت از این حباب خارج شود و کارمندان شرکت را به ۲۰۰ نفر افزایش دهد. چندی بعد، مانجال کسب‌وکارش را به شرکت وندیو (Vendio) فروخت. وندیو به غول تجارت الکترونیکی چینی، یعنی علی‌بابا، تعلق داشت.

بعد از این فروش، مانجال بلافاصله کسب‌وکار دیگری به‌نام Like.com راه‌اندازی کرد. این ابزار ابتدا به کاربران اجازه می‌داد تصاویر شخصی‌شان را دسته‌بندی کنند؛ اما بعد از مدتی، به موتور جست‌وجوی خرید تبدیل شد. بدین‌ترتیب کاربران تصاویر دلخواهشان را وارد و فهرستی از سایت‌های آنلاینی را مشاهده می‌کردند که آن کالا یا مشابه آن را می‌فروخت. این شرکت نیز مانند کسب‌وکار قبلی مانجال موفق بود و گوگل آن را خرید.

استخدام کارمندان با روشی جدید و غیرمتعارف

مانجال از هر دو کسب‌وکار پیشینش درس‌های زیادی آموخت. او استراتژی‌های خاصی دارد که موفقیتش را در هر دو کسب‌وکار پیشین تضمین کرده است. به‌عنوان مثال، یکی از دلایل متمایزکننده‌ی مانجال از سایر کارآفرینان، روش استخدام استعدادهای جدید در شرکت است.

۱. بررسی و تأیید تمامی نیروهای جدید

روند استخدام در شرکت‌های بزرگ معمولا بدین‌شکل است که مدیرعامل شرکت از فرایند استخدام کارمندان جدید مطلع نیست و این موضوع را به مدیران هر بخش و تیم منابع انسانی واگذار می‌کند. بااین‌حال، مانجال روند استخدام نیروهای جدید را با حساسیت دنبال می‌کند. تقریبا ۹۵ درصد مصاحبه با نیروهای جدید برعهده‌ی اوست و زمان زیادی از او می‌گیرد. البته، او این کار را از منبعی مطمئن، یعنی گوگل، یاد گرفت.

زمانی‌که مانجال قصد داشت شرکت دومش را به گوگل بفروشد، از آن‌ها پرسید: «چرا همین فردا قرارداد بسته نمی‌شود؟» آن‌ها به وی پاسخ دادند: «لری پیج، هم‌بنیان‌گذار گوگل، باید شخصا این موضوع را بررسی و نظرش را اعمال کند». بعد از این ماجرا، مانجال متوجه شد لری پیج خودش شخصا تمام کارمندان جدید را بررسی و تأیید می‌کند.

گوگل با استعدادترین و باهوش‌ترین کارمندان را استخدام می‌کند؛ زیرا تمام آن‌ها را لری پیج تأیید می‌کرد و کارمندان منابع انسانی می‌دانند پیج همه‌چیز را زیرنظر دارد و کارشان را بادقت انجام می‌دهند. مانجال می‌گوید:

معمولا وقتی کسب‌وکاری ساخته می‌شود، بنیان‌گذار آن همه‌ی مسائل را زیرنظر می‌گیرد. این مسائل نباید فقط به کارهای مهم محدود شود؛ بلکه باید تمام ابعاد را دربربگیرد. در شرکت‌های فناوری، روند استخدام بسیار مهم است و بنیان‌گذار شرکت باید مستقیما در این موضوع دخالت داشته باشد.

۲. استفاده از بِرَگ‌شیت (Brag Sheets) به‌جای رزومه

بِرَگ‌شیت مانند رزومه است، با این تفاوت که روی دستاوردها، تجارب مهم، مهارت‌های رهبری و تجربه‌ی کاری تمرکز می‌کند. اگر شخصی بخواهد برای کار در Health IQ درخواست استخدام دهد، به رزومه نیاز ندارد؛ زیرا مانجال از متقاضیان می‌خواهد فهرستی از تمامی دستاوردهایشان را در بِرَگ‌شیت به او تحویل دهند. او می‌گوید:

از متقاضیان می‌خواهم تمام دستاوردهایشان را در بِرَگ شیت بنویسند. به‌عنوان مثال، اگر در سال دوم دبیرستان در مسابقات املای کلمات مقام کسب کرده‌اند یا رهبریِ تیم کوچکی را برعهده داشته‌اند یا در مسابقات زیبایی شرکت کرده‌ و برنده شده‌اند، آن‌ها را نیز بنویسند. در این بِرَگ شیت، باید تمام دستاوردها نوشته شود.

او معتقد است برنده‌شدن عادت است. افرادی که زیاد برنده می‌شوند، به این موضوع عادت می‌کنند و در زندگی کاری خود نیز برای برنده‌شدن تلاش می‌کنند. رزومه‌ها معمولا نحوه‌ی انجام کار را توضیح نمی‌دهند و معمولا درباره‌ی مسئولیت‌ها صحبت می‌کنند. مانجال معتقد است شخصی که در گوگل و فیسبوک و اوبر کار کرده، فردی شایسته است؛ ولی این موضوع توانایی‌ها و دستاوردهای او را نشان نمی‌دهد. همچنین شخصی که در دانشگاهی معتبر تحصیل کرده، شاید باهوش باشد؛ اما درنهایت دستاوردهایش در محیط کار اهمیت دارد.

۳. اغلب کارمندان این استارتاپ طرفدار سلامتی هستند

اغلب کارمندان استارتاپ Health IQ بحران سلامتی را در زندگی‌شان تجربه کرده‌اند و این اتفاقی نیست. مانجال می‌گوید:

دنبال کسانی هستیم که بحران سلامتی را در زندگی‌شان تجربه کرده‌اند و می‌توانند در این سفر با مشتریان همراه شوند.

به‌عنوان مثال، گاراو سوری، مدیر ارشد اجرایی این شرکت، کلسترول و قند خون بالایی داشت؛ به‌طوری‌که پزشک با هدف جلوگیری از سکته‌ی قلبی‌و‌مغزی برایش استاتین تجویز کرد و تا پایان عمر، باید دارو مصرف کند. به‌همین‌دلیل، سوری وزن کم کرد و سبک زندگی خود را تغییر داد.

برت کوپر، هم‌بنیان‌گذار این شرکت، نیز با بحران سلامتی جدی در زندگی‌اش روبه‌رو شده بود. او به‌دلیل اضافه‌وزن آسیب دیده بود و یک سال برنامه‌ی غذایی مشابهی برای صبحانه و ناهار و شام داشت تا اینکه درنهایت حدود ۵۰ کیلوگرم وزن کم کرد.

البته این موضوع بدین‌معنا نیست که تمام کارمندان باید مشکل سلامتی داشته باشند، بلکه هدف اصلی این است که به سلامتی اهمیت دهند نه اینکه به‌دلیل همکاری با استارتاپی معروف درخواست استخدام دهند. مانجال می‌گوید:

استخدام‌شدن در استارتاپی که ۸۰ میلیون دلار سرمایه جذب کرده، برای اغلب مردم آرزو است؛ به‌ویژه وقتی متوجه می‌شوند Andreessen Horowitz روی آن استارتاپ سرمایه‌گذاری کرده است. Andreessen Horowitz شرکت سرمایه‌گذاری معروفی در سیلیکون‌ولی است که روی شرکت‌های معروفی مانند فیسبوک و ایربی‌اندبی سرمایه‌گذاری کرده است. باوجوداین، دنبال استخدام چنین افرادی نیستم؛ مخصوصا کسانی که وب‌سایت Andreessen را بازمی‌کنند تا ببیند این شرکت روی چه استارتاپ‌های سرمایه‌گذاری می‌کنند و سپس، برایشان درخواست همکاری می‌فرستند.

او برای جلوگیری از این موضوع سعی می‌کرد برنامه‌های استارتاپش را عمومی نکند. بسیاری از شرکت‌ها باافتخار می‌گویند تک‌کرانچ روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده؛ اما مانجال کوشید این موضوع را تاحدممکن پنهان کند. او می‌خواهد تمام سرمایه‌گذاران جدید فکر کنند استارتاپ کوچک ۵ میلیون دلاری است و به‌دلیل ایده و هدف استارتاپ به آن علاقه‌مند شوند، نه به این دلیل که تا‌به‌حال شرکت‌های بزرگی روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

داستان سرمایه‌گذاری

در مرحله‌ی بعدی، استارتاپ Health IQ درحدود ۵ میلیون دلار سرمایه جذب کرد و سپس، ۷۵ میلیون دلار دیگر در مراحل بعدی از سرمایه‌گذاران دریافت کرد. مانجال در پاسخ به این پرسش که با فروختن دو کسب‌وکار قبلی تابه‌حال به این موضوع فکر کرده که سرمایه‌ی کار جدید را خودش پرداخت کند، چنین می‌گوید:

معتقدم کسب‌وکارهایی که با بودجه‌ی شخصی راه‌اندازی می‌شوند درنهایت کوچک می‌مانند و رشد نمی‌کنند. اینکه شخصی کسب‌وکاری را با سرمایه‌ی شخصی راه‌اندازی کند، بسیار تحسین‌شدنی است؛ اما تمام کسب‌وکارهای بزرگ برای باقی‌ماندن در بازار رقابت به سرمایه‌گذاری‌های کلان نیاز دارند.

