کلاس خودروهای پروتوتایپ LMP1، پرچمدار مسابقات استقامتی جهان (WEC) فدراسیون جهانی اتومبیلرانی (FIA) محسوب می‌شود. پس از خروج شرکت‌های آئودی و پورشه، تویوتا تنها برند خودروساز بزرگ است که در رقابت‌های سال ۲۰۱۸ کلاس LMP1 شرکت دارد.

هفته‌ی گذشته جلسه‌ی مهم پیرو آینده‌ی کلاس LMP1 و شرکت برندهای بیشتر توسط مقامات FIA برگزار شد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده، دو گزینه در این جلسه مطرح شد؛ وجود کلاس LMP1 با شرایط فعلی و تغییرات اندک یا ایجاد کلاس جدید هایپرکار با نام GTP. خودروسازان در این کلاس با آزادی بیشتری در طراحی روبرو هستند و درحقیقت خودروهای مسابقه‌ای بر اساس یک مدل مشخص از ابرخودروی جاده‌ای طراحی و ساخته خواهند شد. در واقع ایده‌ی اصلی کلاس GTP رقابت مشهورترین ابرخودروهای فعلی دنیا همچون مرسدس‌بنز AMG پروژه یک، استون مارتین والکری Pro، مک‌لارن سنا GTR و ... در یک کلاس مشخص است.

جزئیات بیشتر و دقیق این جلسه که در حضور نمایندگان برندهای تویوتا، مک‌لارن، استون مارتین، فراری و فورد برگزار شد، هفته‌ی آینده و در جریان مسابقات ۲۴ ساعته‌ی لمانز منتشر می‌شود. اما اگر از طرفداران مسابقات اتومبیلرانی باشید، حتماً ایده‌ی ابرخودروهای جاده‌ای و مسابقه برایتان آشنا خواهد بود؛ منظور ما مسابقات جذاب FIA GT در اواخر دهه ۱۹۹۰ و خودروهای افسانه‌ای کلاس GT1 است. ۲۰ سال پیش صنعت خودروسازی و ارتباط با رقابت‌های اتومبیلرانی با امروز تفاوت داشت. در آن دوران خودروسازان برای شرکت در کلاس‌های مختلف، ملزم به تولید نسخه‌ی جاده‌ای در تعداد محدود بودند. البته این قانون در مسابقات عصر حاضر هم وجود دارد ولی باتوجه به شرایط دهه ۱۹۹۰، نتایج آن متفاوت بود. دنیای خودرو مدل‌های ماندگاری چون مرسدس‌بنز CLK GTR، پورشه 911 GT1، مک‌لارن F1 GTR و مازراتی MC12 را مدیون مسابقات FIA GT است.

اما دوران ابرخودروهای ساخته شده از نمونه‌ی مسابقه‌ای به پایان رسید و امروز هایپرکارهای جاده‌‌ای بدون نیاز به قوانین محدودکننده ساخته می‌شوند. حتی امروز خودروهای پرقدرت، گران قیمت و خاص در تعداد محدود تولید می‌شوند که مجوز تردد در پیست را هم ندارند. به‌نظر می‌رسد که شرایط کاملاً برگشته است و حالا این خودروسازان هستند که مقامات FIA را به ایجاد سری مسابقات اتومبیلرانی اختصاصی و بر اساس ابرخودروهای تولید شده وادار کرده‌اند. اما در صورت تشکیل خودروهای کلاس GTP بر اساس ابرخودروهای فعلی، با چه مدل‌هایی روبرو خواهیم شد؟ برای پاسخ به این سؤال به رندرهای جالب مارکو فن اوربیک طراح مستقل خودرو مراجعه کردیم. شاید خودروهای فهرست شده‌ی زیر، در رقابت‌های GTP سال ۲۰۲۰ حضور داشته باشند. البته باید قوانین سفت و سخت پیشرانه و آیرودینامیک را هم در نظر گرفت.

مرسدس‌بنز AMG پروژه یک

خودروساز آلمانی مرسدس در مسابقات GT1 دوران رؤیایی را پشت سرگذاشت. درواقع مدل بی‌نظیر CLK GTR با عملکرد فوق‌العاده، یکی از دلایل اصلی منحل شدن کلاس GT1 و تولد خودروهای پروتوتایپ لمانز (LMP) بود. اگر قرار بر احیای این رقابت‌ها باشد، پروژه یک مرسدس بهترین کاندید مرسدس خواهد بود. پروژه یک با استفاده از فناوری به‌کار رفته در خودروهای فرمول یک و قوای محرکه هیبرید شامل یک پیشرانه‌ی احتراقی و ۴ موتور الکتریکی ،  در مجموع ۱۰۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. با توجه به سطح فناوری و طراحی منحصربه‌فرد، پروژه یک احتمالاً از بهترین مدل‌های GTP خواهد بود.

