ترِوِر میلتون کسی است که قصد دارد در زمینه‌ی حمل و نقل بدون آلایندگی، کاری صورت دهد که پیش از وی ایلان ماسک موفق به انجامش در سطح گسترده برای خودروهای سواری شده است. میلتون با کامیون‌های سایز متوسط خود که با نام Nikola EV شناخته می‌شوند، امیدوار است که بتواند بخشی از بازار خودروهای سنگین را به خود اختصاص دهد. بازار کامیون‌های اندازه متوسط در حال حاضر به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار کامیون‌های موجود در جاده‌ها شناخته می‌شود. کاری که میلتون برای این کامیون‌ها در نظر دارد، همان مأموریتی است که ایلان ماسک در زمینه‌ی خودروهای سدان لوکس موفق به انجامش شده است. حتی مدل کسب‌وکار وی نیز نام کوچک تسلا (اشاره به نام نیکولا تسلا، دانشمند معروف) را برای خود در نظر گرفته است.

اما به هر حال میلتون کسی است که پیشرفت اصلی خود در این عرصه را از طریق توسعه‌ی سیستم‌های انتقال قدرت مختص ماشین‌های سنگین با سوخت گاز طبیعی به دست آورده است. وی در حال حاضر نیز در حال روی آوردن به سوخت هیدروژن برای کامیون‌های مورد استفاده در ترابری (مأموریت‌های طولانی) موسوم به کلاس ۸ (Class 8)‌ است. میلتون باور دارد که افراد در این زمینه، اقدامات میان مرحله‌ای زیادی انجام داده‌اند؛ اما روش‌های به‌کاررفته برای  رسیدن به هدف در این اقدامات نادرست بوده‌اند. این‌ها در واقع اظهاراتی بودند که او در پی خیز خود به‌سوی ایجاد زیرساخت‌های هیدروژنی بیان کرده بود. میلتون برنامه‌ریزی کرده است که شبکه‌ی بزرگی از ایستگاه‌های سوخت‌گیری مخصوص را در سراسر پایگاه‌های بارگیری و انتقال بار در آمریکا توسعه دهد و قصد دارد که این کار را هم‌زمان با معرفی کامیون‌های جدیدش آغاز کند.

رؤیای یدک‌کش‌ها 

این خودرو از نوع تمام‌چرخ محرک نیست؛ زیرا تنها یک محور در بخش عقب کامیون از منبع توان استفاده خواهد کرد. اما دو موتور الکتریکی در هر دو قسمت جلو (نقطه‌ی ۱) و همچنین در محور جلویی بخش عقب (نقطه‌ی ۲) تعبیه شده است که علاوه بر انتقال توان، کار تقسیم و جهت‌دهی گشتاور پیچشی را نیز انجام می‌دهند. این محورها باعث فراهم شدن تعلیق مستقل می‌شوند و نویدبخش یک رانندگی آرام‌تر در قیاس با سایر کامیون‌های مشابه خواهند بود. تانک‌های هیدروژنی نیز پس از کابین (نقطه‌ی ۳) قرار می‌گیرند. از طرفی باید به سلول‌های سوختی واقع در بخش ۴ و بسته‌های باتری واقع در بخش ۵ اشاره کنیم. تمامی ۳۲۲ هزار سلول سوختی در بخش زیرین این مجموعه جاگذاری شده‌اند.

کامیون نیکولا وان میلتون را می‌توانیم به‌منزله‌ی خودروی سوپراسپرت کامیون‌های کابین‌بزرگ به شمار آوریم. با وجود چهار موتور الکتریکی ۸۰۰ ولتی که از یک باتری ۳۲۰ کیلووات ساعتی از نوع یون لیتیومی تغذیه می‌کنند (با در نظر داشتن اینکه خود این باتری‌ها نیز از یک سلول سوختی هیدروژنی جایگذاری شده در بخش زیرین چارچوب اصلی توان خود را تأمین می‌کنند)، روی‌هم‌رفته ما شاهد انتقال توان بیشینه‌ی ۱۰۰۰ اسب بخار و گشتاور تقریبی ۲۷۰۰ نیوتون‌متری به یک سیستم انتقال توان ۲ سرعته از نوع اتوماتیک خواهیم بود.

با ظرفیت فشار تانک هیدروژنی به میزان ۳۴۴ بار، نیکولا وان قادر به طی مسافت بیشینه‌ی ۱۳۰۰ تا ۱۹۰۰ کیلومتر خواهد بود؛ باید اشاره کنیم که این مقدار تفاوت در بیشینه‌ مسافت پیموده‌شده، با در نظر گرفتن بارگذاری متغیر روی کامیون اعلام شده است. ظرفیت بار در نظر گرفته‌شده برای کامیون حدود ۳۰ تن است. یک یدک‌کش دیزلی از نوع معمولی دارای مصرف سوختی به میزان ۳۳ تا ۴۷ لیتر به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر است. نیکولا مدعی شده که کامیون هیدروژنی آن‌ها می‌تواند سوختی به میزان ۱۵ تا ۱۸ لیتر را در همین مسافت مصرف کند.