توصیه‌ی او به بنیان‌گذاران این است که هیچ‌گاه به سرمایه‌ای کمتر از سرمایه‌ی مرحله‌ی قبلی خود راضی نشوند؛ زیرا این کار روحیه‌ی کارمندان و سرمایه‌گذاران را خراب می‌کند و کسب‌وکار را به نابودی می‌کشاند. برعکسِ این موضوع نیز صادق است: کسب‌وکار هرگز نباید بیشتر از ارزش خود سرمایه بگیرد.

راز موفقیت مانجال برای جلوگیری از شکست

فروختن موفقیت‌آمیز دو کسب‌وکار قبلی به شرکت‌های بزرگی مانند گوگل و دریافت سرمایه از یکی از معروف‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری مانجال را به کارآفرین سریالی موفقی تبدیل کرده که تابه‌حال شکست را تجربه نکرده است. راز موفقیت او چیست؟

مانجال راز موفقیت را در علاقه‌مندی به موفقیت می‌داند. او معتقد است وقتی کسب‌وکاری را با ایده‌ای آغاز می‌کنید؛ اما بازار آن را نمی‌پذیرد و می‌گوید اشتباه است، دنبال دلیل بروید. روی درست‌بودن ایده‌ی خود پافشاری کنید؛ اما درنهایت، تصمیم درست اتخاذ کنید. مانجال می‌گوید:

اگر سرمایه‌گذاران به من بگویند ایده‌ای اشتباه است، حرف آن‌ها را نمی‌پذیرم و رد می‌کنم؛ اما اگر مشتریان بگویند ایده‌ی بدی است، به حرف آن‌ها گوش می‌کنم و می‌خواهم جزئیات بیشتری ارائه دهند.

استارتاپ قبلی او، یعنی Like.com، مثال خوبی از طرزفکر مانجال است؛ چراکه بعد از نظرسنجی از مشتریان، پیووت (تغییر استراتژی کسب‌وکار) کرد. استارتاپ Health IQ نیز در ابتدا قرار نبود از مشتریان آزمون بگیرد؛ اما بعد از طراحی، مشتریان از آن استقبال کردند و کسب‌وکار به همین سمت پیش رفت. مانجال می‌گوید:

درواقع، در هر دو طرح کسب‌وکار شکست خوردیم؛ اما توانستیم شرکت را پیووت کنیم و درحالی‌که هنوز پول نقد داشتیم، مسیر کار را به‌سمت نیاز بازار تغییر دادیم. به‌همین‌دلیل، معتقدم پیووت باید در مراحل اولیه و زمانی انجام شود که هنوز دیر نشده است. اغلب کسب‌وکارها زمانی به فکر پیووت می‌افتند که کار از کار گذشته و نهایتا برای یک ماه دیگر پول نقد دارند؛ ازاین‌رو، شکست می‌خورند. پیووت باید زمانی اتفاق بیفتد که استارتاپ پول نقد زیادی دراختیار دارد.

ترویج سبک زندگی سلامت در محیط اعتیاد به کار سیلیکون‌ولی

استارتاپ Health IQ در قلب سیلیکون‌ولی و جایی واقع شده که کارمندان آن ۸۰ ساعت در هفته کار می‌کنند و هیچ‌کدام با شب‌کاری مشکلی ندارند. آن‌ها هرکاری انجام می‌دهند تا بتوانند استارتاپ خود را رشد دهند. Health IQ می‌تواند در چنین محیطی هماهنگ شود و رشد کند؟ مانجال معتقد است کارمندان استارتاپ‌ها دقیقا همان کسانی هستند که باید آگاهی بیشتری درباره‌ی وضعیت سلامتی خود داشته باشند. او می‌گوید:

استارتاپی‌ها ازنظر روان‌شناسی کسانی هستند که حاضرند امروزشان را به‌خاطر داشتن آینده‌ای روشن فدا کنند. آن‌ها حاضرند از حقوق هنگفت امروزشان صرف‌نظر کنند تا فردا چندین‌برابر پول بیشتری به‌دست آورند. باوجوداین، سلامتی موضوعی نیست که به‌تعویق بیفتد. اگر هر شب پیتزا می‌خورند، نمی‌توانند انتظار داشته باشند که این موضوع را فردا جبران و سبک زندگی سالمی انتخاب کنند؛ زیرا ممکن است دیر شده باشد. 

Health IQ برای حفظ سلامتی کارمندانش پیشنهادهای متنوعی دارد. کارمندان می‌توانند در کلاس‌های تناسب‌اندام اواسط روز شرکت کنند و میان‌وعده‌های سالم بخورند. همچنین، از آن‌ها خواسته می‌شود بین کار و زندگی خود تعادل ایجاد کنند.

توصیه‌های سلامتی مانجال به کارآفرینان

کارآفرینان همیشه سرشان شلوغ است و وقتی برای ورزش یا دویدن پیدا نمی‌کنند. فهرست بلندبالایی از کارهایی که باید انجام دهند، هرگز تمامی ندارد؛ اما مانجال معتقد است این افراد فقط کافی است به موادغذایی‌شان بیشتر اهمیت دهند. توصیه‌های او برای کارآفرینان عبارت است از:

۱. غذای سالم بخورید

اگر از کارآفرینی بپرسید همین حالا چه دغدغه‌ای دارد، بدون شک می‌گوید باید سرمایه‌گذار مهمی را این هفته ببینم یا هزار مشتری اول کسب‌وکار را پیدا کنم. پس، غذای سالم چه می‌شود؟ این روزها شاید کسی فرصت نداشته باشد زمان زیادی برای آشپزی بگذارد؛ اما استارتاپ‌های زیادی مانند Uber Eats و نمونه‌های مشابه آن وجود دارند که این مشکل را برطرف کرده‌اند و غذای سالم دراختیار مشتریانش خود قرار می‌دهند.

۲. نوشیدنی‌های مضر نخورید

نه گفتن به نوشیدنی‌هایی مانند نوشابه برای عده‌ی زیادی امکان‌پذیر نیست؛ اما این واقعیت را بپذیرید که برای سلامتی ضرر دارد. به‌جای نوشیدنی‌های مضر، آب‌میوه‌های طبیعی و شیر بنوشید.

۳. مصرف غذاهای شیرین و برنج و نان را محدود کنید

تمام نان‌ها مضر هستند؛ حتی نان‌های کامل نیز قندخون را افزایش می‌دهند. سعی کنید مصرف این موادغذایی را در رژیم غذایی‌تان محدود کنید.

تنها یک روز پس از پرتاب کپسول جدید دراگون سرنشین‌دار اسپیس‌ایکس به مدار، این فضاپیما در یکی از بخش‌های حیاتی پرواز آزمایشی خود به‌صورت خودکار به درگاه ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) متصل شد. این مانور اتصال فعالیتی مهم محسوب می‌شود که کپسول اسپیس‌ایکس در آینده، وقتی اعزام فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی و بازگرداندن آن‌ها به زمین را آغاز کند، باید به‌طور منظم انجام دهد.

دراگون سرنشین‌دار (Crew Dragon) روز گذشته، اندکی پیش از ظهر سوار بر راکت فالکون ۹ اسپیس‌ایکس از مرکز فضایی کِنِدی در فلوریدا به فضا پرتاب شد و از آن زمان تاکنون، در مدار زمین قرار داشته است. به‌محض آنکه این فضاپیما به مدار رسید، نوک آب‌نبات‌شکل آن گشوده و سازوکار اتصال کپسول نمایان شد. دراگون سرنشین‌دار امروز با نزدیک‌شدن ایستگاه فضایی، مجموعه‌ای از لیزرها، حسگرها و نرم‌افزار را به‌کار گرفت تا به‌صورت خودکار سخت‌افزار خود را به درگاه موجود روی بدنه‌ی خارجی ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل کند.