مک‌لارن سنا

آخرین عضو سری آلتیمیت (Ultimate Series) مک‌لارن، اخیراً نسخه‌ی مخصوص پیست GTR را هم دریافت کرد تا کاملاً آماده‌ی رقابت با بهترین هایپرکارهای جهان باشد. همانطور که از نام این مدل مشخص است، مک‌لارن سنا با پشتوانه‌ی آیرتون سنای افسانه‌ای پا به‌میدان خواهد گذاشت. مک‌لارن سنا که بر اساس مدل 720S ساخته شده است، از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۴ لیتری توئین توربوشارژ با قدرت ۷۸۹ اسب بخار استفاده می‌کند. برگ برنده‌ی مک‌لارن سنا، میراث همیشگی بریتانیایی‌ها در مسابقات اتومبیلرانی؛ آیرودینامیک جادویی است. البته چند سال است که جایگزین مدل افسانه‌ای مک‌لارن F1 با کد BP23 در حال توسعه و ساخت است، اما در حال حاضر سنا بهترین نماینده‌ی مک‌لارن خواهد بود.

استون مارتین والکری

برند بریتانیایی استون مارتین که اخیراً در کلاس‌های مختلف مسابقات استقامتی موفقیت بالایی داشته، یکی از مهم‌ترین بازیگران بازگشت کلاس‌ GT1 در سال ۲۰۲۰ است. اندی پالمر مدیرعامل استون مارتین رسماً اعلام کرده است که مقامات FIA در مورد تغییر قوانین رقابت‌های WEC با او و تیم مهندسی این برند مشورت کرده‌اند. والکری به‌عنوان ابرخودروی مورد انتظار استون مارتین، بهترین نماینده‌ی این شرکت خواهد بود. بر اساس گزارش‌های موجود، والکری از پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر V شکل ۶.۵ لیتری تنفس طبیعی با تیونینگ کازورث (Cosworth) و نهایت قدرت ۱۱۳۰ اسب بخار استفاده می‌کند. علاوه بر این نسخه‌ی مخصوص پیست والکری AMR Pro هم برای تولید در تعداد ۲۵ دستگاه در نظر گرفته شده است.

پورشه 918 اسپایدر

ابرخودروی پورشه 918 در دوران رقابت سه برند پورشه، فراری و مک‌لارن بهترین نمونه‌ی تولید شده بود و در بالای مثلث هایپرکارهای هیبرید قرار داشت.  البته پورشه 918 اسپایدر در برابر جدیدترین محصولات استون مارتین و مرسدس‌بنز قدیمی به‌نظر می‌رسد ولی به‌لطف پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۴.۶ لیتری و دو موتور الکتریکی با مجموع قدرت ۸۸۷ اسب بخار، هنوز هم در میدان رقابت حضور دارد. از این گذشته هیچ چیز از بهتر از تماشای رقابت آلمانی‌ها در مسابقات استقامتی نیست. شاید هم مانند سال ۱۹۹۷، باید منتظر ساخت نسخه‌ی ویژه از 911 بمانیم.

کونیگزگ آگرا RS

با اینکه برند سوئدی کونیگزگ سابقه‌ی شرکت در مسابقات اتومبیلرانی را ندارد و احتمالاً در مسابقات استقامی آینده هم حضور نخواهد داشت، ولی قرار ندادن آگرا RS به‌عنوان سریع‌ترین خودروی جاده‌ای جهان در این فهرست مناسب به‌نظر نمی‌رسد. کونیگزگ آگرا RS از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۵ لیتری توئین توربوشارژ با قدرت ۱۳۴۱ اسب بخار استفاده می‌کند تا مجوز وجود به باشگاه هایپرکارهای ۱۰۰۰ اسب بخاری را پیدا کند. تماشای رقابت آگرا RS در کنار دیگر ابرخودروهای جهان رؤیایی است.

فراری لافراری FXX K Evo

خودروساز ایتالیایی و مشهور فراری با ابرخودروی لافراری در برابر پورشه 918 و مک‌لارن P1 ظاهر شد اما نسخه‌ی FXX K Evo هیولای دیگری است. فراری با تولید ۳ دستگاه نسخه‌ی مسابقه‌ای  از مدل پرطرفدار F50 موسوم به F50 GT در رقابت‌های FIA GT سال ۱۹۹۶ شرکت کرد. لافراری FXX K Evo با پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر V شکل ۶.۳ لیتری تنفس طبیعی و یک موتور الکتریکی در مجموع ۱۰۵۰ قدرت تولید می‌کند که کاملاً جایگزین مناسبی برای F50 GT با پیشرانه‌ی V12 خوش صدا است.

آپولو اینتنسا اموزیونه

برند آلمانی آپولو سال ۲۰۰۴ توسط رولند گامپرت، مدیر سابق آئودی اسپرت بنیان گذاشته شد. این شرکت کوچک با معرفی مدل گامپرت آپولو، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. آپولو برای اولین بار در سال ۲۰۰۵ به مسابقات اتومبیلرانی وارد شد و بعدها در رقابت‌های ۲۴ ساعته لمانز نیز شرکت کرد.  ابرخودروی مورد انتظار این شرکت با نام اینتنسا اموزیونه (Intensa Emozione) یا به اختصار IE از پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر V شکل ۶.۳ لیتری تنفس طبیعی با قدرت ۷۸۰ اسب بخار استفاده می‌کند. با این تفاسیر، احتمالاً IE نماینده‌ی مناسبی برای بازگشت این برند به مسابقات اتومبیلرانی ‌باشد.