می‌توانیم دریابیم که تمامی آمار و ارقامی که از مشخصات کامیون نیکولا وان در اینجا ارائه شد، دارای کیفیتی فراتر از بنچمارک‌های متداول سنجش عملکرد کامیون‌ها هستند؛ البته قیمت این کامیون نیز به همین شکل عمل خواهد کرد! بر اساس گزارش‌ها، قیمت این کامیون سوخت هیدروژنی بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ هزار دلار خواهد بود؛ مبلغی که به‌طور متوسط در حدود ۴ برابر قیمت یک کامیون یدک‌کش مشابه معمولی خواهد بود. اما باید در نظر داشته باشیم که این هزینه همچنین دربردارنده‌ی ضمانت نگه‌داری هفت‌ساله و تأمین سوخت هیدروژن تا مسافت یک میلیون مایل (۱.۸ میلیون کیلومتر) خواهد بود.

گفتنی است که یک کامیون دیزلی متداول، برای مثال یک پیتربیلت، برای طی این مسافت، سوخت دیزلی بالغ بر ۳۶۰ هزار دلار مصرف خواهد کرد. آزمایش‌ها روی این کامیون از سال آینده شروع می‌شود و از آنجایی که تنها یک نمونه‌ی اولیه‌ی در حال کار از این خودرو وجود دارد، میلتون اظهار کرده است که تا به امروز بیش از ۸ هزار سفارش ساخت و تولید از این محصول دریافت کرده و مرحله‌ی ساخت این سفارش‌ها از سال ۲۰۲۰ آغاز خواهد شد.

قوانین و الزامات سخت‌گیرانه‌تر EPA از سال ۲۰۲۷ اساسا مستلزم این خواهند بود که سازندگان خودروهای سنگین به الکتریکی سازی محصولاتشان روی آورند. اما قیمت دیزل ممکن است نیکولا را در طی مسیرش دچار مشکل کند. البته دلیل این امر مسلما به کمبود مالی در مجموعه‌ی میلتون یا به خاطر مشکل در تولید هیدروژن‌ انبوه از آرایه‌های خورشیدی نخواهد بود. باید توجه داشت که قیمت دیزل در حال حاضر حدود ۲.۵ دلار به ازای هر گالن است و اگر تا آن زمان این قیمت به ۳.۵ دلار برسد (آستانه‌ی قیمتی که بر پایه‌ی تحقیقات دانشگاه میشیگان، باعث می‌شود بیشتر ناوگان‌های خودروهای سنگین رغبت به خرید کامیون‌های بهینه‌تر پیدا کنند)، باز هم دارندگان کامیون‌ها ترجیح خواهند داد که بیشتر به انجام برخی بهبودها از قبیل تقویت آئرودینامیک و کاهش شاخص‌های کار در حالت ثابت و همچنین محدودکننده‌های سرعت در کامیون خودشان بپردازند؛ به‌جای اینکه مبادرت به خرید خودرویی جدید کنند.

البته در همان تحقیق هم ابراز امیدواری شده است که حدود ۳۰ درصد از دارندگان کامیون‌، در دو سال آینده شاید بخواهند داشتن یک سیستم هیدروژنی و الکتریکی را بررسی کنند. اما این افراد نیز به‌احتمال زیاد با دیدن برچسب قیمت نیکولا، از خرید آن منصرف خواهند شد.

کامیونی دیگر با مأموریت‌های اعجاب‌انگیز

چه کسی فکر می‌کرد که رانندگی بتواند حتی از اینترنت هم سریع‌تر باشد؟! باید بگوییم که با داشتن داده‌های کافی، چنین چیزی ممکن می‌شود. کامیون آمازون موسوم به Snowmobile یک کشنده‌ی ۱۵ متری (به همراه تریلر) با جرم تقریبی ۳۰ تن است که نام آن از سرویس اسنوبال آمازون که یک سرویس مقیاس بزرگ برای انتقال داده به شمار می‌رود، الهام گرفته شده است. با هزینه‌ای بیش از نیم میلیون دلار در ماه، کمپانی آمازون تریلری در اختیار مشتری قرار می‌دهد که توانایی انتقال بیش از ۱۰۰ پتابایت (۱۰۰ میلیون گیگابایت) با خود دارد و می‌تواند دیتای مورد نظر را به‌طور فیزیکی به نزدیک‌ترین سرور ابری آمازون منتقل کند. مجموع سرعت آپلود در این روش کمتر از یک ماه طول می‌کشد؛ در حالی که آپلود این حجم از دیتا، حتی با سرعت‌های بالای اینترنت امروزی، در بهترین حالت به چندین سال زمان نیاز خواهد داشت.