اسپیس‌ایکس ظهر امروز، دراگون سرنشین‌دار را به نقاط مختلفی خارج از ایستگاه فضایی فرستاد تا قابلیت اتصال فضاپیما را آزمایش کند. این کپسول با استفاده از پیشرانه‌های تعبیه‌شده روی خود در فواصل معین به ایستگاه فضایی نزدیک شد و سپس، موقعیتش را در مدت ۲.۵ ساعت حفظ کرد. فضاپیمای اسپیس‌ایکس حتی قابلیت عقب‌نشینی خود را نیز درصورت وقوع رویداد اضطراری آزمایش کرد. سپس، به‌محض آنکه نزدیک به ۲۰ متر با ایستگاه فاصله داشت، پیام پایانی برای اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی به کپسول ارسال شد. دراگون سرنشین‌دار در ساعت ۲:۲۱ بعدازظهر یکشنبه به درگاه اتصال ایستگاه فضایی متصل شد. سپس، مجموعه‌ای از قلاب‌ها در اطراف درگاه گشوده شدند تا کپسول را در جایگاهش حفظ کنند.

ان مک‌کلین، فضانورد ناسا و عضو فعلی خدمه‌ی ISS، به‌محض آنکه قلاب‌ها دراگون سرنشین‌دار را حفظ کردند، پایان اتصال فضاپیما را تأیید کرد. همچنین، دیوید سنت‌ژاک، فضانورد کانادایی و دیگر عضو خدمه‌ی ایستگاه افزود:

تبریک دوباره به تیم بزرگ سرتاسر دنیا که این موفقیت را امکان‌پذیر ساختند.

ان مک‌کلین و دیوید سنت‌ژاک در‌حال‌آمادگی برای گشودن دریچه‌ی داخل ایستگاه فضایی که به دراگون سرنشین‌دار منتهی می‌شود

اسپیس‌ایکس پیش‌تر هرگز به‌صورت خودکار فضاپیمایی را به ایستگاه فضایی متصل نکرده بود؛ درنتیجه، موفقیت امروز دراگون سرنشین‌دار به‌نوعی دستاوردی تازه برای آن‌ها محسوب می‌شود. این شرکت از می‌۲۰۱۲ تاکنون، در‌حال‌پرتاب کپسول‌های محموله‌ی دراگون به ایستگاه فضایی بوده است؛ اما تمام این فضاپیماها به‌جای اتصال درواقع پهلو می‌گرفتند. سپس، یکی از اعضای خدمه‌ی حاضر در ISS به‌کمک بازویی روباتیک، کپسول را می‌گرفت و آن را به درگاه موجود منتقل می‌کرد. اکنون، دراگون سرنشین‌دار نشان داده برای رسیدن به ایستگاه فضایی بین‌المللی خدمه‌ی ایستگاه به انجام اقدامی از این دست نیاز ندارند.

همان‌طورکه اشاره شد، اتصال دراگون سرنشین‌دار دستاوردی مهم هم برای اسپیس‌ایکس و هم برنامه‌ی خدمه‌ی تجاری ناسا به‌حساب می‌آید. فضاپیمای اسپیس‌ایکس یکی از دو وسیله‌ی نقلیه‌ی در دست توسعه به‌شمار می‌رود که قصد دارد در آینده‌ی نزدیک، فضانوردان را به ایستگاه فضایی بین‌المللی حمل کند. اتصال، فرایندی حیاتی و ضروری برای اطمینان از رسیدن مسافران به ایستگاه است و نمایش امروز نشان داد دراگون سرنشین‌دار می‌تواند فضانوردان را به سلامت به ایستگاه فضایی بین‌المللی حمل کند.

با اتصال دراگون سرنشین‌دار به ISS، سه عضو خدمه‌ی حاضر در ایستگاه، دریچه‌ی کپسول را باز خواهند کرد و به داخل آن خواهند رفت. آن‌ها با آدمک هوشمند ریپلی دیدار می‌کنند که روی یکی از چهار صندلی فضاپیما نشسته است. سپس، بیش از ۱۸۰ کیلوگرم محموله‌ی موجود در دراگون را تخلیه خواهند کرد. افزون‌براین، خدمه‌ی ایستگاه در روزهای پیش‌ رو، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را روی فضاپیما انجام خواهند داد. هدف از انجام آزمایش‌ها، بررسی پایداری دراگون سرنشین‌دار در محیط فضایی و اطمینان از طراحی ایمن آن است.

اسپیس‌ایکس سپس روز جمعه، کپسول را به زمین بازخواهند گرداند و به کمک چترهای نجات آن را در اقیانوس اطلس فرود خواهد آورد. این فرود آخرین دستاورد مهم مأموریت آزمایشی دمو ۱ را رقم خواهد زد و به نخستین پرواز دراگون سرنشین‌دار خاتمه خواهد داد. بعدازآن، ناسا چگونگی عملکرد دراگون را در جریان این سفر ارزیابی و درنهایت، زمان انجام پرواز آزمایشی بعدی را تعیین خواهد کرد؛ پروازی که دو فضانورد این سازمان فضایی را به ایستگاه فضایی خواهد برد. برای اسپیس‌ایکس این آزمایش سرنشین‌دار فعلا برای تابستان سال آینده برنامه‌ریزی شده است؛ اما پیش از آنکه دراگون سرنشین‌دار به‌همراه نخستین مسافرانش پرواز کند،  ناسا و اسپیس‌ایکس اقدامات نسبتا زیادی باید انجام دهند.

تنها چند روز تا برگزاری هشتادونهمین دوره‌ی بزرگ‌ترین نمایشگاه خودروِ دنیا فاصله داریم. گردهمایی سالانه خودروسازان در ژنو با تمام نمایشگاه‌های خودرو دیگر تفاوت دارد. برخلاف دیگر نمایشگاه‌ها، تمام برندها سعی می‌کنند نمایشی جذاب و ماندگار در ژنو داشته باشند.

نمایشگاه ژنو محلی برای رقابت، شکل‌گیری گفت‌وگوها، نمایش فناوری‌های آینده‌ی خودروسازی و تماشای آخرین محصولات برندهای بزرگ‌وکوچک است. این نمایشگاه به‌قدری مهم است که در تاریخ برگزاری آن، رونمایی برجسته‌ترین خودروهای مفهومی و تولیدی را شاهد بوده‌ایم. باتوجه‌به گمانه‌زنی‌ها و بیانه‌های رسمی شرکت‌های خودروسازی، به‌نظر می‌رسد نمایشگاه خودرو ژنو ۲۰۱۹ ادامه‌‌دهنده‌ی سنّت گذشته خواهد بود. در این مقاله، همین سنّت، یعنی مهم‌ترین رونمایی‌های تاریخ نمایشگاه ژنو را بررسی می‌کنیم. در ۸۸ دوره‌ی گذشته‌ی نمایشگاه ژنو، خودروسازان با کدام مدل‌های جذاب نظر علاقه‌مندان را جلب کرده‌اند؟ مدل‌هایی به‌دلیل طراحی، قوای فنی، مهندسی ساخت و... گامی مهم در پیشرفت صنعت محسوب می‌شوند.

سال ۱۹۵۹؛ سیمکا فولگور

در نمایشگاه‌های خودرو مختلف امروز، یکی از شعارهای همیشگی تولیدکنندگان به آینده‌ی حمل‌ونقل اشاره می‌کند. البته این شعار کلیشه‌ای از دهه‌ی ۱۹۵۰ تاکنون، در مفهوم‌های مختلف وجود داشته است. خودروساز فرانسوی سیمکا (Simca) سال‌ها پیش از آنکه به‌تاریخ بپیوندد، در نمایشگاه ژنو خبرساز شد. مدل مفهومی فولگور (Fulgur) که پیش‌نمایشی از خودروهای خانوادگی سیمکا در سال ۲۰۰۰ بود، یکی از خودروهای برتر رونمایی‌‌شده در تاریخ ژنو محسوب می‌شود. روبرت اوپرون که درحال‌حاضر ۸۶ ساله است، سیمکا فولگور را با قوای فنی اتمی‌برقی با توانایی پیمایش نزدیک به ۵,۰۰۰ کیلومتر طراحی کرد. تصور بر این بود که مدل مفهومی فولگور با سیستم شارژ بی‌سیم شهری آینده در جاده‌ها تردد کند. در این مدل، چرخ‌‌های جلو با رسیدن به سرعت ۱۵۰ کیلومتربرساعت به داخل بدنه جمع می‌شدند و کنترل خودرو به‎وسیله‌ی باله‌ی بزرگ عقب بدنه انجام می‌شد. از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی سیمکا فولگور باید به کنترل صوتی، سیستم تعلیق برقی و نمایشگری بزرگ به‌جای عقربه‌های سنّتی پنل پشت فرمان اشاره کرد. سیمکا فولگور همان‌طورکه همه انتظار داشتند، به مرحله‌ی تولید نرسید؛ اما چشم‌اندازی هیجان‌انگیز از آینده‌ی خودروسازی نشان داد.

