دانشمندان به نوعی جدید از شبیه‌سازی دست یافتند که جنین‌های حاصل از هیبرید گوسفند-انسان تولید می‌کند و می‌تواند آینده‌ی اهدای عضو را با استفاده از اندام‌هایی که درون حیوانات غیر طبیعی مهندسی‌شده رشد می‌کند، دگرگون کند. بخش انسانی جنین‌های تولیدشده در آزمایش (قبل از اینکه آن‌ها بعد از ۲۸ روز از بین بروند) بسیار کم است؛ اما وجود همین مقدار هم موجب مباحث گسترده‌ای در این زمینه از علم شده است. هیرو ناکوچی، زیست‌شناس سلول‌های بنیادی از دانشگاه استنفورد، می‌گوید:

در حال حاضر نقش سلول‌های انسانی بسیار اندک است. این ترکیب شبیه خوکی با چهره‌ی انسان یا مغز انسان نیست. از لحاظ عددی، فقط حدود ده هزار سلول (یا کمتر) در جنین گوسفند، انسانی هستند.

این پژوهش در ادامه‌ی آزمایش‌های قبلی برخی از اعضای همان تیم انجام شده است و دانشمندان در مراحل ابتدایی آزمایش دیدند که سلول‌های انسانی به‌طور موفقیت‌آمیزی در جنین خوک رشد و آمیخته‌ی خوک-انسان را تولید کردند که دانشمندان آن را ترکیبی بین‌گونه‌ای وصف کردند.

داستان کلیشه‌ای دانشمند دیوانه به‌خوبی در این مطالعه به چشم می‌خورد؛ اما این آزمایش‌ها ممکن است بتواند روزی راه حل منحصر‌به‌فردی برای هزاران فردی که در صف انتظار اهدای عضو هستند، باشد؛ افرادی که بیشترشان قبل از اینکه بتوانند به این اندام‌های حیاتی دست یابند از دنیا می‌روند. پابلو راس، زیست‌شناس تولید مثل از دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید:

حتی امروز، بهترین عضوهای هماهنگ، به‌جز حالتی که از دوقلوهای همسان گرفته شوند، زیاد دوام نمی‌آورند؛ زیرا سیستم ایمنی در طول زمان مدام در حال حمله کردن به آن‌ها است.

هنوز راهی طولانی باقی است؛ اما اندام‌هایی که در هیبریدهای بین‌گونه‌ای تولید می‌شوند، می‌توانند یکی از راه‌های عرضه‌ی کافی در برابر تقاضای زیاد باشد؛ مثلا پیوند پانکراس هیبرید یک گوسفند یا خوک به یک بیمار ناامید. البته دانشمندان معتقدند برای اینکه چنین پیوندی عملی شود، حداقل یک درصد از سلول‌های جنین باید انسانی باشند و این یعنی دستاورد اخیر هنوز بسیار ابتدایی است. از طرفی افزایش نسبت انسانی در این هیبریدها موجب بالا گرفتن مباحث و چالش‌های اخلاقی در مورد موجودی می‌شود که ظاهرا تنها با هدف استفاده از اندام‌هایش به دنیا می‌آید. راس هم از این بابت نگرانی دارد و می‌گوید:

اگر نتایج ما نشان بدهند که سلول‌های انسانی همه وارد مغز حیوان می‌شوند، ما هیچوقت این پژوهش را به جلو نخواهیم برد.

پاسخ دادن به این پرسش های اخلاقی آسان نیست؛ ولی با احتساب اینکه فقط در ایالات متحده آمریکا در هر ده دقیقه یک نفر به فهرست منتظران اهدای عضو اضافه می‌شود، واقعا نمی‌توان فرصت‌هایی را که شاید چنین موجوداتی یک روز بتوانند مهیا کنند نادیده بگیریم. راس می‌گوید:

همه‌ی این روش‌ها بحث‌برانگیز هستند و هیچ کدام از آن‌ها کامل نیستند؛ اما برای افراد در حال مرگ، روزنه‌ی امیدی هستند. ما باید همه چاره‌های ممکن را برای تهیه اندام‌های مورد نیاز افراد بیمار منتظر مورد مطالعه قرار دهیم.

این یافته‌ها در نشست سالانه انجمن آمریکایی پیشرفت علم در آستین تگزاس ارائه شد.