سال ۱۹۶۱؛ جگوار E-Type

مدل اسپرت E-Type فصلی جدید در تاریخ برند جگوار بود. این مدل با کاپوت بلند و چراغ‌های کشیده‌ و شیب شدید سقف که قطعا یکی از خودروهای زیبای تاریخ است، ستاره‌ی نمایشگاه ژنو در سال ۱۹۶۱ بود. جگوار E-Type از سال ۱۹۶۱ تا سال ۱۹۷۵ در سه سری با پیشرانه‌های ۶ سیلندر خطی و ۱۲ سیلندر Vشکل تولید شد. از ویژگی‌های مهم این مدل باید به نهایت سرعت ۲۴۱ کیلومتربرساعت، زمان حدود ۷ ثانیه در آزمون سرعت صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت، شاسی یکپارچه، ترمزهای دیسکی و سیستم تعلیق مستقل اشاره کرد. انزو فراری بزرگ در سال ۱۹۶۱ و هنگام رونمایی جگوار E-Type گفت:

E-Type زیباترین خودروِ جهان است.

سال ۱۹۶۹؛ پژو 504 کوپه و کبریوله

مدل‌های سدان و استیشن پژو 504 سال ۱۹۶۸ رونمایی شدند. یک سال بعد، فرانسوی‌ها با همکاری استودیوِ طراحی ایتالیایی پینین فارینا، مدل‌های کوپه و کروک 504 به‌یادماندنی را در ژنو به‌نمایش گذاشتند. پژو 504 کوپه و کروک با طراحی زیبا، قوای فنی درخورتوجه، کابین خوش‌ساخت و قیمت مناسب در نمایشگاه ژنو ۱۹۶۹ طرفدار پیدا کردند. پژو 504 بهترین خودروِ اروپا در سال ۱۹۶۹ شد. جالب این است که با وجود محبوبیت 504 سدان در آمریکا، مقام‌های پژو مدل‌های کوپه و کبرولیه این مدل را در آمریکا عرضه نکردند.

سال ۱۹۷۱؛ لامبورگینی LP500 پروتوتایپ

خودروساز ایتالیایی لامبورگینی هنوز دو سال با جشن ۱۰ سالگی تأسیس فاصله داشت که مدل LP500 پروتوتایپ را رونمایی کرد. کد LP که هنوزهم در محصولات این شرکت استفاده می‌شود از عبارت ایتالیایی longitudinale posterior به‌معنی «طولی در عقب» گرفته شده و به محل و جهت نصب پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر Vشکل اشاره می‌کند. 500 هم اشاره‌ای به حجم ۵ لیتر پیشرانه است. این مدل مفهومی که پیش‌درآمدی بر لامبورگینی Countach بود، در نمایشگاه خودروِ ژنو ۱۹۷۱ با طراحی منحصربه‌فرد برتونه (Bertone) و درهای قیچی‌شکل، همه‌ی توجه‌ها را جلب کرد. مدل مفهومی LP500 در جریان آزمون‌های پیش‌تولید تصادف کرد و از بین رفت. پس از LP500، لامبورگینی دو مدل پروتوتایپ دیگر در سال‌های ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ تولید و رونمایی کرد. سرانجام، مدل تولیدی Countach با کد لامبورگینی LP400 و شباهت نزدیک به نمونه‌های پروتوتایپ، به‌عنوان جایگزین مدل میورا در سال ۱۹۷۴ تولید شد.

سال ۱۹۷۴؛ فولکس واگن شیروکو

غرفه‌ی فولکس واگن در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۷۴ عجیب بود. این شرکت آلمانی با مدل کاملا جدید شیروکو (Scirocco) به‌عنوان جایگزین Karmann Ghia در نمایشگاه حاضر شد. شیروکو از زیربندی هاچ‌بک گلف استفاده می‌کرد. درواقع، گلف هنوز رونمایی نشده بود. حاصل قلم جورجتو جوجارو شروعی غیرمنتظره در فولکس واگن بود که پیش‌ازاین، خودروهای چندان هیجان‌انگیزی در خط‌تولید نداشت. از سال ۱۹۷۴ تا سال ۲۰۱۷، سه نسل فولگس واگن شیروکو تولید شد. این مدل هنوز جایگزین نداردو از نسل چهارمش هم خبری نیست.

سال ۱۹۷۵؛ پژو 604

موفقیت مدل 504 باعث شد مقام‌های پژو بازهم با استودیو طراحی پینین فارینا همکاری کنند تا مدل 604 تولید شود. پژو 604 رقیب مستقیم رنو 30 و سیتروئن CX بود؛ اما محصول جدید پژو سرنوشت 504 را نداشت. بزرگ‌ترین مشکل‌های پژو 604 ساده‌بودن طراحی و توان اندک قوای فنی بود. با اینکه 604 به پیشرانه‌ی ۶ سیلندر Vشکل هم مجهز شد، این مدل به‌موفقیت نرسید. البته، پژو برخلاف رقبای خانگی، مدل 604 را در آمریکا هم عرضه کرد. سال ۱۹۷۷ گران‌ترین نسخه از پژو 604 در آمریکا با قیمت ۱۰،۹۹۰ دلار (حدود ۴۵,۰۰۰ دلار با نرخ امروز) عرضه شد. در مقام مقایسه مرسدس بنز 280E در همان سال با قیمت ۱۶،۶۱۶ دلار (حدود ۶۸,۰۰۰ دلار با نرخ امروز) و جگوار XJ6 با قیمت ۱۵،۰۰۰ دلار (حدود ۶۱,۰۰۰ دلار با نرخ امروز) فروخته شد. بنابراین، پژو 604 قیمت بسیار ارزان‌تری داشت؛ اما بازهم آمریکایی‌ها طرفدار این مدل نشدند.

سال ۱۹۷۷؛ مونتِوِردی سافاری

خودروساز سوئیسی مونتوردی (Monteverdi) از سال ۱۹۶۷ تا سال ۱۹۸۴ فعال بود. سال ۱۹۷۷ این برند که به تولید خودروهای اسپرت شهرت داشت، با شاسی‌بلند لوکس Safari در نمایشگاه ژنو خبرساز شد. سافاری براساس شاسی‌بلند آمریکایی International Harvester Scout طراحی شده بود و هدف مونتورد رقابت با رنجرور بود. سافاری از پیشرانه‌ی V8 کرایسلر با حجم ۵.۲ لیتر و قدرت ۱۵۲ اسب‌بخار استفاده می‌کرد. البته پیشرانه‌ی ۵.۷ لیتری Scout هم در این مدل عرضه شد. به‌دلیل اشتراک فراوان قطعات بین سافاری و Scout، با توقف تولید شاسی‌بلند آمریکایی، عمر محصول سوئیسی‌ها هم در سال ۱۹۸۲ با تولید حدود ۱۰۰ دستگاه به‌پایان رسید.

سال ۱۹۸۰؛ آئودی کواترو

امروزه از دیدگاه بسیاری از خریداران خودرو، سیستم تمام‌چرخ محرک ویژگی استاندارد یا آپشن عادی است. خودروسازان هم این سیستم انتقال قدرت را با کدهای مخصوص به‌ خود مثل 4Motion در فولکس واگن، xDrive در بی‌ام‌و، 4Matic در مرسدس بنز و All4 مینی عرضه می‌کنند. بااین‌حال در چند دهه‌ی پیش، وضعیت بسیار متفاوت بود. تا دهه‌ی ۱۹۷۰، بهترین گزینه برای خودرو دودیفرانسیل که در آن قدرت پیشرانه به تمام چرخ‌ها منتقل شود، جیپ بود؛ اما این روند در سال ۱۹۸۰ و با تولد آئودی کواترو (Quattro) تغییر کرد. سیستم چهارچرخ محرک کواترو، ابتدا برای عبور از قوانین مسابقات رالی ایجاد شد. آئودی برای شرکت در مسابقات، باید تعداد مشخصی از خودروِ رالی خود را با مجوز تردد جاده‌ای عرضه می‌کرد. آئودی کواترو پدیده‌ی رالی در آن دوران بود که باعث شد شرکت‌کنندگان دیگر هم به سیستم‌ انتقال قدرت تمام‌چرخ محرک روی بیاورند.

سال ۱۹۸۴؛ فراری 288GTO

زمانی‌که بازدیدکنندگان از نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۸۴ به غرفه‌ی فراری رسیدند، با مدلی عجیب رو‌به‌رو شدند. در نگاه افرادی که اطلاعات زیادی از محصولات فراری نداشته باشند، مدل 288GTO نسخه‌ای متفاوت از 308GTB با کیت بدنه‌ی تهاجمی‌تر به‌نظر می‌رسد؛ اما این مدل داستان بسیار متفاوتی دارد. قوانین مسابقات اتومبیل‌رانی دلیل اصلی تولد فراری 288GTO بود. درواقع، 288GTO نمونه‌ی جاده‌ای مدل مسابقه‌ای برای کلاس Group B Circuit Racing بود. قوانین مسابقات فراری را مجبور کرد بیش از ۲۰۰ دستگاه 288GTO تولید کند؛ اما کلاس Group B Circuit Racing پیش از برگزاری اولین دوره، کاملا متوقف و منحل شد. بنابراین، اصلا نمونه‌ی مسابقه‌ای 288GTO تولید نشد تا تمام نسخه‌های جاده‌ای جزو خودروهای ارزشمند و کمیاب‌ اسپرت تاریخ باشند. انزو فراری مدل 288GTO را به چند راننده‌ی فرمول یک ازجمله میکل آلبورتو، کِکِ روزبرگ و نیکی لائودا هدیه داد.

سال ۱۹۸۶؛ ولوو 480

ولوو 480 در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۸۴ رونمایی شد تا نمایشی از تغییر روند این برند سوئدی در آینده باشد. 480 اولین خودرو ولوو با سیستم انتقال قدرت محور جلو بود و طراحی آن هیچ شباهتی به محصولات گذشته این شرکت نداشت. ولوو 480 یکی از خودروهای ابتدایی بود که براساس قوانین NHTSA آمریکا تولید شد. این مدل همچنین تنها محصول ولوو با چراغ‌های جلو مخفی شونده است. ولوو 480 واقعا خودرویی مناسب برای بازار آمریکا بود؛ اما به‌دلیل نرخ نامناسب دلار و کرون سوئد، برنامه‌ی فروش این مدل در ایالات متحده‌ی آمریکا متوقف شد. 

سال ۱۹۸۹؛ مرسدس بنز SL و فولکس واگن گلف کانتری

مرسدس بنز از سال ۱۹۷۱، مدل R107 کلاس SL را تولید می‌کرد. نسل جدید SL با کد R129 که در نمایشگاه ژنو ۱۹۸۹ رونمایی شد، کاملا با R107 متفاوت بود. تا وقتی SL جدید رونمایی شد، مرسدس بنز دو زبان طراحی را پشت‌سرگذاشته بود؛ بنابراین، تفاوت بین R107 و R129 پیش‌بینی‌پذیر بود. براساس گمانه‌زنی‌ها، مرسدس بنز قصد داشت نسل جدید SL را در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ تولید کند؛ اما به‌دلیل تمرکز بیشتر بر W201 یا 190 که سال ۱۹۸۲ رونمایی شد، توسعه‌ی SL جدید تا اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ طول کشید. مرسدس بنز R129 ابتدا، با پیشرانه‌‌های ۶ و ۸ سیلندر و سپس، با نمونه‌ی V12 عرضه شد. این مدل  در بخش‌های زیادی از قطعات کلاس S استفاده می‌کرد؛ اما پلتفرمش همان نمونه‌ی W124 بود.

چند سال پس از رونمایی نسل دوم هاچ‌بگ گلف، فولکس واگن نسخه‌ای جالب از این مدل تولید کرد. آلمانی‌ها برای رقابت با لادا نیوا و فیات پاندا 4x4، گلف دوست‌داشتنی را با صفحه‌ی محافظ کف بدنه و ارتفاع بالاتر سیستم تعلیق تا ۲۱ سانتی‌متر همراه کردند. این مدل که گلف کانتری (Golf Country) نام گرفت، به‌دلیل تجهیز به سیستم چهارچرخ محرک سینکرو فولکس واگن (Syncro) از قابلیت‌های رانندگی آف‌رود هم برخوردار بود. حدود ۳,۰۰۰ دستگاه فولکس واگن گلف کانتری فروخته شد تا این مدل برای همیشه کنار گذاشته شود. باتوجه‌به تقاضای امروز بازار، شاید ایده‌ی گلف کانتری جدید بهتر از دهه‌ی ۱۹۹۰ خریدار داشته باشد.

سال ۱۹۹۱؛ مرسدس بنز S کلاس

مرسدس بنز همیشه برای تولید مدل جدید S کلاس، صبور بوده است. طرح‌های اولیه برای توسعه‌ی نسل سوم S کلاس با کد W140 سال ۱۹۸۱، حدود دو سال پس از عرضه‌ی نسل دوم (W126) شروع شد. هدف تیم مهندسی مرسدس این بود که W140 تا سال ۱۹۸۹ رونمایی شود؛ اما مقام‌های این برند خوش‌نام آلمانی برای پاسخ تمام‌عیار به لکسوس LS400 و افزایش ظرفیت W140، زمان عرضه را تا سال ۱۹۹۱ عقب انداختند. زمانی‌که S کلاس جدید در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۹۱ رونمایی شد، پیشرفته‌ترین و مجهزترین سدان لوکس موجود در جهان بود.

سال ۱۹۹۴؛ اولین نسل آئودی A8 و فولکس واگن Concept One

خودروساز اینگولشتات سال‌ها تلاش کرد تا سرانجام در سال ۱۹۹۴، برگ برنده‌ی خود را برای رقابت با پرچم‌داران مرسدس بنز و بی‌ام‌و رو کند. اولین نسل از سدان لوکس A8 که تا امروز چهار نسل از آن تولید شده، با قوای فنی پرقدرت شامل پیشرانه‌های ۶ و ۸ سیلندر Vشکل و سپس، ۱۲ سیلندر Wشکل در مدل ۲۰۰۱ توجه تمام علاقه‌مندان دنیای خودرو را جلب کرد. از ویژگی‌های برجسته آئودی A8 که سران این برند حساب ویژه‌ای روی آن بازکرده بودند، سیستم تمام‌چرخ محرک کواترو بود. البته وجود این سیستم به‌معنی چسبندگی بسیار لاستیک‌ها درکنار وزن بیشتر خودرو بود. تیم مهندسی آئودی برای جبران وزن بیشتر سیستم کواترو و افزایش مقاومت بدنه، از شاسی یکپارچه آلومینیومی استفاده کرد که فراتر از مهندسی ساخت خودرو در بیشتر شرکت‌ها بود.

 فولکس واگن طرح مفهومی وان (Concept One) اولین‌بار در نمایشگاه خودرو دیترویت ۱۹۹۴ رونمایی شد و طرفداران بی‌شماری پیدا کرد. رسانه‌های خودرویی جهان طراحی این نمونه‌ی مفهومی را ستایش کردند که یادآور مدل کلاسیک بیتل بود. غول خودروسازی آلمان برای جلب توجه بیشتر، مدل کروک Concept One را هم در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۴ رونمایی کرد. فولکس واگن که در دهه‌ی ۱۹۹۰ محصولات جذابی نداشت، بیش از هر زمان دیگری نیازمند مدلی جدید با طراحی الهام گرفته از بیتل بود. باتوجه‌به پاسخ علاقه‌مندان به Concept One، چراغ سبز تولید مدلی جدید براساس این مدل مفهومی داده شد. محصول نهایی نیو بیتل (New Beetl) بود که سال ۱۹۹۸ در نمایشگاه خودرو دیترویت رونمایی شد.

سال ۱۹۹۵؛ مرسدس بنز VRC

در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۹۵، مرسدس بنز با مدل مفهومی جذابی شرکت کرد. مدل مفهومی مرسدس بنز موسوم به Vario Research Car یا VRC، پروژه‌ی تحقیقاتی این شرکت آلمانی برای نمایش مدل‌های کوپه، سدان، استیشن پیکاپ و کروک در یک خودرو بود. تغییر مدل در VRC، تنها حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشید. دلایلی چون نگرانی درباره‌ی ایمنی درکنار هزینه‌ی هنگفت تولید و بسته‌بندی قطعات مختلف، مرسدس بنز VRC را به‌حاشیه برد. علاوه‌براین در آن دوران، مرسدس مدل‌های کوپه و کروک و SLK هم فروش درخورتوجهی را تجربه کرد؛ بنابراین نیازی به مدل دودر جدید نبود. افزون‌براین، هیچ‌کس باتوجه‌به اصالت مرسدس بنز انتظار پیکاپ با این برند نداشت. در دهه‌ی ۱۹۹۰، تولید مرسدس بنز X کلاس گناه بزرگی تلقی می‌شد. درهرصورت، مدل مفهومی VRC کاملا بیهوده نبود و مقدمه‌ای برای تولید A کلاس در سال ۱۹۹۷ شد. A کلاس درست مانند VRC، از سیستم انتقال قدرت محور جلو استفاده می‌کرد. درحقیقت، A کلاس اولین خودروِ تولیدی محور جلوِ تاریخ مرسدس بنز است.

سال ۱۹۹۸؛ فولکس واگن W12 رودستر

در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰، فولکس واگن تمام تلاش خود را برای جذب بیشتر علاقه‌مندان دنیای خودرو به‌کار برد. این تلاش‌ها به‌قدری بود که بزرگ‌ترین خودروساز  آلمان به محدوده‌ی سوپراسپرت و ابرخودروها و رقابت با ایتالیایی‌ها وارد شد. مدل مفهومی فولکس واگن W12 سلاح اصلی این برند دربرابر فراری بود. فولکس واگن W12 با لقب Nardò ابرخودرویی با پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر Wشکل، سیستم تمام‌چرخ محرک سینکرو و طراحی مشترک جورجتو جوجارو و ایتال دیزاین (ItalDesign) بود که نسخه‌ی ‌کوپه‌ی آن در نمایشگاه خودرو توکیو ۱۹۹۷ رونمایی شد. فولکس واگن مدل کروک W12 را یک سال بعد در ژنو به‌نمایش گذاشت تا مقدمه‌ای از برنامه‌های جذاب این خودروساز برای آینده باشد. W12 هیچ‌وقت به جاده نرسید و بیشتر در بازی‌های ویدئویی مثل Gran Turismo ،Asphalt ،Project Gotham Racing 3 و Test Drive دردسترس بود. بااین‌حال، مهم‌ترین نقش مدل مفهومی W12 پایه‌گذاری محصولات بعدی و نمایش توانایی فولکس واگن در تولیدابرخودرویی با پیشرانه‌ی مطمئن است. پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر مدل مفهومی فولکس واگن W12 اساس قوای فنی در مدل‌های Phateon، پاسات، توارگ و حتی بوگاتی ویرون را تشکیل داد.

سال ۱۹۹۹؛ فورد فوکوس کازوِرث

در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۹، خودروساز آمریکایی فورد به‌مناسبت همکاری چندساله با شرکت تیونینگ انگلیسی کازورث (Cosworth)، مدل مفهومی Focus Cosworth را به‌نمایش گذاشت. این مدل نمایشی از آخرین محصول مشترک فورد و کازورث، خودرویی جاده‌ای کوچک و اقتصادی با توانایی فنی چشمگیر بود. مدل مفهومی کازورث مجهز به پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری با قدرت ۱۹۷ اسب‌بخار و جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته‌ی دستی در‌مقایسه‌با نمونه‌ی استاندارد فوکوس، تغییراتی چون چراغ‌های سیاه جلو و عقب، گِل‌گیرهای برجسته، ارتفاع کمتر و سیستم تعلیق تقویت شده داشت. فوکوس کازورث سال ۱۹۹۹ فقط مدلی مفهومی باقی ماند؛ اما تمام نسخه‌های RS هاچ‌بک جذاب فورد از این مدل مفهومی ریشه گرفته‌اند.

سال ۲۰۰۱؛ اسمارت کراس‌بلِید

برند آلمانی اسمارت که زیرمجموعه‌ی دایملر است، سال ۲۰۰۱ با مدل مفهومی کراس‌بلِید (Crossblade) نمونه‌ی جذاب‌تری از هاچ‌بک کوچک فورتو (ForTwo) را نمایش داد. کراس‌بلِید با ویژگی‌هایی نظیر نداشتن شیشه جلو و سقف و درها، ظاهری متفاوت و جذاب داشت. مدیرهای ارشد اسمارت (Smart) در نمایشگاه ژنو اعلام کردند کراس‌بلِید فقط برای جلب توجه بازدیدکنندگان طراحی شده است؛ اما نمونه‌ی تولیدی این مدل سال ۲۰۰۲ درحدود ۲,۰۰۰ دستگاه به جاده‌های اروپا رسید.

سال ۲۰۰۳؛ آلفارومئو کمال و پورشه Carrera GT

خودروهای آلفارومئو همیشه از خودروهای زیبای تاریخ بوده‌اند. این شرکت ایتالیایی سال ۲۰۰۳، زبان طراحی برند با کراس‌اور و شاسی‌بلند ترکیب کرد و مدل مفهومی کمال (Kamal) با کد CXover طراحی شد. کمال براساس پلتفرم پریمیوم فیات شکل گرفت که در مدل‌های آلفارومئو 159 و بِرِرا استفاده شده بود؛ اما این مدل مفهومی در دورانی طراحی شد که آلفارومئو وضعیت مطلوبی نداشت. کمال هیچ‌وقت تولید نشد؛ ولی زمینه‌های لازم برای اولین شاسی‌بلند/کراس‌اور آلفارومئو را فراهم کرد. مدل زیبای آلفارومئو استلویو (Stelvio) را می‌توان حاصل پروژه‌ی کمال دانست.

نمایشگاه ژنو ۲۰۰۳ علاوه‌بر کراس‌اور جذاب ایتالیایی‌ها، میزبان یکی از سوپراسپرت‌های برتر تاریخ هم بود. پورشه که از سال ۲۰۰۰ با نمایش مدل مفهومی کاررا جی تی مجهز به پیشرانه‌ی ۱۰ سیلندر Vشکل تنفس طبیعی علاقه‌مندان دنیای خودرو را چشم انتظار نگه داشته بود، سرانجام در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۳، مدل تولیدی این سوپراسپرت خوش‌صدا را رونمایی کرد. کاررا جی تی از آخرین محصولات پورشه بود که بدون سیستم کمک‌راننده برقی عرضه شد. جایگزین پورشه کاررا جی تی ابرخودروِ 918 اسپایدر است که سال ۲۰۱۳ با انواع فناوری‌های پیشرفته و قوای محرکه‌ی پلاگین هیبرید عرضه شد.

سال ۲۰۰۴؛ فیات تِرِپیونو

مدل مفهومی و جذاب ترپیونو (Trepiùno، در زبان ایتالیایی به‌معنی ۱+۳) در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۴ رونمایی شد و برخلاف گفته‌های تولیدکننده، سرانجام به خط‌تولید فیات رسید. همان‌طورکه کاملا مشخص است، ترپیونو پیش‌درآمدی بر فیات 500 دوست‌داشتنی سال ۲۰۰۷ و جایگزین مدرن مدل ۱۹۵۷ است. فیات 500 با ابعاد بزرگ‌تر و کابین جادارتر مجهز به چهار صندلی (ترپیونو سه صندلی داشت) از مدل مفهومی سال ۲۰۰۴ متمایز می‌شود؛ اما اساس طراحی این دو مدل تفاوت بزرگی ندارد.

سال ۲۰۰۵؛ میباخ 57S

پیش از پیوستن بنتلی به مجموعه‌ی فولکس واگن و تولید خودروهای رولز رویس با مهندسی بی‌ام‌و، دایلمر و مرسدس بنز درباره‌ی رقبای جدی در کلاس مدل‌های لوکس و گران‌قیمت نگرانی نداشتند. بنتلی و رولز رویس هر دو با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کردند و تهدیدی برای خودروساز آلمانی نبودند؛ اما این شرایط کاملا دگرگون شد. دایملر برای پاسخ‌گویی به رقبای داخلی که با بریتانیایی‌ها همکار شده بودند، به‌سراغ برند میباخ (Maybach) رفت. طولی نکشید که میباخ با دو مدل 57 و 62 به بازار وارد شد که براساس نمونه‌ی مفهومی سال ۱۹۹۷ طراحی شده بودند. مدل 57S که سال ۲۰۰۵ رونمایی شد، پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر Vشکل ۶ لیتری تویین‌توربوشارژ را به‌همراه داشت. پرچم‌دار میباخ در دهه‌ی ۲۰۰۰ مدل 62 Landaulet بود که به‌دلیل قیمت بسیار گران، ازنظر تجاری چندان موفق نشد.

سال ۲۰۰۶؛ پورشه 911GT3

برای نمایشگاه ژنو ۲۰۰۶، پورشه با مدل پرقدرت 911GT3 از سری 997 از راه رسید. درست مانند سری 996، مدل جدید هم با تمرکز ویژه بر رانندگی تهاجمی و اسپرت مهندسی شده بود. 911GT3 سال ۲۰۰۶ از پیشرانه‌ی ۶ سیلندر تخت ۳.۶ لیتری تا ۴۰۹ اسب‌بخار قدرت می‌گرفت. کد GT3 تاکنون در پورشه ادامه داشته است. به‌عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان، مدل ۲۰۱۱ پورشه 911GT3 RS 4.0، آخرین نسخه‌ی ویژه از سری 997، بهترین محصول این برند آلمانی در سال‌های اخیر است.

سال ۲۰۱۱؛ مینی راکت من و رولز رویس 102EX

خودروساز انگلیسی مینی نمونه‌ی مفهومی راکت من (Rocketman) را به‌یاد مدل ۱۹۵۹ با طراحی مدرن رونمایی کرد. مقام‌های مینی پس از رونمایی این مدل و واکنش مثبت علاقه‌مندان، تولید نسخه‌ی برقی راکت من را در نظر گرفته‌اند؛ اما پروژه‌ی مینی برقی هیچ‌وقت عملی نشد.

در ژنو ۲۰۱۱، رولز رویس با نسخه‌ی برقی سدان فوق لوکس فانتوم خبرساز شد. مقام‌های رولز رویس مدل 102EX را برای بررسی تقاضای مدل‌های برقی و بنزینی لوکس طراحی کردند. واکنش‌ها به 102EX متفاوت بود؛ اما بیشتر افرادی که توانایی خرید محصولات رولز رویس را داشتند، به نمونه‌ی برقی این برند پاسخ منفی دادند. پروژه‌ی تولید مدل برقی رولز رویس خیلی زود کنار گذاشته شد تا همچنان پیشرانه‌ی V12 قلب محصولات گران‌قیمت این شرکت باشد. هنوز یک دهه از رونمایی 102EX نگذشته است، اما به‌نظر می‌رسد بازار آماده‌ی رولز رویس تمام‌برقی باشد. درهرصورت، وضعیت امروز متفاوت است. رولز رویسِ بااصالت حالا شاسی‌بلند تولید می‌کند و مدل‌های پلاگین هیبرید و برقی هم در آینده‌ای نزدیک استارت خواهند خورد.

سال ۲۰۱۳؛ فولکس واگن XL1

مدل مفهومی XL1 تلاش فولکس واگن برای تولید خودرویی بود که به‌اندازه‌ی سرعت بوگاتی شیرون کم‌مصرف باشد. XL1 حاصل فرایند توسعه و تلاش مهندس‌های فولکس واگن از سال ۲۰۰۲ و تولید مدل مفهومی 1-Litre محسوب می‌شد. مقام‌های بزرگ‌ترین گروه خودروسازی آلمان وعده دادند براساس تجربه‌های کسب‌شده در مدل‌های مفهومی سال‌های گذشته، سرانجام خودرویی تمام‌عیار و انقلابی عرضه کنند. XL1 درنهایت به‌تولید رسید؛ اما با تیراژ محدود ۲۰۰ دستگاه هرکدام به‌قیمت حداقل ۱۵۰,۰۰۰ دلار، علامت سؤال بزرگی در بازار شد. این قیمت برای بسیاری از افراد باورکردنی نبود؛ اما خریدارانی که واقعا حاضر بودند چنین مبلغی برای محصول فولکس واگن بپردازند، خودرویی دوسرنشینه با فناوری‌ پشرفته، آیرودینامیک پرجزئیات، قوای محرکه‌ی پلاگین هیبرید و مصرف ۰.۹ لیتر سوخت در هر ۱۰۰ کیلومتر دراختیار می‌گرفتند. سال ۲۰۱۴، فولکس واگن مدل اسپرت XL1 مجهز به پیشرانه‌ی دوکاتی را به ژنو آورد؛ اما این نمونه تولید شد.

سال ۲۰۱۶؛ شورولت کوروت گرند اسپرت

کسی انتظار ندارد شورولت کوروت در ژنو شکوهمندانه رونمایی شود؛ چراکه مهم‌ترین خودروِ اسپرت آمریکایی‌ها نمایشگاه مخصوص خود در دیترویت یا لس‌آنجلس را دارد؛ اما در سال ۲۰۱۶، شورولت محصولی غیرمنتظره داشت و نسخه‌ی گرند اسپرت کوروت را در ژنو رونمایی کرد. احتمالا دلیل اصلی این رونمایی در ژنو، لوئیس شورولت یکی از بنیان‌گذاران این برند و تولد او در سوئیس باشد.

سال ۲۰۱۸؛ جگوار I-Pace

از سال ۲۰۱۲ و با عرضه‌ی تسلا مدل S، متقاضیان خودروِ برقی با سواری راحت و سرعت زیاد و مسافت پیمایش درخورتوجه تنها یک انتخاب داشتند. زمانی‌که تسلا ظرفیت خط‌تولید خود را بیشتر می‌کرد، دیگر برندهای خودروسازی قدیمی در‌حال‌توسعه‌ی مدل‌های الکتریکی بودند. جگوار I-Pace اولین خودروِ برقی لوکس بود که برای رقابت با تسلا به‌حرکت افتاد. محصول بریتانیایی‌ها به‌زودی با دیگر مدل‌های برقی ساخت اروپا همراه می‌شود تا نبردی کامل بین نسل جدید خودروهای برقی و تولیدکننده‌های قدیمی و جدید شکل بگیرد.

سال ۲۰۱۹؛ ابرخودروهای قدرتمند و مدل‌های برقی جدید

در نمایشگاه خودرو ژنو ۲۰۱۹، مدل‌های جذابی در انواع کلاس‌ها رونمایی خواهند شد. شاید ابرخودروِ تمام‌برقی باتیستا (Battista) محصول Automobili Pininfarina، با قدرت ۱۹۰۰ اسب‌بخار و نهایت سرعت بیش از ۴۰۰ کیلومتربرساعت ستاره‌ی ژنو ۲۰۱۹ باشد.

نمایشگاه خودرو ژنو ۲۰۱۹ به‌طوررسمی از سه‌شنبه ۱۴اسفند۱۳۹۷ برای رسانه‌ها و خبرنگاران آغاز می‌شود و تا یکشنبه ۲۶اسفند۱۳۹۷ ادامه می‌یابد. هشتادونهمین همایش خودروسازان جهان در ژنو از پنجشنبه ۱۶اسفند۱۳۹۷، میزبان تمام علاقه‌مندان دنیای خودرو است.

وقتی کوه وزوویوس در سال ۷۹م فوران کرد، جریان‌های آذرآواری و ستون‌های خاکستر و گازهای سمّی جان حدود ۲,۰۰۰ نفر را در شهرهای باستانی پمپئی و هرکولانیوم گرفتند. بااین‌حال، همه‌ی مردم ساکن این نواحی جان خود را از دست ندادند؛ اما کسانی که زنده ماندند و نمی‌توانستند به خانه‌های ویران خود بازگردند، کجا رفتند؟

ازآنجاکه صحبت از مهاجرت در دنیای باستان است، آن‌ها جای دوری نرفتند. براساس پژوهشی جدید، این بازماندگان بیشتر در سواحل‌جنوبی ایتالیا در شهرهای کومای، ناپل، اوستیا و پوتیئلی ساکن شدند. به‌گفته‌ی استیون توک، نویسنده‌ی ارشد پژوهش جدید و استاد مطالعات کلاسیک در دانشگاه میامی در آکسفورد اوهایو، باتوجه‌به پراکندگی و ناقص‌بودن سوابق تاریخی، شناسایی مقصد این پناهندگان بسیار دشوار بود.

یکی از قربانیانی که براثر فروریختن جریان‌های آذرآواری و خاکستر فوران کوه ووزویوس روی شهر پمپئی جان خود را از دست داده است

توک برای شناسایی مقصد این پناهندگان باستانی از ترکیبی از سوابق تاریخی شامل اسناد، کتیبه‌ها، مصنوعات، بناها و ساختمان‌های عمومی بهره برد. در یک مورد توک، پایگاه اطلاعاتی شامل نام‌های خانوادگی مختص شهرهای پمپئی و هرکولانیوم ایجاد کرد و پس‌ازآن، اسناد تاریخی مختلف را بررسی کرد تا ببیند این اسامی پس از سال ۷۹م در نواحی دیگر نیز به‌کار رفته‌اند یا خیر. او همچنین به‌دنبال نشانه‌هایی از فرهنگ‌های مختص پمپئی و هرکولانیوم مانند پرستش وولکانوس (Vulcanus)، خدای آتش یا ونوس پمپئانا، الهه‌ی حامی پمپئی و همسر وولکانوس در شهرهای اطراف گشت.  

توک می‌گوید بناهای عمومی که در آن زمان احتمالا برای آمادگی با هجوم ناگهانی پناهندگان ساخته شدند، سرنخ‌های خوبی از اسکان مجدد آوارگان فوران سال ۷۹م دراختیار او گذاشتند. گفته می‌شود هنگام فوران کوه وزوویوس، بین ۱۵,۰۰۰ تا ۲۰,۰۰۰ نفر در شهرهای پمپئی و هرکولانیوم زندگی می‌کردند که اکثریت آن‌ها از فوران جان سالم به‌در بردند. یکی از بازماندگان مردی به‌نام کرنلیوس فوسکوس بود که بعدها در یکی از شهرهای امپراطوری روم به‌نام آسیا (در رومانی کنونی) در عملیاتی نظامی جانش را از دست داد.

توک به Live Science گفت:

در آنجا کتیبه‌ای برای او نصب شده است. در این کتیبه، می‌خوانیم که او از شهر پمپئی آمد و در ناپل زندگی کرد و بعدا به ارتش پیوست.  

کتیبه‌ی Have در ورودی خانه‌ای در شهر پمپئی ایتالیا. کتیبه‌ی مشابهی در آرامگاه خانوادگی در شهر ناپل پیدا شده که احتمالا متعلق به یکی از خانواده‌های بازمانده از فوران سال ۷۹م کوه ووزویوس است

در نمونه‌ای دیگر، براساس اسنادی که جزئیات مربوط‌به جنگ‌ها و دیگر سوابق در آن ثبت می‌شد، خانواده‌ی سولپیسیوس که از پمپئی آمده بودند، به کومای نقل‌مکان کردند.

توک گفت:

باستان‌شناسان بیرون از ویرانه‌های پمپئی صندوقی پر از اسناد مالی پیدا کردند. این صندوق که درکنار جاده پیدا شد، با خاکستر پوشانده شده بود. واضح است که کسی در هنگام فرار از مهلکه این صندوق بزرگ را روی دوش برده؛ اما چند کیلومتر دورتر از شهر، پرتش کرده است.

به‌گفته‌ی تورک، درون این صندوق اسنادی متعلق به چند ده سال پیدا شدند که وام‌ها و بدهی‌ها و املاک خانواده را شامل می‌شوند. آن‌طورکه از این اسناد مشخص می‌شود، اعضای خانواده‌ی سولپیسیوس به‌دلیل ارتباطات تجاری در شهر کومای تصمیم گرفتند در آنجا ساکن شوند.

کتیبه‌ای در شهر ناپل که تمامی اعتبار بازسازی‌ شهر برای پذیرش پناهندگان را به امپراتور تیتوس نسبت داده است

توک در پژوهش خود، شواهدی از اسکان مجدد چندین زن و برده‌های آزادشده را نیز پیدا کرد. او می‌گوید بسیاری از این پناهندگان حتی پس از اینکه به شهرهای جدید نقل‌مکان کردند، با یکدیگر ازدواج کردند. یکی از این زنان به‌نام وتیا سابینا در آرامگاهی خانوادگی در ناپل به‌خاک سپرده شده که روی آن کتیبه‌ای با نقش Have نصب شده است. کلمه‌ی Have به زبان اوسکی است. اوسکی زبانی است که هم قبل و هم بعد از اینکه رومیان این شهر را در سال ۸۰‌ق‌م تصرف کردند، در پمپئی صحبت می‌شد.

به‌اعتقاد توک، کلمه‌ی Have به‌معنای «خوش آمدید» است و می‌توانید آن را به‌وضوح درمقابل خانه‌های به‌جای‌مانده در شهر پمپئی ببینید. بااین‌حال، تنها اتکا به نام‌های خانوادگی منحصر به این شهرهای باستانی می‌تواند تا حدی مثمرثمر باشد. به‌دلیل اینکه اسامی بسیاری از خارجیان و مهاجران و بردگان در اسناد ثبت نمی‌شد، شمار پناهندگان در پژوهش توک به‌شدت کمتر از رقم واقعی است.

به‌گفته‌ی توک، از بناهای عمومی که در آن زمان امپراتور روم، تیتوس ساخته‌ است، می‌توان فهمید او خرج‌هایی را در نقاط پناهنده‌پذیر کرده است. البته توک معتقد است امپراتور این دست‌و‌دلبازی‌ها را از جیب خود مردم پمپئی و هرکولانیوم می‌کرد و از اموالی بهره می‌برد که پس از فوران سال ۷۹م بدون وارث باقی مانده بودند.

توک می‌گوید:

اعتبار ساخت این بناها تماما نصیب تیتوس شد؛ ولی افرادی که واقعا در آن سهمی داشتند، هیچ نصیبی نبردند؛ به‌جز اینکه بناهای جدید به‌احتمال زیادی به آن‌ها (پناهندگان) کمک کرد که در خانه‌های جدیدشان ساکن شوند. شهرهای پمپئی و هرکولانیوم از بین رفتند؛ اما امپراتوری روم توانست محله‌ها و ساختمان‌های جدیدی برای بازماندگان این شهرها بسازد تا در آنجا ساکن شوند.

هدفون‌ها انواع مختلفی دارند تا پاسخ‌گوی تمام سلایق باشند. دو عبارتی که ممکن است زیاد به‌گوشتان خورده باشد، هدفون‌های واقعا بی‌سیم و هدفون‌های بی‌سیم هستند. گرچه تفاوت بین این دو بسیار ساده است، اغلب اوقات، شمار زیادی از کاربران آن‌ها را باهم اشتباه می‌گیرند و دچار سردرگمی می‌شوند. 

مدت‌ها است که با عبارت هدفون بی‌سیم آشنا هستیم. این عبارت معمولا به هدفون‌های بلوتوثی امروزی اشاره می‌کند که برای گوش‌دادن آهنگ با آن‌ها، به اتصال سیمی نیازی ندارد.

به‌عبارتِ‌دیگر، منظور از هدفون بی‌سیم آن دسته از هدفون‌هایی است که بین آن‌ها با منبع پخش صوت (معمولا گوشی همراه) هیچ‌گونه ارتباطی ازطریق سیم وجود ندارد و این ارتباط معمولا با بلوتوث برقرار می‌شود. البته در این بین، محصولاتی مانند هدفون‌های جدید بیتس (نظیر استودیو ۳ وایرلس) هستند که اتصال آن‌ها به آيفون‌های اپل ازطریق تراشه‌ی W1 برقرار می‌شود.

حال که فناوری به بلوغ بیشتری رسیده، محصولات متنوع‌تری وارد بازار شده‌اند. همین هدفون‌های بی‌سیم که زمانی برای خودشان حسابی طرفدار دست‌و‌پا کرده بودند، امروزه ممکن است برخی از افراد نکوهششان کنند. همین امر باعث شد شرکت‌ها به تولید نوع جدیدی از هدفون‌های بی‌سیم روی بیاورند؛ هدفون‌هایی که به‌معنای واقعی کلمه «بی‌سیم» هستند.

بسیاری از شرکت‌ها هدفون‌های بلوتوثی بی‌سیم و هدفون‌های بلوتوثی واقعا بی‌سیم خود را همان هدفون بی‌سیم نام‌گذاری می‌کنند تا کاربران کمتر سردرگم شوند. باوجوداین درهرصورت، دانستن تفاوت بین این هدفون‌ها موضوع مهمی است و علاقه‌مندان به این حوزه باید از آن مطلع باشند.

درادامه، به‌طور دقیق و خلاصه تفاوت بین هدفون‌های بی‌سیم و واقعا بی‌سیم را برایتان شرح می‌دهیم. 

هدفون بی‌سیم (Wireless)

بگذارید معرفی هدفون بی‌سیم را با مثالی آغاز کنیم. برای نمونه، نگاهی به هدفون جی‌برد ایکس ۳ بیندازید. در این هدفون، ارتباط سیمی فیزیکی بین گوشی و هدفون وجود ندارد و جی‌برد ایکس ۳ می‌تواند به‌راحتی ازطریق اتصال بلوتوث، آهنگ‌های دلخواهتان را پخش کند. 

درواقع در جی‌برد ایکس ۳ و هدفون‌های مشابه، صدا ازطریق بلوتوث به گیرنده‌ای ویژه در هدفون منتقل می‌شود و از آنجا به درایور آن می‌رسد. جی‌برد ایکس ۳ و هدفون‌هایی ازاین‌دست، سال‌های سال است که در بازار موجودند و از آن‌ها به‌عنوان هدفون بی‌سیم یاد می‌شود. این هدفون‌ها به‌مرور زمان محبوب‌تر از قبل هم می‌شوند؛ چرا که سازندگان گوشی‌های هوشمند نشان داده‌اند علاقه‌ای به جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون ندارند و گوشی‌های پرچم‌دارِ کمی در بازار هستند که به این جک مجهز باشند.

هدفون واقعا بی‌سیم (True Wireless)

گیر آیکون ایکس ۲۰۱۸ سامسونگ و ایرپاد اپل، احتمالا شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های هدفون‌های واقعا بی‌سیم هستند. هر هدفون به‌طور کلی دو گوشی مجزا دارد. در هدفون‌های واقعا بی‌سیم، نه‌تنها بین خود هدفون و منبع پخش صوت هیچ‌گونه ارتباط سیمی وجود ندارد؛ بلکه در بین این گوشی‌ها نیز ارتباط فیزیکی دیده نمی‌شود. 

نحوه‌ی کارکرد هدفون‌های واقعا بی‌سیم بدین‌ترتیب است که صدا ازطریق بلوتوث به گیرنده‌ی یکی از گوشی‌ها می‌رسد و این گوشی نیز آن صدا را به گوشی دوم منتقل می‌کند تا ازاین‌طریق موسیقی را بدون مشکل بشنوید.

هدفون‌های واقعا بی‌سیم ازلحاظ بهره‌مندی از فناوری‌های جدید، به‌روز‌تر از هدفون‌های بی‌سیم هستند. البته از عمر این نوع هدفون‌ها زمان زیادی نمی‌گذرد و هنوز جای پیشرفت زیادی دارند.